ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ελληνοπρεπής, επιβλητική, πλούσια σε συγκινήσεις και ελπιδοφόρα με όλη τη σημασία της λέξεως ήταν η εις πρεσβυτέρου χειροτονία του π. Γεωργίου Καζούλη, η οποία έλαβε χώρα το πρωί του Σαββάτου στον ιστορικό ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Μπρούκλιν.
Πρόκειται για την πρώτη εις πρεσβυτέρου χειροτονία μετά την απόφαση της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου και του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την αποχή των πιστών από τη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, λόγω του κινδύνου εξάπλωσης του κορωνοϊού και της καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης που επικρατεί στις περισσότερες πολιτείες των ΗΠΑ.
Η χειροτονία έγινε παρουσία του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος του π. Γεωργίου και οι πιστοί τήρησαν στο ακέραιο τις υποδείξεις των αρχών και του Αρχιεπισκόπου, κ. Ελπιδοφόρου για την τήρηση της αποστάσεως των 6 περίπου ποδιών.
Οι γονείς του π. Γεωργίου Καζούλη, Ιωάννης και Ευαγγελία Καζούλη και οι μεγαλύτερες αδελφές του μοναχή Κυριακή και Μαριάννα λόγω της απαγόρευσης των πτήσεων από την Ευρώπη δε μπόρεσαν να παραστούν και παρακολούθησαν τη χειροτονία μαζί με τις εκατοντάδες των ομογενών μέσω του ανοικτού κυκλώματος της Αρχιεπισκοπής, καθώς επίσης και της ζωντανής μετάδοσης στο Facebook των «Αναμνήσεων».
Στην Θεία Λειτουργία και τη Χειροτονία χοροστάτησε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, κ. Ελπιδοφόρος βοηθούμενος από τους π. Δαμασκηνό Γκανά, ιερατικό προϊστάμενο της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Μπρούκλιν, π. Γεράσιμο Μακρή, ιερατικό προϊστάμενο του Τιμίου Σταυρού στο Μπρούκλιν, π. Κωνσταντίνο Καλογρίδη, ιερατικό προϊστάμενο του Αγίου Δημητρίου Τζαμέικα και τους διακόνους, Σπυρίδωνα Χατζή και Αυγουστίνο Θωμά.
Παρέστησαν επίσης συμπροσευχόμενοι ο ιερατικός προϊστάμενος της κοινότητας της Αναλήψεως στο Φέρβιου, π. Χρήστος Παππάς, ο διάκων Μιχαήλ Γιαβρής, καθώς επίσης και οι Άρχοντες του Οικουμενικού Πατριαρχείου Στυλιανός Σερβούδης, Σταύρος Χαβιάρας και Άγγελος Μαλλάς.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, κ. Ελπιδοφόρος απευθυνόμενος στον π. Γεώργιο τόνισε ότι η χειροτονία γίνεται σε καιρό πολέμου.
«Είναι, Γεώργιε, καιρός πολέμου και σε συνθήκες πολέμου σε καλεί η εκκλησία σε αυτή τη δύσκολη στιγμή με άδειες τις εκκλησίες, με άδειους δρόμους, με κλειστά τα καταστήματα και τους ανθρώπους κλεισμένους με φόβο στα σπίτια τους. Η Εκκλησία έρχεται και επιστρατεύει εσένα, έναν νέο, όπως συμβαίνει σε όλους τους πολέμους. Όταν γίνεται συστράτευση καλούμε τους νέους και δυνατούς ανθρώπους να αναλάβουν τον αγώνα», επεσήμανε, υπενυμίζοντας ότι σήμερα είναι η ώρα να υπηρετήσουμε τον άνθρωπο.
Δήλωση Ελπιδοφόρου
Μετά το πέρας της χειροτονίας ο κ. Ελπιδοφόρος απαντώντας σε ερώτηση των «Αναμνήσεων» και της «Greek News» σχετικά με τη χειροτονία επεσήμανε: «Είναι καιρός πολέμου. Όλοι οι πολιτικοί ηγέτες αυτό λένε και όλοι μας αυτό αισθανόμαστε ότι είναι καιρός πολέμου, έναν πόλεμο που δεν έχει κάνει ποτέ η ανθρωπότητα. Μάχεται με κάτι το οποίο είναι αόρατο, με μια ασθένεια που δεν ξέρει πώς να την αντιμετωπίσει και το χειρότερο είναι ότι αυτός ο πόλεμος είναι παγκόσμιος και απειλεί όλη την ανθρωπότητα.
Ελπίζω ότι το καλό που θα βγει από αυτόν τον πόλεμο είναι να μάθει η ανθρωπότητα να συνεργάζεται ανεξαρτήτως κρατών, εθνών, γλωσσών και ανεξαρτήτως των εθνοτήτων που υπάρχουν ήδη μεταξύ των κρατών. Να μάθουν τα έθνη να συνεργάζονται μεταξύ τους, γιατί αυτό που απειλεί δε απειλεί ένα συγκεκριμένο έθνος. Προσεύχομαι να βγει τουλάχιστον αυτό το καλό από αυτόν τον πόλεμο.
Εμείς οι κληρικοί στον πόλεμο αυτό μπαίνουμε με τα πνευματικά μας όπλα, όπως είναι η προσευχή και η εκζήτηση της Θείας φώτισης, την οποία ζητάμε όχι μόνο για τους πολιτικούς μας οι οποίοι αγωνίζονται για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, αλλά και στους επιστήμονες οι οποίοι εργάζονται νύχτα μέρα στα εργαστήρια για να βρουν τη θεραπεία και το εμβόλιο.
