ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ο παγκοσμίου φήμης δομικός μηχανικός, ομότιμος καθηγητής και ηγέτης της ομογένειας Μανώλης Βεληβασάκης, προ ημερών ανήρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο “Face Book” μερικές φωτογραφίες από την επίσκεψή του στον ολοκληρωμένο πλέον ιστορικό ναό του Αγίου Νικολάου και εξέφρασε με παρρησία κάποιες σκέψεις και εντυπώσεις από το δικό του προσκύνημα.
Και το χαρακτηρίζω προσκύνημα, διότι ο Μανώλης Βεληβασάκης ήταν ένας από τους ελάχιστους ομογενείς που όχι μόνο είχαν πρόσβαση στον τόπο της μεγαλύτερης τραγωδίας και θυσίας του 20ού αιώνα, αλλά επέβλεπε και μάλιστα είχε τον πρώτο λόγο για δομικά θέματα που σχετίζονταν με τις έρευνες των σωστικών συνεργείων για την ανεύρεση των αγνοουμένων και των θυμάτων της τρομοκρατικής επίθεσης της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης.
‘Ηταν αυτός ο οποίος την επόμενη της τραγωδίας «μας πήρε από το χέρι» που λέει και ο λαός, άνοιξε τις πύλες τις αποκλεισμένης ζώνης και μας παρείχε το προνόμιο να έχουμε την πρώτη αυτοψία στα φλεγόμενα συντρίμμια των Δίδυμων Πύργων.
Λαμβάνοντας υπόψη την βαρύτητα, την βαθύτητα και την γλαφυρότητα του προφορικού και γραπτού λόγου του Μανώλη του πρότεινα να καταγράψει τις σκέψεις του και η ανταπόκρισή του ήταν άμεση.
Οι σκέψεις του Μανώλη Βεληβασάκη για το Εθνικό Ελληνορθόδοξο Προσκύνημα του Αγίου Νικολάου στο Παγκόσμιου Κέντρου είναι τεκμηριωμένες, διδακτικές και χρήσιμες και σε συνδυασμό με τις φωτογραφίες παρέχουν την δυνατότητα στους αναγνώστες των «Αναμνήσεων» σε όλα τα μήκη της οικουμένης να συνειδητοποιήσουν την σπουδαιότητα του Αγίου Νικολάου, ως του μοναδικού χώρου λατρείας, ως αρχιτεκτονικού αριστουργήματος και ως του νεότερου Παρθενώνα που προσέφερε η ομογένεια και η γενέτειρα στην Αμερική και σε όλον τον κόσμο.
Και αναφέρω και την γενέτειρα για δύο λόγους. Ο πρώτος σχετίζεται με το γεγονός ότι μια από τις πρώτες δωρεές στον Άγιο Νικόλαο προήλθε από την ελληνική κυβέρνηση. Και τρίτο σχετίζεται με το γεγονός ότι στον μακρύ κατάλογο των ευεργετών και των δωρητών του ναού εξέχουσα θέση κατέχουν συμπατριώτες μας και ιδρύματα από την Ελλάδα.
Κριτική για το Εθνικό Ελληνορθόδοξο Προσκύνημα του Αγίου Νικολάου στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου της Νέας Υόρκης
Παραθέτουμε το πλήρες κείμενο της κριτικής του Μανώλη Βεληβασάκη:
Πριν από μερικές μέρες, η σύζυγός μου Όρσα και εγώ είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε τον Εθνικό Προσκύνημα του Αγίου Νικολάου στο Σημείο Μηδέν και με την ευκαιρία αυτή, θα ήθελα να αναφέρω μερικές παρατηρήσεις και σκέψεις.
Η πλειοψηφία των αμέτρητων προηγούμενων επισκέψεών μου, στον Άγιο Νικόλαο, συνδέονταν πάντα με την ιδιότητα μου ως μέλος της Τεχνικής Ομάδας Σχεδιασμού του ναού, να επιλύω ζητήματα ή να επιθεωρώ την πρόοδο της κατασκευής κ.λπ. Αυτή τη φορά ωστόσο, εκτός από το «Τεχνικό Μάτι» του δομικού μηχανικού που είναι πάντα παρών, ένας άλλος εξίσου σημαντικός σκοπός της επίσκεψης ήταν το προσκύνημα και η εκτίμηση ενός τελειωμένου οικοδομήματος.
