Οδοιπορικό στα Ελληνικά εστιατόρια του Μανχάτταν: Άλλα έκλεισαν κι άλλα προσαρμόζονται στις συνθήκες

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Η πρόταση του συναδέλφου ήταν δελεαστική. «Κάνε, αν θες, ένα οδοιπορικό στο Μανχάτταν να δεις τι γίνεται με τα εστιατόρια». Η ιδέα λοιπόν να περάσουμε από τα πιο γνωστά εστιατόρια της περιοχής του Μιντάουν και τις επιχειρήσεις εστίασης έδωσε το έναυσμα για μια βόλτα στο σχεδόν άδειο Μανχάτταν.

Ξεκινήσαμε από το Άγαλμα του Κολόμβου, που ήταν μόλις πριν λίγους μήνες το κέντρο των διαδηλώσεων αφού εκεί μπροστά είναι και το ξενοδοχείο Τράμπ Γουόρλντ. Περιττό να αναφέρουμε ότι το άγαλμα φυλάσσεται πλέον 24/7. Έτσι ακολουθώντας την 7^η λεωφόρο φτάσαμε στην γωνία του δρόμου 57.

Εκεί βρίσκεται ένα νέο ντάινερ ελληνικής ιδιοκτησίας, με την επωνυμία «Carnegie Diner & Cafe». Το μαγαζί έχει αλλάξει ονομασία και διακόσμηση, πολύ πρόσφατα και αποτελεί ένα από τα νέα εστιατόρια που γειτνιάζουν με το νέο πολυκατάστημα Nordstrom. Στα παράθυρα ένα ξεκάθαρο μήνυμα γραμμένο σε κόλες χαρτί, έχει την δίκη του σημασία: όλα θα πάνε καλα. (Everything will be OK).

Σε οποιαδήποτε άλλη εποχή θα έσφυζε από πελάτες αλλά την ώρα που το επισκεφτήκαμε είχε ελάχιστα τραπέζια με πελάτες, πάντα στον εξωτερικό χώρο και με τις απαραίτητες αποστάσεις.

Ακουγόταν ένας δυνατός, σχεδόν εκκωφαντικός θόρυβος που, προέρχονταν από έκρηξη σε καλώδια της Con Edison επάνω στον δρόμο 57. Και να ήθελες να πιείς με ηρεμία μια μπύρα ή ένα ποτήρι κρασί, ήταν φύση αδύνατο.

Η εικόνα αλλάζει εντελώς μόλις ένα τετράγωνο πιο κάτω, όπου έχει την έδρα του το καθαρά ελληνικό «Souvlaki Gr”.

Ένα ελληνικό και στο όνομα και στο χρώμα και στις γεύσεις μαγαζί, που σε παραπέμπει σε κάποια όμορφη ελληνική γωνιά.

Βρίσκεται ακριβώς πίσω από το Carnegie Hall, το ναό αυτό της μουσικής που όμως εδώ και 6 μήνες έχει κλειστές τις πόρτες του, λόγω της Πανδημίας του Κορωνοιού.

Το εστιατόριο Souvlaki Gr. έχει βγάλει τραπέζια έξω, σκεπασμένα με μπλε ομπρέλες, επάνω στο πεζοδρόμιο και στο δρόμο. Κι εκεί, την ώρα που περάσαμε είχε ελάχιστα τραπέζια με πελάτες.

Στο δρόμο που ακολουθήσαμε περάσαμε μπροστά από το γνωστό εστιατόριο Μόλυβος (Molyvos).

Δυστυχώς το θέαμα μας στεναχώρησε. Εδώ και περίπου ενάμιση χρόνο η πόλη και η υπηρεσία Μεταφορών (ΜΤΑ), υπεύθυνη για την επισκευή των τρένων του υπογείου, έχει ξεκινήσει έργα ανακαίνισης του σταθμού του δρόμου 57, με αποτέλεσμα να μετατρέψει το χώρο μπροστά από τον «Μόλυβο» σε εργοτάξιο. Υποτίθεται ότι τα έργα (στην συγκεκριμένη περιοχή, θα ολοκληρωνόταν σύμφωνα με το σχετικό χρονοδιάγραμμα, το 2018.

Όπως δήλωσε άλλωστε ο ιδιοκτήτης του κ. Νίκος Λιβανός στην διάρκεια ειδικής ημερίδας του Ελληνο-Αμερικανικού Επιμελητηρίου, η εταιρεία του Livanos Restaurant Group, αναγκάστηκε να το κλείσει.

Καλά – καλά ούτε στο πεζοδρόμιο δεν χωράει ο πεζός και μετά την δύση του ηλίου δεν υπάρχουν φώτα, παρά μόνο το φως από την αλλαγή στους σηματοδότες.

