ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. “Άλλος για Χίο τράβηξε πήγε και άλλος για Μυτιλήνη και άλλος στης Σύρας τα στενά…” λέει το δημοφιλές άσμα που ερμήνευε ο αείμνηστος Δημήτρης Μητροπάνος το οποίο επικαλέστηκα μόλις έλαβα τη νεότερη γελοιογραφία από τον Γιώργο Σαράφογλου. Κι ενώ οι πρώην Πρόεδροι βρίσκονται ήδη σε διακοπές στην γενέτειρα και στα θέρετρα της Αμερικής η γελοιοιγραφία μας προσγειώνει ανώμαλα στο μείζον θέμα των Συλλόγων – Σφαγίδων που ταλαιπωρούν την οργάνωση τις δύο τελευταίες τουλάχιστον δεκαετίες και διαιωνίζουν το κατεστημένο.
Παραθέτουμε το σχόλιο και τις γελοιογραφίες του Γιώργου Σαράφογλου:
Ένα από τα μεγαλύτερα θέματα που δημιουργούσε ανέκαθεν τριβές στις σχέσεις μελών της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης ήταν – και είναι – τα σωματεία-σφραγίδες.
Σχεδόν όλοι συμφωνούν ότι αυτά τα σωματεία – φαντάσματα πρέπει να εκλείψουν. Δεν έχουν λόγο ύπαρξης διότι δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα και κανέναν γιατί απλά δεν έχουν μέλη.
Ιδρύονται όμως από διάφορους τύπους γιατί έτσι τους δίνεται η δυνατότητα να συμμετέχουν στα κοινά για τους δικούς τους λόγους ο κυριότερος από τους οποίους ίσως έχει να κάνει με τον εγωισμό τους και την ανάγκη τους για εξάσκηση εξουσίας. Ίσως να πηγάζει από τις ανασφάλειες τους και η ανάμειξη αυτή τους «γεμίζει»!
Όσα χρόνια θυμάμαι, σχεδόν όλα τα εκλεγμένα συμβούλια υπόσχονταν την απαλλαγή της Ομοσπονδίας από αυτά τα σωματεία-σφραγίδες και την εκδίωξη των παρείσακτων που τις αντιπροσώπευαν.
Έτσι φθάσαμε στο σήμερα με την Ομοσπονδία να βρίσκεται σε μια κατάσταση όπου παίζεται όχι το μέλλον της αλλά η ίδια η ύπαρξη της και μέσα σε όλα τα προβλήματα που την ταλανίζουν – οικονομικά, καταστατικά, προσωπικά, κλπ. – ξαναέρχεται το θέμα με τις σφραγίδες!
Λέτε;…ή θα μείνουμε στην γελοιογραφία;
One of the biggest problems that the Federation of Hellenic Societies of Greater New York faced over the years – and still persists – was the infiltration of stamp-only clubs.
These clubs were created by people with ulterior motives. They used them as a way to fulfill primarily their ineptitudes, ineptness and insecurities, or massage their egos and quite possibly to enrich themselves.
All the years I remember, all the Federation’s elected leaderships were promising to eliminate these stamp-only clubs.
And finally here we are today where the Federation with all its problems – questionable economic practices, constitutional mis-interpretations, personal animosities – is bringing up again the much sought over the years elimination of the stamp clubs.
Shall we hope?…or it will remain a cartoon?
