ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Από την εποχή που βρισκόμουν ακόμα στο δημοτικό, θυμάμαι ότι η μυσταγωγία της Μεγάλης Εβδομάδας ξεκινούσε νωρίς με τον «Ακάθιστο Ύμνο», για να φτάσει στο αποκορύφωμα την Μεγάλη Παρασκευή με την περιφορά του Επιταφίου, όπου ένα πλήθος πιστών κρατώντας κεριά, έψαλλε σε ρυθμό χορωδίας τα εγκώμια.
Κάπως έτσι θυμάμαι με νοσταλγία τις όμορφες και μελωδικές στιγμές του Ελληνικού Πάσχα.
Φέτος για πρώτη φορά, οι σκέψεις αυτές αναδείχθηκαν από τα χρονο-ντούλαπα της μνήμης, καθώς σε έναν ορθόδοξο χώρο λατρείας, με κατάλληλο φωτισμό «εκ φωτός αληθινού» και με φωνές που ξεκινούσαν από αγγελικές και έφταναν μέχρι το επίπεδο των σοπράνο, άλλες άλτο και άλλες μέτζο και με μπόλικους τενόρους και μπάσους, ακούσαμε όχι μόνο τα εγκώμια αλλά και τα τροπάρια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Είκοσι δύο συνολικά μέλη της Χορωδίας και άλλοι έντεκα μουσικοί με concertmaster την Τζέσικα Μπεμπεράτζι (Jessica Beberaggi).
Δεν ξέρω αν ήταν ο συνδυασμός των φωνών, ο πολύ καλός φωτισμός ή η επιλογή των κομματιών από τον μαέστρο Κώστα Τσουράκη, όμως ήταν βέβαιο πως κάτι από όλα αυτά, ξύπνησε τις μνήμες και έδωσε το έναυσμα για μια υπέροχη εμπειρία κάτω από τον τρούλο του Καθεδρικού ναού της Αγίας Τριάδος, στο Μανχάταν.
Ένα ακόμη σταθερό συμπέρασμα που βγήκε, ήταν και το γεγονός ότι το αποτέλεσμα της συναυλίας θα είχε αφήσει ικανοποιημένο και τον αείμνηστο μαέστρο Ντίνο Αναγκνόστ, δύο συνθέσεις του οποίου συμπεριλήφθηκαν στο πρόγραμμα.
Άλλωστε, τα χρόνια της θητείας του στην διεύθυνση της Χορωδίας, δύσκολα μπορούν να ξεχαστούν.
Ωστόσο, ο Μαέστρος Κώστα Τσουράκης, έχει καταφέρει να την ανεβάσει, με μεθοδική και σκληρή δουλειά σε ένα επίσης αξιοζήλευτο επίπεδο.
Μαζί με τους υπόλοιπους συνεργάτες τους και τις αγγελικές παιδικές φωνές, έφερε έναν νέο αέρα αισιοδοξίας και μέσα από τις δύσκολες συνθήκες της Πανδημίας, κατάφερε να αποκαταστήσει το κύρος της Χορωδίας και τον ρόλο της, τόσο μέσα στον λατρευτικό χαρακτήρα της Εκκλησίας όσο και εντός της Αρχιεπισκοπής.
Όσοι για λόγους καταγωγής ή και νοοτροπίας, αδυνατούν να αντιληφθούν τον ρόλο της, δεν έχουν παρά να παρακολουθήσουν μια συναυλία ή να βρεθούν μια Κυριακή στον Καθεδρικό ναό. Κι αν διαθέτουν ανοιχτό μυαλό θα καταλάβουν ότι η χορωδία έχει να προσφέρει πολλά στην Κοινότητα και να προσελκύσει κι άλλα αξιόλογα ταλέντα.
Το πρόγραμμα της περασμένης Κυριακής, ξεκίνησε με την σύνθεση: «Song For Athene», του Τζον Ταβενίρ και συνεχίστηκε με την σύνθεση «Πάτερ Ημών» του Τσαϊκόφσκι, σε απόδοση του John Koch.
Ήταν μια σύνθεση αφιερωμένη στον λαό της Ουκρανίας. Χωρίς περιττές τυμπανοκρουσίες ή άλλου είδους ανακοινώσεις.
Ακολούθησαν οι αγγελικές φωνές των παιδιών με την σύνθεση «Let There be Peace On Earth» του Sy Miller.
To πρόγραμμα συνεχίστηκε με την σύνθεση του Dino Anagnost «Kyrie Eleison», που απέδωσε η Alyson Spina. Η ίδια απέδωσε και την επόμενη σύνθεση, από το ρέκβιεμ του Μότσαρτ «Introitus & Kyrie».
