ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ράγισαν οι καρδιές των οικείων, των συγγενών και φίλων, καθώς επίσης και συναγωνιστών που το παγερό πρωινό της Πέμπτης, 4 Μαρτίου 2021, προσήλθαν στον ιερό ναό του του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ουάσινγκτον Χάιτς του Μανχάταν για να προσκυνήσουν την σορό του Νικολάου Τανέρη, που απεβίωσε την Κυριακή, 28 Φεβρουαρίου 2021 σε ηλικία 48 ετών, και να παρακολουθήσουν την Νεκρώσιμη Ακολουθία που τέλεσε ο ιερατικός προϊστάμενος, π. Γεώργιος Καζούλης.
Το πορτραίτο του αειμνήστου και το πλατύ χαμόγελό του, καθώς επίσης και τα κατάλευκα ως επί το πλείστων στεφάνια που είχαν σχεδόν κατακλύσει τον σολέα, καθιστούσαν ακόμη πιο επώδυνη και τραγική την κατάσταση. Όλοι – μικροί και μεγάλοι – ήταν μαυροφορεμένοι. Σιωπηλοί και με τα δακρύβρεχτα βλέμματά τους στραμμένα στον μόλις δύο ετών Αριστοτέλη που δεν ήθελε να αποχωριστεί την αγκαλιά της χαροκαμένης μητέρας του Γεωργίας και των αδελφιών του Ανδρούλα και Άγγελο, καθώς επίσης και των υπολοίπων παιδιών που είχαν καθίσει στα πρώτα στασίδια.
Αν και λόγω του κορωνοϊού δεν επιτρεπόταν η παραμονή περισσότερου κόσμου εντός του ναού, εν τούτοις μπορούμε να πούμε χωρίς την παραμικρή υπερβολή ότι η κηδεία του ήταν πάνδημη. Κι αυτό διότι ο Νικόλαος με την φιλοπατρία του, την αγωνιστική δράση και την αγάπη για την ομογένεια κατάφερε να αγγίξει τις καρδιές της νεότερης γενιάς των Ελληνοαμερικανών της Νέας Υόρκης και να τους δώσει το έναυσμα της συμμετοχής στους αγώνες της ομογένειας για τα εθνικά μας θέματα.
Ο ιερατικός προϊστάμενος της κοινότητας του Αγίου Σπυρίδωνα, π. Γεώργιος Καζούλης, ο οποίος όπως έγραψαν οι «Αναμνήσεις» είχε αναπέμψει την τελευταία προσευχή στο νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν λόγω των επιπλοκών της υγείας του αναφέρθηκε στην ζωή και στην δράση του Νικολάου Τανέρη και τον χαρακτήρισε ευπατρίδη.
«Σήμερα αγαπητοί αδελφοί με πολύ λύπη αποχαιρετάμε τον αγαπημένο μας αδελφό Νικόλαο Τανέρη. Έναν πατέρα, σύζυγο, αδελφό θείο και φίλο για τον οποίο όλοι έχουν να πουν μόνο καλά λόγια για την φιλοπατρία του και για τον αγώνα που έκανε για τα εθνικά μας θέματα, αλλά και για την αγάπη του για όλους. Όλοι αναρωτιόμαστε, γιατί Θεέ μου, γιατί ένας τόσο νέος άνθρωπος έφυγε από αυτή την ζωή», επεσήμανε μεταξύ άλλων ο π. Γεώργιος, ο οποίος κάλεσε τους παρισταμένους να προσευχηθούν υπέρ της αναπαύσεως της ψυχής του αειμνήστου και υπέρ υγείας και παραμυθίας, της πολυαγαπημένης του συζύγου, των παιδιών του, των αδελφών και των λοιπών συγγενών.
Ο Νικόλαος Τανέρης συγκαταλέγεται στον μακρύ κατάλογο των ομογενών που έχασαν την ζωή τους από την πανδημία του κορωνοϊού και συνάμα κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις ως προς την ηλικία.
Πάλεψε με την ασθένεια όσο ελάχιστοι, αλλά οι επιπλοκές που προκάλεσε ο κορωνοϊός του στέρησαν την ζωή σε μια από τι πιο παραγωγικές περιόδους της ζωής του ανθρώπου και σε μια περίοδο που η σύζυγός του και τα τρία ανήλικα παιδιά του τον χρειάζονταν περισσότερο από ποτέ.
Ο αείμνηστος γεννήθηκε στις 6 Απριλίου 1972 στο Ουάσινγκτον Χάιτς της Νέας Υόρκης σε μια οικογένεια με πατριωτικές παραδόσεις. Ο πατέρας του Ευριπίδης Τανέρης είχε γεννηθεί στην Βοστώνη και σε μικρή ηλικία έχασε την μητέρα του Μαρία. Ο πατέρας του μην έχοντας άλλη επιλογή τον πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να μεγαλώσει με την οικογένειά του.
