ΚΑΙΡΟ. (ΑΠΕ – ΜΠΕ) Με την Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας να στηρίζει τις σημαντικές δράσεις που αναδεικνύουν την προσφορά του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού, πραγματοποιήθηκε, κατά την πρώτη ημέρα της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Καΐρου, η εκδήλωση που ήταν αφιερωμένη στο έργο του Αλέξανδρου Κιτρόεφ για τη συμβολή των Ελλήνων στη δημιουργία της σύγχρονης Αιγύπτου, όπως τιτλοφορείται η έκδοσή του, για την οποία μίλησε με συγκινητικό τρόπο ο συγγραφέας.
Παρουσία του προέδρου του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού Νίκου Κούκη που συντόνιζε τη συζήτηση, του Έλληνα (και Αιγυπτιώτη από το Πορτ Σαΐντ) πρέσβη Νίκου Γαριλίδη και του Α΄ αντιπροέδρου της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας Ανδρέα Βαφειάδη, ο καθηγητής Αλέξανδρος Κιτρόεφ, απόγονος Αιγυπτιωτών, μετέφερε τις εμπειρίες αλλά κυρίως τις πανεπιστημιακές γνώσεις του σχετικά με το θαυμαστό έργο που επιτέλεσαν οι πρόγονοί του και ανέδειξαν την προσφορά των Ελλήνων της Χώρας του Νείλου σε όλον τον κόσμο.
Ο ίδιος, καθηγητής Πανεπιστημίων πλέον στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, και τώρα καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Haverford College, αποκάλυψε ότι μέσα από τη βαθιά εσωτερική του αγάπη για τον Αιγυπτιώτη Ελληνισμό, παρέβλεψε άλλες εκδοτικές υποχρεώσεις για να ασχοληθεί με τη σημαντική αυτή έκδοση.
«Πρόκειται για ένα εξαιρετικά διδακτικό βιβλίο», ανέφερε με τη σειρά του ο αντιπρόεδρος της ΕΚΑ Ανδρέας Βαφειάδης, ο οποίος αναφέρθηκε στο έργο της πρεσβυγενούς Ελληνικής Κοινότητας που τον επόμενο χρόνο συμπληρώνει 180 χρόνια ζωής, για να προσθέσει ότι η εν λόγω έκδοση ήταν πολύ ενημερωτική και πολύτιμη γνώσεων για την τεράστια προσφορά των προγόνων τους Αιγυπτιωτών στον κόσμο ολόκληρο.
Ο κ. Βαφειάδης τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι η πρεσβυγενής Ελληνική Κοινότητα είναι η παλαιότερη στην Αίγυπτο, τη Μ. Ανατολή και όλη την Αφρική. Και επεσήμανε την ανάγκη να δώσουμε πνοή και σκοπό για το μέλλον της Ελληνικής Αλεξάνδρειας, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι δεν αποτελεί μόνον ιστορία της Ελλάδος αλλά και μέρος της Αιγυπτιακής ιστορίας, όλη αυτή η προσφορά των Ελλήνων Αιγυπτιωτών στη δημιουργία της σύγχρονης Αιγύπτου, όπως είναι και όλες οι αναφορές του βιβλίου του κ. Κιτρόεφ.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι -όπως ανέφερε ο συγγραφέας -, η ιστορία της οικογενείας του στην Αίγυπτο ξεκίνησε από το 1890 όταν ο προπάππος του, Θεόδωρος Κιτρόεφ, ήρθε από την Ελλάδα στην Αλεξάνδρεια και δούλεψε στις εταιρείες με το βαμβάκι. Μετέπειτα μάλιστα ο παππούς του, που λέγεται ότι ήταν ο πρώτος που έκτισε από μπετόν πολυκατοικία στην Αλεξάνδρεια, διετέλεσε και Μέλος της Κοινοτικής Επιτροπής της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας, στις αρχές του 20ού αιώνα.
Μέσα από τη συζήτηση, ο κ. Κιτρόεφ έκανε μία εξαιρετική ιστορική αναδρομή στο έργο των Αιγυπτιωτών στη Χώρα του Νείλου, σημειώνοντας μάλιστα ότι στάθηκαν στο πλευρό των Αιγυπτίων στις διενέξεις που είχαν με τους Βρετανούς -όπως – οι Έλληνες είχαν επαναστατήσει εναντίον των Οθωμανών- αναδεικνύοντας ένα ακόμη σημαντικό κοινό στοιχείο της ψυχοσύνθεσης των δύο λαών.
Παράλληλα, μίλησε για το ξεκίνημα της «αιγυπτιοποίησης» της οικονομίας της χώρας από το 1920, αναφέροντας και σημαντικά παραδείγματα, όπως την εγκατάσταση των αδελφών Ζερμπίνη από τη Μυτιλήνη που έκτισαν στο Καφρ Ελ Ζαγιάτ εργοστάσιο για τον βαμβακόσπορο, τις μεγάλες επιχειρήσεις του Τσανακλή και τόσες άλλες, που χρόνο με τον χρόνο αυξάνονταν, παρά το γεγονός της κατάργησης των διομολογήσεων – δηλαδή των προνομίων που είχαν οι Αιγυπτιώτες Έλληνες στο αιγυπτιακό κράτος – γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα την βαθιά και ειλικρινή εσωτερική τους αγάπη που έτρεφαν για την Αίγυπτο.
