NEA ΥΟΡΚΗ. Εκατοντάδες ομογενείς, μεταξύ των οποίων και δημοσιογράφοι έδωσαν την δική τους μάχη με τον κορωνοϊό. Άλλοι χρειάστηκαν νοσοκομειακή υποστήριξη, άλλοι ακολούθησαν τις οδηγίες των οικογενειακών τους γιατρών και έλαβαν φαρμακευτική αγωγή, ενώ άλλοι το πάλεψαν όπως παλεύουμε κάθε άλλη ίωση και βγήκαν νικητές.
Δεκάδες ομογενείς οδηγήθηκαν στις Μονάδες Εντατικής θεραπείας και ελάχιστοι, μεταξύ των οποίων ο Δρ. Γεώργιος Λιακέας, ο π. Χρήστος Παππάς και ο Γιάννης Πρατσινάκης κατάφεραν να βγουν νικητές.
Δεκάδες οικογένειες ομογενών βίωσαν την δική τους τραγωδία, διότι έχασαν τους γονείς, τους παππούδες και τα αδέλφια χωρίς να έχουν το δικαίωμα να βρεθούν δίπλα τους στο κρεβάτι του πόνου να τους δώσουν κουράγιο και να τονώσουν το ηθικό τους και να μην μπορούν την ύστατη στιγμή να τους κλείσουν τα μάτια. Και το χειρότερο απηύθυναν το στερνό αντίο σε κλειστό οικογενειακό περιβάλλον.
Τα ρεπορτάζ των «Αναμνήσεων» είναι συγκλονιστικά – ακόμη πιο συγκλονιστικά από τα ρεπορτάζ από τον χώρο των δύο προηγούμενων τραγωδιών του 21ο αιώνα που βίωσε η Νέα Υόρκη και συγκεκριμένα την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 και του τυφώνα Σάντυ στα τέλη του 2012 και καθιστούν ακόμη πιο τραγική την άνευ προηγουμένου κατάσταση που βιώνει ο δήμος και η πολιτεία της Νέας Υόρκης και η Νέα Ιερσέης.
Ο αθλητικογράφος των «Αναμνήσεων» Ντίνος Αυλωνίτης έδωσε τον δικό του αγώνα και βγήκε νικητής από τον κορωνοϊό. Επικοινωνούσαμε τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα, όπως επικοινωνούσαμε και με τις δεκάδες των συγγενεών και φίλων που βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον κορωνοϊό και όταν πλέον ήταν ορατά τα σημάδια της ανάρρωσης του πρότεινα να γράψει το δικό του Ημερολόγιο το οποίο έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τα ημερολόγια των εκατοντάδων χιλιάδων Νεοϋορκέζων που βγήκαν νικητές και μεθαύριο θα γιορτάσουν διπλά την Ανάσταση.
Το Ημερολόγιο του αθλητικογράφου μας
Μετά από τέσσερις βδομάδες εγκλεισμού και δύσκολης μάχης με τον κορωνοϊό βρίσκομαι στη τελική φάση ανάρρωσης και επιστροφής στην «κανονικότητα» με ότι αυτό συνεπάγεται. Πέρασα πολύ δύσκολά τις πρώτες δύο βδομάδες με συνεχή πυρετό από 37.2 – 38.3 C, καταπονημένος με έλλειψη ενέργειας, ολοκληρωτική απώλεια όσφρησης και γεύσης, ινομυαλγία, κάτι σαν να σε σφίγγουν σε πανοπλία που τσακίζει τα κόκκαλα, εντονότεροι πόνοι όταν ήμουν ξαπλωμένος. Πιο υποφερτοί όταν ήμουν όρθιος ή βηματίζοντας, ξηρός βήχας, βάρος ψηλά στο στήθος με βαριά αναπνοή αλλά όχι δύσπνοια και στέρηση ύπνου για αρκετά 24ωρα.
Το πόνημα που ακολουθεί δεν έχει να κάνει με την ευκαιρία που μου δίνουν οι «Αναμνήσεις» για κάποιου είδους αυτάρεσκης προβολής αλλά είναι μια καλή ευκαιρία για να εκφράσω σε όλους αλλά και στο καθένα ξεχωριστά ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη συμπαράσταση στις μέρες τις δοκιμασίας που πέρασαν.
Έχει να κάνει με την αφύπνιση και την τεράστια βοήθεια που μπορεί να προσφέρει το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον και οι φίλοι σε δύσκολες στιγμές απομόνωσης προσβεβλημένος από την ύπουλη ασθένειας του κορωναϊού. Εκεί που ο καλός λόγος και η προτροπή είναι αναγκαία συστατικά ίασης.
Χωρίς αυτό το δίκτυο προστασίας δεν ξέρω πως θα τα κατάφερνα να είμαι σε θέση τώρα να σύρω αυτές τις γραμμές. Ας έχουμε τις κεραίες μας ανοικτές στο πόνο και την απομόνωση που επιβάλει ο αόρατος εχθρός του κορωνοϊού. Συμπαράσταση στο συνάνθρωπο που δοκιμάζεται!
