Ο κουλουρτζής – Οι εποχές αλλάζουν, η ευγένεια νικάει…

Γράφει η Λίτσα Αλιβιζάτου Μουρελάτου *

“Δυο κουλούρια πέντε φράγκα!!! Δύο κουλούρια πέντε φράγκα!!!”, η βροντερή φωνή του κουλουρτζή στο καρότσι με την λευκή τέντα.

Δεν άφηνε το πόστο του μήτε με ήλιο μήτε με βροχή. Περνούσα κάθε μέρα από το ίδιο σημείο. Στη πλατεία της Κυψέλης με τα δένδρα γεμάτα φύλλα,και τα τραπεζάκια με τους πρωινούς καφέδες να δίνουν μυρωδιά και ζεστασιά στο κόσμο.

Ο κυρ Γιάννης με τη καθαρή ποδιά, και το χαμόγελο στα χείλη, και να τα κουλούρια πίσω από το πεντακάθαρο τζάμι του καροτσιού. Μεγάλα ολοστρόγγυλα με ψημένη κόρα και μπόλικο σουσάμι και στη σειρά νοικοκυρεμένα το ένα πάνω στο άλλο.

«Καλημέρα κυρ. Γιάννη τα γνωστά».

-Καλώς την κόρη τη ξανθιά. Έτοιμη σε έχω ψυχούλα μου. Καλή σου ώρα!!!

-Ευχαριστώ κυρ Γιάννη!!

Έδινα τα πέντε φράγκα και η ευγένεια, η ευγνωμοσύνη του, για το μεροκάματο θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη μου.

Τον καλιορίζαμε όλοι στο γραφείο. Σχεδόν οι περισσότεροι σταματούσαμε στον κυρ Γιάννη με τα τραγανά κουλούρια. Έτσι την βγάζαμε ως το απόγευμα που έκλεινε η εφημερίδα.

Ο καιρός περνούσε, η συνήθεια δεν άλλαζε… και γερνούσε ο κυρ Γιάννης μια έτρεμαν τα χέρια του από το κρύο, μια από τη ζέστη ξεροστάλιαζε να ζήσει τη φαμίλια του. Ο πλανόδιος της καρδιάς μας ήταν σαν οικογένεια μας

Και ήρθαν οι καιροί που άλλαξαν… Και στην γωνία δίπλα από τον κουλουρτζή μας νέος φούρνος ξετρύπωσε… Ψωμιά, τυρόπιτες γλυκά, κουλούρια…και σιγά σιγά η περιέργεια αραίωσε την πελατεία του κυρ Γιάννη.

Μα δεν χάθηκε ποτέ η ελπίδα του, ούτε το γλυκό του χαμόγελο. Γεμάτος αξιοπρέπεια συνέχισε να χαιρετά τους χαμένους πελάτες του…
Μπήκα και εγώ στο φούρνο με ενοχές… Δυο κουλούρια παρακαλώ…και αντί να ακούσω «ευχαριστώ» από τον ιδιοκτήτη άκουσα εμένα να ευχαριστώ… Και ας πλήρωσα κάτι παραπάνω.. Χέρια μηχανικά αδιάφορα…

Εκείνη τη μέρα δεν είχε γεύση το κουλούρι.

Το επόμενο πρωί έτρεξα με αγωνία να πάρω το πρωινό μου…

-Καλημέρα κυρ Γιάννη τα γνωστά!!!

– Καλημέρα κόρη μου, τρεμάμενη η φωνή του δικού μας ανθρώπου…κράτησα με κόπο τη συγκίνηση…και εγώ και αυτός… και οι συνάδελφοι στην ουρά του καροτσιού.

Οι εποχές αλλάζουν.. η ευγένεια νικάει.

• Η Λίτσα Αλιβιζάτου Μουρελάτου ασχολείται με την δημιουργική συγγραφή – ποίηση και πεζογραφία

-Advertisement / Διαφήμιση-