ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Μπορεί και να μην το πρόσεχα μέσα στην τρελή κούρσα των ημέρων. Αν δεν υπήρχαν εκεί κοντά, ένα θρανίο πεταγμένο στα σκουπίδια κι ένα παλιό ντουλάπι τύπου file cabinet. Εξω από το δημοτικό σχολείο PS85Q που φέρει το όνομα του δικαστή «Τσάρλς Βαλόν» στους 31 δρόμους στην Αστόρια.
Στάθηκα για να βγάλω μια φωτογραφία με το κινητό. Σκέφτηκα να την χρησιμοποιήσω ως αντίβαρο για τους αρνητές της τηλε-εκπαίδευσης και της μάσκας.
Ευτυχώς, την ίδια στιγμή περνούσαν από την αντίθετη κατεύθυνση δύο γυναίκες και στάθηκαν για να διαβάσουν κάτι πανό που ήταν τοποθετημένα στα κάγκελα του σχολείου.
Προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, να διαβάσουν ένα πανό με ελληνική γραφή. Δεν κατάλαβα την γλώσσα που μιλούσαν, αλλά σε λίγο έφυγαν απορημένες. Είχε δίπλα κι άλλα πανό σε διάφορες γλώσσες.
Πλησίασα και διάβασα άνετα το περιεχόμενο του πανό στα ελληνικά.
Ήταν τόσο μεγάλη η έκπληξή μου, που σκέφτηκα ότι καλύτερα να το απαθανατίσω και να το διαβάσω με την άνεσή μου, αργότερα.
Όταν κάθισα σε ένα παγκάκι, στο πλησιέστερο πάρκο στην λεωφόρο «Αστόρια Μπούλεβαρντ» και διάβασα προσεκτικά το ποίημα, κατάλαβα ότι είχα στα χέρια μου έναν θησαυρό.
Οι ελληνικής καταγωγής μαθητές της Β’ (δευτέρας) τάξης του Δημόσιου Δημοτικού Σχολείου 85, έγραψαν ένα ποίημα που (πιστεύω αν διαδοθεί) θα γράψει σίγουρα ιστορία και θα κάνει περήφανους όσους δεν το διάβασαν ακόμη και θα το δουν για πρώτη φορά στις «Αναμνήσεις».
Τίτλος του ποιήματος: «Ονειρεύομαι μια Νέα Υόρκη».
Ήταν πραγματικά μια τονωτική ένεση μέσα στην πανδημία, που πιστεύω αγαπητέ αναγνώστη θα σε τραντάξει συθέμελα.
Είναι ένα ποίημα (αναρτημένο στα κάγκελα) που θέλεις δεν θέλεις σε παραπέμπει στους μεγάλους των ανώνυμων Ελλήνων ποιητές.
Σε παραπέμπει στις ωδές, στους μεγάλους ποιητές της αρχαιότητας, στο δημοτικό τραγούδι, αργότερα.
Κι όμως, τα παιδιά ζουν στο σήμερα, γνωρίζουν ή τουλάχιστον μαθαίνουν τις ρίζες και την ιστορία του σύγχρονου πολιτισμού και ταυτόχρονα εκπέμπουν ένα μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας για ένα καλύτερο αύριο.
Για μια πιο ανθρώπινη πόλη. Χωρίς ρύπανση. Για μια πόλη χωρίς κορωνοϊό. Με ασφάλεια και χωρίς μάσκες. Με δικαιοσύνη για όλους.
Μια πόλη, με περισσότερα δένδρα, με ηλεκτρικά αυτοκίνητα, (το ποίημα τα αναφέρει ως ηλεκτρονικά) με έξυπνη τεχνολογία που μπορεί να βοηθήσει ανθρώπινες ανάγκες.
Θα παραθέσω το ποίημα αυτούσιο στο τέλος του κειμένου και παράλληλα έχω την φωτογραφία του πανό για το αληθές του λόγου.
Όμως θα ήθελα εδώ να σχολιάσω ότι όταν εγω φοιτούσα στην Β’ τάξη του δημοτικού, δεν θυμάμαι να έγραφα ποιήματα ή να ονειρευόμουν για ένα καλύτερο κόσμο.
Κι όμως, στη Νέα Υόρκη του 2021 υπάρχουν ακόμα παιδιά που ονειρεύονται. Και δεν ονειρεύονται μόνο τις παραλίες της Ελλάδας και τον ήλιο της, αλλά νοιάζονται για την πόλη τους. Νοιάζονται για το περιβάλλον και για τις ανθρώπινες ζωές.
Εύγε στα παιδιά. Στα Ελληνόπουλα της Ομογένειας. Εύγε στους δασκάλους των παιδιών. Εύγε στους γονείς των παιδιών. Εύγε στην Ομογένεια, που όχι μόνο προοδεύει, αλλά σιγά-σιγά δημιουργεί τα αυριανά στελέχη της και ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία.
Δεν θα ξεχάσω ότι κάποτε μια γνωστή δημοσιογράφος από την Ελλάδα, βρέθηκε ακριβώς έξω από το σχολείο αυτό και κοιτώντας γύρω της χαρακτήρισε την περιοχή γκέτο.
Το όρο τον είχα ξανακούσει και από άλλους δημοσιογράφους, που αναφερόταν υποτιμητικά στην Ομογένεια, αλλά η δική της άποψη είχε ιδιαίτερη βαρύτητα. Με έκανε να αναρωτηθώ, αν οι εξ Ελλάδος επισκέπτες μας βλέπουν με το ίδιο μάτι, που βλέπουν τους ……
Ε, λοιπόν, τα παιδιά του δημόσιου σχολείου 85 στο Κουίνς , απέδειξαν ότι όχι μόνο δεν ζουν σε γκέτο, αλλά αντίθετα αγαπούν και σέβονται όχι μόνο την πόλη τους, αλλά και το περιβάλλον και τον άνθρωπο και τις αξίες της ζωής.
