ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ο πρώην πρόεδρος του Ηπειρώτικου Συλλόγου του Μίσιγκαν και πρώην πρόεδρος της κοινότητας του Αγίου Νικολάου στο Τρόι του Μίσγκαν Ορέστης Καλτσούνης δεν υπάρχει πια ανάμεσά μας. Την Τρίτη, 5 Δεκεμβρίου 2023 άφησε την τελευταία του πνοή έχοντας στο πλευρό του την πολυαγαπημένη του οικογένεια.
Ο θάνατός του προκάλεσε θλίψη και συγκίνηση στους Ηπειρώτες και κατ΄ επέκταση στην ομογένεια του Μίσιγκαν, διότι ο αείμνηστος ήταν μέγας αγωνιστής, χαρισματικός ηγέτης και φιλάνθρωπος. Εξ άλλου κάθε παρά τυχαίο είναι το γεγονός ότι τόσο στο προσκύνημα που έλαβε χώρα το βράδυ της Παρασκευής, 7ης Δεκεμβρίου στο Γραφείο Τελετών «Lynch & Sons Funeral Home», όσο και στην Εξόδιο Ακολουθία που έλαβε χώρα το πρωί του Σαββάτου στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου στο Τρόι υπήρξε το αδιαχώρητο.
Ο πρόεδρος της Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας Αμερικής, Ιωάννης Κατσίμπαρης κατά την διάρκεια της επικοινωνίας με τις «Αναμνήσεις» αναφέρθηκε στην πολυδιάστατη προσφορά και στην πολυσχιδή δράση του αειμνήστου και τόνισε ότι ο Ορέστης ήταν μέντορας πολλών στελεχών και ότι τόσο Σύλλογος Ηπειρωτών, όσο και η Πανηπειρωτική Ομοσπονδία θα αξιοποιήσουν την παρακαταθήκη του αειμνήστου και θα διαιωνίσουν τη μνήμη του.
Στο επικήδειο που έδωσε στην δημοσιότητα η οικογένεια αναφέρεται:
Με βαριές καρδιές και βαθύ αίσθημα απώλειας αποχαιρετούμε τον Ορέστη Καλτσούνη, έναν άνθρωπο του οποίου η δύναμη, η αγάπη και η ακλόνητη δέσμευση για την οικογένεια καθόρισαν την πλούσια και γόνιμη ζωή του. Ο Ορέστης ήταν πυλώνας της ελληνικής κοινότητας και άφησε ανεξίτηλο το στίγμα όσων άγγιξε. Ο Ορέστης πέθανε ειρηνικά στις 5 Δεκεμβρίου 2023 περιστοιχισμένος από τα αγαπημένα του πρόσωπα.
Ο Ορέστης ήταν ο τρυφερός σύζυγος και σύντροφος της ζωής της Κέσσυς Καλτσούνη, μοιράζοντας ένα ταξίδι χαρών και προκλήσεων για 52 χρόνια. Ως πατέρας του Νικου (Γεωργία) Καλτσούνη, του Ανδρέα (Μαρίσα) Καλτσούνη και της Μαίρης (Ντανιέλ) Καλτσούνη Βάγκνερ, ο Ορέστης ήταν φάρος, που πρόσφερε ακλόνητη υποστήριξη, σοφές συμβουλές και απεριόριστη αγάπη.
Η αφοσίωσή του στα παιδιά του ήταν εμφανής στις αξίες που ενστάλαξε, στα μαθήματα που έδωσε και στις αμέτρητες αγαπημένες αναμνήσεις που δημιουργήθηκαν μαζί. Στα εγγόνια του, Σία, Κατερίνα, Σοφία, Ορέστη, Γιάννη, Θωμά και Άνα-Σοφία ήταν πηγή ατελείωτης χαράς και αφήνει πίσω του μια κληρονομιά καλοσύνης, γενναιοδωρίας και τη διαρκή σημασία των οικογενειακών δεσμών.
Αφήνει πίσω του τα αδέρφια του Κασάνη, Ελευθερία, Γιανούλα και Μπιλ. Μαζί με πολλά ανίψια, ανιψιούς, ξαδέρφια και συγγενείς που θρηνούν την απώλειά του. Θα ενώσει τα αδέρφια του Θοδωρή, Μιχάλη, Μαργαρίτα στην αιώνια ζωή.
Γεννημένος στις 9 Ιανουαρίου 1941 στη Δίβρη της Βορείου Ηπείρου, νεότερος γιός (8 αδέλφια) του ιερέα π. Χαράλαμπου και της πρεσβυτέρας Σοφίας. Ο Ορέστης αφιέρωσε τη ζωή του στην οικογένειά του, στην προώθηση του Ελληνισμού στο Μίσιγκαν, αφήνοντας πίσω του μια κληρονομιά ακούραστης υπηρεσίας και βαθιά συνεισφορά στον πολιτιστικό και αστικό ιστό της κοινότητας. Ο Ορέστης με την οικογένεια του γλύτωσε την κομμουνιστική δικτατορία του Χότζα και κατέληξε εν μέσω πολέμου στην Ηγουμενίτσα όπου και μεγάλωσε.