Ευκαιρία για αναφορά των πεπραγμένων και των αποτελεσμάτων μιας πράγματι μεγάλης προσπάθειας των τελευταίων 20 και πλέον ετών!
Ξεκινάμε από την «προνομιακή» τοποθεσία της ίδιας της εκκλησίας, (την οποία, παρεμπιπτόντως, ο υποφαινόμενος είχε την ευκαιρία να υποδείξει την καταλληλότητα της προνομιακής θέσης της και την τελική υιοθέτηση της, καθαρά για δομικούς λόγους), καθώς βρίσκεται στην κορυφή του λόφου του νέου πάρκου Liberty, και ως εκ τούτου έχει μια επιβλητική θέα ολόκληρου του Κέντρου Εμπορίου, συμπεριλαμβανομένου του Μνημείου της 11ης Σεπτεμβρίου, και αντίστροφα είναι εύκολα ορατή από όλο το περίγυρο χώρο.
Το λευκό πεντελικό μάρμαρο που ντύνει τους εξωτερικούς τοίχους της εκκλησίας και τον τρούλο της, είναι ένα από τα σημαντικά δομικά χαρακτηριστικά της, μαζί φυσικά με τη μοναδική αρχιτεκτονική της, η οποία σύμφωνα με τον δημιουργό της, τον παγκοσμίου φήμης αρχιτέκτονα Santiago Calatrava, το σχέδιο είχε τις ρίζες του σε πολλά θρησκευτικά βυζαντινά μνημεία της Κωνσταντινούπολης, συμπεριλαμβανομένης της ίδιας της Αγίας Σοφίας.
Παρεμπιπτόντως, όλο το μάρμαρο που χρησιμοποιήθηκε στον Άγιο Νικόλαο έχει εξαχθεί από το περίφημο λατομείο της Πεντέλης, από το οποίο είχαν προμηθευτεί τα μάρμαρα του Παρθενώνα πριν χιλιάδες χρόνια οι αρχαίοι πρόγονοι μας.
Στις προηγούμενες αρχιτεκτονικές του μελέτες, ο Καλατράβα χρησιμοποίησε τις γνώσεις του στη μηχανική για να δημιουργήσει καινοτόμα αρχιτεκτονικά έργα “γλυπτικής” και σχέδια, συχνά από σκυρόδεμα και χάλυβα.
Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν το γεγονός ότι το αρχιτεκτονικό σχέδιο του Αγίου Νικολάου ακολουθεί επίσης ένα πολύ παρόμοιο μοτίβο, συνδυάζοντας οικεία γεωμετρικά σχήματα, όπως πτυσσόμενους τοίχους σε στυλ ακορντεόν και παρόμοια διαμορφωμένη θολωτή οροφή, τα οποία συνδυάζονται με περισσή τέχνη και χάρη και στο σύνολό τους δίνουν στο σχέδιο τη μοναδικότητα, την κομψότητά του και την κάπως απαλή μινιμαλιστική εμφάνιση.
Όπως είπε και ο ίδιος ο Καλατράβα, η έμπνευσή του για τα σχήματα και τα στοιχεία που χρησιμοποίησε για να συνθέσει το σχέδιό του γι αυτήν την εκκλησία αντλήθηκαν από διάφορα βυζαντινά θρησκευτικά μνημεία, όπως η Αγία Σοφία, η Αγία Ειρήνη, καθώς και η ίδια η παραδοσιακή εικόνα της Θεοτόκου.
Τα κατακόρυφα τοιχία της γυάλινης πρόσοψης του ναού που έχουν επένδυση από μάρμαρο, ακολουθούν ένα χαρακτηριστικό μοτίβο, διπλωμένα σε στιλ ακορντεόν και δημιουργούν ένα απαλά κυρτό ή κυλινδρικό περίγραμμα. Τα τοιχία αυτά συναντώνται στην κορυφή τους με έναν παρόμοιου γεωμετρικού σχήματος μαρμάρινο θόλο, ο οποίος λόγω του μεγάλου μεγέθους του φαίνεται να κυριαρχεί στην αρχιτεκτονική και να της προσδίδει μια απαλά βυζαντινή ποιοτική όψη.
