ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Λαμπρή και ελληνοπρεπής ήταν εκδήλωση για την 71η επέτειο της Ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα η οποία έλαβε χώρα το μεσημέρι της Κυριακής, 10η Μαρτίου 2019 στο Πολιτιστικό Κέντρο «Πέτρος Γ. Πετρίδης», της Κοινότητας του Αγίου Δημητρίου στην Αστόρια.
Πρόκειται για μια από τις πιο μαζικές πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνει η Δωδεκανησιακή Ομοσπονδία σε συνεργασία με τους συλλόγους. Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν το πρωί με την Αρτοκλασία και τη Δοξολογία που τελέστηκε στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Δημητρίου Αστόριας προεξάρχοντος του Μητροπολίτη Νέας Ιερσέης Ευαγγέλου και ολοκληρώθηκαν με την πανηγυρική εκδήλωση.
Στην εκδήλωση παρέστησαν ο γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη, Δρ. Κωνσταντίνος Κούτρας, η πρόξενος Λάνα Ζωχιού, ο ιερατικός προϊστάμενος του Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Αστόριας, π. Νεκτάριος Παπαζαφειρόπουλος, ο πρόεδρος της Κοινότητας του Αγίου Δημητρίου, Μανώλης Δρίτσας, καθώς επίσης και άλλοι εκπρόσωποι της ομογένειας.
[su_youtube_advanced url=”https://www.youtube.com/watch?v=uXsvi5YVyJw&feature=youtu.be” width= https=”yes”]
Το συντονισμό της εκδήλωσης ανέλαβε για μια ακόμη χρονιά ο Γιάννης Σακέλλης, ο οποίος παρουσίασε τους επισήμους και τους λοιπούς προσκεκλημένους.
Η πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Μαρία Μαραγκού, αναφέρθηκε στη σπουδαιότητα του εορτασμού των εθνικών επετείων και μεταξύ άλλων τόνισε: «Συγκεντρωθήκαμε εδώ για να αποτίσουμε φόρο τιμής σε όλους αυτούς που αγωνίστηκαν και θυσίασαν τις ζωές τους, γενεές και γενεές. Οι πρόγονοί μας, στα χρόνια της σκλαβιάς, δεν λύγισαν, δεν λιγοψύχησαν, αλλά στάθηκαν όρθιοι και με περίσσεια ανδρεία κράτησαν αλώβητα θρησκεία και γλώσσα».
«Η γιορτή ετούτη αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής σε αυτούς. Εμείς, οι Απόδημοι Δωδεκανήσιοι ας κρατήσουμε άσβεστη την φλόγα της αγάπης για την Μητέρα Ελλάδα. Δωδεκανήσιοι της πατρίδας και Απόδημοι ας γίνουμε ένα», κατέληξε η κ. Μαραγκού.
Ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη, Δρ Κωνσταντίνος Κούτρας, συνεχάρη την Ομοσπονδία για την απόφασή της να τιμά τις επετείους και κάλεσε τους ομογενείς να εκπέμψουν μήνυμα ενότητας.
Θα ήθελα, τιμώντας αυτήν την επέτειο, να στείλουμε ένα μήνυμα στην χώρα που γειτονεύει με τα Δωδεκάνησα και την πατρίδα μας ότι οι απανταχού της γης Έλληνες, είναι έτοιμοι να δώσουν το αίμα τους για να υπερασπιστούν την πατρίδα μας. Αυτό είναι το μήνυμα που εκπέμπουμε όλοι οι Έλληνες σε όλο τον κόσμο με αφορμή την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων, επεσήμανε ο Δρ. Κούτρας.
Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο Μητροπολίτης Νέας Ιερσέης κ. Ευάγγελος, ο οποίος έλκει την καταγωγή του από τα Δωδεκάνησα.
Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του κ Ευαγγέλου έχει ως εξής:
Με ιδιαιτέρα συγκίνηση ευρίσκομαι σήμερον ανάμεσά σας, εδώ εις την αγαπητή µας Ελληνορθόδοξο Κοινότητα του Αγίου Δημητρίου Αστορίας, εορτάζοντας µια σπουδαία και σημαντική ιστορική Επέτειο, την ανάμνηση της Ενσωματώσεως της Δωδεκανήσου µε την Μητέρα Ελλάδα το έτος 1948. Θα ήθελα εξ’ αρχής να τονίσω και να υπογραµµίσω τη σπουδαία προσφορά της Ελληνικής εν Αµερική Οµογενείας εις την διαφύλαξη και διάδοση της ιστορικής µας µνήµης και των εθνικών δικαίων της Πατρίδας Ελλάδος. Σήμερον, ευρισκόµεθα εδώ µε µόνο σκοπό να ενθυµηθούµε την ιστορία µας, να τιµήσουµε τους αγώνας των προγόνων µας και να διδάξουμε στα παιδιά µας όλα όσα οι ήρωες µας έπραξαν εις την διαδροµή του χρόνου.
Μόνον γνωρίζοντας το παρελθόν µας µπορούµε να καταλάβουµε το παρόν και να αντιµετωπίσουµε το άγνωστον µέλλον. Χαίροµαι λοιπόν και συγκινούµαι διότι και πάλιν φέτος η Δωδεκανησιακή Οµοσπονδία Αµερικής διοργάνωσε αυτή τη σεµνή τελετή, εδώ, εις τον Ιερόν Ναό του Αγίου Δηµητρίου, δηλώνοντας έτσι την απαράµιλλη σχέση και προσφορά της Εκκλησίας µας εις την διαφύλαξη της Εθνικοθρησκευτικής µας ταυτότητας εις το Εξωτερικό.
Εορτάζοµε λοιπόν σήµερον την Επέτειο της Ενσωµατώσεως των αγαπηµένων µας Δωδεκανήσων µε την Μητέρα Ελλάδα. Τα όµορφα Δωδεκάνησά µας υπήρξαν ανέκαθεν πόλος έλξεως διαφορετικών λαών και πολιτισµών.
Ατυχώς, ο υπέρλαµπρος ήλιος που τα περιλούζει αδιάκοπα, ο καθαρός αέρας, η απαράµιλλος φύση, η ιστορία, καθώς και η γεωγραφική τους θέση είχαν ως αποτέλεσµα να τα κατακτήσουν ανά τους αιώνες οι Πέρσες, οι Σαρακηνοί, οι Βενετοί, οι Γενουάτες, οι Σταυροφόροι, οι Σελτζούκοι και Οθωµανοί, οι Ιταλοί, οι Γερµανοί και οι Άγγλοι!
Καµιά άλλη γεωγραφική περιοχή της Ελλάδος δε γνώρισε τέτοια κατακτητική µανία, όσο τα Δωδεκάνησα. Επί αιώνας, ο Δωδεκανησιακός λαός αγωνίσθηκε διά την ένωσή του µε τον εθνικό κορµό, µε την Μητέρα Ελλάδα, ενώ οι προσπάθειές του απέβησαν άκαρπες.
Εισερχόµενοι όµως εις 20ον αιώνα, βλέπουµε να διακρίνεται µια βάσιµη ελπίδα απελευθερώσεως του τόπου από τους κατακτητάς και αποκτήσεως της πολυποθήτου Ενσωµατώσεως. Ας µην ξεχνούµε ότι οι ιστορικές συνθήκες της εποχής ήταν πολύ δυσµενείς.
Τα Δωδεκάνησα ευρίσκονταν εις το µέσον των διενέξεων και κυριαρχικών διεκδικήσεων των Ιταλών, Γερµανών, Τούρκων και Άγγλων, µε την Ελληνική Κυβέρνηση να µην έχει παύει ποτέ να διεκδικεί µε κάθε τρόπον την επανένταξη της Δωδεκανήσου εις την Ελληνικήν Επικράτειαν.
Τον Μάιον του 1912 οι Ιταλοί καταλαµβάνουν τα Δωδεκανησιακά εδάφη από τους Οθωµανούς, ενώ στις 29 Ιουλίου 1919 υπογράφεται Συνθήκη µεταξύ Ελλάδος και Ιταλίας, διά της οποίας τα Δωδεκάνησα απελευθερώνονται από την ιταλική κατοχή.
