ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ιστορικό με όλη τη σημασία της λέξεως ήταν το διήμερο πανηγύρι που διοργάνωσε ο Σύλλογος Βορειοχωριτών Χίου «Το Πελιναίον» στο προσκυνητάρι της Αγίας Μαρκέλλας στο όρη Κάτσικλς της Νέας Υόρκης το οποίο διοργανώθηκε το Σάββατο 18 Ιουλίου 2020 και την Κυριακή 19 Ιουλίου 2020.
Κι αυτό για τέσσερις βασικούς λόγους. Ο πρώτος σχετίζονταν με την επίσκεψη για πρώτη φορά του Αρχιεπισκόπου Αμερικής, κ. Ελπιδοφόρου, ο οποίος προεξήρχε του αρχιερατικού Εσπερινού και του Επισκόπου Μηδείας, κ. Αποστόλου, ο οποίος χοροστάτησε της αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας της Κυριακής.
Ο δεύτερος σχετίζονταν με το γεγονός ότι λόγω πένθους για τα θύματα της πανδημίας του κορωνοϊού δεν υπήρχε – για πρώτη φορά στην 41χρονη ιστορία του προσκυνήματος – ζωντανή μουσική και ξεφάντωμα.
Ο τρίτος σχετίζονταν με την συμμετοχή περισσότερων παιδιών και εφήβων από άλλες χρονιές, διότι πολλές οικογένειες λόγω της πανδημίας ανέστειλαν το καθιερωμένο προσκύνημα στην μυροβόλο Χίο.
Ο τέταρτος σχετίζονταν με τον έρανο που ξεκινήσει η ηγεσία του Συλλόγου για την συγκέντρωση του ποσού των $80.000 για το μεγαλόπνοο έργο της αλλαγής της πρόσοψης του ναού.
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Δημήτρης Μουτάφης, τόσο στη ομιλία του στο δείπνο, όσο και κατά την διάρκεια της συνομιλίας με τις «Αναμνήσεις» επεσήμανε ότι είναι το έργο της 5ης δεκαετίας το οποίο περιλαμβάνει την αλλαγή της πρόσοψης του προσκυνήματος, η οποία θα τους παράσχει την δυνατότητα να τελούν τις θρησκευτικές τελετές παντός καιρού. Ο χώρος όπου τώρα υπάρχει τέντα θα επεκταθεί και θα καλυφθεί με στέγη η οποία σε συνδυασμό με το καμπαναριό θα θυμίζουν σε όλους τους παραδοσιακούς ναούς της Χίου.
Η προσέλευση των πιστών στον Εσπερινό και στην Αρτοκλασία ήταν αυξημένη και οι περισσότεροι πιστοί παρέμειναν στο προαύλιο και παρακολουθούσαν από τα μεγάφωνα την τελετή. Ο Αρχιεπίσκοπος αποφάσισε να τελέσει την Αρτοκλασία στο προαύλιο του ναού ούτως ώστε να δώσει την δυνατότητα σε όλους να προσευχηθούν υπέρ υγείας και ευημερίας.
Ο εφημέριος του Αγίου Δημητρίου Αστόριας, π. Βασίλειος Λούρος, ο οποίος έλκει την καταγωγή του από την Χίο και είναι πνευματικός ηγέτης του Συλλόγου μετά το πέρας του Εσπερινού καλωσόρισε τον Αρχιεπίσκοπο, έκανε μια σύντομη αναδρομή στην 41ετή πορεία του προσκυνήματος και εξήρε τον ρόλο του μακαριστού Επισκόπου Μελόης, Φιλοθέου και μαζί με τον πρόεδρο του Συμβουλίου Δημήτρη Μουτάφη και τους άρχοντες Στυλιανό Ζερβούδη και Σταύρο Χαβιάρα δώρισαν στον Αρχιεπίσκοπο μια ποιμαντορική ράβδο.
Προσφώνηση Αρχιεπισκόπου
Ο Αρχιεπίσκοπος μετά το πέρας του Εσπερινού μίλησε από καρδίας και εξέπληξε πολλών με την αποκάλυψη της καταγωγής του και την αγάπη για την Χίο.