Ένα επιπλέον βασικό χαρακτηριστικό του Αρχιτεκτονικού τρούλου που βρίσκεται στην κορυφή της εκκλησίας, είναι τα 40 πλευρά και οι ενδιάμεσοι φεγγίτες του.
Η ιδέα αυτή προήλθε από τον υπέροχο και μεγαλοπρεπή τρούλο της Αγίας Σοφίας με τα 40 παράθυρά του γύρω από τη βάση του!
Μια σημαντική διαφορά φυσικά είναι ότι ο τρούλος της Αγίας Σοφίας αποτελείται από τούβλο ενσωματωμένο σε ειδικό ποζολανικό κονίαμα, ενώ ο τρούλος του Αγίου Νικολάου αποτελείται από σαράντα λεπτά, υψηλής αντοχής χαλύβδινα πλευρά, που συνδέονται μεταξύ τους με έναν ισχυρό δακτύλιο εφελκυσμού περιμετρικά της βάσης και έναν δεύτερο δακτύλιο συμπίεσης στην κορυφή τους!
Στην κορυφή του δακτυλίου συμπίεσης, κάθεται ο χαρακτηριστικός Βυζαντινός Σταυρός που είναι φυσικά ορατός από μακριά, ακτινοβολώντας περήφανα την Ορθοδοξία μας στους επισκέπτες του μνημείου και στους περαστικούς.
Παρεμπιπτόντως, ένα μοναδικό χαρακτηριστικό αυτού του οικοδομήματος είναι ότι η μαρμάρινη επένδυση του είναι ημιδιαφανής στο φως, και ως εκ τούτου, τη νύχτα, φωτίζεται από το εσωτερικό και λάμπει ως πραγματικός φάρος στο Liberty Hill!
Μπορεί κανείς να φανταστεί έτσι, τις σοβαρές τεχνικές προκλήσεις που έπρεπε να ξεπεραστούν για να επιτευχθεί η μαρμάρινη ημιδιαφάνεια, ενώ ταυτόχρονα να ικανοποιηθούν εξαιρετικά σχεδιαστικά φορτία, σε μεγάλο βαθμό λόγω των αυστηρών κριτηρίων ασφαλείας του μνημείου και της πολυπλοκότητας στην κατασκευή και την εγκατάστασή του.
Μπαίνοντας μέσα στον ναό από την μπροστινή πόρτα, ο επισκέπτης βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν σχετικά μικρό νάρθηκα και αμέσως μετά με τη μεγαλοπρέπεια του ευρύχωρου και υψηλού κυρίως ναού και της χαρακτηριστικής και μάλλον εκλεκτικής εικονογραφίας που τον περιβάλλει.
Μπροστά και στο κέντρο φυσικά βρίσκεται το σχετικά λιτό και μινιμαλιστικό εικονοστάσιο, με τις εκπληκτικές κύριες εικόνες του, και ακριβώς πίσω από το ιερό, μεταξύ άλλων τυπογραφιών, μια ακόμη υπέροχη και μοναδική τοιχογραφία της «Πλατυτέρας του Manhattan», που περιβάλλεται από μια φαντασμαγορική τοιχογραφία τριών τεμαχίων της «Αναλήψεως του Κυρίου».
Αξία αναφοράς είναι ακόμη μια εκλεκτική τοιχογραφία, αυτή του Αγίου Νικολάου, ειδικά προσαρμοσμένη στο τοπίο της Νέας Υόρκης, και ακόμη πολλές περισσότερες, που μπορείτε να απολαύσετε στις συνημμένες φωτογραφίες και πανοραμικές λήψεις.
Συνοψίζοντας, επιτρέψτε μου να καταλήξω ότι η εικονογραφία και τα εσωτερικά μαρμάρινα φινιρίσματα του ναού είναι απλά, εκπληκτικά και συνάμα εκλεκτικά και ευχάριστα στο μάτι!
