ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Για όσους πρόλαβαν να γνωρίσουν τον εξαίρετο και διεθνώς αναγνωρισμένο αείμνηστο ζωγράφο Νάσο Δάφνη, (1914-2010), η πρόσκληση που έλαβαν από το Γενικό Προξενείο να παραβρεθούν στα εγκαίνια έκθεσης με τα έργα του, ήταν μια ευκαιρία να θαυμάσουν για άλλη μια φορά τον δυναμισμό της τέχνης του.
Ταυτόχρονα, ήταν η πρώτη δια ζώσης εκδήλωση στο Προξενείο μετά από πολύ καιρό, λόγω της Πανδημίας και για αυτό όπως ήταν αναμενόμενο τηρήθηκαν όλα τα μέτρα προστασίας και για αυτό έγινε και έλεγχος πιστοποιητικών εμβολιασμού.
Ευχάριστη έκπληξη ήταν η άμεση ανταπόκριση του κοινού που αγαπάει την τέχνη και ειδικά ανθρώπων που ασχολούνται και οι ίδιοι με την τέχνη, όπως η πολύ γνωστή γλύπτρια και προσωπική φίλη του Δάφνη η Μόρφυ Γκίκα.
Η ταυτόχρονη αντιπαράθεση με έργα γλυπτικής του Γιώργου Πετρίδη, σε μορφή μικρών αγαλμάτων ήταν μια σκόπιμη πρόκληση για τους επισκέπτες της έκθεσης.
Τους φίλους της Τέχνης καλωσόρισε ο Γενικός Πρόξενος Δρ. Κωνσταντίνος Κούτρας, που αναφέρθηκε με θερμά λόγια στην σημασία της πρωτοβουλίας να φιλοξενήσουν μια τέτοια έκθεση. Ο κ. Κούτρας παρουσίασε και τον διοργανωτή της έκθεσης, αυτόν που ονομάζουμε curator, τον Πολ Λάστερ, γνωστό στους κύκλους της Τέχνης τόσο από το συγγραφικό του έργο, όσο και από τις συμμετοχή του σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις, την διοργάνωση εκθέσεων στο P.S.1 και άλλα σημαντικά μουσεία αλλά και ως ομιλητή σε θέματα τέχνης.
Η συνάντηση αυτή, ενός αναγνωρισμένου και ενός νέου καλλιτέχνη είχε στόχο να δείξει όχι μόνο την διαφορά της «form με το figure», αλλά και το γεγονός ότι και οι δύο καλλιτέχνες γεννήθηκαν στην Ελλάδα και μετανάστευσαν στη Νέα Υόρκη σε νεαρή ηλικία, χωρίς ωστόσο να διακόψουν τους δεσμούς τους με την πατρίδα τους και πολλές περιπτώσεις να παίρνουν διαρκώς έμπνευση από εκεί.
Ο αείμνηστος Νάσος Δάφνης γεννήθηκε στις Κροκεές Σπάρτης και ασχολήθηκε με την τάση που τον έκανε γνωστό από την δεκαετία του 1950.
Η τεχνική του είχε στόχο να απελευθερώσει το χρώμα από την φόρμα. Έτσι χρησιμοποίησε μια σειρά χρωμάτων για να δημιουργήσει την αίσθηση του χώρου και της κίνησης και του βάθους πεδίου.
Πολύ σύντομα οι ειδικοί, αναγνώρισαν τον Δάφνη ως καλλιτέχνη που ναι μεν ακολουθεί κάποια συγκεκριμένη τάση αυτή της αφηρημένης τέχνης, αλλά ταυτόχρονα βρίσκεται να προπορεύεται από την επόμενη.
Εκτός από τα πολλαπλά βραβεία ο Δάφνης είχε την τύχη να επιλέξουν τα έργα του μουσεία όπως το Γκουγκενχάιμ, το Γουίτνεϊ, το Μ.Ο.Μ.Α, το μουσείο της Βαλτιμόρης και το μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Θεσσαλονίκης.
Από το 1915 τα έργα του Δάφνη αντιπροσωπεύει η Γκαλερί Richard Taittinger.
Στα εγκαίνια της έκθεσης εκτός από τον διοργανωτή της Έκθεσης κ. Πολ Λάστερ και τον αντιπρόσωπο των έργων Ρίτσαρντς Τέτινγκερ ήταν παρών και ο γιός του καλλιτέχνη Νάσου Δάφνη, ο Δημήτρης Δάφνης.
Ο έτερος καλλιτέχνης ο Γιώργος Πετρίδης που γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964, ακολουθεί τις τεχνικές που ξεκίνησαν από την αρχαιότητα τότε που οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν πηλό για να δημιουργήσουν αγαλματίδια ή άλλης μορφής καλλιτεχνήματα.
Όπως αναφέρεται στο βιογραφικό του σημείωμα, ο καλλιτέχνης δεν κρύβει τις επιρροές και από νεότερους εκπροσώπους του είδους, που δημιούργησαν παρόμοια έργα στην Ιταλία και την Γαλλία.
Σπούδασε τέχνες στο New York Studio καθώς και στο Παρίσι, στην φημισμένη «Academie de la Grande Chaumiere”.
Ωστόσο για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στην ζωή του ασχολήθηκε με τα οικονομικά θέματα, κάνοντας μια επιτυχημένη καριέρα στην Wall Street.
Τα έργα του έχουν παρουσιαστεί σε εκθέσεις στο Ντουμπάϊ, την Μύκονο, το Μονακό, την Αθήνα και το Λονδίνο και φυσικά και τη Νέα Υόρκη.
Η έκθεση θα παραμείνει ανοικτή για το κοινό μέχρι και τις 20/1 και οι ώρες λειτουργίας είναι από τις 9:30 το πρωί μέχρι τις 2:30 το μεσημέρι.