Παραθέτουμε το πλήρες κείμενο της προσφώνησης του κ. Ελπιδοφόρου: «Είναι μεγάλη η χαρά που βρίσκομαι σε τούτο το ωραίο προσκύνημα που φτιάξατε σε αυτή την ωραία περιοχή μέσα στο δάσος και δίπλα στην λίμνη, διότι και εγώ από τον παππού μου κατάγομαι από την Χίο. Ο Παππούς μου το όνομα του οποίου ήταν Ιωάννης, ο οποίος ήταν ψηλός και γαλανομάτης ήταν καρεκλοποιός στην Πόλη και έφτιαχνε τις ψάθινες καρέκλες τις οποίες πιστεύω πως θυμάστε όλοι.
Έπιανε δουλειά την άνοιξη και δούλευε όλο το καλοκαίρι για να έχουν οι άνθρωποι τις καρέκλες τους. Έτσι μέσα από μια φτωχή οικογένεια καρεκλάδων βγήκαμε όλη η οικογένεια.
Η οικογένειά μας βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου υπάρχουν πάρα πολλοί Χιώτες. Υπάρχει μια ολόκληρη περιοχή των Χιωτών και υπήρχε και μια Εκκλησία του Αγίου Ιωάννη των Χίων. Όπου πηγαίνουν οι Χιώτες δεν πάνε μόνοι, αλλά δύο – δύο, τρεις – τρεις και χτίζουν εκκλησίες, σαν εσάς εδώ.
Δε θυμούνται οι παππούδες μου πόσες γενιές είναι στην Πόλη. Έφτασαν εκεί μετά την καταστροφή της Χίου. Θυμάστε, είμαι σίγουρος, από την Ιστορία τι θα πει καταστροφή της Χίου. Επειδή οι Χιώτες ήταν άνθρωποι που ήξεραν πάντα να φτιάχνουν περιουσία. Ήταν ικανοί και δυνατοί άνθρωποι. Έφτιαχναν καράβια, ήταν καλοί έμποροι, έκοβε το μυαλό τους και κόβει, όπως βλέπω και εδώ στην Αμερική.
Είχαν ξεκινήσει οι Χίοι τον δικό τους αγώνα και χρηματοδοτούσαν την επανάσταση την ελληνική και όταν το κατάλαβαν οι Τούρκοι έκαψαν την Χίο, δεν άφησαν δέντρο όρθιο. Έσφαξαν όλους τους άνδρες δεν έζησε κανένας. Πήραν τις γυναίκες και τα παιδιά και τα πούλησαν ως σκλάβους στα παζάρια της Αιγύπτου, της Συρίας και της Παλαιστίνης, εξαφάνισαν το γένος μας.
Όσοι πρόλαβαν και έφυγαν απέναντι σώθηκαν στα μικρασιατικά παράλια. Οι άλλοι, όσοι μπόρεσαν και εκείνοι που είχαν φύγει νωρίτερα πήγαν στην Κωνσταντινούπολη και έτσι δημιουργήθηκε η παροικία των Χιωτών.
Τους περισσότερους όμως τους πήγαν με τα καράβια για τα σκλαβοπάζαρα και αντιλαμβάνεστε τις δυσκολίες που πέρασαν. Και τώρα διαμαρτυρόμαστε για την μάσκα που μας επέβαλε ο κορωνοϊός. Σκεφτείτε τι πέρασαν οι άνθρωποι αυτοί.
Και τότε το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη μάζεψε λεφτά από όλον τον κόσμο και αγόρασε τα παιδιά και τις γυναίκες που ήταν στα σκλαβοπάζαρα, τους απελευθέρωσε και τους έφερε στην Κωνσταντινούπολη.
Αυτά έχουν περάσει οι Χιώτες, Αυτά και ακόμη χειρότερα. Γι αυτό αδελφοί μου αυτό που μας κρατάει όπου και να πάμε είναι η πίστη μας στον Θεό.
