ΝEA ΥOΡΚΗ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την απογοήτευση που ένιωσα, όταν έμαθα ότι θα ερχόταν στην γειτονιά μου ο τότε Δήμαρχος Ρούντολφ Τζουλιάνι.
Η απογοήτευση δεν ήταν για τον ερχομό του, αλλά γιατί έπρεπε και θεώρησα καλό να τον υποδεχθώ κι εγώ ως …Δαναός.
Επρεπε δηλαδή να του προσφέρω δώρα και τι καλύτερο για έναν Έλληνα από το να κεράσεις σε αυτόν που εκτιμάς ένα σπιτικό έδεσμα.
Τότε, για μας, στην οικογένεια μου, την πρώτη θέση στα εδέσματα είχαν τα τυροπιτάκια του μπαμπά μου.
Ήταν απίθανα. Και στο μέγεθος και στην γεύση. Έτρωγες δύο και δεν χόρταινες.
Έλα δε που δεν έμοιαζαν σε τίποτε με όσα κυκλοφορούσαν την εποχή εκείνη στο εμπόριο.
Είτε, τα έτοιμα και κατεψυγμένα, είτε τα μεταγενέστερα της «Χρυσής Ζύμης».
Τελικά ο κ. Ηρακλής ετοίμασε δυο ταψιά τυροπιτάκια για τον Δήμαρχο, που θα μας έκανε την υψίστη τιμή να επισκεφθεί μια γειτονιά, που την ταλαιπωρούσε ένα συγκεκριμένο πρόβλημα.
Ο καλός και αείμνηστος πλέον, προκατοχός του, ο δήμαρχος, ο Ντέιβιντ Ντίνκινς είχε μια ιδιαίτερη κλίση και αγαπούσε το Τένις.
Κάποιοι λοιπόν υπάλληλοι της Δημαρχίας, διέδωσαν την φήμη, που έγινε κατόπιν πρωτοσέλιδη είδηση στα «τάμπλοιντ» της πόλης, οτι ο δήμαρχος είχε κάνει μυστική συμφωνία με την Ομοσπονδία του Τένις (USTA) έτσι ώστε τα αεροπλάνα που θα απογειωνόταν από το αεροδρόμιο «Λα Γκουάρντια» να μην κάνουν στροφή πάνω από το γήπεδο του Τένις, αλλά να «κόβουν» δρόμο πάνω από το Φλάσινγκ, στις κατοικημένες περιοχές, ώστε να αποφεύγουν να ενοχλούν τους αθλούμενους στο Τένις. Αυτό δεν θα ήταν σε ισχύ για μια μόνο τετραετία, αλλά εφ’όρου ζωής.
Ε, λοιπόν, είτε το πιστεύετε είτε όχι ο Τζουλιάνι, το έπιασε και το εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο. Και αυτός ήταν ο λόγος της επίσκεψης.
Να μας υποσχεθεί ότι μόλις επανεκλεγεί θα καταργήσει την συμφωνία και θα μας απαλλάξει από τον θόρυβο των αεροσκαφών που έφευγαν από το «Λα Γκουάρντια».
Γιατί, για αυτά τα τζετ που προσέγγιζαν το Αεροδρόμιο δεν ανέφερε κουβέντα.
Τι δεν καταλαβαμε;
Ότι ο δήμαρχος μας δούλευε κανονικά και με το νόμο που λένε. Ετσι λοιπόν κι ενώ τα τυροπιτάκια ήταν ακόμα μέσα στο φούρνο δύο μεγάλα μαύρα οχήματα τύπου SUV έφτασαν στον δρόμο της παλιάς μου γειτονιάς που είχε την ονομασία Georgia Rd.
Oι γείτονες υποδέχθηκαν με θέρμη τον Τζουλιάνι τον χειροκρότησαν και σχημάτισαν έναν κύκλο για να ακούσουν τις εξαγγελίες και εκείνος να ακούσει τα παράπονα για το θέμα της ρύπανσης από τον θόρυβο των αεροσκαφών.
Τα τυροπιτάκια βρισκόταν για λίγη ώρα ακόμα στο φούρνο, γιατί ο κ. Ηρακλής (σωστά) θεώρησε ότι πέντε η έξι τυροπιτάκια δεν φτάνουν και δεν είναι σωστό να προσφερθούν στον δήμαρχο ως πεσκέσι.
Χρειαζόταν τουλάχιστον δέκα ή και δεκαπέντε. Η επίσκεψη δεν κράτησε πάνω από 20 λεπτά κι εκεί την στιγμή που θα ολοκληρωνόταν, ήρθαμε αντιμέτωποι με ένα δίλημμα.
Πώς θα σερβίραμε τα τυροπιτάκια;
Στο ταψί; μόλις έβγαινε από τον φούρνο;
Σε «ταπεράκι» για να τα πάρει και να φύγει;
Το δίλημμα έγινε γρίφος και τελικά βρέθηκε μια πιατέλα από πορσελάνη και βάλαμε εκεί τα τυροπιτάκια για να τα προσφέρουμε στον Τζουλιάνι.
Κανένας άλλος γείτονας δεν σκέφτηκε να προσφέρει κάτι. Ούτε καν να δώσουν ένα λουλούδι από τον κήπο. Η πιατέλα έλαμπε και τα τυροπιτάκια έβγαζαν ακόμα αχνό καθώς είχαν μόλις βγει από τον φούρνο.
Ήταν σαν ζεστά «κρουασάν» αλλά με γεύση ανώτερη και όντως αν τα δοκίμαζε ο Δήμαρχος θα ζητούσε να γνωρίσει τον σεφ, δηλαδή τον δημιουργό τους.
