Εαν ισχύει αυτό που λένε ότι δηλαδή η ζωή μας κρέμεται απο μια κλωστή, τότε ισχύει και κάτι άλλο. Οτι η γνωριμία με ενα άνθρωπο καθορίζεται απο μια στιγμή. Και όσοι γνωρίσαν τον εκλιπόντα Δημήτρη Πολ, που έφυγε σε ηλικία 62 ετών, έχουν να διηγηθούν με λεπτομέρειες πολλές τέτοιες στιγμές.
Ο Δημήτρης γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του 1957 και έφυγε απο την ζωή στις 6 Μαίου, 2019. Η ζωή του ήταν ενα αμάγαλμα στιγμών με την προσοχή του στραμμένη στον συνάνθρωπο. Ηταν, όπως λέει η αδερφή του Αννίτα, εκ μέρους της Οικογένειας, φίλος με όλους όσους τον γνώρισαν και πηγή δύναμης και κουράγιου για όσους τον ήξεραν.
Ο ιερατικώς προιστάμενος του Καθεδρικού της Αγίας Τριάδας, π. Ιωάννης Βλάχος, επεσήμανε μετά το τρισάγιο, ότι το συναίσθημα ήταν εκείνο που τον καθοδηγούσε και πολλές φορές ήταν το καθοριστικό στοιχείο για την ζωή του, γιατί ήταν αυθόρμητο. Ηταν όμως, κι άλλα στοιχεία που διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα του, πρόσθεσε όπως η γενναιοδωρία του, η πίστη στον Θεό και η αγάπη για την μητέρα του.
Αλλη μια ξεχωριστή στιγμή άλλωστε ήταν κι εκείνη που μας διηγήθηκε ο φίλος του, συνάδελφος Φώτης Παπαγερμανός.
Το βράδυ πριν την Ανάσταση,πριλ απο λίγες εβδομάδες, ο Δημήτρης πήγε απο νωρίς στην Εκκλησία και βλέποντας τον φίλο του φωτογράφο, τον παρακάλεσε να τον βγάλει μια φωτο. Του είπε μάλιστα και την στιγμή. Την ώρα που θα περνούσε ο Αρχιεπίσκοπος για να δώσει το φως στους πιστούς καθώς θα κατευθυνόταν προς την ειδική εξέδρα που είχε στηθεί στην 74η οδό.
Πράγματι ο φωτογράφος κατόρθωσε και πήρε την φωτογραφία, αλλά δεν κατάφερε τις μέρες που ακολούθησαν να βρει τον Δημήτρη και να του την δώσει. Το μεσημέρι της Τρίτης πληροφορήθηκε ο ίδιος φωτογράφος, απο τον προϊστάμενο του Καθεδρικού τον πατέρα Ιωάννη, ότι ο Δημήτρης απεβίωσε το πρωί της Δευτέρας 6 Μαίου.
Η συγκίνηση και η οδύνη ήταν φανερή σε όλους όσους προσήλθαν να αποχαιρετήσουν τον Δημήτρη στο νεκροπομπείο «Frank E. Campbell», που βρίσκεται επί της οδού Μάντισον.
Αναμεσά τους τα αδέλφια, τα ξαδέλφια, οι λοιποί συγγενείς και πολλοί φίλοι απο τον Καθεδρικό ναό της Αγίας Τριάδας. Ολοι είχαν να διηγηθούν μια ιστορία αγάπης και να μοιραστούν τον πόνο της οικογένειας απο τον απροσδόκητο χαμό του.
Σε όλους είχε να πει μια καλή κουβέντα, όταν ήταν αναμεσά τους ο Δημήτρης. Ακόμα κι αν τον συναντούσες για πρώτη φορά,εκείνος ήξερε πως να σε κάνει να νοιώσεις την αγάπη και το ενδιαφέρον του. Σε έπαιρνε απο το χέρι και σε γνώριζε σε όλους τους φίλους του και τους υπεύθυνους του Καθεδρικού.
Κάθε Κυριακή όταν μπορούσε ερχόταν στην Εκκλησία. Τους τελευταίους μήνες είχε ταλαιπωρηθεί απο διάφορα και πέρασε αρκετό καιρό στο νοσoκομείο, ωστόσο όταν του το επέτρεπε η υγεία του, ήταν ανάμεσα στο πλήρωμα του Καθεδρικού.
