ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Δεν μπορεί είπα μέσα μου, διαβάζοντας στο διαδίκτυο την είδηση, θα βρήκε κάποια πόρτα ανοιχτή και θα μπήκε μέσα. Μάλλον θα έχει και ο Παράδεισος, γαλάζιες πόρτες.
Οπως συνηθίζεται εδω και λίγα χρόνια τα καλά και τα άσχημα νέα φτάνουν σε μας, απο τα μέσα κοινωνική δικτύωσης και έτσι απρόσμενα έφτασε πριν απο λίγες μέρες και το νέο για τον χαμό (την Τετάρτη 15 Μαίου) ενός καλού φίλου και καλού ομογενή, απο το Μπρούκλιν.
Στάθηκα για λίγο πάνω στο κείμενο…η φίλη που μας πληροφορούσε για τον θάνατο του Αναστάσιου Λέκκα, ήταν σίγουρη ότι τώρα θα χόρευε ζειμπέκικο μαζί με τον φίλο του τον Σπύρο…που είχε φύγει κι αυτός πρόωρα, πριν απο λίγα χρόνια.
Ο Τάσος ήταν ενας αφοσιωμένος σύζυγος της Χαρούλας και πατέρας τεσσάρων παιδιών, δύο αγόρια τον Μελέτη και τον Χρήστο και δύο κορίτσια, την Ζαχαρούλα και την Κυριακή, που είχε το σπάνιο χάρισμα να σε θυμάται, έστω κι αν σε συναντούσε για λίγο. Και εκτός από αυτό, εάν τον έβλεπες τακτικά ήταν η επιτομή της χαράς και του κεφιού, ο άνθρωπος που σε εκανε να ξεχνάς τα προβληματά σου.
Ηταν λοιπόν ο άνθρωπος της…διπλανής πόρτας, που άνοιγε με μαεστρία την πόρτα της καρδιάς σου. Ηταν όλα αυτά και ακόμα πιο πολλά, ο άνθρωπος που σκεφτόταν τον συνάνθρωπο του και στις καλές και στις δύσκολες στιγμές.
Τον γνώρισα, όπως όλοι όσοι ασχολούμασταν με την βιομηχανία της Γούνας, γιατί εκεί στην γνωστή μαρκέτα διατηρούσε για 36 χρόνια την δική του γωνιά, την ελληνική γωνιά, που ήταν γνωστή σε όλους όσους εργαζόταν στην εβδόμη λεωφόρο, ως Greek Corner και βρισκόταν στην γωνία του δρόμου 28. Είχα όμως την ευκαιρία να τον γνωρίσω καλύτερα απο την συμμετοχή του στα Λακωνικά Σωματεία και απο την επαφή του με συγγενείς τους, τον ακούραστο προεδρό τους Μπαρμπα-Κώστα, τον Λέκκα.
Εδω και τρία χρόνια ο Τάσος αποτραβήχτηκε στο Μπρούκλιν όπου και άνοιξε μαζί με την κόρη του ένα άλλο μαγαζί αυτή την φορά στην Τρίτη λεωφόρο του Μπέιριτζ, που γρήγορα έγινε γνωστό λόγω του ονοματός του «Blue Door».
Το βράδυ της Παρασκευής, η Ομογένεια και ο Ελληνισμός του Μπρούκλιν πέρασε απο το νεκροπομπείο, για να αποχαιρετήσει τον Τάσο. Ηταν γεμάτες όλες οι αίθουσες και καταλάβαινες πριν μπεις μέσα ότι κάποιος πολύ αγαπητός θα είχε φύγει.
Πράγματι, μετά το τρισάγιο ο αρχιμανδρίτης Δαμασκηνός Γκανάς άνοιξε την καρδιά του και μίλησε για τον Τάσο και τις αρετές του δίνοντας κουράγιο όχι μόνο στην οικογενειά του αλλά και σε όλους όσους τον αγαπούσαν. Μιλούσε χαμηλόφωνα ο π. Γκανάς, απευθυνόμενος στην οικογενειά του εκλιπόντος, αλλά με τα λόγια του ζωγράφισε το πορτρέτο του καλού και αφοσιωμένου συζύγου, του καλού πατέρα, του ανθρώπου που αγαπούσε τον συνανθρωπό του με όλη την καρδιά του και ενδιαφερόταν για όλους εκτός απο τον ευαυτό του. Έδωσε ο Τάσος ένα μέρος από την καλοσύνη του σε εσάς, είπε χαρακτηριστικά.
Θυμήθηκε μάλιστα ο π. Γκανάς μια συναντησή τους στα νεκροταφεία, όταν ο Τάσος πήγε κοντά στον τάφο του φίλου του του Σπύρου, παίροντας μαζί του φαγητό και τσικουδιά για να κεράσει και τον φίλο του αλλά και τον κληρικό που ήταν μαζί του. Ποιός δεν γνωρίζει την οικογένεια Λέκκα στο Μπρούκλιν; αναρωτήθηκε ο π. Γκανάς. Και ευχήθηκε όπως ο Θεός χαρίσει δύναμη και κουράγιο στην οικογένεια του εκλιπόντος.
