Η Θεοδώρα Σάλλιβαν είναι ακόμα συναισθηματικά φορτισμένη από το σύντομο ταξίδι της στην Ελλάδα, όπου συνάντησε τις βιολογικές αδελφές της, Μαρία και Ιωάννα, και τη γυναίκα που την έφερε στον Κόσμο – ανθρώπους που αναζητούσε εδώ και τρεις δεκαετίες.
Η αρχή της αναζήτησης για τις ρίζες της ξεκίνησε ουσιαστικά όταν ήταν εννέα χρόνων, από τα πειράγματα συμμαθητών της ότι ήταν υιοθετημένη.
«Όλες οι ερωτήσεις που είχα σε όλη μου τη ζωή απαντήθηκαν», είπε η ομογενής στον «Νέο Κόσμο», λίγες ημέρες αφού επέστρεψε στο σπίτι της στην Αυστραλία.
«Το μεγαλύτερο ερώτημα για μένα ήταν πάντα ‘από πού προήλθα’. Ήξερα το ιστορικό γύρω από τη γέννησή μου. Τα βρήκα όλα αυτά μόνη μου. Αλλά αυτό που ήθελα πάντα ήταν να μάθω για τις ρίζες μου. Και αισθάνομαι πολύ καλά που ολοκληρώθηκε αυτή η αναζήτηση και μπορώ πλέον να προχωρήσω παραπέρα. Αισθάνομαι υπέροχα!»
Η συνάντηση πρόσωπο-με-πρόσωπο με τη Μαρία -τη βιολογική της αδελφή, με την οποία είναι σε καθημερινή επαφή εδώ και πέντε χρόνια μετά από ένα τεστ DNA – προκάλεσε έναν χείμαρρο συναισθημάτων.
«Αισθάνθηκα σαν να το είχα ξαναζήσει όλο αυτό. Και ένιωθα τη μια στιγμή πολύ χαρούμενη, και την άλλη πολύ λυπημένη, επειδή πέρασαν τόσα χρόνια. Και ταυτόχρονα καταπληκτικά. Ήταν καταπληκτικό να την αγκαλιάσω, γιατί δεν την είχα συναντήσει ποτέ πριν από κοντά».
«Μεγάλωσα ως μοναχοπαίδι, αυτό μόνο ήξερα, αλλά από τότε που βρήκα τη Μαρία, είναι πολύ διαφορετικά, επειδή είμαστε αδελφές και μάλιστα έχουμε αυτή την αδελφική αντιπαλότητα! Και τσακωνόμαστε, και ας είμαι στην Αυστραλία!», είπε, σημειώνοντας ότι αυτή η σύνδεση είναι καταπληκτική αλλά και παράξενη, αφού δεν έζησαν μαζί μεγαλώνοντας.
Μέχρι το 2019 δεν γνώριζαν η μία την ύπαρξη της άλλης. Ένα χρόνο νωρίτερα η Θεοδώρα πήρε την απόφαση και έκανε ένα τεστ DNA, το οποίο έδειξε ότι είναι Ρομά και αποκάλυψε ένα πλήρες γενετικό ταίριασμα με την αδερφή της, που επίσης έψαχνε. Η Θεοδώρα γεννήθηκε πρόωρα το 1981, οκτώ μήνες μετά την αδελφή της, Μαρία. Όταν βρήκαν και την τρίτη αδερφή τους, την Ιωάννα, τα κομμάτια της βιολογικής τους οικογένειας άρχισαν να μπαίνουν στη θέση τους.
Για δύο εβδομάδες στην Ελλάδα, η Θεοδώρα σχεδόν δεν κοιμήθηκε. Την απίστευτη ιστορία τους -επανασύνδεση των αδελφών και συνάντηση με τη βιολογική τους μητέρα, Φώτω- κατέγραψε το συνεργείο της τηλεοπτικής εκπομπής «Αλήθειες με τη Ζήνα».
Όταν συνάντησε για πρώτη φορά τη βιολογική της μητέρα, η Θεοδώρα προσδοκούσε κάποιο αίσθημα σύνδεσης, ειδικά επειδή την αναζητούσε τόσα χρόνια.