Ένα χρόνο αργότερα, τον Αύγουστο του 1920 επικυρώνεται αυτή η Συµφωνία των δύο Χωρών µε την Συνθήκη των Σεβρών. Ολόκληρη η ελληνική πραγµατικότητα παρακολουθεί τα γεγονότα µε κοµµένη την ανάσα.
Η Συνθήκη των Σεβρών τελικώς, δεν υλοποιήθηκε ποτέ διότι εν τω µεταξύ µεσολάβησε η Μικρασιατική Καταστροφή το έτος 1922 µε αποτέλεσµα η Ιταλία να καταγγείλει τη Συνθήκη και να αθετήσει την υπογραφή της.
Στις 24 Ιουλίου 1923 υπογράφεται η Συνθήκη της Λωζάνης µε την οποίαν η Ιταλία αναλαµβάνει επισήµως την διοίκηση των Δωδεκανήσων από την Τουρκία. Η άνευ προηγουµένου Οδύσσεια του Δωδεκανησιακού λαού συνεχίζεται και κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσµίου Πολέµου, ενώ το έτος 1943 παραχωρούνται εις τους Γερµανούς, και µετά τη παράδοση της Χιτλερικής Γερµανίας τον Μάιο του 1945, η κατοχή των Δωδεκανήσων περνά εις τους Βρετανούς.
Η πρόνοια του Παναγίου Θεού όµως, είχε προβλέψει την στιγµή της οριστικής λυτρώσεως και σωτηρίας της Δωδεκανήσου. Η ώρα της απελευθερώσεως είχε έλθει! Τη 10η Φεβρουαρίου 1947 υπογράφεται εις το Παρίσι η Συνθήκη Ειρήνης, διά της οποίας η Ελλάδα αποκτούσε την πλήρη κυριαρχία των Νησιών της Δωδεκανήσου και των παρακειµένων Νησίδων.
Την 31ην Μαρτίου 1947 ο Βρετανός Ταξίαρχος Parker παραδίδει την Στρατιωτική Διοίκηση εις τον Έλληνα Στρατιωτικό Διοικητή Αντιναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη.
Έτσι αρχίζει η µεταβατική περίοδος διά την αλλαγή της πολιτικής και στρατιωτικής διοίκησης, η οποία τελειώνει και ολοκληρώνεται κατά την 7ην Μαρτίου 1948, που ορίζεται ως «η πανηγυρική ηµέρα απελευθερώσεως της Δωδεκανήσου».
Ρίγη συγκίνησης και αναρίθµητα δάκρυα χύνονται κατά την πρώτη επίσηµη ανάκρουση του Εθνικού Ύµνου της Ελλάδος κατά την Τελετή Προσαρτήσεως που έλαβε χώρα εις την σηµαιοστολισµένη νήσο Ρόδου.
Ήταν η ηµέρα της δικαίωσεως των αγώνων και της ανταµοιβής των θυσιών του Δωδεκανησιακού λαού ύστερα από πολλούς αιώνες σκλαβιάς. Αναµφισβήτητα, αυτή η ιστορική αλήθεια µας λέγει πολλά και διά το ήθος, την πίστη και την ανδρεία του Δωδεκανησιακού λαού.
Ο λαός της Δωδεκανήσου υπήρξε πάντοτε πιστός εις την Ορθοδοξίαν και αφοσιωµένος εις την Εθνική του καταγωγή. Οι Δωδεκανήσιοι δεν έπαψαν ποτέ, παρά τας επιδράσεις των Κατακτητών, να είναι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Ας µην ξεχνούµε το πλήθος των Δωδεκανησίων Αγίων που προήλθε µέσα από τον ξένον ζυγόν, ως επιστέγασµα της γνησίας και ακλονήτου πίστεως του ευγενούς αυτού λαού εις τον Ιησού Χριστό και εις την Εκκλησία Του.
