ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Πριν από μερικές μέρες ξεκινήσαμε μαζί ένα ταξίδι στον κόσμο των τεχνών, έναν κόσμο ο όποιος δεν έχει αφήσει κανέναν άνθρωπο ποτέ ανεπηρέαστο. Μπορεί αυτό το οποίο ακουμπάει τον έναν άνθρωπο να μην έχει την ίδια επιρροή στον άλλον όμως σίγουρα η μουσική, η ζωγραφική, η ποίηση, ο χορός κι άλλες μορφές των τεχνών έχουν κάτι να προσφέρουν σε όλους τους ανθρώπους και την ανθρωπότητα.
Η πρώτη στάση σ’ αυτό το όμορφο ταξίδι ήταν μια γνωριμία με ένα εξαιρετικό συγκρότημα το οποίο βέβαια μπορεί να το γνωρίζατε πολλοί ήδη, όμως σίγουρα θα μάθατε και κάποια πράγματα παραπάνω σχετικά με αυτούς τους καταπληκτικούς καλλιτέχνες, οι όποιοι την Τρίτη 20 Ιουλίου, είχαν την πρώτη τους συναυλία στην πλατεία Αθηνών στην Αστόρια.
Σαφώς και οι anamniseis.net δώσαμε το παρών για να σας μεταφέρουμε όσα είδαμε όσα ακούσαμε και όσα νιώσαμε κατά τη διάρκεια αυτής της πολύ όμορφη εκδήλωσης.
Πραγματικά μία πολύ ενδιαφέρουσα ημέρα διότι είχαμε και αυτό το φαινόμενο με τη μουντάδα λόγω των πυρκαγιών στην California. Όλη αυτή η κατάσταση με την ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με το γνωστό καλοκαίρι της ΝΥ δημιουργήσαν κάποιες συνθήκες οι οποίες ίσως να μην ήταν και οι πιο ευχάριστες για το κάθε θεατή.
Παρά ταύτα όμως ο κόσμος έδωσε δυναμικό παρών καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης. Όπως και οι περισσότερες ομογενειακές εκδηλώσεις και αυτή ξεκίνησε με κάποιες ομιλίες των διοργανωτών κι άλλων ανθρώπων όπως και της εξαιρετικής παρουσιάστριας της εκδήλωσης Δέσποινας Χρυσοχόου.
Η κ. Χρυσοχόου έχει χρόνια εμπειρίας στο χώρο της εκπαίδευσης και ήξερε πάρα πολύ καλά πως να τονώσει το ενδιαφέρον και να δώσει σε κάθε έναρξη την σωστή κίνηση και κατεύθυνση για να ευχαριστηθεί το κοινό την όλη εμπειρία, όσο το δυνατόν περισσότερο.
Οι Porphyra την Τρίτη, λοιπόν, μας παρουσίασαν μουσικά κομμάτια από σχεδόν όλη την πορεία τους ως συγκρότημα. Γι αυτούς που δεν το γνωρίζουν οι Porphyra έχουν βγάλει δύο δίσκους και τώρα ετοιμάζoνται για τον τρίτο. Τα κομμάτια που ακούστηκαν ήταν και από τους τρεις δίσκους(και από την ροκ όπερα σας είχαμε αναφέρει η οποία συμπεριλαμβάνει κομμάτια από τους πρώτους δύο δίσκους). Το ταξίδι μέσα από τον ήχο των Porphyra είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ταξίδι. Συνήθως ένα καλό συγκρότημα ξεκινάει με έναν ήχο, ο όποιος προκαλεί κάποιο ενδιαφέρον, στο επόμενο στάδιο συνήθως βρίσκουμε το καλύτερο μουσικό προϊόν που έχει να μας προσφέρει, και ύστερα απ’ αυτό σιγά-σιγά ξεκινάει ένας καλλιτεχνικός ξεπεσμός, έλλειψη από ιδέες, ενθουσιασμό και αυτοσχεδιασμό. Οι Porphyra λοιπόν στον πρώτο τους δίσκο μας μετέφεραν τα ακούσματα τους κατά τη διάρκεια της ζωής τους ως καλλιτέχνες από την παιδική ηλικία στην εφηβεία στην ενηλικίωση, μαζί με τα πολιτιστικά στοιχεία, την κουλτούρα την οποία απορρόφησαν από την κοινωνία στην οποία μεγάλωσαν.