Ακόμα και για την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων έγραψαν και για το λεγόμενο bullying.
Παραθέτω λοιπόν εδώ το ποίημα που είναι: γραμμένο από μαθητές της δευτέρας τάξης του PS85Q. To Judge Charles J. Vallone School.
Το ποίημα έχει οκτώ στροφές. Η πρώτη στροφή έχει 2 γραμμές και η τελευταία 3. Οι υπόλοιπες στροφές έχουν από 5 ως 9 γραμμές.
(Σημ.: Οι «Αναμνήσεις» αναδημοσιεύουν το ποίημα από μια φωτογραφία, με την αυθεντική ορθογραφία, χωρίς διορθώσεις ή παρεμβάσεις).
Ονειρεύομαι μια Νέα Υόρκη που δεν έχει ρύπανση-καθαρό νερό, καθαρή πόλη, / που οι άνθρωποι δεν πετάνε σκουπίδια παντού, στο έδαφος και στον ωκεανό./
Ονειρεύομαι μια Νέα Υόρκη που τα πουλιά, οι γάτες, οι σκύλοι, οι σκίουροι/ Και τα ρακ-ούν, ακόμα και οι ελέφαντες, τα κόκκινα panda, και οι ορογγουτάνοι,/ Έχουν περισσότερο γκαζόν, φαγητό και καθαρό νερό./
Ονειρεύομαι μια Νέα Υόρκη που κανείς δεν τρώει ζώα ή κόβει δέντρα,/
που δεν υπάρχουν νεκρά φυτά επειδή προσέχουμε την γη./
Ονειρεύομαι μια Νέα Υόρκη που έχει περισσότερα δέντρα,/ Επειδή δίνουν οξυγόνο και μας βοηθούν να αναπνεύσουμε,/ Που υπάρχουν πολλά φυτά, γρασίδι, λουλούδια/ Λίμνες, θάλλασες και ρέματα – μια όμορφη γη./
Ονειρεύομαι μια Νέα Υόρκη που υπάρχουν περισσότερα πάρκα και μέρη/
Που μπορούν τα παιδιά να παίζουν, γεμάτα από φρέσκους, πράσινους αγκαθωτούς/ θάμνους, και φυλλώδη πορτοκαλιές, μηλιές και λεμονιές./
Ονειρεύομαι μια Νέα Υόρκη που να έχει ελεκτρονικά αυτοκίνητα/
και που η κάθε στέγη έχει ηλιακό πάνελ, καθαρό ηλεκτρονικό ρεύμα,/
που υπάρχει καλό ίντερνετ/ και πιο έξυπνη τεχνολογία που μπορεί να βοηθήσει ανθρώπινες ανάγκες./
Ονειρεύομαι μια Νέα Υόρκη που οι τέχνες αποτελούν ουσιαστικό μέρος της ζωής-/ Ζωγραφίζοντας σχέδια, με γλυπτική, μουσική και χορό./
Ονειρεύομαι μια Νέα Υόρκη που οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται παντού δίκαια, όπως / στα σχολεία και στα πάρκα, και να μπορούμε όλοι/
να πηγαίνουμε σε όμορφα μέρη./
Ονειρεύομαι μια Νέα Υόρκη που οι άνθρωποι είναι ευγνώμονες με αυτά που έχουν,/ και που δεν υπάρχουν κακοί και ψέματα./
Ονειρεύομαι μια Νέα Υόρκη που βρέχει φαγητό, που καραμέλες και oreos/
πέφτουν από τον ουρανό και που μεγαλώνουν δένδρα με καραμέλες./
Ονειρεύομαι μια Νέα Υόρκη που υπάρχει η μηχανή του χρόνου/
που μπορεί να μας φέρει πίσω στο χρόνο που ζούσε ο Θεόδωρος Ρούσβελτ./
Ονειρεύομαι μια Νέα Υόρκη που υπάρχει φίλτρο που κάνει τα κατοικίδια να πετούν,/ ή που φέρνει ότι θέλουμε μπροστά μας./
Ονειρεύομαι μια Νέα Υόρκη που κάνει πάντα ζέστη και που υπάρχουν ρόλερ κόστερ / και που μπορούμε να πηγαίνουμε στο σινεμά ξανά./
Ονειρεύομαι μια Νέα Υόρκη που υπάρχει ειρήνη, χωρίς μάχη και κλέφτες/
που οι άνθρωποι είναι καλοί, μοιράζουν αυτά που έχουν, δεν χτυπούν ούτε παλεύουν./ Ονειρεύομαι μια Νέα Υόρκη που όλοι είναι υγιείς και ασφαλείς./ που όλοι στέκονται δυνατοί και ψηλοί./
Ονειρεύομαι μια Νέα Υόρκη που όλοι έχουν ένα σπίτι,/ με άνετους καναπέδες που μπορείς να τραβήξεις να γίνει κρεβάτι/ και μαγαζιά κοντά που μπορούμε να βρούμε ότι χρειαζόμαστε./
Ονειρεύομαι μια Νέα Υόρκη που αισθανόμαστε καλά με το σώμα μας,/
άσκηση, ενέργεια, και άθληση./
Ονειρεύομαι μια Νέα Υόρκη που δεν υπάρχει κορωνοιός/ που οι άνθρωποι παραμένουν ασφαλείς και φοράνε μάσκες,/ και τίποτα δεν μπορεί να μας αρρωστήσει./