Ήρθε έτσι η σειρά του μαέστρου, να παραδώσει την σκυτάλη στην βοηθό του, την Χίλαρι Μπαμπούκη, που διεύθυνε τώρα την Χορωδία για να ψάλλει ο βαρύτονος το «Αγνή Παρθένε Δέσποινα», τον ύμνο του Αγίου Νεκταρίου, σε απόδοση της Χίλαρι Μπαμπούκη.
Μια έκπληξη όμως δεν ήταν αρκετή. Χρειάστηκε και μια δεύτερη, με την απόδοση του «Το τροπάριο της Κασσιανής» από την Καρολίνα Πιλού, σε απόδοση του Ν. Ρουμπάνη και στην συνέχεια του «Σήμερον Κρεμάται» σε απόδοση της Dawn Helene (Artist in Residence, της Χορωδίας του Καθεδρικού).
Ακολούθησαν τα εγκώμια, σε απόδοση του Ντίνο Αναγκνόστ και το «Τη Υπερμάχω», με την εξαιρετική φωνή στην αγγλική, της Εva Raffaele, από την παιδική χορωδία και απόδοση της Άννα Γκάλος και Μανώλη Καλομοίρη.
Σε εκείνο το σημείο έκλεισε, αυτή η συναυλία, που ευτυχώς δεν είχε παρά μόνο ένα σύντομο εισαγωγικό καλωσόρισμα από τον προϊστάμενο του Καθεδρικού τον π. Νικόλαο Καρλούτσο και φυσικά μια σύντομη αναφορά στην σημασία και τον ρόλο της Χορωδίας από τον μαέστρο Κώστα Τσουράκη.
Ούτε επισήμους είχαμε, ούτε περιττές ενδοσκοπήσεις.
Οι προσωπικότητες ήταν επάνω στην σκηνή, διακεκριμένοι καλλιτέχνες που διαθέτουν τα εχέγγυα για καριέρα σε οποιαδήποτε σκηνή της Νέας Υόρκης, την Όπερα στο Λίνκολν Σέντερ ή το «Κάρνεγκι Χόλ», αλλά εντούτοις μετά την συναυλία μετέφεραν αγόγγυστα τα βαριά αναλόγια για να τα τοποθετήσουν και πάλι στην θέση τους.
Εάν σας δοθεί η ευκαιρία, μην διστάσετε να συμμετέχετε σε μια τόσο σημαντική μυσταγωγία στο μέλλον.
Δεν θα το μετανιώσετε και σίγουρα θα σας βοηθήσει να δείτε με άλλο μάτι τους ύμνους και την σχέση της μουσικής με τον λατρευτικό τυπικό.
Ακούσαμε στο παρασκήνιο, ότι η επόμενη άξια λόγου εκδήλωση της Χορωδίας θα είναι ένα αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη. Στις 13 Μαίου, στην αίθουσα «Χιώτη» του Καθεδρικού με την συμμετοχή της καθηγήτριας και μουσικολόγου Gail Holst-Warhaft. Μην την χάσετε.
Στην σύντομη ομιλία του ο μαέστρος Κώστας Τσουράκης ευχαρίστησε τους συνεργάτες του αλλά και την πρόεδρο του Συμβουλίου του Καθεδρικού κ. Στέλλα Παντελίδη και την σύζυγο του Αλισον Σπίνα για την στήριξη και την συμπαράσταση στο έργο του.
Μήνυμα ειρήνης
Το πρόγραμμα, απόψε, τόνισε ο Μαέστρος και διευθυντής της Χορωδίας, επιχειρεί να φέρει το μήνυμα της δύναμης της Ειρήνης σε αυτούς τους ταραγμένους καιρούς.
Οι ύμνοι αυτοί, επεσήμανε, ίσως μας υπενθυμίσουν την σπουδαιότητα της πίστης μας και μας καθοδηγήσουν, ώστε να γίνουμε απτά παραδείγματα του έργου και της αγάπης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Μετά το εξαιρετικό κονσέρτο των Χριστουγέννων, η συναυλία αυτή ήταν η καλύτερη εισαγωγή στο κλίμα και τις υμνωδίες της Μεγάλης Εβδομάδας.
Όσοι αγαπούν την μουσική, σπάνια έχουν την ευκαιρία να ακούσουν τόσες πολλές ταλαντούχες φωνές κάτω από έναν υπέροχα φωτισμένο βυζαντινό τρούλο και στο μέλλον, καλό είναι να γίνονται γνωστές σε πιο ευρύ κοινό, με την προβολή τους σε περισσότερα έντυπα η μέσα του Διαδικτύου.
