Με το παρόν 13ο δημοσίευμα συνεχίζουμε με Καρπαθιακά δίστιχα που το πέρασμα του χρόνου δεν τα απαλείφει και διατηρούνται ζωντανά.
Σύμφωνα με το Καρπαθιακό έθιμο η επιθυμία των γονέων ήταν να αποκτήσουν τουλάχιστο ένα γιο και μια κόρη. Ο πρωτογιός θα έπαιρνε την περιουσία του πατέρα του και το όνομα του εκ πατρός πάππου του και έτσι η περιουσία και το όνομα θα μεταβιβαζόταν από τον παππού στον πατέρα και γιο και θα συνεχιζόταν στον αιώνα τον άπαντα. Το ίδιο και από την μεριά της μάνας. Η πρωτοκόρη θα έπαιρνε την περιουσία της μητέρας της και το όνομα της εκ μητρός γιαγιάς της.
Επειδή εκείνη την εποχή τα αντρόγυνα έκαναν πολλά παιδιά, συνήθως από έξι μέχρι οκτώ, η επιθυμία τους, σύμφωνα με τον νόμο των πιθανοτήτων, δεν ήταν δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Έλα όμως, που σε ορισμένες περιπτώσεις και αυτός ο νόμος των πιθανοτήτων άφηνε αυτή την επιθυμία δύσκολα να πραγματοποιηθεί. Υπήρχαν περιπτώσεις, μιας στις 64, που προηγήθηκαν έξη κόρες μέχρι να έρθει ο πολυπόθητος γιός, ή έξη γιοί μέχρι επιτέλους να έρθει η πολυπόθητη κόρη.
Επτά κορών η μάνα
Υπήρχαν και περιπτώσεις που παρά τις προσπάθειες και την υπομονή δεν ακολούθησε τους γιούς η πολυπόθητη κόρη, ή τις κόρες ο πολυπόθητος γιός. Σε μια τέτοια περίπτωση, μια στις 128, προηγήθηκαν επτά κόρες χωρίς να έρθει ο γιός. Αλλά το δίστιχο που ακολουθεί φανερώνει και την αγάπη που αισθάνεται ο κάθε άνθρωπος για την μάνα που τον γέννησε.
Μες το χωριό εκτύπησε, λυπητερά η καμπάνα,
σαν μάθανε πως πέθανε, επτά κορών η μάνα.
Δυο χρόνια προσπαθεί
Κάποτε σε ένα παρεκκλήσι αφιερωμένο στην Παναγία, μεταξύ των εορταζόντων στο «καθιστό γλέντι» που ακολούθησε στην αυλή της εκκλησίας παρευρίσκετε και κάποιος που είχε τρεις κόρες χωρίς να έρθει ο γιος. Οπότε, ένας από τους συνδαιτημόνες είπε μια μαντινάδα που παρακαλούσε την Παναγία να βοηθήσει να έρθει και ο γιός. Στην οποία, ο ενδιαφερόμενος απάντησε με την ακόλουθη μαντινάδα:
Δυο χρόνια τώρα προσπαθώ, και κάνω τα καλά μου,
Κι’ από την προσπάθεια τη πολλή, τρέμουν τα γόνατα μου.
Traditional Karpathian couplets – 13th
By Manolis Cassotis
With this 13th publication we continue with Karpathian couplets that the passage of time does not erase and are kept alive.
According to the Karpathian custom, the wish of the parents was to have at least one son and one daughter. The firstborn son would take his father’s property and his paternal grandfather’s name and so the property and the name would be passed down from grandfather to father and son and continue throughout the ages. The same from the mother’s side. The firstborn daughter would inherit her mother’s property and her maternal grandmother’s name.
Because at that time the couples had many children, usually from six to eight, their wish, according to the statistical odds, was not difficult to realize. But sometimes, certain statistical odds made this wish difficult to realize. There were cases, one in 64, where six daughters preceded until the longed-for son came, or six sons until finally the longed-for daughter came.
Mother of seven daughters
There were also cases where, despite efforts and patience, sons were not followed by the longed-for daughter, or daughters the longed-for son. In one case, one in 128, seven daughters preceded without a son, but the couplet that follows also reveals the love each person feels for the mother who gave birth to him (all couplets in free translation):
Through the village the church’s bell rang sadly,
when they found out, that the mother of seven daughters dies.
For two years he’s been trying
Once in a chapel dedicated to the Holy Mother, among the celebrated in the “seated feast” that followed in the courtyard of the church, someone who had three daughters without the son coming yet, was also present. So, one of his companions recited a couplet in which he begged the Holy Mother to help him for the son to come. To which the person he referred too responded with the following couplet:
For two years now I’ve been trying, and doing my best,
and from the great effort, my knees are shaking.
