Ένα ακόμη από τα πιο αγαπημένα τραγούδια που τραγουδούσαν οι Ιταλοί στρατιώτες στην Κάρπαθο ήταν το πολύ γνωστό ναπολιτάνικο τραγούδι “Santa Lucia Luntana” που γράφτηκε το 1919 από τον Giovanni Gaeta γνωστός ως E.A. Mario. Επίσης ένα κινηματογραφικό έργο με τίτλο Santa Lucia Luntana κυκλοφόρησε το 1931.
Το τραγούδι προκαλεί μια αίσθηση λαχτάρας και μελαγχολίας για τις μακρινές ακτές της Santa Lucia, μιας γειτονιάς στη Νάπολη που πήρε το όνομά της από την εκκλησία Santa Lucia of Mare στην περιοχή. Οι στίχοι δίνουν μια ζωντανή εικόνα των ναυτικών που αναχωρούν με τα πλοία τους σε μακρινές χώρες, τραγουδώντας περήφανα για τη ναπολιτάνικη κληρονομιά τους.
Το τραγούδι προκαλεί μια αίσθηση λαχτάρας και μελαγχολίας για τις μακρινές ακτές της Santa Lucia. Οι στίχοι δίνουν μια ζωντανή εικόνα των ανθρώπων που αναχωρούν σε μακρινές χώρες, τραγουδώντας περήφανα για τη ναπολιτάνικη κληρονομιά τους.
Το τραγούδι αποκαλύπτει τη βαθιά σχέση που έχουν οι κάτοικοι της Νάπολης με την πατρίδα τους και πώς την κουβαλούν στις καρδιές τους όπου κι αν πάνε. Η αναφορά του φεγγαριού και της θάλασσας υπογραμμίζει περαιτέρω τη λαχτάρα που νιώθουν για την αγαπημένη τους Νάπολη, καθώς κοιτάζουν την αντανάκλαση του φεγγαριού στην θάλασσα και γίνονται μάρτυρες ενός μικρού κομματιού της Νάπολης εκείνη τη στιγμή.
Το «Santa Lucia Luntana» αποτυπώνει το συναίσθημα όσων έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους, μόνο για να συνειδητοποιήσουν ότι τίποτα δεν συγκρίνεται με το μέρος που αποκαλούν σπίτι. Μιλάει για την παγκόσμια εμπειρία της νοσταλγίας και τη δύναμη της μουσικής να μας μεταφέρει πίσω στις αγαπημένες μας αναμνήσεις και ρίζες.
Στο τέλος του άρθρου παρατίθεται το “Santa Lucia Luntana”, στη Ναπολιτάνικη διάλεκτο και σε ελεύθερη μετάφραση στα Ελληνικά και Αγγλικά.
During the war years in Karpathos Italian soldiers sing “Santa Lucia Luntana”
By Manolis Kassotis
Another one of the most favorite songs sung by the Italian soldiers in Karpathos was the well-known Neapolitan song “Santa Lucia Luntana” written in 1919 by Giovanni Gaeta known as E.A. Mario. Also, a film entitled Santa Lucia Luntana was released in 1931.
The song evokes a sense of longing and melancholy for the distant shores of Santa Lucia, a neighborhood in Naples which took its name from the basilica of Santa Lucia of Mare in the area. The lyrics paint a vivid picture of the people departing to distant lands singing proudly of their Neapolitan heritage.
The song reveals the deep connection that the people from Naples have with their hometown, and how they carry it in their hearts wherever they go. The mention of the moon and the sea further highlights the longing they feel for their beloved Naples, as they gaze upon the moon’s reflection in the sea and witness a small piece of Naples in that moment.
“Santa Lucia Luntana” captures the sentiment of those who have left their homes, only to realize that nothing compares to the place they call home. It speaks to the universal experience of homesickness and the power of music to transport us back to our cherished memories and roots.
At the end of the article is quoted “Santa Lucia Luntana”, in Neapolitan dialect and in free translation in Greek and English.
“Santa Lucia Luntana” στην Ναπολιτάνικη διάλεκτο. “Santa Lucia Luntana” in Neapolitan dialect.
Partono ‘e bastimente
Pe’ terre assaje luntane,
Cantano a buordo:
Sò napulitane!
Cantano pe’ tramente
‘O golfo già scumpare
E ‘a luna ‘a ‘mmiez’ ô mare
‘Nu poco ‘e Napule lle fa vedè.
Santa Lucia,
Luntano ‘a te,
Quanta malincunia!
Se gira ‘o munno sano,
Se va a cercà furtuna,
Ma, quanno sponta ‘a luna,
Luntano ‘a Napule
Nun se pò stà!