Εις το σηµείον αυτό, θα ήθελα να κάνω ιδιαιτέραν ευλαβή αναφοράν εις το Σεπτόν Οικουµενικόν Πατριαρχείον. Ως είναι γνωστόν, η Ιερές Μητροπόλεις των Δωδεκανήσων αποτελούν Επαρχίαν του Οικουµενικού Πατριαρχείου που τα περιβάλει µε πολύ αγάπη και πολύ µητρική στοργή. Ο ευσεβής λαός της καυχάται διά τούτο και το εκφράζει µε κάθε τρόπον. Καυχάται διότι διατηρεί εις το ακέραιον την παραδοσιακή πνευµατική και διοικητική σχέσ µε την Μητέρα Εκκλησίαν, και αυτή η σχέση υπήρξε ο κύριος λόγος που η Δωδεκάνησος διατήρησε την Ορθοδοξίαν παρά τας δυσκόλους ιστορικάς συγκυρίας
Φτάνει µόνο να σας αναφέρω ότι το έτος 1924 οι Ιταλοί κατακτητές επιχείρησαν να αποσπάσουν τας Μητροπόλεις της Δωδεκανήσου από την επί αιώνας άµεσον δικαιοδοσίαν του Οικουµενικού Πατριαρχείου, και να εγκαθιδρύσουν την «Αυτοκέφαλον Εκκλησίαν της Δωδεκανήσου», η οποία θα ελεγχόταν από τους Ιταλούς, µε µοναδικό στόχο την εξασθένηση της Ορθοδοξίας εις την περιοχή και την απεµπόληση του ελληνικού πατριωτικού φρονήµατος των κατοίκων.
Ο λαός όµως αντέδρασε σθεναρώς και αρνήθηκε να δεχθεί το πονηρό αυτό σχέδιο των κατακτητών. Οµως, η σθεναρά αυτή αντίδραση του Δωδεκανησιακού λαού είχε ως αποτέλεσµα τον απηνή διωγµο της Εκκλησίας, µε αποκορύφωµα την Εθνικοθρησκευτική εξέγερση εις την Κάλυµνο, στις 7 Απριλίου 1935, όπου οριστικά έκλεισε το θέµα του Αυτοκεφάλου Εκκλησιαστικού Πολιτεύµατος εις τα Δωδεκάνησα.
Σας έκανα την µικρή αυτή ιστορική αναφορά ώστε να φέρω εις την γνώσιν όλων την ανόθευτη και αδιάκοπη σχέση των Δωδεκανήσων µε την Μητέρα Εκκλησία, το Οικουµενικό µας Πατριαρχείον.
Ο λαός, τότε, συνειδητοποίησε πως οποιαδήποτε αποκοπή του από την τροφόν Εκκλησία, θα σήµαινε το τέλος του. Το ίδιο αδελφοί µου, συνειδητοποιούµε και εµείς, οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Αµερικής.
Αυτό που µας κρατά ζωντανούς ως Έθνος εις το Εξωτερικό είναι η Κοινωνία µας µε την Εκκλησία του Χριστού, την Μητέρα Εκκλησία, το Οικουµενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Οφείλουµε να είµεθα ευγνώµονες εις τον Θεόν διά τη µεγάλη ταύτην δωρεάν, καθώς και εις τον στοργικό Πνευµατικό µας Πατέρα, τον Παναγιώτατο Οικουµενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, τον Πρώτον της Ορθοδοξίας, τον῾Ηγέτη του Έθνους και του Γένους, ο οποίος µε ανύστακτον ενδιαφέρον παρακολουθεί και µεριµνά δια τη διαφύλαξη της αµωµήτου ηµών πίστεως και την προώθηση των εθνικών συµφερόντων της πατρίδος µας. Όχι µόνον της Ελλάδος, αλλά και της ευλογηµένης χώρας εις την οποίαν ζούµε, την Αµερικήν.
Κάποτε, ένας υπέργηρος Έλληνας, λίγο πριν φύγει από τον κόσµο µου είπε: «η Εκκλησία είναι το σπίτι µας, η οικογένειά µας, η ζωή µας, τα πάντα µας… αν δεν είχαµε την Εκκλησία θα ήµασταν διαλυµένοι…». Αυτή η µαρτυρία αδελφοί µου αποτελεί την πεµπτουσία της υπάρξεώς µας ως Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί.