Τρανό παράδειγμα των παραπάνω ήταν η απόφαση του Κότσικα να δημιουργήσει το εκπληκτικό και υπερσύγχρονο για την εποχή του, Ελληνικό Νοσοκομείο της Αλεξάνδρειας, μην σκεπτόμενος ωφελιμιστικά, παρά αποκλειστικά και μόνον για το καλό και των δύο λαών, που έζησαν πλάι – πλάι, στηρίζοντας ο ένας τον άλλον.
Μία εξαιρετική πολιτική διάσταση του γεγονότος της άφιξης των Ελλήνων στην Αίγυπτο έδωσε ο Έλληνας Πρέσβης κ. Νίκος Γαριλίδης, τονίζοντας με τη σειρά του ότι οι Έλληνες δεν εστάλησαν στην Αίγυπτο από κάποια μεγάλη χώρα, με σκοπό τον κάθε είδους επεκτατισμό της, παρά ήρθαν ως εργαζόμενοι, για να δουλέψουν και να προσφέρουν στη χώρα του Νείλου.
Οι Έλληνες δεν ήταν μόνον οι πολύ πλούσιοι, ήταν σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας, έχοντας τελικά γίνει ένα με τους Αιγυπτίους, τόνισε ο κ. Κιτρόεφ, τονίζοντας το πόσο κοντά συμπορεύτηκαν οι δύο λαοί.
Για να φτάσουμε στη διαπίστωση του Έλληνα Πρέσβη ότι κάνει κύκλους η ιστορία, καθώς κάποιες δεκαετίες πριν, ζούσανε δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων στην Αίγυπτο, ενώ τώρα υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες Αιγυπτίων που ζούνε στην Ελλάδα.
Τέλος, ο Α΄ Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ. Ανδρέας Βαφειάδης ευχαρίστησε για τη συνεργασία του με την ΕΚΑ, το Ίδρυμα του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού και τον Πρόεδρό του κ. Νίκο Κούκη, ο οποίος αποκάλυψε ότι ήδη προχωράνε οι διαδικασίες για την διεξαγωγή ευρωπαϊκού προγράμματος για την ψηφιοποίηση των θαυμαστών ιστορικών αρχείων της ΕΚΑ, με τη στήριξη του ΕΙΠ.
Την όλη εκδήλωση παρακολούθησαν και αρκετοί Αιγύπτιοι και δημοσιογράφοι με τη βοήθεια του Ακολούθου της Ελληνικής Πρεσβείας κ. Ιωάννη Μελαχροινούδη, ο οποίος ανέλαβε το σημαντικό έργο της διερμηνείας ανάμεσα στις δύο γλώσσες.
Στην εκδήλωση, την Ελληνική Κοινότητα Καΐρου εκπροσώπησε η Επόπτρια Γραφείων της ΕΚΚ κα Βίλλυ Πολίτου – Ζουέ, ενώ μεταξύ άλλων παραβρέθηκαν ο Γενικός Σύμβουλος Δημόσιας Διπλωματίας επιφορτισμένος με τα θέματα Τύπου κ. Ηλίας Γαλάνης, η Δ/ντρια του ΕΙΠ Αλεξανδρείας κα Σταυρούλα Σπανούδη, ο Διευθυντής του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου Καΐρου κ. Χρίστος Παπαδόπουλος και ο πρώην Δ/ντής του ΕΙΠ Αλεξανδρείας κ. Βασίλειος Φιλιππάτος.
B”H my esteemed colleague is to be congratulated for his publication of a personal and sociology-political narrative presenting the contribution of Greek expatriates to the development of Egypt. His research inadvertently sheds light, and needed perspective to the convergence of the negative views of the Arab-Muslim population and its Greek-Orthodox minority towards Jews; and, later, the creation of modern Israel. Of course, no such discussion is hinted in the article about the recent book discussion in Cairo, but I beg to be permitted to include observations that can more fully bring more understanding. Ethnic minorities normally transition in every host nation to become assimilated and loyal; Greeks did so in Egypt, bringing their entrepreneurial dynamism, just as my coreligionists do wherever they’ve immigrated! Whereas, it’s easy to fault the British and French, wearing contemporary goggles that condemn colonialism; both, Egypt and Greece (Cyprus, too), have benefitted from the Western penchant for commercial development, projecting democratic values (however pragmatically compromised), and strategic military backing. Let’s not forget that Greece was supported by Britain during WW II and German occupation, until, even in victory, had to pass the burden on to the burgeoning hegemon, our adopted glorious United States of America. Nor do we forget that Egypt became the locus for the evacuated Greek government until liberation returned it to Athens. More revealing of the animus towards the Jewish People harbored by period Greeks and Egyptians was their common opposition to Resolution 181, voted in the UNGA, 11/29/1947. Rejecting the quintessential solution that was offered in the fading British Mandate on Palestine for Arab and Jewish states, Greece became the only European-Christian nation to vote against the birth of Israel —- joining 12 others, Arab and Muslim in concretely expressing their anti-Semitism. Another interpretation for our native land’s negative ballot was precisely concern with the fate of tens of thousands Greek settlers in Cairo, Alexandria, Port Said, and not only. They were blinded to the coming Arab nationalism that would bring their expulsion under the dictatorship of Col. Gamal Abdel Nasser. The additionally tragedies ready to unfold were the series of catastrophic wars Egypt led with other Arab nations against Israel —- before President Anwar Sadat saw the wisdom in advancing his country’s fortunes by making salaam, shalom with the formerly pejoratively referred as the “Zionist entity.” Perhaps, Prof. Kitroeff would consider such additions in the next edition of his still worthy volume. With fraternal affection, Asher🙏🇪🇬😀🇬🇷🇮🇱🔯 🇫🇷 🇬🇧