Το συνολικό οικοδόμημα είναι πραγματικά υπέροχο!
Όπως έλεγαν κάποτε οι σοφοί πρόγονοί μας: «Ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλά το ευ εν τω πολύ», και αυτός ο ναός, ικανοποιεί και την ουσία και τα λόγια του παραπάνω αρχαίου ρητού!
Επομένως, αξίζουν ειλικρινά συγχαρητήρια, πρώτα – πρώτα στον επιφανή αρχιτέκτονα και εκλεκτό συνάδελφό μου, τον Santiago Calatrava και την Ομάδα Σχεδιασμού του, για τη σύλληψη και την εκτέλεση μιας τέτοιας εξαιρετικής αρχιτεκτονικής ιδέας, και φυσικά σε όλους όσοι ασχολήθηκαν με αυτό το πραγματικά υπέροχο «Μνημείο» από τη σύλληψη, μέχρι τη συγκέντρωση χρημάτων, έως την εκτέλεση και την ολοκλήρωση του μικρού «Λευκού κοσμήματος» ψηλά στο Liberty Hill.
Το «Μνημείο» αυτό θα αποτελεί μια βροντερή απόδειξη για τις επιτυχίες και τους θριάμβους της δικής μας Ομογένειας σε αυτή τη μεγάλη Χώρα, που πολλοί από εμάς, ή ακόμη οι γονείς μας, οι
παππούδες και οι γιαγιάδες επέλεξαν ως νέα πατρίδα, και αναμφίβολα σημαίνει ότι εμείς οι Ελληνοαμερικανοί διεκδικήσαμε επιτέλους τη θέση που μας αξίζει στο όμορφο και ζωντανό μωσαϊκό της Americana!
Και ενώ στεκόμουν ολομόναχος στη μέση του ναού, περιτριγυρισμένος από τη μεγαλοπρέπεια του ιερού χώρου, την υπέροχη αγιογραφία και τα λιτά μαρμάρινα φινιρίσματα και αξεσουάρ, έμεινα γοητευμένος με την αγιότητα και την ομορφιά του κτιρίου, σκεπτόμενος συνάμα όλους τους αγώνες και τις μάχες που δόθηκαν και κερδήθηκαν με τους πάμπολλους πολιτικούς, γραφειοκράτες και άλλους εχθρούς του ναού αυτού τα τελευταία 20+ χρόνια!
Στη συνέχεια, αστραπιαία ήρθε στο νου μου η σκηνή της πρώτης μάχης που κλήθηκα να αντιμετωπίσω, κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων αποκατάστασης στο Ground Zero, όταν η ομάδα μου και εγώ έπρεπε να επέμβουμε και να σταματήσουμε τους γερανούς και τις μπουλντόζες από το να μην βεβηλώσουν περαιτέρω τα απομεινάρια του παλιού ναού του Αγίου Νικολάου, που είχε θαφτεί κάτω από τους χιλιάδες τόνους των συντριμμιών των κτιρίων που κατέρρευσαν!
Κατόπιν επιμονής μας, η εκσκαφή συνεχίστηκε λίγες μέρες αργότερα, μόνο όταν βεβαιωθήκαμε ότι τα ερείπια της παλιάς εκκλησίας επρόκειτο να ανασκαφτούν με τον τρόπο που άρμοζε, δηλαδή με αρχαιολογικού ρυθμού ανασκαφή!
Και παρά το τεράστιο βάρος από τα συντρίμμια στη μικρή εκκλησία και τις πυρκαγιές που ακολούθησαν, η ομάδα ανασκαφών κατάφερε να ανασύρει μερικά πολύτιμα αντικείμενα, μεταξύ αυτών -από θαύμα- ένα μάτσο «άθικτα» κεριά, καθώς και λίγα αλλά αντικείμενα και μερικώς κατεστραμμένες εικόνες, που θα ήθελα να πιστεύω ότι θα χρησιμεύσουν ως καταλύτης για τη συνέχεια από το παλιό στο νέο. Και υπήρξαν και πάμπολλες ακόμη μάχες που ακολούθησαν, τόσο τεχνικής, νομικής όσο και πολιτικής φύσης τα επόμενα χρόνια.
