ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Μετά από 41 χρόνια διαμονής στη Νέα Υόρκη, μια από τις πιο ζεστές και πιο αγαπημένες φωνές της Ομογένειας, ίσως η μοναδική που άντεξε στο πέρασμα του χρόνου, η φωνή της Νέλλης Σαβουλίδου, αποφάσισε, να αφήσει πίσω της τις μνήμες και τις αναμνήσεις και να κάνει πράξη τους στίχους από το τραγούδι της Ελένης Βιτάλη, (στίχοι Σταμάτη Σπανουδάκη), με τίτλο: «Πάμε για άλλες Πολιτείες».
Η Νέλλη Σαβουλίδου, αφού για τρείς και πλέον δεκαετίες έγραψε την δική της ιστορία, στα ερτζιανά της Νέας Υόρκης, αφού μίλησε με τις σημαντικότερες προσωπικότητες της πολιτικής και της Εκκλησίας, αφού για πάνω από τρείς δεκαετίες φιλοξένησε δεκάδες γνωστούς και αγαπημένους τραγουδιστές, αποφάσισε να αλλάξει τόπο κατοικίας και να μετακομίσει στην Ατλαντα, κοντά στις δυο αγαπημένες της αδερφές, την Σοφία και την Αθηνά.
Η φωνή της Νέλλης, είχε αποτελέσει ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στα ραδιοφωνικά κύματα της Νέας Υόρκης και δεν ήταν τυχαίο γεγονός ότι την εποχή που μεσουρανούσε στο ραδιόφωνο, η Ομογένεια έζησε μερικές από τις πιο σπουδαίες στιγμές της ιστορίας της.
Η Νέλλη ήταν εκεί, παρούσα σε κάθε κάλεσμα για κινητοποίηση, δίπλα στο τότε αδιαμφισβήτητο ηγέτη της, τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο.
Πόσες φορές δεν έβγαλε την βροντερή φωνή του από την συχνότητα των FM του ραδιοσταθμού WEVD;
Πόσες φορές δεν προσκάλεσε, μέσω της εκπομπής της, τον κόσμο, να κατέβει στην παρέλαση, ή όποτε άλλοτε υπήρχε ανάγκη για μαζική συμμετοχή;
Η Νέλλη, συνέχιζε για πολλά χρόνια να προσφέρει την εκπομπή της και να προβάλει την Ελλάδα.
Ήταν μια όαση ενημέρωσης και ψυχαγωγίας και μια δροσερή πηγή ελληνικής μουσικής.
Αξέχαστα έχουν μείνει τα ποικίλα «εγκυκλοπαιδικά τεστ» όπως ονόμαζε η ίδια τα «τεστ γνώσεων» με τους ακροατές του ραδιοφώνου.
Τότε και τώρα
Οι παλαιότεροι θα θυμούνται με νοσταλγία την προσφορά της Νέλλης Σαβουλίδου, στο ραδιόφωνο.
Οι πιο νέοι ίσως να έχουν δει τις φωτογραφίες της Νέλλης, από τις συχνές επισκέψεις, στη ΝΥ και τα αξιοθέατα της, στον προσωπικό της λογαριασμό στο FB.
Την εποχή που σήμερα θα χαρακτηρίζαμε ως την άνοιξη του Ελληνικού ραδιοφώνου στα FM, δεν υπήρχε το You Tube, ούτε τα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Υπήρχαν μόνο κασέτες και δίσκοι βινυλίου. Όλες οι εκπομπές γινόταν με τις περίφημες στρογγυλές ταινίες μαγνητικού τύπου, που οι τεχνικοί αποκαλούσαν «Μπομπίνες».
Aν και το μεγαλύτερο μέρος από τις εκπομπές, είχε διαφυλαχθεί από τη Νέλλη είναι πολύ δύσκολο σήμερα να βρεθούν τα μηχανήματα αναπαραγωγής.
