ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ασχολούμενος για τέσσερις και πλέον δεκαετίες με την παιδεία, τόσο ως καθηγητής όσο και ως δημοσιογράφος είχα την τύχη και το προνόμιο να βρεθώ ανάμεσα σε δασκάλους, διευθυντές, ιθύνοντες και να γνωρίσω καλύτερα από κάθε άλλον το χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία των διδασκόντων και των διδασκομένων, το πάθος τους για την διάπλαση του χαρακτήρα και τη διαπαιδαγώγηση της νεότερης γενιάς.
Κάθε φορά που εισέρχομαι σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα πόσο μάλλον σε ένα ελληνοαμερικανικό αισθάνομαι δέος για τους δασκάλους, τους ιθύνοντες και κυρίως για όλους εκείνους που προ ενός και πλέον αιώνα ένωσαν τις δυνάμεις τους και με το υστέρημά τους, τον ιδρώτα τους και σε αρκετές περιπτώσεις με το αίμα τους ίδρυσαν σχολεία και κοινότητες.
Κάθε φορά που εισέρχομαι σε ένα ομογενειακό σχολείο, όπως και το Λύκειο του Αγίου Δημητρίου Αστόριας, καθώς επίσης το νηπιαγωγείο, το δημοτικό και το γυμνάσιο αγαλλιάζει η ψυχή μου. Τα σπινθηροβόλα μάτια των μαθητών και τα λαμπερά τους πρόσωπα με συνεπαίρνουν και με ταξιδεύουν στη δεκαετία του ‘80 που είχα την τιμή να διδάξω τη νέα γενιά των εκπαιδευτικών υπό αντίξοες συνθήκες δίδαξε την ελληνική γλώσσα και την ιστορία στους μαθητές της μαρτυρικής Βορείου Ηπείρου και κράτησε τη δάδα αναμμένη.
Κάθε φορά που εισέρχομαι στο Λύκειο του Αγίου Δημητρίου Αστόριας διδάσκομαι και συνάμα εμπνέομαι για να εκπληρώσω καλύτερα την αποστολή μου και να εκπέμψω με απόλυτη σαφήνεια τα μηνύματα ελπίδας και αισιοδοξίας που εκπέμπουν οι γονείς, οι μαθητές, οι δάσκαλοι και οι εραστές της ελληνικής παιδείας.
Κάθε φορά που εισέρχομαι στο προπύργιο της Ελληνικής Παιδείας αισθάνομαι δέος για τους δωρητές και τους ευεργέτες του μοναδικού αυτού φυτώριου από όπου αναδύθηκαν διακεκριμένοι γιατροί, δικηγόροι, δικαστές, εισαγγελείς, πολιτικοί, επιστήμονες, ερευνητές και επιχειρηματίες οι οποίοι με τα επιτεύγματά τους τιμούν το Λύκειο του Αγίου Δημητρίου Αστόριας και το ελληνικό όνομα.
Την ίδια χαρά αισθάνθηκα προ δύο ετών όταν ανακοίνωνα στο αναγνωστικό κοινό του «Εθνικού Κήρυκα» που εργαζόμουν την εποχή εκείνη τις δύο σωσίβιες για το σχολείο δωρεές.
Προηγήθηκε η ανακοίνωση της πρόθεσης δωρεάς του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» της τάξεως των είκοσι πέντε εκατομμυρίων δολαρίων και ακολούθησε η δωρεά του ενός εκατομμυρίου δολαρίων του προέδρου της Σχολικής Επιτροπής Νίκου Ανδριώτη.
Η δωρεά του κ. Ανδριώτη υλοποιήθηκε σε λιγότερους από τρεις μήνες και τον Σεπτέμβριο του 2017 οι μαθητές και οι δάσκαλοι του δημοτικού σχολείου στην Αγία Αικατερίνη άρχισαν τη νέα σχολική χρονιά σε ένα σύγχρονο και άρτια εξοπλισμένο κτίριο.
Η δωρεά του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» μέχρι και ετούτη την ώρα παραμένει στο στάδιο της πρόθεσης.
Αν και μερίδα του ομογενειακού τύπου κάνει λόγο για ναυάγιο της δωρεάς εν τούτοις – προσωπικά – πιστεύω ακράδαντα ότι η αγάπη των ηγετών του Ιδρύματος και ειδικά του προέδρου του Ανδρέα Δρακόπουλου θα αποτελέσουν τον καταλύτη για την επίλυση κάθε πιθανής διαφοράς αντιλήψεων ως προς τους όρους της δωρεάς και ως προς τον χαρακτήρα του σχολείου.
Είναι πάρα πολύ ενθαρρυντικό και ελπιδοφόρο το γεγονός ότι η ηγεσία του σχολείου και της κοινότητας από τη Γιορτή των Ελληνικών Γραμμάτων μέχρι και την ώρα που πανηγυρίζαμε για την επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας μελέτησε εις βάθος όλα τα θέματα και εξέφρασε με παρρησία στο Ίδρυμα τις απόψεις και τις θέσεις της.
Εξίσου ελπιδοφόρο είναι και το γεγονός ότι τήρησαν στο ακέραιο την εχεμύθεια και απέδειξαν ότι «η χάρη θέλει αντίχαρη και πάλι χάρη να ΄ναι» – που λέει ο πάνσοφος λαός – και ότι «το χέρι που σε τάϊσε δεν το δαγκώνεις».
Το κοινωφελές Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» ήταν και παραμένει ο μεγαλύτερος ευεργέτης του Λυκείου του Αγίου Δημητρίου της Αστόριας και υλοποιώντας την υπόσχεση θα παραμείνει στον αιώνα τον άπαντα ο Μέγας Ευεργέτης του.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι σκέψεις ο απανταχού Ελληνισμός βιώνει τα πάθη του Κυρίου και ετοιμάζεται να εορτάσει την εορτή των εορτών, την Ανάσταση.
Προσεύχομαι όπως των φως της Αναστάσεως φωτίσει τις καρδιές και τις ψυχές όλων όσων ασχολήθηκαν με τα τεχνικά ζητήματα της δωρεάς και όπως βρουν τη δύναμη να βάλουν λιγάκι νερό στο κρασί τους και εν όψει της τελετής αποφοίτησης να υλοποιηθεί η δωρεά η οποία θα απογειώσει στην κυριολεξία το σχολείο.
Θέλω να πιστεύω ότι ακόμη κι αν δεν ευοδωθεί η εν λόγω δωρεά το Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» θα παραμείνει εσαεί αιμοδότης του Λυκείου του Αγίου Δημητρίου Αστόριας και το πιο σημαντικό θα συνεχίζει να παρέχει τη δυνατότητα σε άπορα παιδιά της ομογένειας να σπουδάσουν σ’ αυτό το σχολείο και να μετάσχουν της ελληνικής παιδείας.
