Συνεχίζουμε με τις Καρπαθιακές Προσωπογραφίες στην Αμερική.
Ιωάννα Αλεξιάδη (1928-2003)
Η Ιωάννα Αλεξιάδη, θυγατέρα του Νικολάου και της Ελπίδας Αντιμησιάρη γεννήθηκε το 1928 στο Σικάγο. Το 1935 η οικογένεια της επέστρεψε στην Κάρπαθο για να μάθουν τα παιδιά τους Ελληνικά, αλλά δυο χρόνια αργότερα, όταν οι Ιταλοί απαγόρευσαν την διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας, επέστρεψαν στην Αμερική.
Η Ιωάννα μεγάλωσε στο Wheeling WV και επηρεάστηκε από το περιβάλλον της οικογένειας της που ήταν αναμεμειγμένη με τους Καρπαθιακούς συλλόγους και τα κοινά της Καρπαθιακής παροικίας.
Το 1960 μετακόμισε στο New Jersey και μαζί με τον σύζυγο της επιδόθηκαν στις επιχειρήσεις εστιατορίων με μεγάλη επιτυχία.
Στο New Jersey, η Ιωάννα συνέχισε την οικογενειακή παράδοση και μαζί με άλλες Απερίτισσες αναδιοργάνωσαν τον γυναικείο τμήμα της «Ομόνοιας» στον σύλλογο η «Κυρά Παναγιά» της οποίας διετέλεσε πρόεδρος για πολλά χρόνια. Παράλληλα υπήρξε αξιωματούχος και μέλος του ΔΣ της «Ομόνοιας». Η δράση της υπήρξε πρωτοποριακή και στους δύο συλλόγους. Συνέβαλε ουσιαστικά στην οργάνωση πολλών συλλογικών εκδηλώσεων στην Αμερική και στην δημιουργία αρκετών κοινωφελών έργων στο Απέρι.
Η Ιωάννα εμφορείτο από Παγκαρπαθιακό πνεύμα και αγκάλιασε την Καρπαθιακή Ομοσπονδία, την οποία υπηρέτησε σε διάφορα αξιώματα για πολλά χρόνια ως το θάνατο της. Όταν εξελέγη πρόεδρος της Καρπαθιακής Ομοσπονδίας, ήταν η πρώτη γυναίκα που ανέλαβε τη διοίκηση ομογενειακής ομοσπονδίας.
Υπήρξε από τους πιο θερμούς υποστηρικτές και συντελεστές της δημιουργίας του «Καρπάθικου Σπιτιού». Από τους πρώτους υιοθέτησε την ιδέα και γράφτηκε μέλος του Παγκαρπαθιακού Ιδρύματος. Εξελέγη πρόεδρος και για πολλά χρόνια υπηρέτησε σε διάφορα αξιώματα. Μαζί με τον σύζυγο της πρόσφεραν αρκετές χιλιάδες δολάρια και συγκέντρωσαν μεγάλα ποσά από δωρεές και εγγραφές νέων μελών του Ιδρύματος. Μετά την αγορά του «Καρπάθικου Σπιτιού», κατέβαλε πιο πολλές προσπάθειες για τον εξοπλισμό και την λειτουργία του.
Η δράση της Ιωάννας απλώθηκε και στην Δωδεκανησιακή παροικία. Όταν, το 1974, με την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο κρίθηκε αναγκαία η αναδιοργάνωση του Εθνικού Δωδεκανησιακού Συμβουλίου, γράφτηκε μέλος βοηθώντας το ηθικά και οικονομικά. Όταν πάλι ξεσηκώθηκε η Ομογένεια για να βοηθήσει την Ελλάδα να αντιμετωπίσει τα δύσκολα εθνικά προβλήματα, η Ιωάννα βρέθηκε στην πρώτη γραμμή και πρόσφερε γενναιόδωρα για την υποστήριξη ομογενών και φιλελλήνων πολιτικών. Υπήρξε από τα πλέον δραστήρια μέλη της Παγκαρπαθιακής επιτροπής υπέρ της εκλογής του Δουκάκη.
Όταν το 2003 άφησε την τελευταία της πνοή στο New Jersey, η Καρπαθιακή παροικία την αποχαιρέτησε με το ακόλουθο μοιρολόι:
Το άνθος μαραίνεται, το φύλο ξηραίνεται, ο κόσμος περνά,
και μόνο ο θάνατος, επλάστη αθάνατος, αυτός δεν γερνά.
Τ’ ακούει η μαύρη γη, τρεις χρόνους δεν γιορτάζει,
τ’ ακούσανε και τα βουνά, κι εκείνα ραϊστήκαν.
Τ’ ακούει και ο ουρανός, τρεις χρόνους δεν σταλάζει,
η Ιωάννα πέθανε κι η Κάρπαθος στενάζει.
Στο βιβλίο του Μανώλη Κασσώτης, «Ιωάννα Αλεξιάδη, μια Καρπαθιά στα Ξένα», εξιστορείται η ζωή και η δράση της Ιωάννας Αλεξιάδη στην Αμερική.
Karpathian Personalities in America
By Manolis Cassotis
We continue with the Karpathian Personalities in America.
Ioanna Alexiadis (1928-2003)
Ioanna Alexiadis, daughter of Nicholas and Hope Antimisiaris, was born in 1928 in Chicago. In 1935 her family returned to Karpathos for their children to learn Greek, but two years later, when the Italians banned the teaching of the Greek language, they returned to America.
Ioanna grew up in Wheeling WV and was influenced by her family’s environment which was involved with the Karpathian societies and the Karpathian community. In 1960 she moved to New Jersey and together with her husband engaged in the restaurant business with great success.
In New Jersey, Ioanna continued the family tradition and, together with other Aperitan women, reorganized the women’s chapter of “Omonoia” as the “Kyra Panagia” society, which she served as president for many years. At the same time, she was an official and member of the Board of Directors of “Omonoia”. Her action was pioneering in both societies. She contributed substantially to the organization of many society events and to the creation of several projects in Aperi.
Ioanna was imbued with a Pan-Karpathian spirit and embraced the Karpathian Federation, which she served in various positions for many years, until her death. When she was elected president of the Karpathian Federation, she was the first woman to take over the administration of a Greek American federation.
She was one of the most ardent supporters and contributors to the creation of the “Karpathian House”. She was one of the first to adopt the idea and became a member of the Pan-Karpathian Foundation. She was elected president and for many years served in various offices. Together with her husband, they donated several thousand dollars and collected large sums from donations and registrations of new members of the Foundation. After the purchase of the “Karpathian House”, she put more effort into its equipment and operation.
Ioanna’s activity spread to the Dodecanese community. When, in 1974, with the invasion of the Turks in Cyprus, it was deemed necessary to reorganize the National Dodecanese Council, she became a member helping it morally and financially. When the Greek American community rose again to help Greece deal with difficult national problems, Ioanna was at the forefront and offered generously to support Greek Americans and philhellenic politicians. She was one of the most active members of the Pan-Karpathian committee for Doukakis.
When in 2003, she left her last breathed in New Jersey, the Karpathian community said goodbye to her with the following obituary, in free translation:
The flower withers, the leave dries, the world passes,
and only death, remains immortal, he does not grow old.
The black earth hears it, it doesn’t celebrate for three years,
the mountains hear it, and they are shaking.
The sky hears it, it doesn’t rain for three seasons,
Ioanna died and Karpathos groans.
In Manolis Cassotis’ book, “Ioanna Alexiadis, a Karpathian Abroad”, her life and activities in America are chronicled.