Ηπειρώτης μέχρι το κόκκαλο, ο Ορέστης υπηρέτησε ως Πρόεδρος του Ηπειρωτικού Συλλόγου του Μίσιγκαν για εντυπωσιακά 11 χρόνια, επιδεικνύοντας ακλόνητη δέσμευση και ηγεσία. Καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του, κατείχε κάθε θέση στο Εκτελεστικό Συμβούλιο, επιδεικνύοντας μια βαθιά κατανόηση του οργανισμού και το πάθος για την καλλιέργεια μιας ισχυρής αίσθησης ταυτότητας μεταξύ των μελών του.
Επιπλέον, έπαιξε κεντρικό ρόλο στο Διοικητικό Συμβούλιο της Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας Αμερικής και υπηρέτησε ως Πρόεδρος της Πανηπειρωτικής Συνέλευσης, συμπεριλαμβανομένης της αξιοσημείωτης Συνέλευσης της Βοστώνης. Ήταν νεότερος αδελφός του καθηγητή του πανεπιστημίου του Σιάτελ, Δρ. Θεόδωρου Καλτσούνη που έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στην σχολική εκπαίδευση της Βορείου Ηπείρου και της Αλβανίας στην μετα-κομμουνιστική εποχή.
Αφοσιωμένο μέλος της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Αγίου Νικολάου του Τρόυ για 25 χρόνια, ο Ορέστης υπηρέτησε σε διάφορους ηγετικούς ρόλους, όπως πρόεδρος, Αντιπρόεδρος και μέλος Δ.Σ.
Επί προεδρίας του επέβλεψε σημαντικές επισκευές στην εκκλησία, διασφαλίζοντας τη συνεχή υποστήριξή της στην ενορία για τις επόμενες δύο δεκαετίες. Μέλος χορωδίας και αρχιψάλτης για 15 χρόνια, προσφέρθηκε επίσης εθελοντικά για 23 χρόνια στο Opa!Fest της ενορίας, συμβάλλοντας στη ζωντανή πολιτιστική ζωή της ενορίας.
Τα πρώτα χρόνια του, ο Ορέστης ήταν μέλος της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη στο Στέρνιγκ Χάιτς, όπου υπηρέτησε ως Ταμίας και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου για 10 χρόνια. Η επιρροή του επεκτάθηκε πέρα από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις καθώς ίδρυσε το St. John’s Soccer League το 1980, ενισχύοντας τη συμμετοχή της κοινότητας μέσω του αθλητισμού.
Πέρα από τις συνεισφορές του στον Ελληνισμό, ο Ορέστης συμμετείχε ενεργά σε διάφορες οργανώσεις πολιτών. Ως ισόβιο μέλος του Auburn Hills Optimist Morning Club, υπηρέτησε ως Πρόεδρος και Διευθυντής Προγράμματος. Η αφοσίωσή του του χάρισε τη θέση του Αισιόδοξου Αντικυβερνήτη για την Περιφέρεια Έξι στην Πολιτεία του Μίσιγκαν για δύο χρόνια. Ο Ορέστης υπηρέτησε επίσης ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου για τα Πάρκα & Αναψυχή και το Troy Board of Zoning στην πόλη του Τρόυ, αφήνοντας ανεξίτηλο σημάδι στην τοπική διακυβέρνηση. Ο Ορέστης ήταν ενεργό μέλος του Τεκτονικού Τάγματος, κατακτώντας τον περίφημο 32ο βαθμό στο Τάγμα των Ιερών.
Η δέσμευσή του στη νεολαία επεκτάθηκε και στο Troy Youth Soccer, όπου ήταν μέλος από το 1980 έως το 2000. Το 2001, ο Ορέστης ίδρυσε το Michigan Youth Soccer Club, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη ενός πρωταθλήματος ενηλίκων και ενισχύοντας τον αντίκτυπό του στην τοπική αθλητική κοινότητα.
Εκτός από τις κοινοτικές του υποχρεώσεις, ο Ορέστης είχε ποικίλη εργασιακή ιστορία. Από την ιδιοκτησία του εστιατορίου «Ορέστης» από το 1977 έως το 1987 έως τον σημερινό του ρόλο ως Ασφαλιστικός Πράκτορας από το 1999, επέδειξε ευελιξία και αφοσίωση σε όλες τις προσπάθειές του.
Ο Ορέστης θα μείνει στη μνήμη όχι μόνο για τα πολυάριθμα επιτεύγματα και τις συνεισφορές του, αλλά και για τη ζεστασιά, την καλοσύνη και τη διαρκή επίδραση που είχε στη ζωή όσων είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν. Αφήνει πίσω του μια κοινότητα βαθιά ευγνώμων για την ανιδιοτελή του υπηρεσία και μια πολιτιστική κληρονομιά που θα διαρκέσει για τις επόμενες γενιές.