Αυτοί οι συνδυασμοί μας προσέφεραν ένα εξαιρετικά φρέσκο ήχο με πολλά μουσικά στοιχεία πλήρως όμως εναρμονισμένα μεταξύ τους. Κυρίως, δηλαδή, τα ακούσματα Ροκ, Μέταλ μαζί με κάποια έθνικ στοιχεία. Το κομμάτι Legend of Alexander είναι ίσως το πιο τολμηρό απ’ όλα και το ακούσαμε και την Τρίτη χρησιμοποιώντας ως βάση το γνωστό σε όλους «Μακεδονία Ξακουστή».
Ο δεύτερος δίσκος ήταν ακόμα καλύτερος όπως βέβαια και στο παράδειγμα το οποίο ανέφερα πρωτύτερα. Κράτησαν αυτόν τον rock metal ήχο αλλά τόλμησαν με ακόμα περισσότερους ήχους ethnic παραδοσιακούς πηγαίνοντας το μουσικό τους εγχείρημα αρκετά βήματα πιο πέρα.
Με περισσότερες διασκευές γνωστών κομματιών όπως την εξαιρετική διασκευή του γνωστού σε όλους Μισιρλού οι «Πορφύρα» μας απέδειξαν ότι δεν είναι απλά ένα καλό συγκρότημα, είναι κάτι το διαφορετικό. Σε αυτόν τον δίσκο μάλιστα είδαμε και το εγχείρημα να βγαίνει εκτός των Ελληνικών συνόρων και να χρησιμοποιεί ήχους από την Ρωσική μουσική.
Ο τρίτος δίσκος από τον οποίο πήραμε μια γεύση την Τρίτη φαίνεται να παίρνει τα καλύτερα στοιχεία των δύο πρώτων δίσκων και να κάνει ένα βήμα ακόμα πιο πέρα. Εάν κρίνουμε από το κομμάτι που ακούσαμε για παράδειγμα σχετικά με τον Ορφέα καταλαβαίνουμε ότι το συγκρότημα έχει ωριμάσει έχει αποκτήσει έναν πιο γεμάτο ήχο, η παραδοσιακή – ethnic παρουσία δυναμική όσο στο δεύτερο δίσκο και η ταυτότητα του συγκροτήματος γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρη.
Είναι σημαντικό να σας αναφέρω ότι οι ανοιχτοί χώροι είναι πάρα πολύ περίπλοκοι όσον αφορά τις συναυλίες ιδίως όταν βρίσκονται στο κέντρο κάποιας πόλης όπου ακούγονται και πολλοί άλλοι ήχοι, παραδείγματος χάρη αυτοκίνητα μηχανές τρένα και τα λοιπά.
Την Τρίτη λοιπόν το πρώτο πράγμα που με εντυπωσίασε πραγματικά ήταν ο εξαιρετικός ήχος του συγκροτήματος. Δηλαδή το πόσο καλά και καθαρά ακουγόντουσαν όλοι από τις κιθάρες, τα Ντραμς τα κρουστά, το μπάσο και οι τραγουδιστές.
Ξέρετε πριν από μερικά χρόνια είχα την τύχη και την τιμή να τραγουδήσω και εγώ σ’ αυτόν τον εξωτερικό χώρο και θυμάμαι πάρα πολύ καλά τα προβλήματα που είχαμε αντιμετωπίσει σχετικά με τον ήχο. Οι σωστές τοποθετήσεις των ηχείων, οι ρυθμίσεις, τα soundcheck, παίζουν τεράστιο ρόλο στην επιτυχία μιας συναυλίας.
Θα μπορούσαν δηλαδή όλοι συντελεστές (τραγουδιστές μουσικοί) να είχαν κάνει εξαιρετική δουλειά, αλλά χωρίς την σωστή διευθέτηση και ρύθμιση του ήχου, να μην είχαμε ως θεατές την ανάλογη εμπειρία με εκείνη της Τρίτης και για αυτό το λόγο είναι σημαντικό να αναφέρουμε την εξαιρετική προσφορά του υπεύθυνου ήχου, τον Aady Pandit.
