ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Το σπίτι του πρώην προέδρου της Παμμακεδονικής Ένωσης Αμερικής Ανδρέα Μπουικίδη φωταγωγήθηκε και από την Ημέρα των Ευχαριστιών και μέχρι και σήμερα αποτελεί πόλο έλξης για όσους επισκέπτονται το Μπρουμόλ της Πενσιλβάνιας.
Πρόκειται για ένα από τα προάστια της Φιλαδέλφειας στο οποίο διαμένουν πολλοί ομογενείς και το πιο σημαντικό έχει την έδρα της η κοινότητα του Αγίου Λουκά, η οποία όπως έχουν γράψει οι «Αναμνήσεις» είναι μια από τις δυναμικές κοινότητες της Μητρόπολης της Νέας Ιερσέης.
Η φωταγώγηση του σπιτιού του κ. Μπουικίδη διαφέρει από τις φωταγωγήσεις αρκετών άλλων σπιτιών, διότι γίνεται στον ιστό που έχει στήσει στην αυλή του το 1982 και στον οποίο το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου κυματίζουν η αστερόεσσα και η γαλανόλευκη.
Η προετοιμασία για την φωταγώγηση ξεκινά την εβδομάδα πριν την Ημέρα των Ευχαριστιών και ανήμερα της εορτής φωταγωγείται και θυμίζει, τουλάχιστον στην οικογένεια Μπουικίδη, τα Χριστούγεννα στο Τσοτύλι της Κοζάνης, από όπου εμπνεύστηκε και για την φωταγώγηση του σπιτιού του.
Ο Ανδρέας Μπουικίδης και η σύζυγός του Θεογνωσία θεωρούν ότι τα Χριστούγεννα είναι μια από τις πιο σημαντικές γιορτές της Χριστιανοσύνης και έχουν γαλουχήσει τα παιδιά και τα εγγόνια τους με τις ίδιες αρχές και με τα ιδεώδη.
Τα φετινά Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά είναι τα 54ά που ο Ανδρέας και η Θεογνωσία γιορτάζουν στις ΗΠΑ και δοξάζουν τον Θεό και την φιλόξενη ετούτη χώρα για τις ευκαιρίες που τους προσέφερε απλόχερα όχι μόνο για να ζήσουν στο ακέραιο το αμερικανικό όνειρο, αλλά και για να προσφέρουν ανεκτίμητες υπηρεσίες στην ομογένεια, στην γενέτειρα και στην προάσπιση των εθνικών μας θεμάτων.
Ο 86χρονος Ανδρέας Μπουικίδης γεννήθηκε στους Αγίου Αναργύρους Κοζάνης και τον Ιανουάριο του 1949 μετακόμισαν στο Τσοτύλη. Έναν χρόνο μετά και συγκεκριμένα το 1950, σε ηλικία 15 ετών, μετέβη στην Πάτρα για να σπουδάσει στην Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών και ήταν ο νεότερος σπουδαστής.
Στις 26 Ιουνίου 1966 ήρθε για μια καλύτερη τύχη στην Αμερική και εγκαταστάθηκε στο Άπερ Ντάρμπι Πενσιλβάνιας. Αρχικά εργάστηκε σε ηλεκτρονικά μηχανήματα, αλλά το επιχειρηματικό του δαιμόνιο τον ώθησε να ασχοληθεί με τα εστιατόρια και στις 12 Μαϊου 1968 απέκτησε το δικό του εστιατόριο και συγκεκριμένα τα «Pizza Pallas».
Από τις πρώτες ημέρες συνδέθηκε με τις κοινότητες, την AHEPΑ και τον Μακεδονικό Σύλλογο της Φιλαδέλφειας «Παύλος Μελλάς».
Η ενασχόλησή του με τον Μακεδονικό Σύλλογο έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην περαιτέρω πορεία και στην ενασχόλησή του με την συλλογική δράση. Η εκλογή του ως προέδρου και οι επιτυχημένες θητείες προλείαναν το έδαφος για την ενασχόλησή του και με την Παμμακεδονική Ένωση Αμερικής.
Αρχικά εκλέχτηκε ύπατος Γραμματέας και στο συνέδριο της οργάνωσης στις 28 Απριλίου 1977 εκλέχτηκε ύπατος πρόεδρος των Παμμακεδονικών Ενώσεων Αμερικής και Καναδά.
Η πολυσχιδής δράση που ανέπτυξε έδωσαν το έναυσμα στους Μακεδόνες από όλη την επικράτεια των ΗΠΑ που συμμετείχαν στα συνέδρια τόσο εδώ, όσο και στην γενέτειρα να τον επανεκλέξουν για πέντε θητείες.
Απαντώντας σε ερώτηση των «Αναμνήσεων» σχετικά με τα μεγαλύτερα επιτεύγματά του επεσήμανε ότι ήταν η διοργάνωση κάθε τέσσερα χρόνια του συνεδρίου της Παμμακεδονικής Ένωσης στην γενέτειρα.
Επί δικής του προεδρίας, όπως επεσήμανε, διοργανώθηκαν πέντε συνέδρια στην Θεσσαλονίκη και σε άλλες μεγαλουπόλεις της Μακεδονίας, τα οποία είχαν μεγάλη απήχηση.
Το πρώτο διοργανώθηκε τον Αύγουστο του 1980 στη Θεσσαλονίκη και το τελευταίο επί δικής του εποπτείας το 1993 στην Καβάλα. Μια από τις πιο συγκινητικές και συνάμα τις ποιο τιμητικές στιγμές ήταν η υποδοχή που τους είχε επιφυλάξει ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωσταντίνος Καραμανλής στο σπίτι του, όπου δέχτηκε την πρόταση να κηρύξει και εν συνεχεία κύρηξε την έναρξη των εργαιών του Παγκοσμίου Συνεδρίου στην Θεσσαλονίκη.,
Ανεκτίμητη είναι η προσφορά του κ. Μπουικίδη στην ΑΗΕΠΑ, την κορυφαία οργάνωση των Ελληνοαμεριακών, της οποίας είναι ενεργό μέλος για 56 συναπτά έτη.
Ο Ανδρέας Μπουκίδης είναι νυμφευμένος με την Θεογνωσία με την οποία έφεραν στον κόσμο τρία παιδιά, την Στέλλα, τον Άνθιμο και την Ευπραξία και επένδυσαν όσο ελάχιστοι στην παιδεία τους.
Προ τριών ετών η Ευπραξία έχασε την τελευταία μάχη της ζωής της με την ανίατη ασθένεια σε ηλικία 55 ετών. Ο Ανδρέας και η Θεογνωσία μετέτρεψαν την θλίψη και τον πόνο σε δύναμη αντλώντας δυνάμεις από την αγάπη των παιδιών και των εγγονιών τους.