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Από την εποχή που βρισκόμουν ακόμα στο δημοτικό, θυμάμαι ότι η μυσταγωγία της Μεγάλης Εβδομάδας ξεκινούσε νωρίς με τον «Ακάθιστο Ύμνο», για να φτάσει στο αποκορύφωμα την Μεγάλη Παρασκευή με την περιφορά του Επιταφίου, όπου ένα πλήθος πιστών κρατώντας κεριά, έψαλλε σε ρυθμό χορωδίας τα εγκώμια.
Κάπως έτσι θυμάμαι με νοσταλγία τις όμορφες και μελωδικές στιγμές του Ελληνικού Πάσχα.
Φέτος για πρώτη φορά, οι σκέψεις αυτές αναδείχθηκαν από τα χρονο-ντούλαπα της μνήμης, καθώς σε έναν ορθόδοξο χώρο λατρείας, με κατάλληλο φωτισμό «εκ φωτός αληθινού» και με φωνές που ξεκινούσαν από αγγελικές και έφταναν μέχρι το επίπεδο των σοπράνο, άλλες άλτο και άλλες μέτζο και με μπόλικους τενόρους και μπάσους, ακούσαμε όχι μόνο τα εγκώμια αλλά και τα τροπάρια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Είκοσι δύο συνολικά μέλη της Χορωδίας και άλλοι έντεκα μουσικοί με concertmaster την Τζέσικα Μπεμπεράτζι (Jessica Beberaggi).
Δεν ξέρω αν ήταν ο συνδυασμός των φωνών, ο πολύ καλός φωτισμός ή η επιλογή των κομματιών από τον μαέστρο Κώστα Τσουράκη, όμως ήταν βέβαιο πως κάτι από όλα αυτά, ξύπνησε τις μνήμες και έδωσε το έναυσμα για μια υπέροχη εμπειρία κάτω από τον τρούλο του Καθεδρικού ναού της Αγίας Τριάδος, στο Μανχάταν.
Ένα ακόμη σταθερό συμπέρασμα που βγήκε, ήταν και το γεγονός ότι το αποτέλεσμα της συναυλίας θα είχε αφήσει ικανοποιημένο και τον αείμνηστο μαέστρο Ντίνο Αναγκνόστ, δύο συνθέσεις του οποίου συμπεριλήφθηκαν στο πρόγραμμα.
Άλλωστε, τα χρόνια της θητείας του στην διεύθυνση της Χορωδίας, δύσκολα μπορούν να ξεχαστούν.
Ωστόσο, ο Μαέστρος Κώστα Τσουράκης, έχει καταφέρει να την ανεβάσει, με μεθοδική και σκληρή δουλειά σε ένα επίσης αξιοζήλευτο επίπεδο.
Μαζί με τους υπόλοιπους συνεργάτες τους και τις αγγελικές παιδικές φωνές, έφερε έναν νέο αέρα αισιοδοξίας και μέσα από τις δύσκολες συνθήκες της Πανδημίας, κατάφερε να αποκαταστήσει το κύρος της Χορωδίας και τον ρόλο της, τόσο μέσα στον λατρευτικό χαρακτήρα της Εκκλησίας όσο και εντός της Αρχιεπισκοπής.
Όσοι για λόγους καταγωγής ή και νοοτροπίας, αδυνατούν να αντιληφθούν τον ρόλο της, δεν έχουν παρά να παρακολουθήσουν μια συναυλία ή να βρεθούν μια Κυριακή στον Καθεδρικό ναό. Κι αν διαθέτουν ανοιχτό μυαλό θα καταλάβουν ότι η χορωδία έχει να προσφέρει πολλά στην Κοινότητα και να προσελκύσει κι άλλα αξιόλογα ταλέντα.
Το πρόγραμμα της περασμένης Κυριακής, ξεκίνησε με την σύνθεση: «Song For Athene», του Τζον Ταβενίρ και συνεχίστηκε με την σύνθεση «Πάτερ Ημών» του Τσαϊκόφσκι, σε απόδοση του John Koch.
Ήταν μια σύνθεση αφιερωμένη στον λαό της Ουκρανίας. Χωρίς περιττές τυμπανοκρουσίες ή άλλου είδους ανακοινώσεις.
Ακολούθησαν οι αγγελικές φωνές των παιδιών με την σύνθεση «Let There be Peace On Earth» του Sy Miller.
To πρόγραμμα συνεχίστηκε με την σύνθεση του Dino Anagnost «Kyrie Eleison», που απέδωσε η Alyson Spina. Η ίδια απέδωσε και την επόμενη σύνθεση, από το ρέκβιεμ του Μότσαρτ «Introitus & Kyrie».
