ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Η χειροτονία του νέου διευθυντή του γραφείου του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου, του μέχρι πρότινος αρχιδιάκονου Ελευθερίου εις πρεσβύτερο, ήταν εκτός από μια λαμπρή στιγμή της Ορθοδοξίας στην Αμερική και ένα ζωντανό παράδειγμα αγάπης, οικογενειακής θαλπωρής και χριστιανικής αλληλεγγύης.
Ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος ήταν πολύ περήφανος για τον διάκονο Ελευθέριο Κωνσταντινίδη. Όπου και όταν βρισκόταν μαζί με σημαντικές προσωπικότητες, διαλαλούσε περήφανος, ότι ο τότε διάκονος Ελευθέριος, προέρχεται από οικογένεια βαθιά θρησκευόμενη, ο πατέρας είναι ιερέας και ο ίδιος εκτός από βαθιά πνευματική μόρφωση διαθέτει και πλούσια ελληνική παιδεία.
Ήταν για αυτά τα χαρίσματα που τον επέλεξε ο πρώην Αρχιεπίσκοπος και μαζί με τον Αρχιδιάκονο (τότε) Παντελεήμονα αποτελούσαν ένα δυνατό δίδυμο, έτοιμο να αντιμετωπίσουν με γαλήνη και βαθιά πίστη οποιοδήποτε πρόβλημα.
Τα προσόντα όμως και τα χαρίσματα αυτά εκτίμησε, όπως φάνηκε και ο νέος Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος, ο οποίος και κράτησε κοντά του τον διάκονο Ελευθέριο, τον έκανε Αρχιδιάκονο και εν συνέχεια βλέποντας τις ικανότητες και το κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ τους τον διόρισε ως νέο διευθυντή του γραφείου του Αρχιεπισκόπου. Μια από τις πιο νευραλγικές θέσεις στην Αρχιεπισκοπή.
Όλα αυτά τα βήματα του νέου διευθυντή δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς την αμέριστη συμπαράσταση της οικογένειας του. Καθώς η οικογένεια του μεγάλωνε σε αριθμό μελών, μεγάλωνε και ο φόρτος των υποχρεώσεων. Ταξίδια και κοντινά και μακρινά ήταν μέσα στο πρόγραμμα. Κυριακές . εορτές και πανηγύρεις το ίδιο.
Κι όμως η νέα πρεσβύτερα Έλλη στήριζε εξ´ αρχής τον Αρχιδιάκονο. Σήκωσε το βάρος και δίχως διαμαρτυρία ανέλαβε τις τεράστιες οικογενειακές ευθύνες. Την έβλεπες και την θαύμαζες στον Καθεδρικό ναό, να κουμαντάρει τέσσερα παιδιά λες και ήταν ταχυδακτυλουργός. Ειδικά διότι κατάφερε να κρατάει την ηρεμία και την τάξη μέσα στο ναό. Σκύβω ευλαβικά και της βγάζω το καπέλο μου.
Προχθές, στην χειροτονία, στον Καθεδρικό, ήταν απλώς άλλη μια μέρα στην ζωή της, την πνευματική. Τα παιδιά, ακόμα και ο πιο μικρός, κατάλαβαν την σημασία της ημέρας. Έβλεπαν μπροστά τους πολλές παραστάσεις. Κι όμως καθόταν ήσυχα και περίμεναν υπομονετικά να τελειώσει η λειτουργία.
Εκεί κάπου στο σημείο της θείας λειτουργίας «τα σα εκ των σω σοι προσφερόμεν» όλα τα παιδάκια έσκυψαν ευλαβικά και ακούμπησαν το πάτωμα του ναού. Η εικόνα συγκλονιστική.
Γιατί αν έχεις μικρό παιδί γνωρίζεις πολύ καλά ότι είναι δύσκολο να το κρατήσεις ήσυχο σε όλη την λειτουργία. Είτε πρέπει να έχεις φέρει μαζί σου παιχνίδια ή μπογιές (crayons) για να ζωγραφίζουν ή να κάνεις οτιδήποτε άλλο για να το απασχολήσεις. Και φυσικά ούτε λόγος ότι παρακολουθείς την λειτουργία. Η ώρα της προσευχής αναβάλλεται λόγω άλλων υποχρεώσεων.
Και προσωπικά έχω τύχει με την πρεσβύτερα και σε προηγούμενες ακολουθίες και γνωρίζω πως καταφέρνει να τα κρατάει σε ησυχία μέσα στο ναό. Τα γράφω αυτά, γιατί η πρεσβύτερα κάνει, όπως κάθε μητέρα, το καθήκον της, αλλά φαίνεται ότι το κάνει τόσο καλά, που αξίζει έπαινο και ασφαλώς αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.
Το πρωί της Κυριακής πάντως το σκηνικό εντός του ναού επαναλήφθηκε καθώς μαζί με τον πατέρα Ιωάννη Βλάχο, προϊστάμενο του Καθεδρικού, συλλειτούργησαν ο νέος πρεσβύτερος Ελευθέριος, ο πατέρας του π. Θωμάς και ο γαμπρός του, που είναι επίσης Ιερέας.
