ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Το Μανχάταν, η πόλη με την αέναη λάμψη και η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ τις τελευταίες ημέρες έχασε τη λάμψη της. Η πλατεία Τάιμς Σκουέαρ το ηλιόλουστο μεσημέρι της Τετάρτης, 18 Μαρτίου 2010 ήταν εντελώς άδεια.
Οι ελάχιστοι περαστικοί ήταν σκυθρωποί. Άλλοι με μάσκες και άλλοι προχωρούσαν αδιάφοροι για τους σταθμούς του τρένου. Για πρώτη φορά στην ιστορία της Νέας Υόρκης ένας νέος παρέμενε ακίνητος για αρκετή ώρα στη μέση της Λεωφόρου Μπρόντγουέϊ και με τη φωτογραφική του μηχανή αποθανάτιζε τη νέα πραγματικότητα την οποία βιώνει η Νέα Υόρκη, οι ΗΠΑ και κατ΄ επέκταση η ανθρωπότητα.
Για το νεαρό φωτογράφο που καθόταν στη μέση του δρόμου ήταν όντως πρωτοφανείς οι εικόνες. Πρωτοφανείς και άνευ προηγουμένου ήταν και για τον γράφοντα οι εικόνες που αντικρύζουμε στην εν λόγω Πλατεία και στις άλλες περιοχές της Μητροπολιτικής Περιοχής της Νέας Υόρκης.
Οι εικόνες αυτές ξύπνησαν τις μνήμες από την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου της Νέας Υόρκης, καθώς επίσης τον φονικό τυφώνα Σάντι «Hurricane Sandy» που έπληξε τη Νέα Υόρκη στις 27 Οκτωβρίου 2012 και τα μπλακάουτ των περασμένων ετών.
Στα πρόσωπα των ελάχιστων Νεοϋρκέζων που κινούνταν σκυθρωποί στην Πλατεία Τάιμς Σκουέαρ διέκρινε κανείς τον πόνο και την αβεβαιότητα στην οποία είχε εισέλθει η Νέα Υόρκη και κατ΄ επέκταση η ανθρωπότητα λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού.
Αρκετοί εξ αυτών επέστρεφαν από τις δουλειές τους κρατώντας στα χέρια τα απολυτήρια που τους έδωσαν τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια της περιοχής, ενώ άλλοι επέστρεφαν με έκδηλη την αγωνία για την επόμενη ημέρα.
Τα ξενοδοχεία του Μανχάταν έχουν προ ημερών προβεί σε μαζικές απολύσεις εργαζομένων και λειτουργούν με προσωπικό ασφαλείας, ενώ το Ξενοδοχείο Χίλτον αύριο, Παρασκευή, θα κατεβάσει για πρώτη φορά στην ιστορία του τα ρολά.
Αρκετά εστιατόρια της περιοχής μεταξύ των οποίων και ομογενειακά έβαλαν για πρώτη φορά λουκέτο, ενώ εκείνα που ασχολούνταν με την κατ΄ οίκον διανομή προς το παρόν παραμένουν ανοικτά.
Το πάλαι ποτέ «Starbucks» στην νοτιοανατολική πλευρά της Πλατείας (1585 Broadway, New York, NY 10036) έμοιαζε με φάντασμα. Η έλλειψη των τραπεζιών και των καθισμάτων σε συνδυασμό με τα χαμηλωμένα φώτα καθιστούσαν ακόμη πιο καταθλιπτική την κατάσταση.
Στα τριάντα περίπου λεπτά που παραμείναμε στην περιοχή δεν εισήλθε ούτε ένας πελάτης. Η ίδια εικόνα επικρατούσε και στους άλλους χώρους εστίασης, που ήταν ανοικτοί.
Ήταν η πρώτη φορά που εργάσιμη ημέρα και μάλιστα μεσημέρι από και προς το Μανχάταν δεν χρειάστηκε να αλλάξουμε λωρίδα. Εάν δεν υπήρχαν τα φανάρια θα εξερχόμασταν από το Μανχάταν χωρίς να βάλουμε το πόδι στο φρένο.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι σειρές οι αρχές εξετάζουν το ενδεχόμενο μετατροπής των ξενοδοχείων του Μανχάταν σε νοσοκομεία για τη νοσηλεία των ασθενών που θα νοσήσουν από τον κορωνοϊό με ελαφριά συμπτώματα.
2001 – 2012 – 2020
Οι εικόνες που αντικρύζουμε στο Μανχάταν και στις άλλες περιοχές της Νέας Υόρκης διαφέρουν τόσο από τις εικόνες που αντικρύσαμε την αποφράδα ημέρα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, όσο και από τις εικόνες του φονικού τυφώνα του 2012, διότι δεν είχαν καθολικό χαρακτήρα και δεν υπήρξε καθολική παράλυση της πόλης.
Τόσο το 2001, όσο και το 2012 στο Μανχάταν και στις άλλες πληγείσες περιοχές υπήρχαν δύο πραγματικότητες. Υπήρχαν οι περιοχές της τραγωδίας, του πόνου και της θλίψης, καθώς επίσης και οι περιοχές που η ζωή συνεχίζονταν στους ίδιους ρυθμούς.
Το 2001 και το 2012 η Νέα Υόρκη βρέθηκε αντιμέτωπη με ορατούς εχθρούς, το μένος των τρομοκρατών και το μένος της φύσης, αντίστοιχα, ενώ σήμερα η Νέα Υόρκη βρίσκεται αντιμέτωπη με δύο αόρατους εχθρούς, τον κορωνοϊό και την αβεβαιότητα για το μέλλον.
Τα γεγονότα του 2001 και του 2012 προκάλεσαν έναν άνευ προηγουμένου άνεμο αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας και έδωσαν το έναυσμα στους Νοεϋορκέζους να αποδείξουν ότι οι τραγωδίες δε μπορεί να δαμάσουν το πάθος τους για την ελευθερία, την πρόοδο και την ευημερία.
Σήμερα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά και η αβεβαιότητα άνευ προηγουμένου. Εκατοντάδες χιλιάδες για να μη πούμε εκατομμύρια εργαζομένων έχασαν τις δουλειές τους.
Οι συνταξιούχοι είδαν τις επενδύσεις μια ζωής στο Χρηματιστήριο Αξιών να εξανεμίζονται και στο εξής για να εξασφαλίσουν τα στοιχειώδη προς το ζην θα χρειαστεί να εξαργυρώσουν περισσότερες μετοχές, είτε να ζήσουν σε συνθήκες ένδειας.
Η αβεβαιότητα για το μέλλον και ο φόβος για τον κορωνοϊό έχουν προκαλέσει κατάθλιψη σε πολλούς και εάν η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης παραταθεί μέχρι και τον Ιούνιο που προβλέπουν οι ειδικοί, τότε η ανθρωπότητα θα βρεθεί αντιμέτωπη και με άνευ προηγουμένου ψυχολογική κρίση.
Είναι βέβαιο ότι η Αμερική και η ανθρωπότητα εισήλθαν για τα καλά στην εποχή του κορωνοϊού και δεν αποκλείεται ο ιστορικός του μέλλοντος να κάνει λόγω για την «μετά κορωνοϊού εποχή».
