ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Σκεφτείτε εάν σας ζητούσε το παιδί σας να πάει σε μια συναυλία όπου θα προωθούσαν την παραδοσιακή μουσική της Κύπρου. Πώς θα αντιμετωπίζατε την ερώτηση: «μπορώ να πάω»;
Η συναυλία που δόθηκε στο Πολιτιστικό Κέντρο της Αρχιεπισκοπής, το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, ήταν όχι μόνο κατάλληλη για νέους, αλλά θα έλεγα, ότι θα έπρεπε να είναι και υποχρεωτική για μαθητές σχολείων. Θα μπορούσε μάλιστα να επαναληφθεί ίσως, στο άμεσο μέλλον, μια Κυριακή, ώστε να την παρακολουθήσουν και μαθητές.
Η ομάδα του Πίτερ Δούσκαλη, του μουσικού διευθυντή και οργανοπαίκτη στο λαούτο και την κιθάρα, έκανε μια καταπληκτική δουλειά και μια άριστη προετοιμασία. Σε συνεργασία μάλιστα με ειδικούς στον ήχο και σε συνεργασία με τους αρμόδιους του Πολιτιστικού Κέντρου, για την σκηνική εμφάνιση.
Από την άλλη, όλοι οι συνεργάτες του, παλαιότεροι και ένας πιο πρόσφατος, έχουν μια ιδιαίτερη ευαισθησία και έναν ειλικρινή σεβασμό για την παράδοση. Είναι άλλωστε, το στοιχείο αυτό, ένα είδος εγγύησης για το αποτέλεσμα και πράγματι όσοι μπόρεσαν να την παρακολουθήσουν έμειναν ικανοποιημένοι. Ανάμεσα τους και πολλοί νέοι καθώς και ξένοι, μη Έλληνες που εκτιμούν το είδος της μουσικής που σε κάποιους μουσικούς κύκλους χαρακτηρίζεται ως «έθνικ».
Όλο το πρόγραμμα, ήταν ένας ύμνος στην παράδοση, ένα πραγματικό αφιέρωμα που σαν απόδημοι βλέπουμε μόνο σε Ελληνικά κανάλια σε εκπομπές που κάνουν αφιερώματα στην παραδοσιακή μουσική ή προβάλουν τους μουσικούς που ασχολούνται με την παραδοσιακή μουσική.
Πρώτη λοιπόν έκπληξη.
Άψογος ήχος. Το βιολί, το λαούτο, το μπάσο, όλα τα όργανα ακούγονταν όπως έπρεπε, χωρίς το ένα να καλύπτει το άλλο.
Δεύτερη έκπληξη.
Η φωνή της Έλενας Χρήστου, αλλά και ο τρόπος που εξηγούσε τα τραγούδια.
Η Έλενα τα παρουσίαζε στο κοινό στα Ελληνικά και ο Πίτερ τα εξηγούσε στην αγγλική γλώσσα για όσους δεν καταλάβαιναν.
Τρίτη έκπληξη.
Το σκηνικό, λες και ήταν παρμένο από το σετ κάποιας τηλεοπτικής εκπομπής. Όχι μόνο ταίριαζε, αλλά και δεν προβλημάτισε το συγκρότημα. Δούλεψε σκληρά στο παρασκήνιο, ο Αλέξανδρος Αμμοχωστιανός. Καθάρισε την σκηνή του Πολιτιστικού Κέντρου, μετά από δυο χρόνια απραξίας και της άλλαξε ακόμα και το χρώμα της. Πήρε δικαιολογημένα λοιπόν, το «κρέντιτ» για το στήσιμο της σκηνής.
Όπως και ο Στέφανος Χαραλαμπίδης πήρε δικαιολογημένα τα εύσημα για τον ήχο και τον φωτισμό.
Είχαμε λοιπόν να κάνουμε με μια συναυλία που αν δινόταν εκτός του συγκεκριμένου χώρου θα κόστιζε πολύ περισσότερο. Ωστόσο δεν θα άλλαζε ο χώρος, το ύφος και το στυλ, ή το τελικό αποτέλεσμα. Είχαμε ούτως ή άλλως ένα δεμένο σύνολο και μια καταπληκτική ερμηνεύτρια.
