ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Οι συγγενείς και οι φίλοι το πρωί της Δευτέρας, 14 Σεπτεμβρίου 2020 συγκεντρώθηκαν στον ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου στο Απερ Ντάρμπι Πεσνιλβάνιας, παρακολούθησαν με συγκίνηση την Νεκρώσιμη Ακολουθία της Δρ. Μαρίας Δεληβοριά – Παπαδοπούλου και εξέφρασαν τα συλλυπητήρια στα παιδιά της Χρήστο Παπαδόπουλο (Patterson), Δημήτρη (James) και Κρίστιν Παπαδοπούλου (Patterson) και στον εγγονό της Χρήστο – Δημήτριο.
Αμέσως μετά μετέβησαν στο Fenwood Cemetery και παρακολούθησαν τον ενταφιασμό της στον ίδιο χώρο όπου αναπαύεται και η μητέρα της.
Η Δρ. Μαρία Δεληβοριά – Παπαδοπούλου, όπως επεσήμανε ο γιος της Δημήτρης, την Παρασκευή, 11 Σεπτεμβρίου 2020, έχασε την τελευταία μάχη της ζωής της σε ηλικία 90 ετών.
Ο πρόεδρος του 445ου Τμήματος «Θερμοπύλες» της AHEPA Δημήτριος Κροντίρης και ο γραμματέας Βασίλειος Οικονόμου στο ηλεκτρονικό μήνυμα προς τα μέλη κάνουν ειδική μνεία στον θάνατο της Δρ. Μαρίας Δεληβοριά – Παπαδοπούλου και εκφράζουν τα συλλυπητήρια στην οικογένειά της και στον γιο της Δημήτρη που είναι μέλος της οργάνωσης.
Η αείμνηστη είχε θεσπίσει υποτροφία στη μνήμη του συζύγου της Χρήστου Παπαδόπουλου και πέρσι συμμετείχε στην τελετή απονομής των υποτροφιών της οργάνωσης και μάλιστα είχε συγκινήσει τους φοιτητές και το ακροατήριο με τις νουθεσίες της.
Η αείμνηστη ήταν για πέντε περίπου δεκαετίες καθηγήτρια Παιδιατρικής και Νεογνολογίας, καθώς επίσης και ως διευθύντρια στο Τμήμα Νεογνών του Νοσοκομείου Παίδων «St. Christopher’s Hospital for Children» στη Φιλαδέλφεια και θεωρούνταν μια από τις θρυλικές μορφές της Νεογνολογίας σε παγκόσμιο επίπεδο.
Προ οκτώ ετών ο ιστορικός Σύλλογος Ελλήνων Ιατρών της Νέας Υόρκης διοργάνωσε το πρώτο επιστημονικό Συμπόσιο στη μνήμη της Δρ. Μαρίας Καλοποθάκη και απένειμε το πρώτο ομώνυμο βραβείο στην Δρα Μαρία Δεληβοριά – Παπαδοπούλου.
Η Δρ. Μαρία Δεληβοριά – Παπαδοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, λίγα χρόνια πριν τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο και το Επος του ’40. Μετά την αποφοίτησή της το 1957 από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών ήρθε για μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνιας, όπου ολοκλήρωσε τις διδακτορικές της σπουδές στον τομέα της Φυσιολογίας.
Η Δρ. Μαρία Δεληβοριά – Παπαδοπούλου ήταν παντρεμένη με τον αείμνηστο γιατρό Χρήστο Παπαδόπουλο και είχαν δύο παιδιά τον Χρήστο (οικονομολόγο) και τον Δημήτρη (κοινωνικό λειτουργό) και τα γαλούχησαν με την αγάπη για την ομογένεια και τη γενέτειρα. Καταλυτικό ρόλο στην διαπαιδαγώγησή τους έχει παίξει η μητέρα της, Καλλιόπη Δεληβοριά, η οποία δεν μιλούσε αγγλικά, καθώς επίσης και οι συχνές επισκέψεις στην Ελλάδα.
Ο αείμνηστος σύζυγός της κατά την πολιτογράφησή του είχε αλλάξει το επώνυμο σε Patterson.
