Ο Troy Argyros, ένας εξαιρετικός ομογενής καλλιτέχνης που κατάγεται από τη Λευκάδα, θα εκθέσει μερικές από τις υπέροχες ελαιογραφίες του στην αίθουσα της Λευκαδίτικης Αδελφότητας στη Μελβούρνη, κατά τη διάρκεια των εορτασμών για την 80ή επέτειο του συλλόγου στις 5 Νοεμβρίου.
Οι πίνακές του ανοίγουν ένα παράθυρο σε μια άλλη εποχή. Ακολουθώντας τη μέθοδο των μεγάλων δασκάλων της ζωγραφικής που τόσο θαυμάζει, τα έργα του είναι ατμοσφαιρικά και μυστηριώδη. Αποστολή του νεαρού ζωγράφου είναι να ακολουθήσει τα βήματά τους και να εφαρμόσει τις κλασικές τεχνικές τους στο σύνολο του έργου του.
Πρόκειται για έναν δύσκολο και πειθαρχημένο δρόμο, αλλά για τον Troy Argyros ήταν ένα όνειρο που βγήκε αληθινό, όταν κατάφερε να βρεθεί στον τόπο όπου γεννήθηκε η αναγεννησιακή τέχνη, όταν αποφοίτησε από το τμήμα Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Monash και έλαβε το δίπλωμα στην εκπαίδευση.
«Ήθελα να μάθω τις τεχνικές των μεγάλων δασκάλων, κάτι που δεν προσφέρεται στην Αυστραλία. Έτσι ξεκίνησα τη σύνδεσή μου με τη Φλωρεντία συμμετέχοντας σε έναν διαγωνισμό υποτροφίας για ένα καλοκαιρινό εργαστήρι».
Ο αγαπημένος του καλλιτέχνης είναι ο Λεονάρντο ντα Βίντσι «για την ευαισθησία που διακρίνει το σχέδιό του και την εφαρμογή των χρωμάτων του», λέει στην ομογενειακή εφημερίδα «Νέος Κόσμος». «Μπορείς να κοιτάς τα έργα του για ώρες χωρίς να καταλάβεις πλήρως πώς τα κατάφερε. Σπρώχνει το μέσο σε ένα αρκετά μυστηριώδες μέρος, κάτι που φιλοδοξώ κι εγώ να κάνω. Όπου η πινελιά είναι τόσο εκλεπτυσμένη που σχεδόν σε εκπλήσσει».
Ο ελληνοαυστραλός καλλιτέχνης ήταν ένας από τους 12 φιναλίστ που επιλέχθηκαν να παρακολουθήσουν αυτό το εργαστήρι στη Φλωρεντία.
«Αλλά παρόλο που τα δίδακτρα ήταν δωρεάν, έπρεπε να βρω τα χρήματα για ένα αεροπορικό εισιτήριο της τελευταίας στιγμής για την Ευρώπη στη μέση του καλοκαιριού, καθώς και για τη διαμονή και τα υλικά».
Ο αποφασισμένος νεαρός τα κατάφερε με την υποστήριξη χορηγών με τους οποίους τον έφερε σε επαφή ο επιμελητής Donald Williams. Όταν επέστρεψε, δημιούργησε για τον καθένα από αυτούς από έναν πίνακα, τα οποία εκτέθηκαν σε μια έκθεση με τίτλο Fragments of Florence (Θραύσματα της Φλωρεντίας).
«Αυτή η εμπειρία άλλαξε τη ζωή μου», είπε ο Argyros, προσθέτοντας ότι αποφασισμένος να επιστρέψει στη Φλωρεντία για να συνεχίσει τις σπουδές του, εργάστηκε σε τρεις δουλειές για να συγκεντρώσει τα χρήματα και ξεκίνησε ακόμη και έναν έρανο.
«Οι τεχνικές που έμαθα στη Φλωρεντία βασίζονται στο σχέδιο. Η φιλοσοφία τους είναι ότι η καλή ζωγραφική βασίζεται στο καλό σχέδιο. Με κάθε πινελιά που βάζεις, προσπαθείς να βελτιώσεις την αναλογία, τον τόνο, την αίσθηση ζωής, την ατμόσφαιρα. Δεν είναι απλά μια άσκοπη διασπορά χρωμάτων. Είναι πολύ σκόπιμο, πολύ προσεκτικό. Κάθε σημάδι κάνει τη διαφορά».
Απόφοιτος πλέον της Ακαδημίας Τέχνης της Φλωρεντίας (The Florence Academy of Art), όπου σπούδασε για τρία χρόνια, η ιστορική αυτή πόλη έχει γίνει δεύτερη πατρίδα για τον ομογενή ζωγράφο.
«Στη Φλωρεντία περιβάλλεσαι από τόση ομορφιά, τόση ιστορία. Αυτό πραγματικά επηρεάζει τις καλλιτεχνικές σου επιλογές. Αισθάνεσαι συνδεδεμένος με την παράδοση και την κληρονομιά που άφησαν πίσω τους οι μεγάλοι ζωγράφοι. Και βάζει ψηλά τον πήχη, επειδή είναι τόσο εξαιρετικά. Αισθάνεσαι σαν το νεότερο παιδί μιας πολύ επιτυχημένης οικογένειας που καλείσαι να φτάσεις. Αλλά νομίζω ότι αυτό σε κάνει καλύτερο καλλιτέχνη».
Λέει ότι ένιωθε ότι ο παππούς του, ο Γιάννης Αργυρός, τον συνόδευσε σε αυτό το ταξίδι. Πέθανε λίγο πριν ξεκινήσει για την Ιταλία, και ήταν η κληρονομιά του που βοήθησε να χρηματοδοτηθεί η εκπαίδευσή του στην Ακαδημία Τέχνης της Φλωρεντίας.
«Μεγάλωσα μαζί του. Τον έβλεπα κάθε μέρα. Του έφτιαχνα κάθε πρωί ένα μικρό φλιτζάνι ελληνικό καφέ και το πήγαινα στο μπανγκαλόου του. Ήταν πραγματικά μια υπέροχη τελετουργία».
Ο παππούς και η γιαγιά του έπαιξαν μεγάλο ρόλο στη ζωή του, καθώς ζούσε μαζί τους στο Chadston μαζί με τη μητέρα του Helen. Μετανάστευσαν από τη Λευκάδα στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ο παππούς του από το Σύβρο και η γιαγιά του, Αναστασία (το γένος Σολδάτου), από τον Άγιο Ηλία.
«Έχω πάει στη Λευκάδα μόνο μία φορά, τον Ιούλιο του 2018, με οικογενειακούς φίλους, αλλά με επηρέασε πολύ. Ένιωσα αμέσως τη σύνδεσή μου με αυτόν τον τόπο. Αυτό που εκτίμησα περισσότερο ήταν το τοπίο. Η απαλότητα του ορίζοντα με έκανε να αισθάνομαι σαν να βρισκόμουν σε έναν ζωγραφισμένο παράδεισο. Θυμάμαι τον ήχο από τα κουδούνια των κατσικιών, το άρωμα των άγριων βοτάνων στους λόφους και τη φρεσκάδα του θαλασσινού αέρα».
Ο Argyros βρίσκεται στη διαδικασία επιλογής των έργων που θα εκθέσει το βράδυ της 5ης Νοεμβρίου, όταν οι Λευκαδίτες της Μελβούρνης θα συγκεντρωθούν για να γιορτάσουν τα 80 χρόνια από την ίδρυση της Λευκαδικής Αδελφότητας.
Πηγή: Νέος Κόσμος