Σκεφτείτε επίσης το γεγονός ότι, αν η Έλενα Χρήστου ερμήνευε τα τραγούδια στην αγγλική γλώσσα, θα ήταν ήδη σταρ και θα είχε χιλιάδες followers στο διαδίκτυο. Η ερμηνεία της άνετα μπορεί να σταθεί δίπλα η και πάνω από τις ερμηνείες άλλων συναδέλφων της, που έχουν ερμηνεύσει ως τώρα τραγούδια, όπως το «Χρυσοπράσινο φύλλο» του Μίκη Θεοδωράκη.
Και η παρουσία της στην σκηνή φανερώνει την διάθεση που η ίδια δείχνει απέναντι στην παράδοση.
Όταν ανακοινώθηκε το συγκρότημα, βρισκόμασταν ήδη στην δεύτερη χρονιά της Πανδημίας. Κι όμως τόλμησε τότε η ομάδα και έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο κλαμπ «Drom», όπου όχι μόνο εντυπωσίασε, αλλά πέρασε με επιτυχία το τεστ της νεολαίας.
Αυτή η δεύτερη εμφάνιση, ήταν το επισφράγισμα μια ανοδικής μελλοντικής πορείας, με περισσότερη προβολή και μεγαλύτερη απήχηση.
Ορισμένα από τα τραγούδια που ακούστηκαν:
«Ποιητάρης», «Παροιμίες του λαού», «Η δική μου η Πατρίδα», «Τα ριάλια», «Τυλλιρκοτησσα», «Πορτοκάλια του Καραβά», «Ούλλα χαλάλι σου». Το νέο μέλος του γκρουπ ο εκ Θεσσαλονίκης προερχόμενος Σταύρος Παπαδόπουλος πρόσθεσε έναν πολύτιμο κρίκο. Έδωσε τον ήχο της φλογέρας, του Πιθκλιάβι, ή αλλοιώς του καλαμένιου αυλού, που φτιάχνεται δηλαδή από καλάμι. Έφερε επίσης και το «Νέυ», ενώ άνετα μας θύμισε σε πολλά κομμάτια τον ήχο της βουκολική φλογέρας. Της φλογέρας του Βοσκού.
Αυτοί οι ήχοι κινδύνεψαν, αν δεν κινδυνεύουν ακόμα, να εξαφανιστούν. Κι όμως, με χαρά διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν νέοι οργανοπαίκτες που σέβονται και εκτιμούν την παράδοση. Δεν το κάνουν για να ξεχωρίσουν, πολύ απλά, έχουν ταλέντο και τολμούν να το δείξουν.
Μαζί με τους προαναφερόμενους ο Αλέξης Τασόπουλος, καθηγητής μουσικής και ο μπασίστας Ερρίκος Βλέσμας. Όλοι τους συνεργάστηκαν αρμονικά και το αποτέλεσμα ήταν απολαυστικό για όλους.
Η συναυλία είχε και έναν άλλο σκοπό, να αναδείξει την ανάγκη ότι αυτό το σύνολο, που αγαπάει την παράδοση να μπορεί βρει τα μέσα, να συνεχίσει να ασχολείται με αυτό που κάνει. Θα συνεχίσει λοιπόν, εάν καταφέρει να κυκλοφορήσει ένα cd και εάν επίσης προσφέρει στο κοινό που διψάει ένα οπτικό υλικό σε εικόνα από την Συναυλία, όπως εξήγησε το γκρουπ, με ειδικό ένθετο σημείωμα στο πρόγραμμα της συναυλίας.
Ακόμα και δωρεές θα μπορούσαν να κάνουν όσοι επιθυμούν από τις πλατφόρμες PayPal και Venmo. Εξάλλου η συναυλία μαγνητοσκοπήθηκε και θα διατεθεί σε όσους κάνουν δωρεά ύψους 25 δολαρίων.
