Γράφει η Ευαγγελία Λιβιζάτου
Η Ημέρα της Γυναίκας δεν ξεκινά με την υιοθέτησή από τον ΟΗΕ το 1977. Πρωτογιορτάστηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1909 στην Νέα Υόρκη, ως Εθνική Ημέρα της Γυναίκας, με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Με αφετηρία τις ΗΠΑ, ο εορτασμός διεθνοποιήθηκε τον επόμενο χρόνο, κατά την διάρκεια δευτέρου συνεδρίου του γυναικείου τμήματος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (2η Διεθνής), που έγινε στην Κοπεγχάγη (26-27 Αυγούστου 1910).
Οι 100 σύνεδροι από 17 χώρες υιοθέτησαν την πρόταση τριών Γερμανίδων (Λουίζ Τσιτς, Κλάρα Τσέτκιν και Κέτε Ντούνκερ) να γιορτάζεται κάθε χρόνο η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, ως ένα βήμα για την προώθηση της ισότητας των δύο φύλων, που θα περιλάμβανε και το εκλογικό δικαίωμα, που ήταν τότε το καθολικό ζητούμενο για τις γυναίκες όλου του κόσμου.
«Γυναίκα εγώ!»
Φωτιά και άνεμος μαζί!
Βροχή και ήλιος στην ζωή!
Είμαι γυναίκα!
Φοβάμαι,συγχωρώ, μισώ,ξεχνώ.
Στο τέλος πάντα αγαπώ!
Γυναίκα εγώ!
Πέφτω, σηκώνομαι ξανά.
Πετώ ψηλά σαν τα πουλιά!
Είμαι η γυναίκα η τρελή,
Γεμάτη πάθος για ζωή!
Με έρωτα, με κόκκινο υγρό
φιλί στο στόμα.
Να άγγιξέ με και θα δεις!
Φεύγει με τρόμο η οργή.
Μένει η ομορφιά το σμίξιμο.
Μένει η υφή του πόθου.
Μετάξι τα αγγίγματα, το νιώθω
Ανατριχιάζω!
Μα δεν γιορτάζω σήμερα, γιορτάζω όλο τον χρόνο!
Γεννήθηκα λευκή ψυχή αγνή σαν την γαρδένια, μυρίζω τα τριαντάφυλλα
τα δύο έγιναν ένα!
Γυναίκα!
- Η Ευαγγελία Αλιβιζάτου ασχολείται με την δημιουργική συγγραφή – ποίηση και πεζογραφία
