ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ο Σύλλογος Βορειοχωριτών Χίου «Το Πελιναίον – Αγία Μαρκέλλα», καθώς επίσης κληρικοί και λαϊκοί από τις διάφορες περιοχές της τριπολιτιειακής περιοχής της Νέας Υόρκης το πρωί της Τρίτης, 20ής Δεκεμβρίου 2022 συγκεντρώθηκαν στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στο Τέναφλάι της Νέας Ιερσέης και παρακολούθησαν με θλίψη και συγκίνηση την Εξόδιο Ακολουθία του π. Κωνσταντίνου Κομπίτση.
Αρχικά παρακολούθησαν την αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Επισκόπου Μηδείας, κ. Αποστόλου, βοηθούμενου υπό πλειάδας ιερέων και στην συνέχεια την Εξόδιο Ακολουθία και την ταφή του με τις δέουσες τιμές.
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Βορειοχωριτών Χίου «Το Πελιναίον – Αγία Μαρκέλλα», κ. Δημήτρης Μουτάφης μιλώντας στις «Αναμνήσεις» εξήρε την προσφορά του άξιου λευίτη που για τρεις και πλέον δεκαετίες συμμετείχε στους εσπερινούς, στις θείες λειτουργίες και στα πανηγύρια που διοργανώνονταν στο προσκυνητάρι της Αγίας Μαρκέλλας στα Όρη Κάτσκιλς.
«Και δεν ήταν μόνο ο αείμνηστος, αλλά και ο γιος του Απόστολος Κομπίτσης και ο Νίκος Τσιαδής υπηρέτησαν με το ίδιο πάθος το αναλόγιο του ιεροψάλτη της Αγίας Μαρκέλλας. Το διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου μας εξέδωσε ανακοίνωση και σήμερα καταθέσαμε και το στεφάνι του Συλλόγου μας», επεσήμανε ο . Μουτάφης.
Ο άξιος λευίτης, π. Κωνσταντίνος Κομπίτσης (Rev. Fr. Constantine Combitsis), όπως έγραψαν οι «Αναμνήσεις» εξεδήμησε εις Κύριον την Τρίτη, 13 Δεκεμβρίου 2022, σε ηλικία 90 ετών έχοντας στο πλευρό του την οικογένειά του.
Ο θάνατός του καταλυπεί την πρεσβυτέρα Αργυρούλα Κομπίτση, τα παιδιά του Απόστολο και Κρυστάλλω Κομπίτση, τα εγγόνια Κωνσταντίνο και Νικόλαο Κομπίτση, τα αδέλφια πρεσβυτέρα Ελένη και πρωτοπρεσβύτερο Θεοφάνη Νακόπουλο, τους κουνιάδους Θεόδωρο και Αριστέα Λουτράρη, τους αναδεξιμιούς – αναδεξιμιές Ελένη Δρόσου, Γεωργία Κουτσάρη, Ελένη Ζώη, Αναστασία Χαρμπίλα, Αλέξανδρο Amador, Μαρία Σεμερτζίδη και Κωνσταντίνα Σκυριώτη, τα ανίψια, τα ξαδέλφια και τους λοιπούς συγγενείς εδώ και στην Ελλάδα.
Ο «πατέρας Ντιν», όπως είθισται να αποκαλούσαν ν τον π. Κωνσταντίνο Κομπίτση, γεννήθηκε στην Νέα Αρετσού Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης στις 15 Οκτωβρίου 1932 και ήταν ο πρωτότοκος γιος των αειμνήστων Απόστολου Κομπίτση και Αρχόντιας το γένος Ψωμιάδη. Ο πατέρας του καταγόταν από την Μικρά Ασία και ήταν Αμερικανός υπήκοος επειδή υπηρέτησε στον στρατό των ΗΠΑ στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μετά τη γέννησή του, ο Απόστολος καταχώρησε την γέννηση του γιου στο Αμερικανικό Προξενείο και αν και γεννήθηκε στην Ελλάδα, ήταν το μόνο άτομο στην οικογένεια που είχε αμερικανική υπηκοότητα και αμερικάνικο διαβατήριο.
Από μικρός ασπάστηκε την Ορθοδοξία και από την ηλικία οκτώ ετών υπηρέτησε το αναλόγιο του ψάλτη, διότι μετά την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου το 1940 υπήρχε μεγάλη ανάγκη για ιεροψάλτες αφού όλοι οι άνδρες πήγαν στρατό για να πολεμήσουν.
Ο τότε Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Γεννάδιος τον όρισε Πρωτοψάλτη στον ναό της Αγίας Παρασκευής στη Νέα Κρήνη, περίπου 20 λεπτά με τα πόδια από την Αρετσού. Μετά το τέλος του πολέμου το 1945 (δύο χρόνια αφότου ο πατέρας του αρρώστησε και πέθανε), και λόγω της αμερικανικής του υπηκοότητας, το 1946 ήρθε για μια καλύτερη τύχη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μετά από έξι μήνες ήρθαν η μητέρα του και τα αδέλφια του.