Η Εκκλησία είναι θεµελιωµένη επί της γης µε το Τίµιον Αίµα του Χριστού. Εκείνος είναι το Α και το Ω. Εµείς ειµεθα τα όργανα που διά της πίστεως, της αφοσιώσεως, της προσφοράς µας στηρίζουµε και ενισχύουµε την εθνικοθρησκευτική Της αποστολή µέσα εις τον κόσµο, και µεταλαµπαδεύουµε τις αξίες Της εις τους συνανθρώπους µας, ιδιαιτέρως δε εις τα παιδιά µας.
Συγκινούµαι σηµερα που βλέπω όλους εσάς, τα γνήσια τέκνα της Μητρός Εκκλησίας και της Δωδεκανήσου, και φέρω εις την µνήµη µου την αείµνηστη Καλύµνια µητέρα µου, και ευχαριστώ τον αγαθόν Καλύµνιον πατέρα µου, που µε γαλούχησαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, και ως εκ τούτου, είµαι Έλληνας, Χριστιανός Ορθόδοξος και υπερήφανος Καλύµνιος.
Η Κάλυµνος και τα Δωδεκάνησα βρίσκονται πάντοτε µέσα εις την καρδιά µου και πάντοτε προσεύχοµαι για τον πιστό και ευγενή λαό των Δωδεκανήσων, τους συμπατριώτες µας, αλλά και για κάθε Έλληνα όπου και αν ζει. 7
Σήµερα ως Οµογένεια εορτάζουµε τη συµπλήρωση 71 ετών από την επίσηµη Τελετή Ενσωµατώσεως των Δωδεκανήσων µε την Μητέρα Ελλάδα. Σήµερον µνηµονεύοµεν µε αισθήµατα ευγνωµοσύνης όλους εκείνους τους ήρωας και ηρωίδες, που αγωνίσθηκαν διά τα δίκαια της Δωδεκανήσου, και προσευχόµεθα εις τον Σωτήρα Ιησού Χριστόν διά την ανάπαυση των ψυχών τους.
Σήµερον δε, φέρουµε εις την µνήµη µας την ιστορική εκείνη ηµέρα, την 7ην Μαρτίου 1948, όταν ο Βασιλεύς Παύλος ένδακρυς απευθυνόταν εις τον λαόν της Δωδεκανήσου λέγων: «Η σηµερινή Αγία ηµέρα είναι η ευτυχεστέρα ηµέρα της ζωής µου. Ευχαριστώ τον Θεόν διότι έλαχεν εις εµέ η τιµή να περιβάλω µε την ενεργόν στοργήν µου την Δωδεκάνησον και να ιδώ κυµατίζουσαν την Κυανόλευκον εις τον Ελληνικόν ουρανόν της.
Η Δωδεκάνησος υπήρξε πάντοτε πηγή ακτινοβολίας Ελληνικού πνεύµατος. Η Δωδεκάνησος δεν είναι µόνον Ελληνική, είναι Ελλάς!» Και τώρα έµπλεοι συγκινήσεως και εθνικής υπερηφάνειας ας αναφωνήσουμε: Ζήτω η Ελλάς, Ζήτω το ελληνικό έθνος και το γένος, Ζήτω η Δωδεκάνησος, η Κάλυμνος, η Νίσυρος, η Ρόδος, η Πάτμος, η Σύμη, η Αστυπάλαια, η Κως, η Λέρος , η Τήλος, η Κάρπαθος, η Κάσος και το Καστελόριζο. Ζήτω ο Ελληνισμός και οι Δωδεκανήσιοι της Αμερικής.
Μετά την ομιλία του Μητροπολίτη Ευαγγέλου τα χορευτικά της Κάσου, της Καλύμνου, της Νισύρου, της Τήλου και της Δωδεκανησιακής Νεολαίας ερμήνευσαν παραδοσιακούς χορούς.