Πάμε λοιπόν να μιλήσουμε για τους μουσικούς και να ξεκινήσουμε βέβαια με τους τραγουδιστές, δεν θα μπορούσα να κάνω κι αλλιώς έχω μία ιδιαίτερη αδυναμία σε εκείνους.
Στον χώρο της μουσικής όλοι μας έχουμε ακούσει κάποιους που έχουν αυτό το κάτι το οποίο μας τραβάει, και ύστερα υπάρχουν κάποιοι άλλοι τραγουδιστές οι οποίοι δεν μας αφήνουν ποτέ. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους είναι η Elaine Tuttle, από τα παλαιότερα μέλη του συγκροτήματος και βεβαίως όποιος την έχει ακούσει μπορεί να καταλάβει πολύ καλά το γιατί. Με μία πλουσιότατη έκταση φωνής που υπερβαίνει τα συνηθισμένα πλαίσια σοπράνο / μέτζο κτλ., μια στεντόρεια φωνή απόλυτα όμως ελεγχόμενη όπως βέβαια τις έμαθαν οι σπουδές κλασικού τραγουδιού που έκανε.
Το φάσμα των συναισθημάτων το οποίο μας μεταφέρει με την φωνή της είναι πάντα πλήρες, σας διαβεβαιώ ότι την Τρίτη δεν ήταν απλά όσο καλή όσο ήταν την πρώτη φορά που την άκουσα πριν 10 χρόνια, αλλά καλύτερη.
Προχωρώντας στον επόμενο τραγουδιστή, τον Ron Inglesias o όποιος είχε συνεργαστεί με τους Porphyra και στην πολύ όμορφη εκδήλωση που διοργάνωσαν στο Flushing Town Hall αλλά έκανε και φωνητικά τόσο στον δεύτερο τους δίσκο όσο και στον αναμενόμενο τρίτο. Ο Ron λοιπόν εάν κρίνετε από τα λεγόμενα μου για την Elaine είχε δύσκολο έργο για να σταθεί στο επίπεδό της, όμως το έκανε και με το παραπάνω.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας μας απέδειξε όχι μόνο ότι είναι κάτοχος μιας εξαιρετικής φωνής αλλά ότι και εκείνος είναι ένας βιρτουόζος τραγουδιστής. Λαμπρά ψηλά, πλούσια τα μεσαία αλλά και χαμηλά τμήματα της φωνής του, από την αρχή μέχρι το τέλος της εκδήλωσης. Δεν μας έδειξε σημάδια κούρασης σε καμία περίπτωση και συνεχώς με τον δυναμισμό του κρατούσε το ενδιαφέρον του κοινού αμείωτο. Οι δύο φωνές έδεσαν εξαιρετικά και μας ταξίδεψαν στον κόσμο των καταπληκτικών δημιουργημάτων του Βασίλη Χρυσοχόου αλλά και του Μιχάλη Σάββα με απόλυτη επιτυχία.
Η έτερη τραγουδίστρια ήταν και η μεγάλη έκπληξη της βραδιάς. Η Dorit λοιπόν στην παρθενική της παρουσία με τους Porphyra μας εντυπωσίασε όλους, όχι μόνο με τις εξαίρετες της φωνητικές ικανότητες αλλά και με την ιδιαίτερη της δεξιοτεχνία στον χορό. Μία φωνή μεστόζα με αρκετή άνεση καθ’ όλη την έκταση της αλλά και με πολλή εκφραστικότητα. Εξαιρετική σκηνική παρουσία και οι ικανότητες της στο χορό όπως και η άνεση της με το κοινό ήταν σίγουρα από τις καλύτερες στιγμές της βραδιάς.