Η Ελληνική Νεογνολογική Εταιρεία
Η Ελληνική Νεογνολογική Εταιρεία (ΕΝΕ) εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει : «Η Μαρία Δεληβοριά έφυγε για το μεγάλο ταξίδι, αλλά η μνήμη της θα μείνει ζωντανή μέσα από το επιστημονικό της έργο και τα εκατομμύρια των νεογνών που κέρδισαν τη μάχη για τη ζωή χάρις στους ορίζοντες που άνοιξε με τη διορατικότητα και την ευαισθησία της. Θα μείνει ζωντανή μέσα στην καρδιά και τη μνήμη των εκατοντάδων γιατρών τους οποίους εκπαίδευσε και ενέπνευσε την αγάπη για το άρρωστο παιδί, των εκατοντάδων Ελλήνων γιατρών στους οποίους άνοιξε δρόμους, των χιλιάδων Ελλήνων ασθενών που βρήκαν θεραπεία σε εξειδικευμένα κέντρα με τη βοήθεια και τη συνδρομή της.
Η Μαρία Δεληβοριά θα μείνει για πάντα ζωντανή στη μνήμη και την καρδιά των ανθρώπων της Ιθάκης, στους οποίους χάρισε απλόχερα την αγάπη της. Η απώλειά της μεγάλη και το πένθος βαρύ για όλους εμάς που τη γνωρίσαμε προσωπικά και μας αγκάλιασε με στοργή χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς όρια. Αισθανόμαστε τυχεροί που είχαμε το προνόμιο να τη γνωρίσουμε και θα τη θυμόμαστε πάντα με αγάπη και ευγνωμοσύνη», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ΕΝΕ.
Η Μαρία Δεληβοριά – Παπαδοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, στα χρόνια του Μεσοπολέμου, έζησε τα νεανικά της χρόνια στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε την Ιατρική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ειδικεύθηκε στην Παιδιατρική κατά τη δεκαετία του ’50 και μετεκπαιδεύτηκε στη Νεογνολογία, τη Γενική Φυσιολογία, την Εμβρυϊκή Φυσιολογία, τη Νεογνική Φυσιολογία και Παθοφυσιολογία, σε Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία του Καναδά και των ΗΠΑ. Διακρίθηκε για το πρωτοποριακό της έργο στη Νεογνολογία και την Περιγεννητική Ιατρική σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ηταν η πρώτη νεογνολόγος παγκοσμίως που υποστήριξε με μηχανικό αερισμό νεογνά με αναπνευστική δυσχέρεια κάνοντας μια επανάσταση στη διαχείριση των νεογνών με αναπνευστικά προβλήματα. Χάρη σε αυτήν εκατομμύρια νεογνών κέρδισαν τη μάχη για τη ζωή. Ήταν παγκοσμίως γνωστή και για το πρωτοποριακό ερευνητικό της έργο σε ό,τι αφορά τους μηχανισμούς πρόκλησης εγκεφαλικής βλάβης στα έμβρυα και νεογνά με περιγεννητική ασφυξία και υποξαιμική ισχαιμική εγκεφαλοπάθεια.
Για περισσότερα από 50 χρόνια υπηρέτησε σε πανεπιστημιακές θέσεις διαφόρων Πανεπιστημίων των ΗΠΑ, ενώ παράλληλα προσέφερε τις υπηρεσίες της στους μικρούς της ασθενείς που τόσο αγαπούσε υπηρετώντας στην πρώτη γραμμή σε νοσοκομειακές θέσεις. Κοντά της μαθήτευσαν εκατοντάδες γιατροί, που σήμερα κατέχουν σημαντικές θέσεις στα μεγαλύτερα νοσοκομεία του Κόσμου. Είχε αναπτύξει ένα πολύ πλούσιο, πλην όμως ανώνυμο, φιλανθρωπικό έργο, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ανθρώπων που ήταν πολύ κοντά της.
Το ερευνητικό και συγγραφικό της έργο έτυχε διεθνούς αναγνώρισης και ερευνητικές της δραστηριότητες χρηματοδοτούνταν συνεχώς από το 1969 από το Εθνικό Σύστημα Υγείας των ΗΠΑ. Σε αναγνώριση του επιστημονικού έργου αλλά και της προσφοράς της είχε λάβει πλήθος διεθνών τιμητικών διακρίσεων και βραβείων. Ιδιαίτερης σημασίας υπήρξε η αναγόρευσή της ως Επίτιμης Διδάκτορος των Ιατρικών Σχολών του ΑΠΘ και ΕΚΠΑ καθώς επίσης και η απονομή του τίτλου του θρύλου της νεογνολογίας (Legends in Neonatology).
