ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ. (https://neoskosmos.com/) Η απώλεια ενός δικού μας προσώπου είναι ίσως η πιο επίπονη και τραυματική εμπειρία που βιώνει ένας άνθρωπος. Η τελετή της ταφής με όλα τα διαδικαστικά που περιλαμβάνει, έχει ως στόχο να αλαφρύνει τον πόνο των συγγενών, καθώς αποχαιρετούν τον άνθρωπό τους με τη σιγουριά ότι εκείνος θα αναπαυθεί πλέον εν ειρήνη.
Για το λόγο αυτό, όσοι λειτουργούν στο χώρο, όπως τα γραφεία τελετών αλλά και τα νεκροταφεία, οφείλουν να αντιμετωπίζουν, τους εκλιπόντες και τις οικογένειες που πενθούν με ιδιαίτερο σεβασμό και ευαισθησία.
Δυστυχώς, δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτό συνέβη και στην περίπτωση μιας ηλικιωμένης συμπαροίκου μας, το όνομα της οποίας η οικογένεια δεν επιθυμεί να δημοσιοποιηθεί, που άφησε τα εγκόσμια πριν από δύο χρόνια και κηδεύτηκε στο νεκροταφείο του Φόκνερ.
Δυστυχώς, δύο μήνες μετά από την ταφή της, έπρεπε να γίνει εκταφή και μεταφορά της σορού της σε άλλο σημείο του νεκροταφείου καθώς ο τάφος της ανήκε και σε άλλη οικογένεια.
Η απίστευτη ιστορία έφτασε στα γραφεία της εφημερίδας μας από τον ιδιοκτήτη του τάφου, Stephen Sedrak, ο οποίος, εξοργισμένος με την συμπεριφορά των υπευθύνων του νεκροταφείου Φόκνερ έχει ξεκινήσει τη συλλογή υπογραφών στο διαδίκτυο προκειμένου να κινηθεί και νομικά εναντίον τους.
Σύμφωνα με τα όσα είπε στον «Νέο Κόσμο» ο κ. Sedrak το Φεβρουάριο του 2019 αγόρασε έξι τάφους στο νεκροταφείο Φόκνερ.
Στις 14 Αυγούστου της ίδιας χρονιάς έχασε τον πατέρα του και την επόμενη ημέρα επικοινώνησε με το νεκροταφείο για να τους ενημερώσει ότι θα κάνει χρήση του ενός από τους έξι τάφους που του ανήκαν.
«Ο υπάλληλος μου απάντησε πως έχω πέντε κι εγώ τους έδωσα το περιθώριο μέχρι τις 19 του μήνα που θα γινόταν η ταφή να το ψάξουν και να το επιβεβαιώσουν. Δεν με ενόχλησε κανείς, οπότε υπέθεσα πως όλα ήταν εντάξει και κάναμε την κηδεία του πατέρα μου», λέει ο κ. Sedrak.
Λίγες ημέρες αργότερα, όταν πήγε να επισκεφτεί το μνήμα του πατέρα του διαπίστωσε με έκπληξη πως ακριβώς δίπλα και σε μνήμα ιδιοκτησίας του κειτόταν μια Ελληνίδα – όπως κατάλαβε από το όνομα που αναγραφόταν στο σταυρό.
«Αμέσως επικοινώνησα με το τμήμα πωλήσεων του νεκροταφείου και τους ζήτησα εξηγήσεις. Αρχικά αρνήθηκαν οποιαδήποτε ευθύνη, αλλά στη συνέχεια παραδέχτηκαν ότι ο τάφος είχε διπλωπουληθεί «κατά λάθος», ζήτησαν συγγνώμη και με διαβεβαίωσαν πως τεχνικοί υπολογιστών αναζητούσαν το πρόβλημα στο σύστημα μηχανοργάνωσης στην κακή λειτουργία του οποίου απέδωσαν την αιτία», λέει ο κ. Sedrak.
Στη συνέχεια, ο κ. Sedrak ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με τους υπεύθυνους του νεκροταφείου προκειμένου να βρεθεί μια ιδανική λύση για όλους.
«Τους είπα πως πρέπει να επικοινωνήσουν με την οικογένεια της εκλιπούσης και να ρωτήσουν αν επιθυμούν να γίνει η εκταφή ή όχι. Τους είπα πως αν η οικογένεια αρνηθεί, θα το κατανοήσω και δεν θα εναντιωθώ στη θέλησή τους, ωστόσο θα ήμουν πολύ δυσαρεστημένος με το νεκροταφείο».
Λίγο αργότερα, το νεκροταφείο τον πληροφόρησε ότι η οικογένεια της εκλιπούσης συμφώνησε στην εκταφή και τη μεταφορά της σε άλλο σημείο του νεροταφείου.
«Είναι απαράδεκτο να αντιμετωπίζουν με τόση έλλειψη σεβασμού τους νεκρούς και τις οικογένειές τους. Δεν το χωράει ο νους μου πόσο πόνο θα βίωσε η άλλη οικογένεια», λέει ο κ. Sedrak που ήρθε σε επαφή με την εφημερίδα μας σε μια προσπάθεια να βρει την οικογένεια για να τους εκφράσει την αγανάκτηση και τη λύπη του για όλη την ταλαιπωρία που υπέστησαν.
«Θέλω να του βρω και να τους ζητήσω να ενώσουν τη φωνή τους με τη δική μου για να ενημερώσουμε την κοινότητα ότι κάτι δεν γίνεται σωστά στο Φόκνερ».
Εμείς, βρήκαμε τη μοναδική συγγενή της εκλιπούσης στη Μελβούρνη, αλλά δεν θέλησε να επεκταθεί περισσότερο επί του θέματος. Ωστόσο, συμφώνησε να επικοινωνήσει με τον κ. Sedrak.
«Ένα τόσο μεγάλο νεκροταφείο που εξυπηρετεί τόσες κοινότητες και ενορίες θα έπρεπε να διαθέτει συστήματα που δεν θα επιτρέπουν τέτοια τραγικά λάθη. Δυστυχώς, στην περίπτωση του Φόκνερ, αποδεικνύεται ότι τέτοια λάθη επαναλαμβάνονται διαρκώς», λέει ο κ. Sedrak, αναφερόμενος σε παλαιότερα δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία φέρετρο είχε τοποθετηθεί σε άλλο τάφο πάλι «από λάθος» του ίδιου νεκροταφείου.
«Αυτό πρέπει να σταματήσει και πρέπει οι άνθρωποι να λαμβάνουν τις υπηρεσίες για τις οποίες έχουν πληρώσει κάτι το οποίο οι υπεύθυνοι του νεκροταφείου Φόκνερ εγγυώνται στην ιστοσελίδα τους.
Είναι το ύπατο ανθρώπινο δικαίωμα να μπορεί κανείς, όταν πεθάνει, να αναπαυτεί ειρηνικά. Γι’ αυτό και ξεκίνησα τη συλλογή των υπογραφών», καταλήγει ο κ. Sedrak.