Στη μνήμη μου έλαμψαν επίσης οι τιτάνιες μάχες με τους τεχνοκράτες και τη γραφειοκρατία της «Λιμενικής Αρχής», που για χρόνια έκαναν τη ζωή μας άθλια με την άρνησή τους και τις δικαιολογίες να επιτρέψουν την ανοικοδόμηση του ναού και που καθυστέρησαν το έργο για περισσότερο από δέκα χρόνια!
Και όταν η τεχνική και δομική τους ανεπάρκεια αποκαλύφθηκε από την ομάδα των μηχανικών μου και από τρίτους μηχανικούς, και στη συνέχεια έγινε γνωστή στο γραφείο του τότε κυβερνήτη της πολιτείας της Νέας Υόρκης Andrew Cuomo, στάθηκαν αμήχανοι σαν «γυμνός βασιλιάς» και αναγκάστηκαν να «καταπιούν την περηφάνια τους» και επιτέλους να μας επιτρέψουν να τοποθετήσουμε τα θεμέλια του ναού στην πιο ασφαλή και προνομιακή τοποθεσία που υπερήφανα βρίσκεται σήμερα!
Στη σιωπηλή προσευχή μου είχα την ευκαιρία να θυμηθώ και τον αείμνηστο Προϊστάμενο της παλαιάς Εκκλησίας παπά Γιάννη (π. Ιωάννη) Ρόμα, που δούλεψε ακούραστα για να κρατήσει ζωντανό το «όνειρο» όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια από την καταστροφή, και που πάντα με ρωτούσε, «Μανώλη, πώς τα πάμε με το νέο σχέδιο του Αγίου Νικολάου;»
Όμως ο καλός ποιμένας πέθανε πριν από λίγα χρόνια, και δεν είχε ποτέ την τύχη να δει τελειωμένη την εκκλησία του και να εκπληρώσει το μακροχρόνιο όνειρό του να τελέσει λειτουργία στην ιερά τράπεζα της!
Επιπλέον, έκανα μια σιωπηλή προσευχή τόσο για όλα εκείνα τα αθώα θύματα που χάθηκαν κατά τη διάρκεια των τρομοκρατικών επιθέσεων, όσο και για τους χιλιάδες συναδέλφους μου μηχανικούς, εργολάβους, το ιατρικό προσωπικό και τους ήρωες των υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης, που συμμετείχαν στις επιχειρήσεις διάσωσης και αποκατάστασης για μήνες μετά, πολλοί από τους οποίους τώρα υποφέρουν από διάφορες σοβαρές ασθένειες και αναμφίβολα, κάποιοι μπορεί σήμερα ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά!
Όσο για μένα, είμαι πραγματικά ευγνώμων για την ευκαιρία να ασχοληθώ με αυτό το μοναδικό, αλλά γιγάντιο εγχείρημα από την έναρξή του, και είναι κάτι που πάντα θα αγαπώ και θα κρατάω σε μια πολύ ιδιαίτερη θέση βαθιά στην καρδιά και το μυαλό μου.
Ως τελική σκέψη, πολλά έχουν ειπωθεί ενώ έχουν εκφραστεί κριτικές από ορισμένους για το λεγόμενο «ανορθόδοξο» σχέδιο του Calatrava και το εξαιρετικά υψηλό χρηματικό ποσό που χρειάστηκε για να επιτευχθεί!
Ωστόσο, η αναπόφευκτη αλήθεια είναι ότι κάθε εμβληματικός αρχιτέκτονας δεν κατάφερε να αποφύγει την κριτική. Η κριτική είναι αναπόσπαστο μέρος κάθε αρχιτεκτονικού έργου. Οι επικρίσεις όμως κατά την γνώμη μου, δεν μειώνουν την προφανή ιδιοφυΐα του αρχιτέκτονα καθώς φαίνεται ότι δεν δύναται να υπάρξει δημιουργικότητα, χωρίς κριτική.
Η απάντησή μου σε αυτή την κριτική είναι διπλή:
Πρώτον, όπως λέει η ελληνική παροιμία, «Όσοι είναι έξω από το χορό, πολλά τραγούδια ξέρουν».
