- Της Μαρίνας Πρωτονοταρίου
- Μια ολόκληρη εποχή για τη βιομηχανία κλείνει με τον θάνατο του βιομήχανου Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου, πατέρα του Γιώργου και του Παναγιώτη Αγγελόπουλου, ιδιοκτητών της ΚΑΕ Ολυμπιακός.
Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 77 ετών, συνέδεσε το όνομά του με τη Χαλυβουργική, τον εφοπλισμό, ενώ ήταν από τους μετόχους και οικονομικούς υποστηρικτές στην ιδιωτικοποίηση και γιγάντωση της Τράπεζας Πειραιώς.
Όσοι τον γνώρισαν μιλούν για την ευγένεια και την ανθρωπιά του, την αξιοπρέπεια και το σεβασμό του για τους εργαζομένους του, τους οποίους στήριξε ακόμη και όταν πια τα τελευταία χρόνια η Χαλυβουργική ήταν εκτός λειτουργίας.
Άνθρωπος με ήθος, παλαιάς κοπής, αλλά και ρεαλιστής, δεν δίσταζε να προχωρήσει σε μεγάλες επενδύσεις για τη στήριξη της Χαλυβουργικής, αλλά και να αποδεχτεί την πραγματικότητα ότι η βιομηχανία δεν μπορεί να ξαναβρεί την παλιά της δόξα, και να πάρει την απόφαση να την κλείσει. Σε όλη την περιπέτεια αυτή, χωρίς δισταγμό στήριξε όλους τους εργαζομένους της βιομηχανίας για τους οποίους πάντα η πόρτα του ήταν ανοιχτή.
Το όνομά του με τη Χαλυβουργική συνδέθηκε μετά τη δολοφονία του Δημήτρη Αγγελόπουλου το 1986, όταν οι εταιρείες της οικογένειας πέρασαν στον πατέρα του Κωνσταντίνου και Θεόδωρου Αγγελόπουλου, Παναγιώτη. Μετά το συμβιβασμό για το μοίρασμα της οικογενειακής περιουσίας, ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος κρατά τις επενδύσεις στην Ελλάδα και ο αδελφός του τις επενδύσεις στο εξωτερικό και κυρίως την ισχυρή παρουσία στη ναυτιλία.
Ωστόσο ήδη η υγεία του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου είχε αρχίσει να επιδεινώνεται από μια σπάνια ασθένεια των μυών.
Η επένδυση στη Χαλυβουργική και η κρίση
Στήριξε την Χαλυβουργική και επένδυσε σε αυτή στις αρχές της δεκαετίας του 2000, πιστεύοντας ότι μπορεί με τις επενδύσεις να ξεπεράσει τον ανταγωνισμό και να κυριαρχήσει και πάλι. Επένδυσε 300 εκατ. ευρώ (ίδια κεφάλαια και δανεισμό), χωρίς καμία επιδότηση, για να εκσυγχρονίσει την ιστορική βιομηχανία, καθιστώντας την άμεσα ανταγωνιστική και με παραγωγική δυναμικότητα 1 εκατ. τόνων χαλυβουργικών προϊόντων. Η επένδυση τελείωσε το 2007 (έργο Spooler) και μπήκε για φουλ παραγωγή το 2009, αλλά δεν αποσβέστηκε.
Όμως τότε ήρθε οικονομική κρίση, η εσωτερική ζήτηση χαλυβουργικών προϊόντων κατακρημνίστηκε στους 300.000 τόνους το 2013 από 2,1 εκατ. τόνους το 2009.
Από το 2012 και μετά γινόταν πια φανερό ότι η βιομηχανία δεν μπορεί να συνεχίσει και από το 2015 και μετά η απόφαση για το κλείσιμο της βιομηχανίας είχε ληφθεί.
Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος υπήρξε ο τελευταίος ισχυρός άνδρας της Χαλυβουργικής, της βιομηχανίας που έχτισε την Ελλάδα, αλλά δεν τα κατάφερε ποτέ να βγει από την κρίση του 2009.
Από το 1925 μέχρι την κρίση του 2009
Η ιστορία της Χαλυβουργικής αρχίζει το 1925, όταν οι ιδρυτές της Θ. Αγγελόπουλος και τα παιδιά του Δημήτρης, Παναγιώτης και Γιάννης, ξεκίνησαν να ασκούν εμπόριο ειδών σιδήρου.
Η εμβληματική βιομηχανία συνώνυμη της πρώτης βιομηχανικής ανάπτυξης της χώρας, στις ημέρες δόξας της είχε φτάσει να απασχολεί έως και 2.500 τεχνεργάτες και η οικογένεια Αγγελόπουλου ήταν οι μεγαλύτεροι ιδιώτες παραγωγοί χάλυβα στον πλανήτη.
Τα προϊόντα της Χαλυβουργικής εξυπηρετούσαν τις ανάγκες της ελληνικής αγοράς χάλυβα, τη μεταπολεμική περίοδο της μεγάλης ανοικοδόμησης αλλά και αγορών του εξωτερικού, δεδομένου ότι ο εξαγωγικός προσανατολισμός της εταιρείας είναι ήδη σημαντικός.
Στις 27 Ιουνίου του 1963 αρχίζει η παραγωγή χυτοσιδήρου και χάλυβα από σιδηρομετάλλευμα, μέχρι το 1975 τοποθετήθηκε και η δεύτερη υψικάμινος, η οποία ανέβασε τη συνολική δυναμικότητα σε πάνω από 1 εκατομμύριο τόννους χυτοσιδήρου το χρόνο,
Από το 1981, είχε ήδη περάσει η εποχή της μεγάλης της δόξας και η βιομηχανία, διέκοψε τη λειτουργία των υψικαμίνων.
Συνέχισε με την παραγωγή πλατέων και επιμηκών προϊόντων με ανάτηξη παλαιοσιδήρων σε καμίνους ηλεκτρικού τόξου. Η εταιρεία συνέχισε να παράγει επιμήκη προϊόντα στην Ελευσίνα, σε σύγχρονες εγκαταστάσεις δυναμικότητας 500.000 τόνων, υπό τη διεύθυνση του Κωνσταντίνου Π. Αγγελόπουλου.
Το 2007 ολοκληρώθηκε η νέα επένδυση σε μια μονάδα παραγωγής «Spooler», η οποία παρείχε τη δυνατότητα παραγωγής προϊόντων χάλυβα οπλισμού σκυροδέματος σε ειδικού τύπου κουλούρες («Compact Rebar Coils»). Η επένδυση αυτή έκανε τη Χαλυβουργική τον πρώτο και μοναδικό παραγωγό τέτοιου τύπου προϊόντων στη χώρα μας όμως έπεσε πάνω στην κρίση του 2009 και δεν αποσβέστηκε ποτέ.
Πηγή: www.mononews.gr
