ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Τις παλιές καλές και ξέγνοιαστες ημέρες του ακριβού διθέσιου, μας θύμισε για άλλη μια φορά η Άλκηστις Πρωτοψάλτη σε μια συναυλία όπου η πινακίδα (μαρκίζ) μπροστά από το θέατρο είχε δυο εξίσου μεγάλα ονόματα. Κάτω ή καλύτερα δίπλα από εκείνο της Πρωτοψάλτη ήταν το όνομα του Δημήτρη Μπάση, που αποκάλυψε ότι ξεκίνησε το τραγούδι επηρεασμένος από την Πρωτοψάλτη.
Ήταν μια ειλικρινής εξομολόγηση που έγινε επί σκηνής στο ξεκίνημα της συναυλίας που έλαβε χώρα στο θέατρο Tribeca εντός του Κολεγίου του διαμερίσματος του Μανχάταν του BMCC.
Οι παραγωγοί της εταιρείας «Sym-phonia Entertainment» μας υποσχέθηκαν μια βραδιά με καλό Ελληνικό τραγούδι, ένα μουσικό ταξίδι στα καλύτερα της Ελλάδας και πράγματι από τις πρώτες κιόλας νότες, η υπόσχεση υλοποιήθηκε.
Ξεκίνησαν με ένα λιανοτράγουδο (Αν μ’ αγαπάς και είναι όνειρο ποτέ να μην ξυπνήσω) σε διασκευή του Μάνου Χατζηδάκι και συνέχισαν για αρκετή ώρα με τα κλασικά τραγούδια του Μάνου, τα υπέροχα και διαχρονικά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, όλα αυτά που κάθε νέος καλλιτέχνης που σέβεται το εαυτό του οφείλει να γνωρίζει.
Να ορισμένοι τίτλοι: «Αν θυμηθείς το όνειρό μου», «Γεια σου χαρά σου Βενετιά», «Τα τρένα που φύγαν», «Βρέχει στην φτωχογειτονιά», «Ένα μεσημέρι στης Ακρόπολις τα μέρη», «Κάτω στον Πειραιά», «Άστρο της Αυγής (πλατύ ποτάμι), Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας;», (Παράπονο) -«Βράχο, Βράχο τον καημό μου», «Βγήκανε τα Άστρα (Εφτά τραγούδια, θα, σου πω)», «Στρώσε το στρώμα σου για δυο», «Τα Παιδιά του Πειραιά», «Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ…» (Αμάν – «Δεν έχω σπίτι πίσω για να ‘ρθω), Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα»…
Αμέσως μετά το πρώτο τραγούδι η Άλκηστις παραδέχτηκε αυτό που κι εμείς νοιώσαμε αλλά δεν βρίσκαμε τον τρόπο για να το εκφράσουμε;
“Πραγματικά μας λείψατε”, είπε με νοσταλγικό τόνο.
Και όταν ο λόγος δόθηκε στον συνεργάτη της, εκείνος παραδέχτηκε ότι ο λόγος που ασχολήθηκε με το τραγούδι δεν ήταν άλλος από την Αλκηστις. Χρειάζεται ήθος και παιδεία για να πεις μια τόσο μεγάλη κουβέντα μπροστά στην ίδια την καλλιτέχνιδα που θαυμάζεις.
Έτσι και μετά από τα πρώτα δυο ή τρία τραγούδια επιτυχίες του Μπάση, ήρθε η στιγμή να μείνει μόνη της η Πρωτοψάλτη και να μας ταξιδέψει στις δικές της επιτυχίες που ξεκινούσαν από τον “Άδωνι για καφέ” και έφταναν στην Χαβάη με παρέα τον Θωμά (που ποτέ δεν είναι σπίτι;).
Η Άλκηστης είχε κέφι και δεν σταμάτησε να δίνει το έναυσμα για χορό όχι μόνο στις πρώτες σειρές των επισήμων αλλά και στις τελευταίες, στην γαλαρία, όπου οι πιο νέοι είχαν στήσει το δικό τους γλέντι από το πρώτο κιόλας τραγούδι.
Έτσι και παρουσία του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου, που κι εκείνος απολάμβανε τα τραγούδια και χειροκρότησε σε διάφορα σημεία τους ερμηνευτές με θέρμη, η συναυλία εξελίχθηκε σε ξεφάντωμα, παρά το γεγονός ότι έξω είχε ξεκινήσει η βροχή που θα κρατούσε δυο και πλέον είκοσι- τετράωρα.
Οι μουσικοί που συνόδευαν τους δυο καλλιτέχνες επίσης γνωστοί και καταξιωμένοι. Από τον μαέστρο Αχιλλέα Wastor, στον Κωστα Μπαλταζανη, στον Άγγελο Παπαδάτο στο μπάσο και στον βιρτουόζο του μπουζουκιού Νίκο Κατσίκι και στο κλαρίνο τον γνωστό μας Ισμαήλ Λουμανόφσκι. Στα τύμπανα ήταν ο Ενγίν Gunaydin.
Φύγαμε από το θέατρο μετά από τρία “ανκορ” και πάλι δεν χορτάσαμε ελληνικό τραγούδι. Η Αλκηστις Πρωτοψάλτη ήταν προετοιμασμένη και για τέταρτο “ανκορ” αλλά δεν έφτασε ο χρόνος. Την αποχαιρετήσαμε μετά την συναυλία, στα παρασκήνια, αφού πρώτα την ευχαριστήσαμε για το όμορφο πρόγραμμα που μας παρουσίασε.
Οι εκτός Νέας Υόρκης ή Σικάγο προλαβαίνουν να δουν την συναυλία, αφού απομένουν μερικές ακόμα ημερομηνίες-σταθμοί σε πόλεις όπως η η Βαλτιμόρη και η Βοστόνη (6&7 Μαΐου).