Και δεύτερον: Αν είχαμε χτίσει μια όμορφη παραδοσιακή εκκλησούλα με κόκκινο τούβλο, ακόμη και ίσως σε πολύ χαμηλότερο κόστος, κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν θα είχαμε επιτύχει τη μεγαλοπρέπεια, την αρχιτεκτονική και μνημειακή σημασία που απαιτείται από ένα Ναό όπως αυτός που έχει ανεγερθεί στην κορυφή του «λόφου Liberty».
Με την βαρύτητα και δυνατότητα να μας εκπροσωπεί περήφανα σαν Ελληνοαμερικανική Ομογένεια, προχωρώντας δυναμικά προς το μέλλον ως αναπόσπαστο, ζωντανό και λαμπερό κομμάτι του πολύχρωμου Αμερικανικού μωσαϊκού.
Τέλος, μια πλήρης επεξήγηση: Οι σκέψεις που εκφράζονται εδώ αντιπροσωπεύουν προσωπικές απόψεις του συγγραφέα και κανενός άλλου! Επιπλέον, θέλω να γνωστοποιήσω ότι ο συγγραφέας και η εταιρεία του, συμμετείχαν σημαντικά στην Ομάδα Σχεδίασης Calatrava ως δομικός μηχανικός, και ως εκ τούτου, μπορεί να προσφέρουν κάπως εγγενώς υποκειμενικές απόψεις λόγω προσέγγισης στο έργο, αλλά ποτέ δεν είναι πρόθεσή μου να παραπλανήσω κανέναν εκ προθέσεως ή μη.
Ευχαριστουμε τις Αναμνησεις και τον Κο Βεληβασακη για το σημαντικο εργο της ασφαλους απομακρυνσης των ερειπιων των διδυμων πυργων και για την επισκεψη και περιγραφή του περικαλλους ναου του Αγιου Νικολαου στο σημειο Μηδεν στο Μανχάτταν.Γρηγορα θα γινει πολος ελξης και εκκλησιασμου των Ομογενων της ΝΥ και των γυρω περιοχων για τους επομενους αιωνες!
Διορθωση:
Ουκ εν το πολλω το ευ , αλλα αν τω ευ το πολυ!
Εγώ αντίθετα με αυτό που είπε ο αγαπητός
Βεληβασάκης, θα έλεγα πως όποιος είναι έξω
από τον χορό λίγα τραγούδια ξέρει και αυτοί
που είναι μέσα στον χορό ξέρουν πολλά…..
αλλά λίγα λέγουν και τα λίγα είναι αυτά που
τους ενδιαφέρουν , αυτά που χρυσώνουν το
χαπάκι. Από που ν’αρχίσω και που να τελειώσω;
Από το κόστος, από το χρονικό διάστημα , η από το
εντελώς κενοτόμο σχέδιο που είναι ασυμβίβαστο
με την ορθόδοξη παράδοση;.
Μιλάει με τέτοιο ύφος για το παγκόσμιο εμπορικό
κέντρο σαν να κάνει παραβολή με την Ιερή πόλη
της Ιερουσαλήμ, παραλληλίζοντας , έναν επιβλητικό εμπορικό ναό , δίπλα στο Παγκόσμιο
εμπορικό κέντρο.
Μιλάει επίσης για επιτυχίες και θριάμβους της
Ομογένειας, ποιάς ομογένειας κύριε Βεληβασάκη
των ολιγαρχών η των μαζών; , από ότι γνωρίζω
η δεύτερη δεν έχει λόγο σε τίποτα εκτός από τον
οβολόν της στους εράνους. Έκανε κάποιους
αγώνες για να δωθεί κάπως Ελληνορθόδοξο
χρώμα, ζητώντας να γραφτεί στην πρόσοψη του
ναού :” Ελληνικός Ορθόδοξος Ναός Αγίου Νικολάου” και να τοποθετηθούν σε εμφανές σημείον Η Ελληνική και η Αμερικανική σημαία,
αλλά έπεσαν σε αυτιά κουφών και κούφιων.