Έτσι, δεν υπάρχει για τους νεότερους και το υλικό της εποχής.
Σε μια πρόχειρη έρευνα αγοράς που κάναμε, ένα μεταχειρισμένο μοντέλο μπορεί να ξεκινήσει από τα $500 ενώ ένα καλό αγγίζει τις 2 και ενίοτε τις τρεις χιλιάδες δολάρια.
Δυστυχώς, όπως συμβαίνει συχνά στην Ομογένεια, κανένας οργανωμένος φορέας δεν ανέλαβε ποτέ πρωτοβουλία μετά την αποχώρηση της από το ραδιόφωνο, για να τιμήσει τη Νελλη και να αναγνωρίσει την προσφορά της.
Κι ας την τίμησε η Unicef και τα Ηνωμένα Έθνη.
Ήταν το 1979 που η Unicef ανακήρυξε ως «Έτος του Παιδιού» που η Νέλλη διοργάνωσε μόνη της ένα ολόκληρο φεστιβάλ για το παιδί.
Λίγο πριν φύγει για την Ατλάντα, η Νέλλη μου τηλεφώνησε και με ρώτησε αν θέλω να πάρω κάποια πράγματα από το αρχείο της.
Έτσι κλείστηκε το ραντεβού και η Νέλλη όχι μόνο μου έδωσε ένα μέρος από την τεράστια δισκοθήκη της, αλλά και ένα πολύ μεγάλο κομμάτι από το προσωπικό της αρχείο.
Ταυτόχρονα μοιράστηκε και πάλι μερικές από τις αναμνήσεις της και επίσης μου εκμυστηρεύτηκε ότι της λείπουν τα ταξίδια.
Όχι αυτά τα κοντινά, μεταξύ της Νέας Υόρκης και της Φλόριδα, αλλά τα άλλα τα μεγάλα και άγνωστα.
Κάθε φορά που πήγαινε στην Ελλάδα, συνήθως αργά τον Αύγουστο, για να είναι νωρίς τον Σεπτέμβρη στην αγαπημένη της Θεσσαλονίκη, η Νέλλη έβρισκε την ευκαιρία να μπει σε ένα πούλμαν και να βρεθεί σε άλλες χώρες.
Και όταν δεν μπορούσε να κάνει ταξίδια, η Νέλλη έβγαινε στο μπαλκόνι του σπιτιού της και κοιτούσε προς το highway.
«Θα μου λείψει», μας είπε, «το highway». «Το έβλεπα από την βεράντα του σπιτιού μου και ήξερα παρόλο που δεν ταξίδευα και πολύ τα τελευταία χρόνια, ότι κάπως έτσι ξεκινάει ένα ταξίδι».
Οι λιγοστοί φίλοι, που ζήσαμε από κοντά τις μοναδικές στιγμές ραδιοφωνικής Άνοιξης της Ομογένειας, θα θυμόμαστε πάντα την φωνή που μας κρατούσε συντροφιά κάθε Σάββατο απόγευμα, με τις «Ελληνικές Μελωδίες».
Κι όταν τις καθημερινές, αποφάσιζε η αείμνηστη Τίνα Σαντορινέου να λείψει από το πόστο της, η μοναδική φωνή που εμπιστευόταν για να την αντικαταστήσει, ήταν η φωνή της Νέλλης Σαβουλίδου.
Στη Νέλλη, που πάντα προσφέρει έναν καλό λόγο σε όλους τους συναδέλφους της, ευχόμαστε «καλό κατευόδιο» και θέλουμε να γνωρίζει ότι όλοι εμείς στις “Αναμνήσεις” όχι μόνο θα θυμόμαστε και θα τιμούμε την προσφορά της, αλλά με κάθε ευκαιρία θα υπενθυμίζουμε στους νεότερους το πέρασμα της από τα FM.
Ήταν το Νελλάκη της Ομογένειας και έτσι
θα την θυμόμαστε πάντα.