Στη Νοτιοανατολική άκρη του Αιγαίου βρίσκεται η Κάρπαθος, και όπως ταξιδεύει μόνη της μέσα στο Καρπάθιο πέλαγος κράτησε αρκετά από τα έθιμα της που πηγαίνουν αιώνες πίσω. Ένα απ’ αυτά τα έθιμα έχει σχέση με την ονομασία των παιδιών. Ο πρώτος γιος παίρνει το όνομα του εκ πατρός πάππου του και η πρώτη κόρη το όνομα της εκ μητρός γιαγιάς της. Ο παππούς που θα ακούσει για πρώτη φορά το όνομα του εγγόνου του, εξασφαλίζει την αιωνιότητα του, και αν τύχει και πεθάνει πιο μπροστά, όταν γεννηθεί ο εγγονός του που θα πάρει το όνομα του, οι παραβρισκόμενοι λένε πως ο παππούς αναστήθηκε.
Με βάση αυτό το έθιμο πολλοί μπορούν να βρουν τις γενεαλογικές ρίζες πηγαίνοντας δυο τρεις αιώνες πίσω. Η γέννηση του πρώτου εγγόνου, όπως και της πρώτης εγγονής, θεωρείται σημαντικό κοινωνικό γεγονός που χαιρετίζεται με παραδοσιακά δίστιχα που πάνε στην εποχή του Ομήρου.
Το παραδοσιακό αυτό έθιμο έφεραν μαζί τους και οι πρώτοι Καρπάθιοι μετανάστες στην Αμερική, και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, όπως φαίνεται από δίστιχα που ακολουθούν αφιερωμένα από τους Φραγκίσκο (Φρίξο) και Φανή Βόζου στον Εγγονό τους Φραγκίσκο Εμμανουήλ Βόζο.
Whoever gives birth to a son never dies
By Manolis Cassotis
At the South-Eastern edge of the Aegean is Karpathos, and as it travels alone in the Karpathian Sea, it has kept many of its customs that go back centuries. One of these customs is related to the naming of children. The first son takes the name of his paternal grandfather and the first daughter the name of her maternal grandmother. The grandfather who hears his grandson’s name for the first time ensures his eternity, and if he happens to die before his grandson is born who will take his name, those present at the birth say that the grandfather has risen.
Based on this custom many can find their genealogical roots going back two or three centuries. The birth of the first grandson, like the first granddaughter, is considered an important social event that is greeted with traditional couplets that go back to the time of Homer.
This traditional custom was brought with them by the first Karpathian immigrants to America, and it continues to this day, as can be seen from the following couplets dedicated by Frangisko (Frixo) and Fani Vozou to their Grandson Frangisko Emmanuel Vozou (in free translation by Fani Vozos).