Αλήθεια τι έχει να πει ο κύριος Βεληβασάκης
για την εικόνα του Αγίου Βαρθολομαίου…μετά
του Αγίου Νικολάου;, γιατί εγώ που μεγάλωσα
μέσα στην Εκκλησία , έπεσα από τα σύννεφα όταν
το άκουσα. Είναι αλήθεια η αυτοί που είναι έξω
από τον χορό …. δεν ξέρουν τι τους γίνεται;.
Να πούμε και το θετικό ότι επιτέλους τέλειωσε; και ο Καλατράβας θα σταματήσει να τραβά χρήμα.
Πρέπει όμως να λάβουμε υπόψιν μας και την
αχλάδα που έχει πίσω την ουράν….,
Κε Τατση!
Μην ασκεις κακοπιστη κριτικη!
Και ο Περικλης και ο Φειδιας κατηγορηθηκαν απο τους Αθηναιους για σπαταλη και κλοπη χρυσου στην κατασκευη της Ακροπολης των Αθηνων τον 5 αιωνα πχ.
Ακολουθει αρθρο της Deena Yellin για τον Ναο του Αγιου Νικολαου
A church literally crushed on 9/11 rises anew as a glowing symbol of hope
Deena Yellin
NorthJersey.com
Shortly after 9/11, when Regina Katopodis and her father visited the site of the humble church at Ground Zero that had played such a key role in their faith, it was completely leveled. “It was chilling,” she recalled. “We were standing in the midst of the rubble. He stood there with tears in his eyes. It was something none of us could believe.” ´´
But now — after two decades of stops, starts and a major fundraising effort — Saint Nicholas Greek Orthodox Church in Manhattan has risen again, this time as a new structure with a distinctive transparent dome designed by Santiago Calatrava that has architecture buffs excited with anticipation.
On Monday, the resurrected church — the sole house of worship destroyed during 9/11, when the South Tower of the World Trade Center fell during the terrorist attacks — will be consecrated in a ceremony that is expected to draw more than 1,500 faithful from throughout the United States, marking it as a permanent house of prayer.
During the service, holy relics of Saint Nicholas will be sealed within the altar table, and the church doors, walls, and icons will be anointed by the bishop.
The consecration is being held on July 4 because the shrine will forever be tied to the birth of America, which was built on the foundation of respect for all religious traditions, said the Rev. Andreas Vithoulkas, the Protopresbyter of the Ecumenical Throne of Saint Nicholas National Shrine.
Saint Nicholas, the only house of worship at Ground Zero, will officially open to the public later this summer and will welcome people of all backgrounds. Regular prayer services will commence in the fall.
The ornate building with its domed marble shrine and sanctuary has gained renown among architecture buffs. The structure was named one of “the nine most anticipated architecture projects opening in 2022” by Galerie Magazine.
Among the building’s signature features is its transparent dome and wall that light up at night and give the entire building a warm glow. It represents a beacon that dispels the darkness and inhumanity of the world, reminding visitors of the light that faith and goodness provide, said Vithoulkas.
The church is modeled after the Hagia Sophia in Istanbul, which was built as a cathedral and later converted into a mosque.
The building was made with the same cream colored marble that was used for the Parthenon, the ancient temple that sits atop the Acropolis of Athens.
Calatrava, the architect, hoped to emphasize the connection with the Parthenon, which has withstood earthquakes, fires and wars since its construction in the mid-fifth century, and it remains a powerful symbol of democracy, which was established in Greece at that time.
Story continues after photo gallery.
Above the altar table in the apse is a painting of Mother Mary, which has been coined “Our Lady of New York City.”
With her arms extended in prayer and her mantle spread out over the city, she seems to be embracing the people and praying on behalf of the metropolis. New York landmarks, such as the Statue of Liberty, Empire State Building and Saint Nicholas National Shrine appear before her.
The original church, located at 155 Cedar Street in Manhattan’s Financial District, was founded in 1916 by Greek immigrants. They operated out of a row house that had once been a tavern, which they converted into the church.
According to parish lore, the site was among the first stops in the United States for Greek immigrants who arrived at Ellis Island. They came to the church to light a candle and give thanks to St. Nicholas, the patron saint of seafarers.
