Την αποφασιστικότητα Αθήνας και Λευκωσίας για τον τερματισμό της κατοχής και την επανένωση της Κύπρου διεμήνυσε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου κατά την ανακήρυξή της σε Επίτιμη Δημότη Μόρφου, στη διάρκεια ειδικής τελετής, που έλαβε χώρα απόψε, στη Μεγάλη Αίθουσα στο Κεντρικό Κτήριο του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, κατόπιν ομόφωνης απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου Μόρφου.
Η κυρία Σακελλαροπούλου έλαβε επίσης το Κλειδί της Πόλης από τον Δήμαρχο Μόρφου Βίκτωρα Χατζηαβραάμ και εμφανώς συγκινημένη τόνισε ότι «Η Ελλάδα, σε διαρκή συντονισμό με την ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα καταβάλλει κάθε προσπάθεια μέχρι την οριστική και πλήρη δικαίωση του αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού».
Όπως ανέφερε «Το χρωστάμε στους χιλιάδες πρόσφυγες, στους πεσόντες, στους αγνοουμένους, και πάνω απ’ όλα στις νέες γενιές Κυπρίων, Ελληνοκυπρίων αλλά και Τουρκοκυπρίων, που ονειρεύονται να ζήσουν σε μία πατρίδα ελεύθερη, ενωμένη, ειρηνική και ευρωπαϊκή».
Εκφράζοντας ιδιαίτερη χαρά και τιμή για την ανακήρυξή της, σε Επίτιμη Δημότη της Μόρφου, η κυρία Σακελλαροπούλου υπογράμμισε ότι « η χαρά μετριάζεται, καθώς 50 ολόκληρα χρόνια μετά την παράνομη τουρκική εισβολή, η Μόρφου παραμένει υπό κατοχή και οι κάτοικοι της εξακολουθούν να ζουν ως πρόσφυγες στον ίδιο τους τον τόπο, ενώ πολλοί φεύγουν από τη ζωή, χωρίς να έχουν γευτεί τη λύτρωση της επιστροφής».
Ωστόσο, επανέλαβε, ότι «Ελλάδα και Κύπρος παραμένουν σταθερά προσηλωμένες στις προσπάθειες για μία δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, στη βάση του Διεθνούς Δικαίου, των Ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και των αρχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Ειδικότερα, σημείωσε, ότι «Κοινός μας στόχος είναι η επανένωση της Κύπρου, με κατάργηση του αναχρονιστικού συστήματος των εγγυήσεων, απόσυρση των κατοχικών στρατευμάτων και πλήρη προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των νομίμων κατοίκων της».
Πρόσθεσε, επίσης, ότι «Για τον λόγο αυτό, είναι επιτακτική η ανάγκη επανέναρξης των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διακόπηκαν στο Crans Montana της Ελβετίας, το 2017». Στο πλαίσιο αυτό, εξέφρασε την ελπίδα ότι «η έναρξη της αποστολής της Προσωπικής Απεσταλμένης του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για την Κύπρο θα συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση» και πρόσθεσε ότι «Από πλευράς μας, το μήνυμα που εκπέμπουμε προς όλες τις κατευθύνσεις είναι ότι, στη σημερινή εποχή πολλαπλών προκλήσεων και εντεινόμενης ανασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή, μία συμφωνημένη λύση του Κυπριακού προβλήματος θα βοηθήσει στο να δημιουργηθούν συνθήκες ειρήνης, σταθερότητας και οικονομικής ανάπτυξης στην ανατολική Μεσόγειο».
Επικαλούμενη, τέλος, τους στίχους του μεγάλου ποιητή Κώστα Μόντη, ο οποίος αναρωτιόταν με πόνο:
«Και τώρα τι θα γίνει μ’ εκείνο τον γέρο πρόσφυγα
που τον απαντούσα πριν κάθε μέρα στη στάση
να περιμένει το λεωφορείο για το Μόρφου
και ν’ ανάβει συνέχεια τσιγάρα να περάσει η ώρα,
και που σήμερα δεν ήταν εκεί,
και που χτες δεν ήταν εκεί,
και που δε θάν’ ξανά εκεί;»
Τόνισε, ότι «η απάντηση που οφείλουμε στον ποιητή είναι ότι η Μόρφου, όπως άλλωστε και η Αμμόχωστος, η Κυρήνεια, η Λευκωσία και όλες οι κατεχόμενες περιοχές του νησιού, δεν είναι χαμένες πατρίδες. Ευχή και προσδοκία όλων είναι ότι η ημέρα της απελευθέρωσης δεν θα αργήσει και όλοι εσείς, οι Μορφίτες και οι Μορφίτισσες, θα επιστρέψετε στις πατρογονικές σας εστίες».
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ.
Είναι για γέλια πλέον οι τιμητικές,
δεν καταλαβαίνω γιατί την τίμησαν,
κανονικά τιμάμε κάποιον για την
προσφορά του . Ετούτη εδώ και οι
περισσότεροι από τους προηγούμενους,
είναι φιγούρες που πληρώνονται με
παχυλούς μισθούς για κάνουν
περιοδίες , ακόμη και στην ιδιωτική της
ζωή είναι απροσάρμοστη με τους
Εκκλησιαστικούς νόμους.
Πρόσφατα Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης
εφάγασιν τον Λεβέντη Υπουργό Άμυνας της
Κύπρου γιατί ζήτησε να επανέλθει το ενιαίο
αμυντικό σύμφωνο Ελλάδος Κύπρου και
η τιμώμενη δεν πήρε την παραμικρή θέση.
Καταργήσαμε την Βασιλευομένη Δημοκρατία
που στο κάτω κάτω εξ’αιτίας της είχαμε
υπόληψη και αξιοπρέπεια εκτός συνόρων και
την μετατρέψαμε σε Προεδρική Δημοκρατία
με τον (την) Πρόεδρο να είναι μια απλή
φιγούρα που στολίζει το Προεδρικό Μέγαρο
και όλα τα άλλα σκυλιά να αλωνίζουν και
να καρπούνται το σιτάρι του αλωνιού γιατί
δεν υπάρχει αφεντικό. Από όλους τους
Προέδρους που πέρασαν μετά την μεταπολίτευση , κατά την προσωπική μου
γνώμη μόνο ο Σαρζετάκης ήταν αξιοπρεπής
και τίμησε τον θεσμό. Θυμάμαι μια συνέντευξή του στον Νίκο Χατζηνικολάου
που όταν ο κονδυλογράφος….. του είπε:
“ Μα κύριε Πρόεδρε με αυτά που λέτε θα
σας χαρακτηρίσουν Εθνικιστή” , ποιός είδε
τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε, άστραψε και
βρόντησε ο Πρόεδρος, σηκώθηκε από το
κάθισμα και με θυμωμένη δυνατή φωνή του
λέγει: “ Τι θα πει Ρε Εθνικιστής;,
αν δεν το γνωρίζεις αυτό να σου το μάθω εγώ, εθνικιστής είναι αυτός που αγαπάει το
Έθνος του την Πατρίδα του , είναι κατηγορία η έπαινος;” , έβαλε την ουρά στα σκέλια ο
Χατζηνικολάου και του ζήτησε συγνώμη.
Οι τιμητικές διακρίσεις ανάλογα σε ποιούς
προσφέρονται είναι και δάφνινα στεφάνια
αλλά και σκουπίδια στην πραγματικότητα
αλλά και στα μάτια των πολιτών που τους
Κόβγει……..