«Ήταν δύσκολο για μένα». Παραδέχεται ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με τον δεσμό που μοιράζεται με τη μητέρα που τη μεγάλωσε.
«Η (θετή) μητέρα μου ήταν πάντα ο κόσμος μου όλος. Όταν επέστρεψα στην Αδελαΐδα, πήρα ένα ταξί κατευθείαν για το σπίτι και έπεσα στην αγκαλιά της μόλις άνοιξε την πόρτα. Πήρα την αγκαλιά που τόσο χρειαζόμουν».
Η Θεοδώρα εξηγεί ότι η αναζήτηση της βιολογικής της μητέρας και των αδελφών της δεν ήταν απόρριψη των γονέων που την υιοθέτησαν.
«Όση ώρα ήμουν στην τηλεοπτική εκπομπή, τη μητέρα μου σκεφτόμουν».
Αρχικά, η θετή μητέρα της Θεοδώρας είχε φοβηθεί μήπως τη χάσει.
«Μου πήρε λίγο χρόνο για να καταλάβω τι αισθανόταν.
«Παρότι δεν ήταν στην Ελλάδα μαζί μου, εξακολουθούσα να την αισθάνομαι εκεί. Νομίζω ότι αυτό ήταν που με βοήθησε πολύ στη συνάντηση με τη βιολογική μου οικογένεια».
Τα υιοθετημένα παιδιά, λέει, αγαπούν και είναι δεμένα με τους γονείς που τα μεγάλωσαν.
«Τα παιδιά τους τους χρειάζονται σε μια τέτοια στιγμή. Τα παιδιά τους τούς αγαπούν, ό,τι κι αν είχε συμβεί».
«Οι περισσότεροι υιοθετημένοι, ειδικά εκείνοι που έχουν πουληθεί στη μαύρη αγορά, δεν αναζητούν τους βιολογικούς τους γονείς μέχρι να φύγουν από τη ζωή εκείνοι που τους μεγάλωσαν.
«Ήταν διαφορετικό για μένα. Χρειαζόμουν τη μητέρα μου σε αυτό το ‘ταξίδι’, επειδή ήταν πραγματικά δύσκολο και επειδή ήταν πάντα εκεί για μένα. Δεν θα μπορούσα να το κάνω χωρίς την υποστήριξή της».
Η Θεοδώρα, η Μαρία και ένας πρόσφατα ανακαλυφθείς αδελφός είναι μεταξύ των 12 παιδιών που γέννησε η Φώτω.
«Δεν είχαμε να τα ταϊσουμε όλα», είπε με βαριά καρδιά η βιολογική τους μητέρα, η Φώτω, όταν ξανασυνάντησε τις δύο κόρες της μετά από 43 χρόνια. «Ήμασταν από εδώ και από εκεί, από το ένα μέρος στο άλλο».
Η Φώτω θυμάται τη στιγμή που συνάντησε τη γυναίκα που υιοθέτησε ένα από τα παιδιά της και πώς της είχε εξομολογηθεί ότι δεν μπορούσε να έχει δικά της παιδιά. Αυτές είναι στιγμές που φαίνεται ότι δεν μπορεί να ξεχάσει.
«Για να είμαι ειλικρινής, οι γονείς μου μου έσωσαν τη ζωή. Δεν νομίζω ότι θα είχα επιβιώσει», λέει η Θεοδώρα, αναλογιζόμενη όλα όσα έμαθε σε αυτό το ταξίδι. Τώρα που κοιτάζει πίσω, στις προκλήσεις που αντιμετώπισε μεγαλώνοντας, βλέπει τα πράγματα με άλλο μάτι.
«Νομίζω ότι η μεγαλύτερη αποκάλυψη για μένα από αυτό το ταξίδι είναι ότι, παρόλο που η ζωή μου ήταν δύσκολη μεγαλώνοντας, όλες οι δοκιμασίες που αντιμετώπισα, φαίνονται ασήμαντες τώρα. Είναι παράξενο να το λέω αυτό, αλλά σε σύγκριση με όσα έχω δει στην Ελλάδα, νιώθω ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ πιο δύσκολα».
Πηγή: https://neoskosmos.com/
