ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Σχεδόν 60 χρόνια ζωής και αγώνα. Τρεις γενιές αθλητών. Από τη μικρή Αναστασία στην αγκαλιά της γιαγιάς Βάσως μέχρι τον κυρ Ηλία Καρούνο συνιδρυτή της Δόξας Washington Heights το 1962.
Αυτή είναι η ΔΟΞΑ ΝΥ που, όπως έγραψαν οι «Αναμνήσεις» γιόρτασε το βράδυ του Σαββάτου, 2 Νοεμβρίου 2019, σε πλήρη σύνθεση τον ετήσιο χορό της στη φιλόξενη αίθουσα εκδηλώσεων της Ελληνικής κοινότητας του Μπρόνξ. Πάνω από 400 άτομα πλημμύρησαν κατά κύματα τον χώρο διασκέδασης. Παλιότεροι, τωρινοί και μελλοντικοί πρωταθλητές.
Ο πρόεδρος Παναγιώτης Λεγάκης με το Γιώργο Κατέχη είχαν προβλέψει και δεν έλειπε τίποτε από το εορταστικό τραπέζι. Η διασκέδαση και το ξεφάντωμα κράτησαν μέχρι αργά τη νύχτα με χορό και τραγούδι από την εξαιρετική ορχήστρα «Λιβανός».
Την παράσταση έκλεψε ο ακούραστος εργάτης του ομογενειακού αθλητισμού Γιάννης Μάνεσης. Ήταν ο κύριος παρουσιαστής του προγράμματος. Με ευκρίνεια και ευφράδεια λόγου παρουσίασε τους διαχρονικούς συντελεστές επιτυχιών της ομάδας.
Ο Γιάννης είναι ο αρχιτέκτονας της οργανωτικής επιτυχίας της ομάδας και ο βασικότερος συντελεστής της οργάνωσης του ετήσιου χορού χωρίς να παραβλέψουμε τη ενεργό και εξ’ ίσου αποτελεσματική συνδρομή ολόκληρου του συμβουλίου της ομάδας, των εθελοντών και εθελοντριών καθώς και των μεγάλων ή μικρότερων χορηγών.
Οι εκατοντάδες συνδαιτυμόνες είναι ζωντανό παράδειγμα για το πως θα έπρεπε να λειτουργεί ένας σύλλογος. Ήταν παρόντες όλες οι ηλικίες, ιδιαίτερα πολλοί νέοι και νέες. Η παρουσία τους γεμίζει αισιοδοξία για το μέλλον του αθλητισμού και της συλλογικότητας.
Πέρα από τα αυτονόητα που είναι κοινωνικότητα, η αλληλογνωριμία και η σύσφιξη δεσμών που προσφέρει η εκδήλωση του χορού, δίνεται ακόμη μια καλή ευκαιρία στον κόσμο της Δόξας να συμμετέχει στην προσπάθεια να καλυφθούν ορισμένα από τα υπέρογκα έξοδα για να διατηρηθεί η ομάδα στο Κοσμοπόλιταν Λίγκ.
Η αθρόα συμμετοχή του κόσμου της Δόξας απέδειξε ότι είναι εκεί για να μείνει. Στα πηγαδάκια που στηνόταν κατά την ανάπαυλα μετά το ξεφάντωμα του χορού διέρρευσε το μυστικό ότι η ομάδα βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο διαπραγματεύσεων για άνοιγμα ιδιόκτητης λέσχης στο Μπρόνξ.
Συγκίνηση και ενθουσιασμός πλημμύρησε την αίθουσα στην απονομή επαίνων, τρόπαιων και βραβείων στις ομάδες των μικρότερων κατηγορών με εφτάχρονα, δωδεκάχρονα και την εφηβική ομάδα της Δόξας πρωταθλήτρια Αμερικής την περσινή σεζόν. Όλοι τους υπόσχονται πολλά για τη συνέχιση της ποδοσφαιρικής δραστηριότητας της Δόξας.
Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε η αναγνώριση και οι δηλώσεις δυο παραγόντων της Δόξας από τα παλιά. Του Ηλία Καρούνου συνιδρυτή της Δόξας Washington Heights το 1962 και του Τάκη Παπακώστα προέδρου της Δόξας το 1968
Ηλίας Καρούνος
Ο Ηλίας Καρούνος δήλωσε: «Κατάγομαι από το Μιστρά, Λακωνίας. Ήλθα στην Αμερική 17 χρονών. 19 Χρονών με μια παρέα δημιουργήσαμε το αθλητικό σωματείο Δόξα Washington Heights. Το 1962. Νεοφερμένοι τότε από την Ελλάδα, κουβαλήσαμε μαζί μας το μικρόβιο του ποδοσφαίρου έτσι αποφασίσαμε μετά από αλλεπάλληλες συνεδριάσεις να φτιάξουμε ομάδα. Πολλά έδιναν και έπαιρναν για το πως να ονομάσουμε την ομάδα μας. Από όλες τις προτάσεις μας φάνηκε το καλλίτερο όνομα, Δόξα.
Προφανώς επηρεασμένοι γιατί εκείνη την εποχή υπήρχε η Δόξα Δράμας που πήγαινε πολύ καλά στην πρώτη κατηγορία στην Ελλάδα. Ύστερα συζητήσαμε τι σύμβολο να επιλέξουμε. Δε χρειάστηκε να βάλουμε μεγάλη προσπάθεια.
Επιλέξαμε το δικέφαλο αετό, σύμβολο των χαμένων μεγάλων πατρίδων. Νεοφερμένοι από την Ελλάδα όπως ήμασταν οι περισσότεροι δεν είχαμε την οικονομική δυνατότητα για εξοπλισμό. Βρέθηκε, θυμάμαι, ένας Εγγλέζος με το όνομα Τζέιμς Γούντ και θέλησε να μας βοηθήσει. Μας προσέφερε την στολή της εθνικής νέων της Αγγλίας με το μονόγραμμά UK (United Kingdom).
Είμαστε μια γερή ομάδα στον αγωνιστικό χώρο και μια δεμένη μεγάλη παρέα. Ο αθλητισμός είναι βάλσαμο της ψυχής και του σώματος. Ήταν και είναι ένας μεγάλος παράγοντας που μας κρατά γερά δεμένους.
Συνιστώ στη νεολαία αφ’ ενός να κάνει αυτό της αρέσει και αφ’ ετέρου να ασχοληθεί με ένα άθλημα, ότι και να είναι αυτό. Με τον αθλητισμό χτίζεις χαρακτήρα. Σήμερα παλεύεις για πρωτάθλημα, κύπελο. Αύριο στη ζωή, κάτι ανώτερο.»
Τάκης Παπακώστας
Ο Τάκης Παπακώστας δήλωσε στις «Αναμνήσεις»: «Ήμουν πρόεδρος της Δόξας Washington Heights για δύο χρόνια από το 1968. Θυμάμαι ήμασταν ομαδάρα. Είχαμε έδρα στο Washington Heights η μεγαλύτερη Ελληνική γειτονιά εκείνης της εποχής. Κάθε Κυριακή γέμιζαν οι εξέδρες με δυο – τρις χιλιάδες κόσμο.
Όλες οι ηλικίες είμαστε εκεί. Τρέχαμε στο γήπεδο. Η ομάδα ήταν ο συνδετικός κρίκος της κοινότητας. Είναι αυτό που λένε ότι ο αθλητισμός ενώνει την κοινότητα.
Απόψε εδώ στη μεγάλη γιορτή της Δόξας πήγα να δακρύσω από τη συγκίνηση με τόσο πολύ κόσμο και τόσα πολλά παιδιά που θα συνεχίσουν να δίνουν ζωή σε μια ομάδα που εργαστήκαμε και εμεις πριν πολλές δεκαετίες για να φτάσει ως εδώ. Αυτό που βλέπουμε απόψε είναι κάτι το έκτακτο, το καταπληκτικό. Ιδικά για μένα! Προσωπικά για μένα! Δάκρυσα από ενθουσιασμό και συγκίνηση.»