Ήρθε έτσι η σειρά του μαέστρου, να παραδώσει την σκυτάλη στην βοηθό του, την Χίλαρι Μπαμπούκη, που διεύθυνε τώρα την Χορωδία για να ψάλλει ο βαρύτονος το «Αγνή Παρθένε Δέσποινα», τον ύμνο του Αγίου Νεκταρίου, σε απόδοση της Χίλαρι Μπαμπούκη.
Μια έκπληξη όμως δεν ήταν αρκετή. Χρειάστηκε και μια δεύτερη, με την απόδοση του «Το τροπάριο της Κασσιανής» από την Καρολίνα Πιλού, σε απόδοση του Ν. Ρουμπάνη και στην συνέχεια του «Σήμερον Κρεμάται» σε απόδοση της Dawn Helene (Artist in Residence, της Χορωδίας του Καθεδρικού).
Ακολούθησαν τα εγκώμια, σε απόδοση του Ντίνο Αναγκνόστ και το «Τη Υπερμάχω», με την εξαιρετική φωνή στην αγγλική, της Εva Raffaele, από την παιδική χορωδία και απόδοση της Άννα Γκάλος και Μανώλη Καλομοίρη.
Σε εκείνο το σημείο έκλεισε, αυτή η συναυλία, που ευτυχώς δεν είχε παρά μόνο ένα σύντομο εισαγωγικό καλωσόρισμα από τον προϊστάμενο του Καθεδρικού τον π. Νικόλαο Καρλούτσο και φυσικά μια σύντομη αναφορά στην σημασία και τον ρόλο της Χορωδίας από τον μαέστρο Κώστα Τσουράκη.
Ούτε επισήμους είχαμε, ούτε περιττές ενδοσκοπήσεις.
Οι προσωπικότητες ήταν επάνω στην σκηνή, διακεκριμένοι καλλιτέχνες που διαθέτουν τα εχέγγυα για καριέρα σε οποιαδήποτε σκηνή της Νέας Υόρκης, την Όπερα στο Λίνκολν Σέντερ ή το «Κάρνεγκι Χόλ», αλλά εντούτοις μετά την συναυλία μετέφεραν αγόγγυστα τα βαριά αναλόγια για να τα τοποθετήσουν και πάλι στην θέση τους.
Εάν σας δοθεί η ευκαιρία, μην διστάσετε να συμμετέχετε σε μια τόσο σημαντική μυσταγωγία στο μέλλον.
Δεν θα το μετανιώσετε και σίγουρα θα σας βοηθήσει να δείτε με άλλο μάτι τους ύμνους και την σχέση της μουσικής με τον λατρευτικό τυπικό.
Ακούσαμε στο παρασκήνιο, ότι η επόμενη άξια λόγου εκδήλωση της Χορωδίας θα είναι ένα αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη. Στις 13 Μαίου, στην αίθουσα «Χιώτη» του Καθεδρικού με την συμμετοχή της καθηγήτριας και μουσικολόγου Gail Holst-Warhaft. Μην την χάσετε.
Στην σύντομη ομιλία του ο μαέστρος Κώστας Τσουράκης ευχαρίστησε τους συνεργάτες του αλλά και την πρόεδρο του Συμβουλίου του Καθεδρικού κ. Στέλλα Παντελίδη και την σύζυγο του Αλισον Σπίνα για την στήριξη και την συμπαράσταση στο έργο του.
Μήνυμα ειρήνης
Το πρόγραμμα, απόψε, τόνισε ο Μαέστρος και διευθυντής της Χορωδίας, επιχειρεί να φέρει το μήνυμα της δύναμης της Ειρήνης σε αυτούς τους ταραγμένους καιρούς.
Οι ύμνοι αυτοί, επεσήμανε, ίσως μας υπενθυμίσουν την σπουδαιότητα της πίστης μας και μας καθοδηγήσουν, ώστε να γίνουμε απτά παραδείγματα του έργου και της αγάπης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Μετά το εξαιρετικό κονσέρτο των Χριστουγέννων, η συναυλία αυτή ήταν η καλύτερη εισαγωγή στο κλίμα και τις υμνωδίες της Μεγάλης Εβδομάδας.
Όσοι αγαπούν την μουσική, σπάνια έχουν την ευκαιρία να ακούσουν τόσες πολλές ταλαντούχες φωνές κάτω από έναν υπέροχα φωτισμένο βυζαντινό τρούλο και στο μέλλον, καλό είναι να γίνονται γνωστές σε πιο ευρύ κοινό, με την προβολή τους σε περισσότερα έντυπα η μέσα του Διαδικτύου.