Ένα ευχαριστώ στο γιατρό μου Δρ. John Gorski για την καθημερινή επικοινωνία και συμβουλές. Ένα Ευχαριστώ στη φίλη γιατρό Δρ. Έφη Σίγκα για το ενδιαφέρον και τις συμβουλές μα πάνω από όλους ένα μεγάλο – μεγάλο ευχαριστώ στο σύντροφο γιατρό από τη Βοστώνη Δρ. Όθωνα Ηλιόπουλο για τις ιατρικές του συμβουλές και ανταλλαγή εμπειριών, ομοιοπαθείς όντες…
Δεν υπάρχει φαρμακευτική αγωγή για την θεραπεία από τον κορωνοϊό. Τι με βοήθησε στην αποθεραπεία; Εδώ θα καταγράψω με σειρά προτεραιότητας τί νομίζω ότι με βοήθησε στην ταχύτερη ίαση.
Η ενεργή συμπαράσταση του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος.
Η ενεργή συμπαράσταση των συντρόφων μου. Οι δεκάδες φίλοι και φίλες εδώ και στην Ελλάδα που στις δύσκολες στιγμές είχαν να προσφέρουν μια κουβέντα αγάπης και προτροπής που όταν οι δυνάμεις με είχαν εγκαταλείψει κάποιος από το στενό περιβάλλον ρωτούσε «έφαγες;», «ήπιες:» Αυτό το τσίγκλισμα ήταν ότι χρειαζόταν να πιέσω τον εαυτό σου να κάνει αυτό που πρέπει.
Το αντιπυρετικό Tylenol και NyQuil βοήθησαν να αποκατασταθεί ο ύπνος με συνέπεια να αποκαθιστάτε η χαμένη ενέργεια και η σταδιακή μείωση του πυρετού. Κατανάλωση μεγάλης ποσότητας νερού. Συνεχώς, όλο το 24ωρο.
Κατανάλωση διάφορων ειδών από τσάι. White tea, Green tea, Red tea, Ceylon black tea, φασκόμηλο, τίλιο, χαμομήλι. Κοτόσουπες, σούπες με όσπρια/λαχανικά, ελαφρά γεύματα χωρίς έντονες σάλτσες ντομάτας. Ένα κεφάλι σκόρδο κάθε μέρα, ανοιγμένο στα δύο ραντισμένο με ελαιόλαδο και ρίγανή συν αλάτι τυλιγμένο σε αλουμινόχαρτο στο φούρνο για 15΄. Μετά το ψήσιμο εξάπλωση της αλοιφής που προκύπτει σε φέτα ψημένο ψωμί με ελαιόλαδο και μπόλικη ρίγανη.
Οπαδός της εναλλακτικής πολιτικοοικονομικής θεωρίας, στη μακρόχρονη πορεία αναζήτησης διαφορετικών προσεγγίσεων δεν θα μπορούσε να μην έχω υιοθετήσει εναλλακτικές πρακτικές διατροφής και επιλογής τρόπου ζωής.
Προϊόν μιας τέτοιας αναζήτησης είναι το ότι μαζί με τις οδηγίες του επαΐοντα επιστήμονα γιατρού έχω παράλληλα υιοθετήσει πρακτικές που η επιστήμη μπορεί να μην παραδέχεται, δεν κάνουν κατ’ ανάγκη κακό αντιθέτως δίνουν την ψευδαίσθηση της προσωπικής επιλογής στο τι είναι ωφέλιμο.
Έτσι λοιπόν όλο αυτό το διάστημα ασθένειας/ανάρρωσης υπήρχε συνεχής αερισμός χώρου με ανοικτό παράθυρο, απολύμανση χώρου με καύση φασκόμηλου. Ζεστές γαργάρες με αφέψημα ρίγανης από τα ελληνικά βουνά και εν συνεχεία με γαργάρες αλατόνερου με αλάτι από τα ελληνικά νησιά που συλλέγω τα καλοκαίρια.
Ατμοεισπνοές με φύλλα ευκάλυπτου. Εντριβές στο στήθος και πλάτη με πρωτοράκι (προϊόν απόσταξης τσίπουρου, το «κεφάλι» όπως λένε οι μυημένοι στην τέχνη του τσίπουρου), κατανάλωση φρούτων. Βιταμίνες, C (4,000 units/day), E (1,000 units/day), D, Cod Liver oil, Omega 3 (6,000 mg/day).
Πέρασε μια ακόμη δοκιμασία αμείλικτη που ανέδειξε σε όλο της το μεγαλείο τη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής για ζωή και συνύπαρξη. Απομένει η ομαλοποίηση της κατάστασης, να ξαναβρεθούμε για το επινίκιο άσμα και ξεφάντωμα μέχρι πτώσης! Για το καλό μας…