Πάνω στον πανικό, να προλάβουμε να μην φύγει ο Δήμαρχος, χωρίς να τον τρατάρουμε, δεν σκεφτήκαμε ότι αυτό που θα ακολουθούσε θα μας άφηνε άφωνους.
Η ασφάλεια του δημάρχου, κάτι γεροδεμένοι αστυνομικοί, βλέποντας την πιατέλα με τα τυροπιτάκια ίσως και να νόμισαν ότι επρόκειτο για «ιπτάμενο δίσκο» ικανό να απειλήσει την ασφάλεια του Τζουλιάνι.
Ποιός ξέρει;
Μάταια προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε ότι το περιεχόμενο της πιατέλας δεν ήταν παρά φρεσκο-ψημμένα παραδοσιακά τυροπιτάκια με σπιτική ζύμη και μυζήθρα.
Ο Αστυνομικός άνοιξε το αλουμινόχαρτο, είδε το περιεχόμενο, άρπαξε την πιατέλα, την έβαλε στο θηριώδες τζιπ και μέσα σε λίγα λεπτά ο Δήμαρχος και η συνοδεία του συμπεριλαμβανομένων και των φωτογράφων που τον συνόδευαν εξαφανίστηκαν.
Τι απέγινε η πιατέλα;
Δεν μάθαμε ποτέ κάτι για την τύχη της. Αλλά ούτε και την αναζητήσαμε, όπως θα έπρεπε.
Θυμήθηκα το περιστατικό τώρα γιατί η τότε υπόσχεση του Δημάρχου ότι θα «εκτρέψει την πορεία των αεροσκαφών που ξεκινούσαν απο το αεροδρόμιο «Λα Γκουάρντια» δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
Τα αεροπλάνα έφευγαν και γύριζαν από τον ίδιο αεροδιάδρομο, πολλά χρόνια αφότου έληξε η θητεία του Τζουλιάνι. Δυστυχώς, το συμπέρασμα θα έβγαινε πολλά χρόνια αργότερα. Οταν με αφορμή τα αποτελέσματα των εκλογών για την προεδρία στις Πολιτείες όπως η Τζόρτζια (Georgia) θα επανεμφανιζόταν στο πολιτικό προσκήνιο ο τσαρλατάνος πρώην Δήμαρχος Τζουλιάνι. Για να ισχυριστεί ότι έγινε νοθεία και πρέπει επομένως να ακυρωθούν τα αποτελέσματα στην πολιτεία της Τζορτζια και σε άλλες πολιτείες.
Οι σκηνές είναι πλέον γνωστές.
Σε μια περίπτωση ο Τζουλιάνι, έδωσε συνέντευξη Τύπου μπροστά από ένα φυτώριο που είχε την ονομασία «Four Seasons», αντί να πάει, λόγου χάρη, στο ομώνυμο ξενοδοχείο.
Σε άλλη περίπτωση η μπογιά από τα μαλλιά του ανακατεύτηκε με τον ιδρώτα και άρχισε να ρέει στο μάγουλο.
Τέλος, σε μια τρίτη εμφάνιση, ο ίδιος, κάλεσε μια «μάρτυς» της υποτιθέμενης νοθείας να βγάλει την μάσκα της, που την προστάτευε απο τον Κορωνοιό, για να ακούγεται δήθεν πιο καθαρά η φωνή της.
Λίγες μέρες αργότερα, ο πρώην Δήμαρχος διαγνώσθηκε με Κορωνοιό και επειδή εργαζόταν για τον Πρόεδρο της Αμερικής μπήκε αμέσως στο νοσοκομείο και έλαβε την ίδια φαρμακευτική αγωγή που είχε λάβει αρκετές εβδομάδες νωρίτερα και ο Πρόεδρος, το γνωστό κοκτέιλ φαρμάκων της Regeneron.
Τον λυπήθηκα, αλλά δε σας κρύβω ότι με την φόρα που είχε πάρει, κατά βάθος, γνώριζα ότι θα έτρωγε μόνος του… το κεφάλι του.
Ακόμα και σήμερα όμως κλαίω για την πιατέλα που άρπαξε ο Αστυνομικός.
Αν μπορούσα να γυρίσω πίσω τον χρόνο, θα πήγαινα την άλλη μέρα στο City Hall για να την πάρω πίσω. Το δώρο ήταν τα τυροπιτάκια, όχι η πιατέλα. Αρα, είχα κάθε δικαίωμα να ζητήσω την επιστροφή της.
Δεν άξιζε σε αυτόν τον ξεπεσμένο πολιτικό, σε έναν δικηγόρο που κατέθετε χωρίς κανένα σοβαρό επιχείρημα ότι έγινε νοθεία στις εκλογές, ούτε ένα ψίχουλο από τα πεντανόστιμα εκείνα τυροπιτάκια.
Η ιστορία μας διδάσκει ότι συχνά, οι πολιτικοί κάνουν υποσχέσεις που δεν τις τηρούν. Τουλάχιστον εκείνοι που έχουν το χάρισμα να εξαπατούν τους ψηφοφόρους.
Έτσι κι ενώ φτάσαμε λίγο πριν τον γκρεμό, όταν κινδύνευσε η δημοκρατία και οι θεσμοί, η εκλογή του επόμενου Προέδρου έδωσε ανάσα στο Εθνος.
Το ζήτημα είναι τώρα πως να πείσω τον κ. Ηρακλή να ετοιμάσει άλλα τυροπιτάκια για να τα πάω εγώ προσωπικά στον Λευκό Οίκο, μόλις αναλάβει ο Μπάιντεν.