Αρχικά έζησαν στο Youngstown, Οχάιο, στο σπίτι του πρώτου ξαδέλφου της μητέρας του, αλλά όταν η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε μετακόμισαν στο Σικάγο.
Ασχολήθηκε αμέσως με την Εκκλησία και προσλήφθηκε ως δεύτερος ψάλτης στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία του Ευαγγελισμού στο Σικάγο. Μετά τον θάνατο του πατριού του το 1951, και με την ολοκλήρωση του γυμνασίου, κατατάχθηκε στην Πολεμική Αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών και στάθμευσε στην αεροπορική βάση Lackland και στη συνέχεια στην αεροπορική βάση Randolph στο San Antonio, TX. Υπηρέτησε επίσης ως πρωτοψάλτης και διευθυντής χορωδίας στην ελληνορθόδοξη εκκλησία της Αγίας Σοφίας στο Σαν Αντόνιο.
Υπηρέτησε στην Οκινάουα της Ιαπωνίας για οκτώ μήνες και στη συνέχεια πήγε στην αεροπορική βάση Clark έξω από τη Μανίλα, στις Φιλιππίνες. Ταξίδευε στο Τόκιο της Ιαπωνίας δύο με τρεις φορές το μήνα για 18 μήνες, πηγαίνοντας εκεί για συναντήσεις, νέες παραγγελίες κ.λπ., ενώ παράλληλα παρακολουθούσε νυχτερινό σχολείο στο Πανεπιστήμιο των Φιλιππίνων.
Απολύθηκε με τιμές από την Πολεμική Αεροπορία το 1956 και επέστρεψε στο Σαν Αντόνιο του Τέξας εργαζόμενος σε μια τράπεζα και μετά σε ένα χημικό εργαστήριο για μερικά χρόνια.
Με τη βοήθεια ενός θείου του ο Κωσνταντίνος Κομπίτσης επέστρεψε στο Youngstown, του Οχάιο και προσλήφθηκε ως Πρωτοψάλτης της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Αγίου Νικολάου από τον π. Γιώργο Χατζή.
Ταυτόχρονα έκανε και άλλες δουλειές, όπως σε εργοστάσιο, ως πωλητής ασφαλίσεων και σε τράπεζα. Έφερε την οικογένειά του πίσω στο Youngstown και ήταν ξανά μαζί.
Στις 13 Μαΐου 1962 ο Κωνσταντίνος Κομπίτσης χόρεψε τον Χορό του Ησαΐα στο Πίτσμπουργκ με την Αργυρούλα το γένος Λουτράρη.
Στην εορτή του Αγίου Νικολάου, στις 6 Δεκεμβρίου 1962 έλαβε χώρα η εις διακόνου χειροτονία στον Ελληνικό Ορθόδοξο Ναό του Αγίου Νικολάου στο Πίτσμπουργκ, PA, και μια εβδομάδα αργότερα στην εορτή του Αγίου Σπυρίδωνα, στις 12 Δεκεμβρίου, η εις πρεσβυτέρου χειροτονία στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα στο Monessen της Πενσιλβάνιας.
Από το 1962 έως το 1966 υπηρέτησε στην Ελληνορθόδοξη κοινότητα του Αγίου Σπυρίδωνα στο Clarksburgh, WV, όπου γεννήθηκαν και τα δύο του παιδιά, ο Απόστολος (Πολ) και η Μαρία.
Στην συνέχεια υπηρέτησε με πάθος και αφοσίωση σε διάφορες ενορίες μεταξύ των οποίων του Ευαγγελισμού στο Endicott της Νέας Υόρκης (1966-1973), της Αγίας Αικατερίνης στο West Palm Beach, FL (1973-1975), στην Αγία Τριάδα στο Camp Hill, PA (1975-1980), στον Άγιο Νικόλαο στο Atlantic City, NJ (1980-1990), της Αναλήψεως στο Φέρβιου της Νέας Ιερσέης 1990-2001.
Διορίστηκε επίσης στις ενορίες του Αγίου Σπυρίδωνα στο Washington Heights της Νέας Υόρκης και του Αγίου Γεράσιμου στη Νέα Υόρκη της Νέας Υόρκης.
Το 1980 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές (Master of Theology) και στην συνέχεια το Doctor of Divinity (1982) και το Doctor of Theology (1981). Επίσης, εισήχθη από το Cambridge Who’s Who με αναγνώριση επιτευγμάτων ζωής για την επίδειξη αφοσίωσης, ηγεσίας και αριστείας στις θρησκευτικές υπηρεσίες. Συνταξιοδοτήθηκε το 2018.