Over the years, skyscrapers cropped up around the humble church building, which was eventually dwarfed by the Twin Towers, and church leaders resisted numerous efforts by developers to purchase the valuable property.
The new church is located several feet away from the original site at 130 Liberty St. in an elevated park overlooking the World Trade Center memorial plaza.
The church will continue to serve the Greek Orthodox community, which is estimated at 1 million people in America today, but there will also be a space for meditation and reflection for people of all faiths. It is anticipated that the church will be among the most visited Greek Orthodox sites in the world.
‘He would be overjoyed’
The church is not just a place of worship but a place of remembrance for those who perished during 9/11. Images and tributes to 9/11 victims and rescue workers will be part of the design. Since many of the victims don’t have a cemetery, this will be a place where they can all be remembered, said George Gigicos, communications director for the Friends of St. Nicholas, a nonprofit that helped raise nearly $95 million in donations for the project.
It’s been a long journey for the house of worship, following years of financial and bureaucratic setbacks. Construction stalled for a variety of reasons, including the pandemic and financial mismanagement, said Gigicos.
Regina Katopodis recalls her father driving into Manhattan every Sunday from Brooklyn to attend services at the small church, where he served as president from 1968 until 2001, and before that, his father, who served as president from 1950 up until his death in 1968, did the same.
They loved the church, which was modest but beautiful, said Katopodis, who now lives in Queens and runs a Greek bakery called PI in lower Manhattan, near the church.
When they visited the site of the church after 9/11, they tried to see if they could salvage anything, she said. “Most of the things were destroyed by the heat. A mangled candelabra and icon of Saint Dionysius were among our findings.”
“If he was around today to see that his church had been rebuilt, and that all of the people around the world had participated, he would be overjoyed,” she said about her father.
Today, Katopodis serves on the church’s board of directors. At Monday’s consecration, she will be thinking about the original parishioners “who are no longer with us, and all of those who made the rebuilding possible,” she said.
“This new church was built atop a huge burial space,” she said. “My cousin lost his wife in 9/11 and they never found anything. The rebuilding of the church is like a resurrection for all of us. It’s a tribute to all of those who lost their lives in 9/11.
It is also a symbol of hope.”
Deena Yellin covers religion for NorthJersey.com. For unlimited access to her work covering how the spiritual intersects with our daily lives, please subscribe or activate your digital account today.
Email: yellin@northjersey.com
Twitter: @deenayellin
Καλημέρα,
Η μακροσκελής απάντηση δεν ανατρέπει την
προσωπική μου άποψη. Έθεσα ορισμένα
ερωτηματικά για τα οποία δεν έλαβα απάντηση.
Και να σου πω κάτι; , η επιλογή Καλατράβα
και στα Ολυμπιακά έργα και στον Άγιο
Νικόλαο, είναι ντροπή για τον Ελληνισμό,
ο οποίος έχει να επιδείξει πολλά και πολύ
καλύτερα αρχιτεκτονικά διαμάντια από τον
Καλατράβα και ανάμεσα στην Ομογένεια και
στην Πατρίδα.
Με την πυραμίδα του κόστους , θα είχαμε
φτιάξει τουλάχιστον Τρις Αγίους Νικολάους.
Η Ομογένεια συνεχώς αιμορραγεί ….. γι’αυτό
και σιγά σιγά βαδίζει προς την εντατική.
Αιμορραγεί η Πατρίδα, αιμορραγούν οι ανά
τον κόσμο Ομογένειες , η αιώνια πάλη του
παγκόσμιου Ελληνισμού για την επιβίωση.
Ουδεμίαν σχέση έχει με την Αγίαν Σοφίαν,
γι’αυτό και κανένας επισκέπτης δεν θα νοιώσει
δέος, ανατριχίλα και να υποκλιθεί , ούτε θα
διανοηθεί κανένας Καλατράβας να αναφωνήσει:
“ Ανθέμιε και Ισίδωρε , σας ενίκησα”
( οι δύο τελευταίοι είναι οι Αρχιτέκτονες που
έχτισαν την Αγίαν Σοφίαν)