ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Η προ ημερών Εβδομάδα της Διακαινησίμου ήταν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες της 100ετούς ιστορίας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Κι αυτό για δύο λόγους ο πρώτος σχετίζεται με την «οικειοθελή» παραίτηση του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Δημητρίου και ο δεύτερος με την αυθημερόν παραίτηση του Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, Επισκόπου Φασιανής Αντωνίου.
Η παραίτηση του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου είχε κοινά σχεδόν χαρακτηριστικά με τις παραιτήσεις του Μακαριστού Ιακώβου και του τέως Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα και δεδομένων των εμπειριών των 25 τελευταίων ετών μπορούμε να πούμε ότι αν ο επόμενος Αρχιεπίσκοπος δε θα είναι στα μέτρα αυτών που με κάθε πρόφαση ζητούσαν την παραίτησή των τριών τελευταίων ποιμεναρχών τότε με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγηθούμε για άλλη μια φορά στις τραυματικές εμπειρίες του 1998 και του 1999.
Η παραίτηση του Δημητρίου διέφερε από εκείνες των προκατόχων του διότι λίγες ώρες μετά την επιστροφή του στην Αμερική δίδαξε και πάλι με τη σοφία και την ευρυμάθειά του, αφ ενός μεν διότι απέδωσε την παραίτηση στο πλήρωμα του χρόνου, αφ ετέρου δε διότι απηύθυνε μήνυμα ενότητας και μάλιστα κάλεσε το χριστεπώνυμο πλήρωμα να προσευχηθεί μαζί του για τον διάδοχό του.
«Μετά την επίσημη αποδοχή της παραίτησής μου από τη Σύνοδο του Πατριαρχείου και τον ορισμό της ημερομηνίας ισχύος της, θα εισέλθω σε μια διαφορετική διακονία. Θα αφιερώσω τον χρόνο μου στην προσευχή για το ποίμνιο της Εκκλησίας, της Αρχιεπισκοπής αυτής, της Ορθοδοξίας στην Αμερική, το Πατριαρχείο, την Εκκλησία της Ελλάδος, για όλους τους Ορθοδόξους. Θα είναι η διακονία της προσευχής», επεσήμανε ο κ. Δημήτριος.
Η παραίτηση του Επισκόπου Φασιανής εκ πρώτης όψεως μπορεί να θεωρηθεί ως πράξη ευθιξίας. Να σημειωθεί δε ότι στους κόλπους της Ιεράς Αρχιεπισκοπής από πέρσι επικρατούσε κλίμα δυσαρέσκειας λόγω των απειλητικών e-mail του τέως υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά προς τον ποιμενάρχη λίγες μέρες πριν το συλλαλητήριο της ομογένειας της 18ης Μαρτίου 2018 στη Νέα Υόρκη. Ο κ. Δημήτριος υποστήριξε το συλλαλητήριο και ήταν το μόνο μέλος της Επαρχιακής Συνόδου που παρέστη και μάλιστα μίλησε με σθένος και παρρησία.
Ηγετικά στελέχη της ομογένειας που επικοινώνησαν με τις «Αναμνήσεις» συσχέτισαν την επιμονή του Οικουμενικού Πατριάρχη για την παραίτηση Δημητρίου και με τη στάση του Επισκόπου Φασιανής Αντωνίου και του αρχιδιακόνου Παντελεήμονα Παπαδόπουλου που μαζί με τον ιερατικό προϊστάμενο της μεγαλώνυμης Κοινότητας του Αγίου Νικολάου στο Φλάσινγκ, π. Παύλου Παλαιστίδη παρέλασαν με τους ηγέτες της Παμποντιακής Ομοσπονδίας και τις 100 μαυροφορεμένες μανάδες που κρατούσαν λαμπάδες, κίτρινες και μαύρες κορδέλες και όλοι μαζί ζήτησαν από τη διεθνή κοινότητα και την ίδια την Τουρκία την αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
Τα δύο αυτά γεγονότα (το περσινό συλλαλητήριο και η παρέλαση της 14ης Απριλίου 2019) ήρθαν αν μη τι άλλο να μας υπενθυμίσουν την τεράστια δύναμη που μπορεί να αποκτήσει η ομογένεια εάν και εφόσον το ράσο γίνεται σημαία.
Οι ίδιες πηγές συσχετίζουν την «οικειοθελή» παραίτηση του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου και με την επίσκεψη του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Κυριάκου Μητσοτάκη τη Μεγάλη Πέμπτη στο Φανάρι.
