Η Βασιλική Μουζακίτη το γένος Φωκά, την Πέμπτη, 19 Ιουλίου 2018, απεβίωσε πρόωρα βυθίζοντας σε πένθος την οικογένειά της.
Η σορός της το απόγευμα της Κυριακής 22 Ιουλίου 2018, από τις 2-5 μ.μ. και 7-9 μ.μ. θα εκτεθεί για προσκύνημα στο Γραφείο Τελετών Thomas F. Dalton Funeral Homes, 2786 Hempstead Tpke, Levittown, NY 11756.
Η νεκρώσιμη ακολουθία θα ψαλεί το πρωί της Δευτέρας, 23ης Ιουλίου 2018 στις 11.00 π.μ. στο Ναό της Αγίας Τριάδας στη διεύθυνση 20 Field Ave., Hicksville, NY 11801. Αμέσως μετά θα λάβει χώρα ο ενταφιασμός της στο Κοιμητήριο Plain Lawn Cemetery στη διεύθυνση 279 W Old Country Rd, Hicksville, NY 11801.
Ο θάνατός της καταλυπεί το σύζυγό της Στέφανο Μουζακίτη, τα παιδιά Αικατερίνη (Νίνα) και Cory Kraemer, Χριστίνα Μουζακίτη, τα εγγόνια Μάρκο Kraemer και Βικτωρία – Βασιλική Kraemer, Μάρκο Garfinkel, τα αδέλφια Ροζαλία Σπάθη, Αντώνιο και Kathy Φωκά, Νίκο Φωκά, Δημήτρη και Καίτη Φωκά, Πόλα Φωκά, τους κουνιάδους Κυριακή Μουζακίτη, Παύλο και Λουίζα Μουζακίτη, Κωνσταντίνο και Χρυσάνθη Μουζακίτη, Θεοδώρα Μουζακίτη, τα ανίψια, τα ξαδέλφια και τους λοιπούς συγγενείς, εδώ και στην Ελλάδα.
Η εκλιπούσα γεννήθηκε στις 3 Μαϊου 1953 στο Τσακαρισιάνο Κεφαλονιάς. Οι αείμνηστοι γονείς της Μιχάλης και Περσεφόνη Φωκά έφεραν στον κόσμο επτά παιδιά και τα μεγάλωσαν με τις καλύτερες αρετές της φυλής μας και συγκεκριμένα τους Ροζαλία, Αντώνη, Νίκο, Δημήτρη, τους αειμνήστους Ντένη (Διονύσιο), Νικολίτσα και Βασιλική.
Τρεις περίπου μήνες μετά τη γέννησή της το χωριό της και τα άλλα χωριά της Κεφαλλονιάς και της Ιθάκης επλήγησαν από τους σεισμούς και η εκλιπούσα ήταν μια από τους τυχερούς, διότι την διέσωσε και την ενέσυρε από τα χαλάσματα ο αείμνηστος πατέρας της.
Σε ηλικία 14 ετών ήρθε με την οικογένειά της για μια καλύτερη τύχη στην Αμερική και το πιο σημαντικό για να σπουδάσει. Μετά τις σπουδές της γνώρισε τον εκλεκτό της καρδιάς της, τον Στέφανο Μουζακίτη και στις 3 Οκτωβρίου 1979 χόρεψαν τον Χορό του Ησαϊα.
Το ζεύγος έφερε στον κόσμο δύο κορίτσια την Αικατερίνη και τη Χριστίνα και επέλεξαν την κοινότητα της Αγίας Τριάδας στο Χίξβιλ για να τα μεγαλώσουν, να τους διδάξουν την ελληνική γλώσσα, τα ήθη, τα έθιμα και τους χορούς και τους παρείχαν τη δυνατότητα να σπουδάσουν στα καλύτερα πανεπιστήμια. Η Αικατερίνη έγινε καλλιτέχνης και η Χριστίνα δασκάλα.
Η αείμνηστη δεν ήταν μόνο αξιολάτρευτη σύζυγος, αλλά και στοργική μητέρα και γιαγιά. Ήταν ενάρετη, μεγαλόψυχη και γενναιόδωρη.
Ήταν φιλόξενη και κάθε καλοκαίρι πήγαινε με τα παιδιά και εγγόνια της στην Κέρκυρα, στην Κεφαλονιά και στα άλλα νησιά του Ιονίου Πελάγους, διότι ήθελε τα παιδιά και εγγόνια τους να δεθούν με τον τόπο, να αγγίξουν τον πολιτισμό μας και να διδαχτούν την ελληνική γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα.