Δίπλα από τον «Μόλυβο» παραμένει κλειστό και το εστιατόριο-ντάινερ Park Café, που στεγάζεται στο ισόγειο του ξενοδοχείου The Wellington. Ο λόγος κι εδώ του λουκέτου, που αποφάσισε ο ιδιοκτήτης, είναι τα έργα του μετρό. Και φυσικά συνέτεινε σε αυτό η μείωση του κοινού που περνάει από εκεί καθώς και η παντελής έλλειψη τουριστών.

Προχωρώντας λίγο πιο κάτω συναντήσαμε το σημείο, που στο πρόσφατο παρελθόν ήταν το σημείο συνάντηση των τουριστών για τις καθιερωμένες φωτογραφίες σέλφι, το τεράστιο κόκκινο γλυπτό και το μήνυμα HOPE, να έχει ιδιαίτερη σημασία τώρα για όσους επιμένουν και δεν εγκαταλείπουν τη Νέα Υόρκη.

Στο ίδιο τετράγωνο και απέναντι από το ξενοδοχείο Sheraton New York, βρίσκεται το φημισμένο ελληνικής ιδιοκτησίας «810 deli-café», του γνωστού και αγαπημένου Γιάννη Ζαπάντη.

Ο Γιάννης ήταν πάντα εκεί, εκτός από τους καλοκαιρινούς μήνες που έφευγε για την Κεφαλονιά, για να σε χαιρετήσει, να ανταλλάξει μια κουβέντα μαζί σου και να σε τρατάρει ένα καφέ. Και ποιός δεν είχε περάσει από το μαγαζί του. Από υπουργούς, αθλητές, από πιλότους ελληνικής καταγωγής, που στάθμευαν στο απέναντι ξενοδοχείο καθώς και διάσημους επιστήμονες και γιατρούς και φυσικά απλούς τουρίστες από την Ελλάδα 24 ώρες κάθε μέρα και 365 μέρες τον χρόνο.

Τώρα το σύμβολο αυτό της ομογενειακής φιλοξενίας παραμένει ερμητικά κλειστό, μια εικόνα που σε κάνει να νιώθεις ένα κόμπο στον λαιμό. Είναι δυνατόν; Αναρωτιέσαι.

Έφτασα μέχρι την γωνία και αποφάσισα να αλλάξω κατεύθυνση, περπατώντας με κατεύθυνση προς την 6^η Λεωφόρο ενώ προσπαθούσα να αποφύγω κάποιο νεαρό, που ζητούσε ελεημοσύνη.

Έφτασα στην γωνία της 6^ης λεωφόρου και του δρόμου 51. Όταν ξεκινούσε η σεζόν και γινόταν οι παραστάσεις και οι συναυλίες στο Radio City, δεν μπορούσες να κυκλοφορήσεις στην περιοχή και το μποτιλιάρισμα και τα κορναρίσματα ήταν ο κανόνας.

Τώρα με τις πόρτες κλειστές μόνο η μαρκίζα θυμίζει στους περαστικούς, που τους ψάχνεις με κυάλια, ότι εδώ βρίσκεται το σπουδαίο αυτό για την πόλη μας Μέγαρο.

Φέτος δεν θα διοργανωθεί ούτε καν μέσω Ζoom το Χριστουγεννιάτικο σόου, μια υπερπαραγωγή που συγκέντρωνε χιλιάδες θεατών από όλη την Αμερική. Θυμάμαι ότι περνούσα από έξω κι έβλεπα τα φορτηγά που φιλοξενούσαν για μήνες τις καμήλες και τα ζώα της φάτνης. Ακόμα και τους ταράνδους, του Άι Βασίλη.

Προχώρησα προς την 5^η Λεωφόρο. Σκέφτηκα ότι εκεί κοντά ήταν το εστιατόριο Λιμάνι (Limani).

Πράγματι μπροστά από την είσοδο του εστιατορίου υπάρχει η γνωστή πλατεία (promenade) που ανήκει στο συγκρότημα του Ροκφέλερ Σέντερ. Έχει διαμορφωθεί ένας χώρος αρκετά μεγάλος, που είναι καλά κρυμμένος από τα μάτια των πεζών και μπορεί άνετα να φιλοξενήσει συνδαιτημόνες. Υπήρχαν κάποια τραπέζια με λίγες παρέες. Και φυσικά είδαμε και αυτοκίνητα πολυτελείας.

Φτάνοντας στην φημισμένη 5^η Λεωφόρο, μπροστά από τον πάλαι ποτέ Ολυμπιακό Πύργο, (Olympic Tower) τίποτα δεν θυμίζει την γοητεία και την δόξα των αλλοτινών εποχών. Δηλαδή, μόλις πριν έξι μήνες.