Αίσθηση πάντως προκάλεσε η δήλωση της AHEPA της κορυφαίας οργάνωσης των Ελληνοαμερικανών διότι απηχούσε τις απόψεις της σιωπηλής πλειοψηφίας της ομογένειας που για μία ακόμη φορά παρακολουθεί με θλίψη και συγκίνηση τα τεκταινόμενα στην Εκκλησία της Αμερικής, το ρόλο των Αρχόντων και του ιδίου του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Από την Κυριακή του Θωμά μέχρι και ετούτη την ώρα τα ελλαδικά μέσα ενημέρωσης και τα κανάλια που εκπέμπουν στην Αμερική αναφέρονται στο γεγονός με την ίδια φρασεολογία και μάλιστα έχουν «καταρτίσει» και το τριπρόσωπο, το οποίο ακούει στα ονόματα του Μητροπολίτη Προύσης Ελπιδοφόρου, του Μητροπολίτη Σουηδίας Κλεόπα και του Μητροπολίτη Σικάγου Ναθαναήλ.
Στον «κατάλογο» αυτό υποψηφίων δε συμπεριλαμβάνονται τα ονόματα του Μητροπολίτη Νέας Ιερσέης Ευάγγελου και του Επισκόπου Μηδείας Αποστόλου.
Αμφότεροι υπηρέτησαν στη μεγαλώνυμη κοινότητα του Αγίου Δημητρίου Αστόριας – το προπύργιο του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας – και μάλιστα χειροτονήθηκαν όντας ιερατικοί προϊστάμενοι της Αστόριας. Αν και το προπύργιο του ελληνισμού της Αμερικής δεν έχει θεσμικά δικαιώματα στην επιλογή του Αρχιεπισκόπου εν τούτοις η βούλησή της πρέπει να ληφθεί υπόψη, διότι από τους κόλπους της τις τρεις τελευταίες δεκαετίες αναδείχτηκαν έξι Ιεράρχες.
Καταστατικός Χάρτης
Όλοι όσοι κάνουν προβλέψεις καθώς επίσης και εκείνοι που θέλουν να θέσουν προ τετελεσμένων για μια ακόμη φορά τον Οικουμενικό Πατριάρχη αγνοούν το 13ο άρθρο του Καταστατικού Χάρτη της Αρχιεπισκοπής Αμερικής το οποίο αναφέρει ότι η εκλογή του Αρχιεπισκόπου είναι «αποκλειστικό προνόμιο και κανονικό δικαίωμα της Ιεράς Συνόδου (σ.σ. του Οικουμενικού Πατριαρχείου) και ότι η Επαρχιακή Σύνοδος και το Αρχιεπισκοπικό Συμβούλιο χαίρουν γνωμοδοτικών δικαιωμάτων σχετικά με το πρόσωπο που θα επιλεγεί Αρχιεπίσκοπος».
Η γνωμάτευσή τους, αναφέρει το Καταστατικό, πρέπει να αποσταλεί εγγράφως, είτε μπορεί να παραδοθεί δια χειρός από μια ειδική αντιπροσωπεία ούτως ώστε η γνωμάτευση τους να αξιολογηθεί βάσει των αξιοκρατικών κριτηρίων.
Το ίδιο άρθρο προβλέπει ρητά ότι ο υποψήφιος συν τοις άλλοις, πρέπει να είναι Έλληνας Ορθόδοξος Χριστιανός με βαθιά πίστη και ήθος, με υψηλότερου επιπέδου Θεολογικής μόρφωσης, να είναι άνω των σαράντα ετών και να είχε υπηρετήσει την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής για τουλάχιστον πέντε χρόνια, είτε να έχει αποδείξει εμπράκτως ότι είναι άριστος γνώστης της κατάστασης και της ζωής της Εκκλησίας της Αμερικής.
Όσοι πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις, αναφέρει το Καταστατικό, μπορεί να είναι υποψήφιοι άσχετα από τον τόπο διαμονής είτε της διακονίας που συμμετέχουν την περίοδο της εκλογής.
Θέλω να πιστεύω πως η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου θα λάβει σοβαρά υπόψη της τις ρήτρες του καταστατικού χάρτη της Αρχιεπισκοπής και ό,τι θα σεβαστεί τα γνωμοδοτικά τους δικαιώματα της Επαρχιακής Συνόδου και του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου.
Τα χρονικά περιθώρια είναι ασφυκτικά αφού την ίδια μέρα συνέρχονται η Ιερά Σύνοδος στο Φανάρι αι το Αρχιεπισκοπικό Συμβούλιο στην Ατλάντα.