Περνώντας στα μουσικά όργανα, να ξεκινήσουμε βεβαίως από τον Βασίλη Χρυσοχόο τον ιδρυτή του συγκροτήματος. Από τις μελωδίες των δημιουργημάτων του ο ακροατής καταλαβαίνει πρώτον ότι ο κ. Χρυσοχόος έχει ακούσει πολλή μουσική και δεύτερον ότι έχει απορροφήσει τα καλύτερα στοιχεία και τα έχει μεταφέρει αφ’ ενός στη σύνθεση των κομματιών και αφετέρου στην ιδιαίτερη δεξιοτεχνία του με την ηλεκτρική κιθάρα.
Είναι σίγουρα αυτό που λέμε στον χώρο ένας ικανότατος Shredder, φέρνοντας εις πέρας πάντα ακόμα και τα πιο δύσκολα σόλο τμήματα των τραγουδιών που ακούσαμε. Βέβαια όντας ένας άνθρωπος με αρκετή εμπειρία στο χώρο ξέρει να μεταφέρει μια μελωδία και όχι απλά πάρα πολλές νότες τρομερά γρήγορα, εκεί είναι η διαφορά μεταξύ ενός καλού κιθαρίστα και ενός μέτριου.
Ο έτερος μουσουργός και κιθαρίστας (και όχι μόνο) Μιχάλης Σάββας είναι από εκείνα τα άτομα που σπάνε τον κανόνα που λέει ότι δεν γίνεται ένας άνθρωπος να είναι ειδικός σε πολλά πράγματα. Ένας εξαιρετικός rhythm guitarist, ο οποίος λειτουργεί σαν 2ος μετρονόμος (μετά τον ντράμερ), κρατώντας πάντα εναρμονισμένα τα ηνία του κάθε τραγουδιού σε πλήρη αρμονία με τον ντράμερ. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κατέχει και δεξιοτεχνία σε σόλο τμήματα και όχι μόνο με την κιθάρα αλλά και με τον Τζουρά. Ναι, οι Πορφύρα έχουν πάρει ένα μουσικό όργανο που το έχουμε συνηθίσει σε εντελώς άλλη μουσική και την έχουν με απόλυτη επιτυχία δέσει με τον ροκ / μέταλ ήχο τους.
Περνώντας στα κρουστά, εκεί βρήκαμε έναν ζωντανό μύθο και από τους παλαιότερους μουσικούς του συγκροτήματος, τον Richard Khuzami. Ένας άνθρωπος o οποίος έχει παίξει με τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής μουσικής και όχι μόνο στην ομογένεια αλλά και στο εξωτερικό.
Για άλλη μια φορά έδωσε τον καλύτερό του εαυτό και προσέθεσε βάθος εύρος και αυτή την Ανατολίτικη πτυχή του συγκροτήματος. Συνεργάστηκε τέλεια με την χορεύτρια που αναφέραμε προηγουμένως, και ειδικά κάποιες στιγμές που συνδυάστηκε με τον τζουρά ήταν πραγματικά εξαίσιες τολμώντας και να αυτοσχεδιάσουν επί σκηνής.
Ο Tracey Beavers έκανε και με το παραπάνω αυτό το οποίο περιμένεις πάντα από έναν ικανότατο ντράμερ. Ήταν ο κινητήριος μοχλός πίσω από κάθε τραγούδι, διατηρούσε με ακρίβεια τον ρυθμό, και έπαιζε με δυναμικότητα χωρίς όμως να παίζει υπερβολικά δυνατά. Αυτό για όσους δεν γνωρίζουν είναι στοιχείο το οποίο το έχουν μόνο οι πραγματικά προικισμένοι ντράμερ, καθώς συνήθως πολλοί δεξιοτέχνες καταλήγουν να πνίγουν τα υπόλοιπα μουσικά όργανα λόγο της έλλειψης αυτοελέγχου στην ένταση.
Τέλος και ο μπασίστας o Jose Navia είναι ένας πραγματικός επαγγελματίας μπασίστας, συμπληρώνοντας άξια το ηχόχρωμα του συγκροτήματος.
Κλείνοντας όπως καταλάβατε και από τα λεγόμενα μου, στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία η εκδήλωση και πιστεύω ότι άφησε πολλούς ανθρώπους το κοινό με μια δίψα και θέληση να ξανακούσουν αυτούς τους υπέροχους καλλιτέχνες σύντομα!
