ΝΑ ΥΟΡΚΗ. Εάν σας λέγαμε από πριν, ότι θα πάμε σε μια συναυλία-αφιέρωμα ίσως και να θέλατε να την παρακολουθήσετε. Δεν ήταν άλλωστε κρυφή η τοποθεσία ή μυστική η εκδήλωση.
Έτσι όμως όπως εξελίχθηκε ήταν το μοναδικό αφιέρωμα στην επέτειο του Πολυτεχνείου, σε παναμερικανικό επίπεδο, μια επέτειος που τίμησε όπως κάθε χρόνο το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού.
Κι ενώ οι περισσότεροι Ομογενείς ήταν απασχολημένοι με διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις, λίγοι αλλά εκλεκτοί , στάθηκαν πιο τυχεροί και παρακολούθησαν από απόσταση αναπνοής, ένα όμορφα σχεδιασμένο αφιέρωμα με πρωταγωνιστές εξαίρετους ερμηνευτές και καταξιωμένους μουσικούς.
Το μικρής κλίμακας αφιέρωμα ήταν σύμφωνα με τον Πρόεδρο του ΚΕΠ τον κ. Ηρακλή Κρεμμύδα, το μοναδικό παρόμοιο σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτό το γεγονός από μόνο του ήταν το καλύτερο κίνητρο για να παρακολουθήσεις την συναυλία.
Πέρα από οτιδήποτε άλλο, ήταν ένας ελάχιστος φόρος τιμής στους φοιτητές και σε όσους θυσιάστηκαν για να έρθει η αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Ακόμα κι όσοι από τους θεατές δεν γνώριζαν όλα τα λόγια των τραγουδιών που ακούστηκαν, γνώριζαν λίγο έως πολύ την μελωδία ή είχαν στο παρελθόν ακούσει παρόμοιες μελωδίες και σιγο-τραγουδούσαν με τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, του Θάνου Μικρούτσικου, του Νίκου Ξυλούρη, του Διονύση Τσακνή και μερικών ακόμα συνθετών, Ελλήνων αλλά και ξένων.
Η συναυλία ολοκληρώθηκε με μια πολύ όμορφη ερμηνεία από τον ταλαντούχο στο βιολί και στο τραγούδι Νικήτα Ταμπάκη και το εξαιρετικό Imagine του Τζον Λένον. Ο Νικήτας είπε κι άλλα τραγούδια, ακόμα κι ένα ιταλικό, αλλά στο τραγούδι αυτό έδωσε όλο του τον εαυτό.
Μαζί του επάνω στην σκηνή του ΚΕΠ ο Ηλίας Μακρινός, στην κιθάρα και στο τραγούδι, ο Αγγελος Παπαδάτος στο μπάσο, η Αρετή Γιοβάνου στα πλήκτρα και ο Γιώργος Παπαποστόλου στο τραγούδι και στην κιθάρα.
Αυτά, όσον αφορά το πρώτο μέρος. Γιατί στο δεύτερο μέρος την σκυτάλη ανέλαβε ο γνωστός ερμηνευτής και αγαπημένος τροβαδούρος Τάσος Παπαϊωάννου, που χρησιμοποίησε όμως όχι την δική του, αλλά μια κιθάρα που του έδωσαν, έβαλε όμως την δική του σφραγίδα, τόσο στην επιλογή των τραγουδιών όσο και στην ερμηνεία.
Έτσι έδωσε ένα διαφορετικό χρώμα στην εκδήλωση και θα έλεγε κανείς ότι μας κέρδισε από τις πρώτες νότες.
Ο ίδιος θεώρησε την εμφάνιση αυτή, μετά από δυο χρόνια απουσίας από τα live ως μια πρόβα. Ωστόσο ήταν αρκετή η εμφάνιση του για να μας χαρίσει την πολύ καλή ερμηνεία του τραγουδιού το “Γελαστό Παιδί”, ένα τραγούδι που συνδέθηκε με τις επετείους για το Πολυτεχνείο, τουλάχιστον σε εμάς εδώ στην Αμερική.
Μπορείτε να δείτε εδώ κάποια στιγμιότυπα από το αφιέρωμα, αλλά σας βεβαιώνω ότι όσοι δεν πήγατε, χάσατε.