Ομιλία Βαλιώτη
Για να αντιληφθεί κανείς τα ουσιαστικά προβλήματα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής πρέπει να μελετήσει την ομιλία του ευεργέτη της παιδείας, της Εκκλησίας και της γενέτειρας Ευσταθίου Βαλιώτη στην προ ενός έτους τελετή αποφοίτησης του Ελληνικού Κολεγίου και της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη.
Η ομιλία αυτή αν και ήταν προφητική και μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο ευρείας συζήτησης και πηγή διαλόγου εν τούτοις υποτιμήθηκε. Λοιδορήθηκε διότι εκκλησιαστικοί συντάκτες καταπιάστηκαν μόνο με την πρόταση της Αυτοκεφαλίας και αγνόησαν εσκεμμένα όλες τις άλλες πικρές διαπιστώσεις, συστάσεις και υποδείξεις του κ. Βαλιώτη, οι οποίες στην πράξη έθεταν το δάκτυλο επί των τύπων των ήλων. Για να διαβάσετε το πλήρες κείμενο της ομιλίας κάνετε κλικ στον σύνδεσμο:
http://www.greeknewsonline.com/timitikes-diakrisis-stous-stathi-valioti-ke-tzon-kalamos-apo-to-elliniko-kolegio/
Σιωπηλές μάζες
Συνομιλώντας την Κυριακή με τα στελέχη και τα μέλη της κοινότητας της Αναστάσεως στο Μπρούκβιλ και με μέλη του Τάγματος των Αρχόντων του Οικουμενικού Πατριαρχείου διαπίστωσα μετά λύπης ότι υπάρχει μια σιωπηλή δυσαρέσκεια για τις επιλογές των τελευταίων 25 ετών του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και αγωνία για το μέλλον και για την ενότητα του ελληνισμού της Αμερικής.
Για να αντιληφθούμε καλύτερα την αγάπη των σιωπηλών μαζών παραθέτουμε τις σκέψεις του κορυφαίου ομογενή αρχιτέκτονα, ηγέτη της Παγκρητικής Ενωσης Αμερικής και του Παγκοσμίου Συμβουλίου Κρητών Μανώλη Βεληβασάκη τις οποίες ανήρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Face Book.
Και τις δημοσιεύουμε ατόφιες για δύο ουσιαστικούς λόγους. Ο πρώτος σχετίζεται με το γεγονός ότι ο κ. Βεληβασάκης είναι μέλος του Τάγματος των Αρχόντων του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ο δεύτερος με το γεγονός ότι ήταν ο άνθρωπος που επέβλεπε εκ του σύνεγγυς τα έργα καθαρισμού και αποκατάστασης στο Σημείο Μηδέν. Γνωρίζει δε, όσο ολίγοι, όσα συνέβησαν από την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 μέχρι και σήμερα με τον ιστορικό ναό του Αγίου Νικολάου.
Ιδού το πλήρες κείμενο του κ. Βεληβασάκη:
«Ήρθε η ώρα μετά από διακονία 20 ετών στην πραγματικά ξεχωριστή αυτή Αρχιεπισκοπή και μετά από μία πολύ μεγάλη ευλογία του Θεού, απολαμβάνοντας μια μακρά ζωή. Είμαι 92 ετών», είπε Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος, σημειώνοντας ότι αυτό, δηλαδή η παραίτηση του, ήταν «το έντιμο πράγμα που έπρεπε να πράξει»…….
Τελικά, μόνο η ιστορία θα κρίνει το πόσο θεάρεστη ήταν η ποιμαντορία του σεβαστού γέροντα Αρχιεπισκόπου Δημητρίου! Έως ότου βγει το πόρισμα όμως, ας μην ξεχνούμε πως ο Σεβασμιότατος παρέλαβε προ 20ετιας μια Αρχιεπισκοπή σε φουρτουνιασμένο πέλαγος!
Επέφερε την γαλήνη και την τάξη στην εκκλησία και σαν ομογένεια μας επέπλευσε σε ήρεμα πελάγη, σε αρκετά δύσκολους καιρούς και για αρκετά χρόνια, πριν όμως επανέλθει ξανά άλλη μια δριμύτατη φουρτούνα! Διερωτώμαι λοιπόν, αν αυτός θα είναι πλέον ο κανονικός κύκλος κάθε Αρχιεπισκοπίας του μέλλοντος!
Σεβασμιότατε, για όσα έπραξες και για όσα μας δίδαξες, σε ευχαριστούμε εκ
βάθους καρδιάς!»