Η φίλη του η Κάρεν που είναι και μέλος της Χορωδίας τον είδε την Κυριακή το απόγευμα μετά την Εκκλησία, στο σπίτι του και την επόμενη, το πρωί της Δευτέρας έλαβε στο κινητό της τα άσχημα νέα. Στην νεκρώσιμη ακολουθία συμμετείχε και η χορωδία τους Καθεδρικού, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον Δημήτρη.
Ο θρήνος βαρύς για την απώλεια ενος σπάνιου ανθρώπου, που είχε προσφέρει πολλά και εαν ζούσε θα πρόσφερε ακόμα περισσότερα.
Ηταν ενα απο τα επτά παιδιά της Οικογένειας του Βασίλη και της Χριστίνας Πολ, με καταγωγή απο την Αναβρυτή της Σπάρτης και απο την Θεσσαλονίκη. Τρία αγόρια και τέσσερα κορίτσια. Η οικογένεια όταν ήρθε στην Αμερική είχε το όνομα Παπαδόπουλος.
Οπως διηγήθηκε στο «Anamniseis.net» ο εξάδερφος του κ. Δημήτρης Χρυσομάλης κάποια στιγμή, στο μαγαζί, το οποίο είχε ξεκινήσει ο αδερφός του Βασίλη, πέρασε στα χέρια του Βασίλη και τότε, αποφάσισαν να αλλάξουν το επίθετο τους και όλα άλλαξαν σε μια μόνο στιγμή. Σκέφτηκαν λοιπόν, να παίξουν ενα παιχνίδι και ζήτησαν έτσι απο τον πρώτο πελάτη που θα έμπαινε στο μαγαζί εκείνη την στιγμή, να τους πει το ονομά του. Το όνομα ήταν Πολ και απο το σημείο αυτό και μετά η επιχείρηση έμεινε γνωστή ως «επιχείρηση των Πολ». Εκεί, έβρισκες κάθε μέρα, τον Δημήτρη και πολλές φορές όταν έκλεινε το μαγαζί, το φημισμένο πλέον παντοπωλείο της «Λέξινγκτον Αβενιου», καθόταν μέχρι αργά για να τακτοποιήσει τις υποθέσεις. Πρόσφατα η εκπομπή ΝΥ Λαιβ στο κανάλι 4 (ΝΒC) φιλοξένησε το μαγαζι και τις σπεσιαλιτέ σε ειδικό ρεπορταζ.
Ο Δημήτρης μας είπε ο κ. Χρυσομάλης ήταν γνωστός για την αγάπη και το ενδιαφέρον του για τους άστεγους ή παραμελημένους συνανθρώπους του. Συχνά έφερνε στο σπίτι ταλαιπωρημένους συναθρώπους για να τους ταίσει και ειδικά στις μεγάλες γιορτές, το σπίτι ήταν ανοικτό για όλους.
Κάποια εποχή, συνεχίζει ο κ. Χρυσομάλης, εγω και η συζυγός μου επισκεφτήκαμε την Ιταλία και ο Δημήτρης μας ζήτησε να του φέρουμε ενα αναμνηστικό δώρο απο την γνωστή εταιρεία της Φεράρι. Ο κ. Χρυσομάλης πήγε λοιπόν στο εργαστάσιο και στο ειδικό κατάστημα δώρων της «Φεράρι», για να διαλέξει ενα δώρο. Τους διηγήθηκε την ιστορία, οτι το δώρο είναι για εναν συγγενή και οι υπεύθυνοι του έδωσαν ενα αντίγραφο του σήματος της Φεράρι χωρίς να πάρουν χρήματα. Εκτίμησαν το γεγονός ότι ο ίδιος είχε έρθει απο την Αμερική μεταφέροντας την επιθυμία του συγγενή του. Τα αυτοκίνητα ήταν ενα από τα χόμπι του εκλιπόντος και ειδικά τα ιταλικά μοντέλα της Φεράρι.
Ο Δημήτρης είχε εμφανιστεί και σε πρόγραμμα ερασιτεχνών στο φημισμένο κλαμπ Καρολάινς, το 2007.
Ανάμεσα στο δεκάδες στεφάνια που κατέκλυσαν το νεκροπομπείο ήταν και τα στεφάνια απο το «Boathouse», που διαχειρίζεται ο εξάδερφος του Ντιν Πολ και απο την κοινότητα της Μεταμορφώσεως της Κορόνα, στην οποία η Οικογένεια είχε μεγαλώσει και κατά καιρούς έχει προσφέρει βοήθεια.
