Σε ένα κλίμα φορτισμένο από τη συγκίνηση αλλά με μια λιτή τελετή, όπως ταίριαζε στο δωρικό της ύφος, κηδεύτηκε σήμερα στο Χιλιομόδι Κορινθίας η Ειρήνη Παπά.
Πλήθος κόσμου είχε συγκεντρωθεί στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, μέσα και έξω από τον ναό, για να πουν το τελευταίο αντίο στη μεγάλη ηθοποιό που έφυγε από τη ζωή στα 96 της χρόνια. Ανάμεσα τους, η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, ο υφυπουργός Νίκος Ταγαράς, η τομεάρχης Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ Σία Αναγνωστοπούλου, ο σκηνοθέτης Μανούσος Μανουσάκης, ο σκηνογράφος Διονύσης Φωτόπουλος, οι ηθοποιοί Γιώργος Βογιατζής, Νίκος Βερλέκης και Αίας Μανθόπουλος, ο οποίος ήταν και ανιψιός της εκλιπούσας, αλλά και πολλοί κάτοικοι του Χιλιομοδίου, όπου γεννήθηκε και έζησε σχεδόν ως την ενηλικίωσή της η Ειρήνη Παπά.
«Ήμουν μαθήτρια της μητέρας της, ήταν μια υπέροχη δασκάλα. Γνώριζα την Ειρήνη, ήμουν ένα ξανθό κοριτσάκι κι εκείνη με έπαιρνε, καθώς ήταν λίγα χρόνια μεγαλύτερη από εμένα, και μου κατσάρωνε τα μαλλιά», λέει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ η κυρία Αγγελική, συνταξιούχος νηπιαγωγός. Η ίδια περιγράφει την Ειρήνη ως ένα «ζωντανό πλάσμα» και «επιβλητική προσωπικότητα», κόρη ενός αυστηρού και καλλιεργημένου δασκάλου, που για να σκληραγωγήσει τις τέσσερις κόρες του και τον μοναδικό του γιο, τους υποχρέωνε να περπατήσουν ξυπόλυτοι από το τοπικό μοναστήρι έως το σπίτι τους στο χωριό.
Από την πλευρά της, η 25χρονη Ευγενία, κόρη οικογένειας φίλων της οικογένειας Λελέκου, όπως ήταν το πατρικό όνομα της Ειρήνης, μιλάει για έναν δυναμικό χαρακτήρα που έδωσε προσωπικό αγώνα για να αποκτήσει ένα υπαίθριο θέατρο ο γενέθλιος τόπος της. «Την θαύμαζα, ήταν μια σπουδαία γυναίκα» λέει.
Σε αυτό το κράμα δυναμικότητας και ευαισθησίας αναφέρθηκαν και όσοι αποχαίρετησαν την Ειρήνη Παπά στο τέλος της νεκρώσιμης ακολουθίας. Η Λίνα Μενδώνη μίλησε για μια «πρέσβειρα του Ελληνισμού»: «Γνωριστήκαμε το 1999 όταν ανέλαβα τη θέση του γενικού γραμματέα στο υπουργείο Πολιτισμού. Ένα από τα πρώτα πράγματα που μου είπε, ήταν να δώσουμε τα αρχαία θέατρα για να φιλοξενήσουν παραστάσεις, όπως συνέβαινε στην Ιταλία με τα θέατρα της ελληνιστικής περιόδου. Δεν κάμφθηκε όταν κάποιος που ήταν παρών στη συζήτηση επισήμανε πως θα έχουν αντιρρήσεις οι αρχαιολόγοι. “Είστε κι εσείς αρχαιολόγος, να τους πείσετε”, επέμενε» ανέφερε η Λίνα Μενδώνη. Δέκα χρόνια αργότερα, η Ειρήνη Παπά θα επανερχόταν: «Καλά τα έχετε καταφέρει έως τώρα, αλλά έχετε να κάνετε πολλά ακόμη» της είπε.
«Μου είναι αδύνατον να μιλήσω για την Ειρήνη σε παρελθόντα χρόνο. Είσαι πάντα στο νου μας και την καρδιά μας. Καλό παράδεισο Ειρήνη» είπε συγκινημένος στον δικό του αποχαιρετισμό ο Μανούσος Μανουσάκης.
Η νεκρώσιμη ακολουθία θα ολοκληρωνόταν λίγο αργότερα με το εκκλησίασμα να ψέλνει το «Υπερμάχω στρατηγώ», τον ύμνο που με περίσσευμα θάρρους είχε ψάλλει η Ειρήνη Παπά μέσα στην Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και το «Ω γλυκύ μου έαρ»: «Υμνον τη ταφή σου προσφέρουσι, Ειρήνη».
Η πομπή της σορού της μεγάλης ηθοποιού προς το κοιμητήριο του Χιλιομοδίου ξεκίνησε με τις καμπάνες να κτυπούν πένθιμα αλλά και με τη συνοδεία της Φιλαρμονικής του δήμου Κορίνθου. Συγγενείς, φίλοι και εκαντάδες κάτοικοι του Χιλιομοδίου συνόδευσαν την Ειρήνη Παπά έως την τελευταία της κατοικία, όπου θα αναπαύεται από σήμερα. Εκεί, στον οικογενειακό τάφο της οικογένειας Λελέκου, ο Μανούσος Μανουσάκης αποχαιρέτησε την Ειρήνη Παπά με μια χούφτα χώμα, αλλά και με μια λέξη που βγήκε από το στόμα όλων και θα την συνοδεύει για πάντα: «Αθάνατη».