Η λεωφόρος με τα πανάκριβα  μαγαζιά τύπου Αρμάνι, Γκούτσι, Valentino, Versace και άλλων παγκοσμίως γνωστών ονομάτων, έχει μετατραπεί σε άδεια λεωφόρο. Τους μοναδικούς πελάτες που είδαμε, τους συναντήσαμε να βγαίνουν από το υπερκατάστημα της Nike.

Η απογευματινή μας βόλτα συνεχίστηκε προς τα πάνω. Καθώς η ιδέα ήταν να περάσω από όλα τα γειτονικά ελληνικά εστιατόρια. Έτσι έφτασα στο «Άστρα», το ελληνικό ντάινερ που βρίσκεται στην γωνία της 6ης Λεωφόρου και της 55^ης Οδού. Λίγα βήματα με τα πόδια από το ξενοδοχείο Hilton Midtown. Χωρίς πολλά τραπέζια να χωρούν στο πεζοδρόμιο, εκείνη την στιγμή μόλις ένας πελάτης καθόταν στον χώρο του ντάινερ.

Εκεί κοντά υπάρχει και ένα από τα πολλά γνωστά εστιατόρια της αλυσίδας Fresh&Co, του επιχειρηματία Στηβ Τενέδιου. Εκείνη την ώρα το κατάστημα ήταν κλειστό. Δουλεύει κυρίως για το λεγόμενο Lunch time.

Λίγα μέτρα πιο πάνω, μέσα στον δρόμο 55, στο ύψος της λεωφόρου 6 1/2 (εξήμιση) βρίσκεται και το γνωστό εστιατόριο «Milos» που κι αυτό έχει βγάλει τραπέζια έξω, πάνω στο πεζοδρόμιο και με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι ήταν σχεδόν γεμάτο.

Μάλιστα επειδή έχει απλωθεί σε παρακείμενο χώρο, αναγκάστηκε να βάλει μια πρόχειρη πινακίδα με το όνομα του.

Έτσι επιστρέψαμε στην 7^η Λεωφόρο με προορισμό το γνωστό επίσης εστιατόριο της Λόη. Το μοναδικό κατάστημα εστίασης  στην πόλη μας που έχει τον όρο «εστιατόριο» στον τίτλο του. Εκεί μας περίμενε μια δεύτερη έκπληξη. Το εστιατόριο έσφυζε από πελάτες στον ειδικό χώρο που έχει διαμορφωθεί κατά μήκος του δρόμου. Μην φανταστείτε πολλά, περίπου 6 τραπέζια κάτω απο την τέντα και άλλα τόσα στο πεζοδρόμιο.

Η Μαρία Λόη γνωστή για την φιλοξενία της, μας υποδέχθηκε και μας κάλεσε να καθίσουμε για να μας τρατάρει την φημισμένη καρυδόπιτα.

Έχοντας στερηθεί για έξι μήνες αυτή την γλυκιά γεύση, φάνηκα αδύναμος να αντισταθώ στο κάλεσμα. Και πριν προλάβω να καθίσω, με ενημέρωσαν ότι «απόψε βρισκόταν εκεί για δείπνο ο πρόεδρος του δημοτικού διαμερίσματος του  Μπρόνξ ο κ. Ruben Diaz Jr., συντροφιά με την σύζυγο του Hilda κι ένα φιλικό ζευγάρι».

Η Μαρία τους ζήτησε ευγενικά μια φωτογραφία για τον Τύπο κι εκείνοι επίσης ευγενικά, το δέχθηκαν.

Κάπως έτσι κι αφού εκτός από την καρυδόπιτα γευθήκαμε και το γιαούρτι με μέλι της Μαρίας καθώς κι ένα πιάτο παστίτσιο, (έτσι για να αναπληρώσουμε τις θερμίδες που κάψαμε στο σύντομο οδοιπορικό και έχοντας φτάσει καταϊδρωμένοι στο αγαπημένο μας εστιατόριο), πρώτη φορά μετά από έξι μήνες περιοριστικών μέτρων.

Αξίζει επίσης να αναφέρουμε ότι πάνω σε κάθε τραπέζι, έχει τοποθετηθεί κι ένα μπουκαλάκι με αντισηπτικό. Το προσωπικό χρησιμοποιεί μάσκες και γάντια σύμφωνα με τα πρωτόκολλα ασφαλείας.

Η Μαρία ετοιμάζεται, όπως μάθαμε, να φύγει για την Ελλάδα, όπου θα κλείσει νέες εμπορικές συμφωνίες φέρνοντας στις Ηνωμένες Πολιτείες κι αλλά ελληνικά προϊόντα, εκτός από τα ζυμαρικά, το λάδι και τα dips που κυκλοφορούν στην αγορά με το όνομά της.