Σε ηλικία 18 ετών επέστρεψε στην Βοστώνη και όταν η Ιταλία επιτέθηκε στην Ελλάδα έσπευσε να πολεμήσει με τον Ελληνικό Απελευθερωτικό Στρατό. Σε μια από τις μάχες συνελήφθη από τους Γερμανούς καταχτητές και κατέληξε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Νταχάου της Γερμανίας. Επειδή ήταν Αμερικανός πολίτης ξέφυγε από τα νύχια τον Γερμανών, αλλά το δράμα του δεν έληξε εκεί, διότι φτάνοντας στην Ελλάδα βίωσε την εξορία στην Μακρόνησο.
Μετά το τέλος του εμφυλίου γνώρισε την εκλεκτή της καρδιάς του την Αγγελική που έλκυε την καταγωγή της από την Οίτυλο (Ανατολική Μάνη) Λακωνίας και διέμεναν στον Περιστέρι της Αττικής. Παντρεύτηκαν και ενάμιση περίπου χρόνο μετά την απόκτηση του πρώτου τους τέκνου, της Μαρίας αποφάσισαν να έρθουν για μια καλύτερη τύχη στη Νέα Υόρκη.
Τα τραύματα από τον πόλεμο και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης έμειναν ανεξίτηλα σε όλη του την ζωή και ο Ευριπίδης υπόφερε όσο ελάχιστοι. Η ηρωίδα με όλη την σημασία της λέξεως σύζυγός του Αγγελική εργάστηκε σκληρά για να μην στερηθούν τίποτε τα παιδιά της.
Λίγο πριν την γέννηση του Νικολάου μετακόμισαν στο Ουάσινγκτον Χάιτς και συνδέθηκαν με την κοινότητα του Αγίου Σπυρίδωνα.
Ο Νικόλαος ήταν το στερνοπούλι, όπως έλεγε η μητέρα του, και πλημμύρισε με χαρά και ευτυχία το φτωχικό τους διαμέρισμα.
Τα τρία μεγαλύτερα αδέλφια και συγκεκριμένα η Μαρία, η Αρχοντούλα και ο Αντώνης ήταν οι φύλακες άγγελοί του. Οι αφηγήσεις των γονέων του από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην απόφαση του Νικολάου να σπουδάσει ιστορία και να ασχοληθεί ενεργά με τον αγώνα της ομογένειας για τα εθνικά μας θέματα.
Ο παππούς του όταν ήρθε για πρώτη φορά στην Αμερική από την Κωνσταντινούπολη το επώνυμό του το έγραψαν Tanery, αφ ενός μεν για να το προφέρουν ευκολότερα οι Αμερικανοί, αφ ετέρου δε για να αποφύγουν τις φυλετικές διακρίσεις εις βάρος των Ελλήνων μεταναστών.
Ο Νικόλαος, ο οποίος ήταν Ελληνοτραφής δεν ήθελε τα παιδιά του να φέρουν το αμερικανοποιημένο επώνυμο. Αποτάθηκε στο Δικαστήριο για την αλλαγή του επωνύμου του και ήταν ο μόνος από όλο το συγγενολόι που το επώνυμό του αναγραφόταν Τανέρης.
Ο αείμνηστος διακρινόταν για την δίψα για την γνώση και την ευρυμάθειά του. Αποφοίτησε από τα καλύτερα πανεπιστήμια, αλλά ποτέ δεν απώλεσε τους δεσμούς του με την ομογένεια. Από μικρός συμμετείχε στις παρελάσεις της ομογένειας και στις μεγάλες κινητοποιήσεις για το Κυπριακό, το Μακεδονικό και τα άλλα εθνικά θέματα.
Καταλυτικό ρόλο στην ενασχόλησή του με τα εθνικά θέματα έπαιξε και η σύζυγός του Γεωργία Μαραθέφτη, η οποία είχε γεννηθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ οι γονείς της Μηνάς και Ανδρούλα κατάγονταν από τα Βαρώσια και πέθαναν με το όνειρο της επιστροφής στο πατρικό τους σπίτι που στέναζε κάτω από την μπότα του Ατίλλα.
Ο αείμνηστος και η Γεωργία έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην κινητοποίηση των ομογενών για την ματαίωση της συναυλίας της Τζένιφερ Λόπεζ στα κατεχόμενα τον Ιούλιο του 2010 και πάντοτε μιλούσε στα παιδιά του γι αυτό το κατόρθωμα το οποίο όπως έγραψε ο κυπριακός και διεθνής τύπος εξόργισε τον Τουρκοκύπριο ηγέτη, κ. Έρογλου και την ίδια την Άγκυρα.
Ο Νικόλαος Τανέρης ήταν νυμφευμένος με την Γεωργία το γένος Μαραθέφτη με την οποία έφεραν στον κόσμο τρία παιδιά την Ανδρούλα, 9 ετών, τον Άγγελο, 6 ετών και τον Αριστοτέλη 2 ετών και τα γαλούχησαν με τις καλύτερες αρετές της φυλής μας.
Η οικογένεια καλεί τους συγγενείς και φίλους όπως αντί ανθέων προσφέρουν δωρεά σε φιλανθρωπικό ίδρυμα ή και οργανισμό της αρέσκειάς τους.
Οι «Αναμνήσεις» εκφράζουν τα ειλικρινή και εγκάρδια συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
Αιωνία του η μνήμη.
[…] […]