Ομογενής προσφέρει 4000 ευρώ το μήνα για τo Σχολείo της Βολισσού

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Κατά την διάρκεια της πρόσφατής επίσκεψής μου στην Χίο έμαθα πολλά άγνωστα, τουλάχιστον για μένα, δεδομένα για την προσφορά των Χιωτών της Νέας Υόρκης και κατ΄επέκταση της Αμερικής στην γενέτειρά τους. Μεταξύ αυτών και για την προσφορά του πρώην προέδρου της Χιακής Ομοσπονδίας Γεώργιου Μαλαφή στην ιδιαίτερή του πατρίδα και κυρίως στο σχολείο της Βολισσού.

Κατά την διάρκεια της συνομιλίας που είχαμε τον περασμένο Σεπτέμβριο στο ιστορικό προσκύνημα της Αγίας Μαρκέλλας στην Βολισσό, ο κ. Μαλαφής επιβεβαίωσε τις πληροφορίες μου, αλλά αρνήθηκε να εισέλθει στην λογική των αριθμών γιατί αφορούσε το σχολείο του. Και μάλιστα με ικέτευσε να μην δώσουμε δημοσιότητα υπενθυμίζοντάς μου το ρητό “μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου”.

Ο διευθυντής και εκδότης της εφημερίδας “Αλήθεια” της Χίου Γιάννης Τζούμας όμως όχι μόνο αποκάλυψε το μυστικό του Γεωργίου Μαλαφή, αλλά έγραψε και έναν ύμνο.

Παραθέτουμε το άρθρο του Γιάννη Τζούμα με τίτλο “4000 ευρώ το μήνα για τo Σχολείo της Βολισσού!” το οποίο αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα https://www.alithia.gr/.

Πίσω από όλα βρίσκονται οι άνθρωποι. Πολλές φορές αθόρυβα και αφανώς και πιστέψτε με, είναι έτσι και πιο ουσιαστικοί.

Μια τέτοια περίπτωση είναι και ο ομογενής Γιώργης Μαλαφής, που φυσικά, έτσι συμβαίνει με όλα τα θέματα, δεν έχει ιδέα για τις γραμμές που χαράσσονται αυτή τη στιγμή.

Μάλιστα είμαι σίγουρος ότι αν μπορούσε θα το απέτρεπε, πλην όμως δεν… μπορεί.

Εκείνο που μπορούσε, ήταν την ημέρα της Εθνικής επετείου, που ανεβήκαμε στα πανόχωρα, για να καλύψουμε ειδησεογραφικά τις γιορταστικές εκδηλώσεις της 25^ης Μαρτίου, ήταν να μας αρνηθεί ευγενικά οποιαδήποτε αναφορά σε αυτό που κάνει.

Σεμνά, μπήκε στην Εκκλησία της Βολισσού, πήγε στο τελευταίο στασίδι και παρακολούθησε την Δοξολογία και τον πανηγυρικό της ημέρας από τον Φιλόλογο Λεωνίδα Πυργάρη, μια ομιλία, επιτρέψτε μου τον όρο, Πανεπιστημιακού επιπέδου.

Μπροστά του ίσως να καμάρωνε τα παιδιά, τους 51 μαθητές, που συνεχίζει να μορφώνει το μοναδικό και στον κτιριακό του πλούτο Σχολείο της Βολισσού.

Αυτό που έμαθε γράμματα και στον Γιώργη Μαλαφή, για να έχει τα κουράγια να πετάξει στην Αμερική και εκεί με την σκληρή δουλειά των Ομογενών να στήσει την ωραία οικογένεια του και την περιουσία του.

Έφυγε, στήθηκε, προόδευσε, αλλά δεν ξέχασε.

Και δεν ξέχασε και κάτι άλλο βασικό, να είναι ουσιαστικός.

Ο ίδιος μια μέρα μου εξομολογήθηκε. Βαρέθηκα βρε Γιάννη να ενισχύω… καμπαναριά. Όχι πως δεν πρέπει, ούτε πρέπει να πέσουν και αυτά κάτω, αλλά με βασάνιζε να κάνω κάτι πιο ουσιαστικό.

Και το έκανε σαν άλλος… Κοσμάς Αιτωλός.

Αντί να στήνει μόνο… καμπαναριά, είπε να στήσει το Σχολειό, το δικό του Σχολειό, αυτό των παιδικών του αναμνήσεων.

«Έστυψε» λοιπόν το κεφάλι του και βρήκε την λύση. Θα δίνω είπε 250 ευρώ το μήνα σε κάθε μαθητή, που θα φοιτά στο Σχολείο της Βολισσού, αλλά δεν θα είναι μόνιμος κάτοικος Αμανής.

Και σιγά μην είναι αυτό κίνητρο είπαν κάποιοι που… βιάστηκαν. Και αυτό γιατί για διάφορους λόγους και με διάφορους τρόπους αυτά τα παιδιά ήταν τελικά 15!

Ένας δηλαδή με τρία παιδιά, παράδειγμα, που θα επέλεγε να εργαστεί στην Αμανή, θα έβλεπε στην τσέπη του μηνιαίως 750 ευρώ!

Μπορεί κανείς να υπολογίσει τα 15 παιδιά, πόσο είναι ποσοστιαία στα 51 του Σχολείου της Βολισσού;

Ε, δεν είναι δύσκολος ο υπολογισμός, για να καταλάβει κανείς πόσο σημαντικό είναι αυτό που κάνει ο Γιώργης Μαλαφής.

Είπαμε, ο ίδιος, όταν του θέσαμε το θέμα απλά… χαμογέλασε και μπήκε στην Εκκλησία.

Πως πάει η πρωτοβουλία, ρώτησα τον Διευθυντή του Σχολείου, τον μοναδικό Σωτήρη Παραδείση.

Γιάννη κάθε μήνα αυτός ο άνθρωπος που βλέπεις δίνει κοντά 4000 ευρώ για να στηρίζει το Σχολειό. Και την Αμανή θα προσθέταμε.

Και αυτά μόνο… φαίνονται θα συμπλήρωνα εγώ, που πιστός στην μέθοδο «όπου γυρίζει μυρίζει» τον είδα να μπαίνει με ένα καθηγητή της Βολισσού σήμερα το πρωί στο Δημαρχείο. Έχομε ένα σκάμμα, μου είπε, τα παιδιά μας πρέπει να αθλούνται αλλά θέλει… νομιμοποίηση, όταν περιμένομε την… διαδικασία, τα παιδιά θα έχουν πάει φαντάροι (αυτό δεν μου το είπε) ο κύριος Μαλαφής θα πληρώσει ένα ιδιώτη Μηχανικό και η διαδικασία θα γίνει… φέτος.

Και αυτό, ξαναγράφω, το είδα τυχαία.

Γιατί τα έγραψα αυτά; Μα γιατί ο Γιώργης Μαλαφής είναι παράδειγμα για μίμηση και γιατί η κοινωνία μας θέλει τέτοια θετικά παραδείγματα.