Ποιος άλλος λαός μπορούσε να αντέξει; Ποια άλλη ράτσα μπορούσε να αντέξει τέτοια σφαγή, τέτοιο κυνηγητό, τέτοιο αφανισμό. Μόνο εμείς ο Έλληνες και οι Χιώτες οι οποίοι πραγματικά σήμερα, όπου κι αν βρίσκονται στον κόσμο είναι ενωμένοι, αγαπημένοι, δημιουργικοί, προκομένοι, πιστοί. Είναι κοντά στην Εκκλησία γιατί αυτό είναι το μυστικό μας. Είναι ο Θεός που μας ευλογεί. Πιστεύουμε στον Θεό ότι και να γίνει, το μεγαλύτερο κακό και να γίνει ο Θεός το κακό θα το κάνει καλό.
Ό,τι έγινε στην Χίο τελικά ωφέλησε τους Χιώτες. Σκόρπισαν σε όλον τον κόσμο και πρόκοψαν. Βοήθησαν το νησί τους και βοήθησαν και την Εκκλησία.
Δεν φοβάμαι τώρα που η τουρκική κυβέρνηση μετέτρεψε την Αγία Σοφία σε τζαμί. Ο Θεός τα αφήνει αυτά και θα γυρίσει πάλι υπέρ μας. Αυτή είναι η ικανότητα της φυλής μας. Είμαστε μια φυλή η οποία είναι ευλογημένη από τον Θεό. Δημιουργούμε και ξέρουμε να προσευχόμαστε και να ζητάμε από τον Θεό τα χειρότερα που γίνονται να επιστρέφουν σε μας σαν καλό.
Και θα δείτε κάτι πολύ καλό θα βγει και από αυτό. Ο Θεός δοκιμάζει την πίστη μας, την αντοχή μας και τις αντιδράσεις μας.
Να δει μας ενόχλησε, νοιαστήκαμε που η Αγία Σοφία μετατράπηκε σε τζαμί, ή δεν μας νοιάζει. Εάν μας νοιάζει ο Θεός θα μας ευλογήσει και θα μας ενώσει. Θα αγωνιστούμε και θα διαμαρτυρηθούμε, όπως εμείς ξέρουμε.
Είμαστε λαός ειρηνικός, δεν θέλουμε να σφάξουμε κανέναν, δεν θέλουμε να κάνουμε κακό σε κανέναν. Ούτε να ατιμάσουμε το σπίτι κανενός. Απλά θέλουμε οι άλλοι αυτά τα ωραία που εμείς δημιουργούμε να τα σέβονται και να μην τα καταστρέφουν.
Εμείς δημιουργούμε φτιάχνουμε πολιτισμό. Φτιάχνουμε Αγίες Σοφιές, φτιάχνουμε Παρθενώνες. Δεν είμαστε διάσημοι στον κόσμο επειδή καταστρέψαμε κάτι, αλλά επειδή δημιουργήσαμε κάτι και αυτό που δημιουργήσαμε είναι ένας πολιτισμός. Είναι μια γλώσσα η οποία βοήθησε όλον τον ανθρώπινο πολιτισμό να πάει μπροστά.
Γι αυτό θέλω εδώ που είμαστε να θυμηθούμε όλους τους πατέρες και τους προγόνους μας που δούλεψαν, που κοπίασαν για να γίνει αυτό το προσκυνητάρι. Και πρώτος – μου λένε όλοι – ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μελόης, ο οποίος δεν σας άφηνε ποτέ. Η Αρχιεπισκοπή σας είχε κοντά, σας είχε κάτω από τις πτέρυγές της.
Να τους θυμηθούμε όλους, με πρώτον τον Μελόης που εργάστηκαν, θυσιάστηκαν και τώρα είναι στον ουρανό. Και από εκεί χαίρονται και αγάλλονται και παίρνουν τον μισθό των κόπων τους από εδώ. Θέλω να σας συγχαρώ όλους διότι είστε αξιέπαινοι και σας υπόσχομαι ότι θα έρχομαι κάθε χρόνο», κατέληξε ο κ. Ελπιδοφόρος.