E sonano… ma ‘e mmane
Tremmano ‘ncopp’ ê ccorde.
Quanta ricorde, ahimmé,
Quanta ricorde!
E ‘o core nun ‘o sane
Nemmeno cu ‘e ccanzone:
Sentenno vvoce e suone,
Se mette a chiagnere
Ca vò turnà!
Santa Lucia,
Luntano ‘a te,
Quanta malincunia!
Se gira ‘o munno sano,
Se va a cercà furtuna,
Ma, quanno sponta ‘a luna,
Luntano ‘a Napule
Nun se pò stà!
Santa Lucia, tu tiene
Sulo ‘nu poco ‘e mare,
Ma, cchiù luntana staje,
Cchiù bella pare!
È ‘o canto d’ ‘e Ssirene
Ca tesse ancora ‘e rrezze.
Core nun vò ricchezze:
Si è nato a Napule,
Ce vò murì!
Santa Lucia,
Luntano ‘a te,
Quanta malincunia!
Se gira ‘o munno sano,
Se va a cercà furtuna,
Ma, quanno sponta ‘a luna,
Luntano ‘a Napule
Nun se pò stà!
“Santa Lucia Luntana” στα Αγγλικά. “Santa Lucia Luntana” in English.
The ships go away,
to distant lands.
On board Neapolitans
are singing.
They sing while
the bay disappears,
and the moon is in the middle of sea,
a little of Naples lets them see.
Santa Lucia,
distant from you,
what a melancholy!
The world is revolving,
one can go searching for fortune,
but when the moon rises,
far away from Naples,
one can’t stay!
They play… but their hands,
are trembling on the chords.
How many reminiscences, alack,
how many reminiscences!
And you don’t cure your heart,
even with the songs:
Listening to the voices and sounds,
he wants to cry,
because he wants to come back!
Santa Lucia,
distant from you,
what a melancholy!
The world is revolving,
one can go for searching for fortune,
but when the moon rises,
far away from Naples,
one can’t stay!
Santa Lucia, you are situated,
just a little from the sea,
but the farther you are,
the prettier you seem!
This is the singing of the Sirens,
that weave their nets.
The heart doesn’t want riches:
If he was born in Naples,
he wants to die here!
Santa Lucia,
distant from you,
what a melancholy!
The world is revolving,
one can go searching for fortune,
but when the moon rises,
far away from Naples,
one can’t stay!
“Santa Lucia Luntana” στα Ελληνικά. “Santa Lucia Luntana” in Greek.
Τα πλοία φεύγουν,
για μακρινές χώρες.
Στο πλοίο Ναπολιτάνοι
τραγουδούν!
Τραγουδούν στο ηλιοβασίλεμα,
ο κόλπος εξαφανίζεται,
και βλέπουν το φεγγάρι,
πάνω από τη θάλασσα,
που λίγο από τη Νάπολη,
τους αφήνει να δουν.
Santa Lucia,
μακριά σου,
τι μελαγχολία!
Ο κόσμος γυρίζει,
ψάχνει για πλούτη,
αλλά όταν το φεγγάρι ανατέλλει,
μακριά από τη Νάπολη,
δεν μπορεί να μείνει κανείς!
Παίζουν… αλλά τα χέρια τους
τρέμουν πάνω στις χορδές.
Πόσες αναμνήσεις, αλίμονο,
πόσες αναμνήσεις!
Αλλά δεν θεραπεύεις την καρδιά σου,
ακόμα και με τα τραγούδια:
Ακούγοντας τις φωνές και τους ήχους,
θέλει να κλάψει,
γιατί θέλει να γυρίσει!
Santa Lucia,
μακριά σου,
τι μελαγχολία!
Ο κόσμος γυρίζει,
ψάχνει για πλούτη,
αλλά όταν το φεγγάρι ανατέλλει,
μακριά από τη Νάπολη,
δεν μπορεί να μείνει κανείς!
Santa Lucia, βρίσκεσαι,
κοντά στη θάλασσα,
αλλά όσο πιο μακριά βρίσκεσαι,
τόσο πιο όμορφη φαίνεσαι!
Αυτό είναι το τραγούδι των Σειρήνων,
που υφαίνουν τα δίχτυα τους.
Η καρδιά δεν θέλει πλούτη:
Αν είχε γεννηθεί στη Νάπολη,
θέλει να πεθάνει εδώ!
Santa Lucia,
μακριά σου,
τι μελαγχολία!
Ο κόσμος γυρίζει,
ψάχνει για πλούτη,
αλλά όταν το φεγγάρι ανατέλλει,
μακριά από τη Νάπολη,
δεν μπορεί να μείνει κανείς!