Ας ελπίσουμε ότι ο Κύριος θα ακούσει γρήγορα την προσευχή μας, η οποία είναι θερμή ώστε το Πάσχα να γιορτάσουμε όχι μόνο την Ανάσταση του Κυρίου, αλλά και την Ανάσταση όλης της ανθρωπότητας και αυτής της γενεάς η οποία μάχεται με αυτόν τον θανατηφόρο ιό».
Ο ιερατικός προϊστάμενος της κοινότητας της Κοίμησης της Θεοτόκου, π. Δαμασκηνός Γκανάς, απαντώντας σε ερώτηση των «Αναμνήσεων» επεσήμανε: «Είμαστε πολύ χαρούμενοι. Ήταν μια συγκινητική ημέρα σήμερα, και μια αρχή της ιερατικής σταδιοδρομίας του νέου εφημερίου μας, οι προσευχές είναι μαζί του και του ευχόμαστε κάθε επιτυχία στη ζωή του και ο Κύριος να τον ευλογεί να υπηρετήσει την κοινότητά μας και να είναι πάντα άξιος».
Ομιλία π. Γεωργίου Καζούλη
Η ομιλία του π. Γεωργίου Καζούλη άγγιξε τις καρδιές των παρισταμένων και μετά παράκλησής των την δημοσιεύουμε αυτοτελή.
«Βαθιά συναισθήματα χαράς, συγκίνησης, φόβου και ευγνωμοσύνης πλημμυρίζουν την καρδιά μου, καθώς στέκομαι ενώπιον σας και ενώπιων του Αγίου Θυσιαστηρίου, ώστε η χάρις του Αγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος, δια των αγίων χειρών σας να με αξιώσει να λάβω τον δεύτερο βαθμό της ιεροσύνης, την φοβερά παρακαταθήκη η οποία ξεκίνησε από τους Αγίους Αποστόλους και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Γεμάτος συναισθήματα χαράς, διότι από μικρό παιδί είχα τον πόθο να ακολουθήσω την ιεροσύνη. Βέβαια, ποτέ δεν πίστεψα στον εαυτό μου ότι θα ήμουν άξιος αυτής της μεγάλης δωρεάς του Κυρίου μας, αλλά όλα τα χρόνια περίμενα πότε θα παραβλέψει ο Ουράνιος μας πατέρας τα λάθη μου και τις αδυναμίες μου και ως στοργικός πατέρας να με πιάσει από το χέρι και να με ευσπλαχνιστεί όσο κανέναν άλλο στον κόσμο. Το έλεος σου Κύριε καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου
Η συγκίνηση μου είναι βαθύτατη, διότι η ευλογία του πανάγαθου Θεού όρισε εσάς Σεβασμιώτατε γι’ αυτό τον ρόλο του στοργικού και ευσπλαχνικού πατέρα. Έναν ρόλο τον οποίο κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί καλύτερα από Εσάς. Από την πρώτη στιγμή που ήρθατε στην Αρχιεπισκοπή της Αμερικής, ως ο καλός ποιμήν, παρόλο που οι ευθύνες σας και οι αρμοδιότητες σας είναι τόσες πολλές, τρέξατε να σώσετε και να ασχοληθείτε με εμένα τον τελευταίο και ανάξιο, το απολωλός πρόβατο.
Συγκινούμε επίσης όταν σκέπτομαι τον εαυτό μου, πριν από 20 σχεδόν χρόνια, μαθητής στην Αθωνιάδα εκκλησιαστική Ακαδημία του Αγίου Όρους όπου τότε άρχισε να φουντώνει ο πόθος μου για την Ιερωσύνη, ον τρόπον επιποθεί η έλαφος επι τας πηγάς των υδάτων ούτος επιποθεί η ψυχή μου προ σε ο Θεός και μπροστά στην εικόνα της Παναγίας μας του Άξιον Εστίν στον ιστορικό ναό του πρωτάτου έκανα τις πρώτες μου προσευχές, ώστε να με αξιώσει ο Θεός μια μέρα να γίνω ένας λειτουργός του Υψίστου. Και η παναγία μας να σταθεί αρωγός στην επιθυμία μου αυτή για όσο διάστημα και αν χρειαστεί να περιμένω.
Υπομενων υπεμεινα τον Κυριον και προσεσχε μοι και εισηκουσε της δεησεως μου.
Φόβος και Δέος καταλαμβάνει την ψυχή μου, διότι συναισθάνομαι την ευθύνη και το Μέγα προνόμιο το οποίο επωμίζομαι. Όπως αναφέρει ο ιερός Χρυσόστομος ¨ Η ιεροσύνη ασκείται μεν επί της γης, αλλά ανήκει στην τάξη των επουρανίων ταγμάτων¨
Η ιεροσύνη είναι ένα φοβερό μυστήριο το οποίο μέχρι και οι άγγελοι που δοξολογούν ακατάπαυστα τον Θεό τρέμουν όταν βλέπουν τον ιερέα ως φορέα της Θείας Χάριτος να δανείζει τα χέρια του, και ολόκληρο το είναι του για την αναίμακτη θυσία κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας.
Τι πανέμορφη συγκυρία συμβαίνει σήμερα, παρόλο που βρίσκομαι στην άλλη άκρη του κόσμου από το νησί της Ρόδου στο οποίο γεννήθηκα. Ο ναός του χωριού μου είναι αφιερωμένος στη Κοίμηση της Θεοτόκου εκεί που από μικρό παιδάκι ξεκίνησα ως ιερόπαιδο και σήμερα πάλι βρίσκομαι στην εκκλησία της κοίμησης της Θεοτόκου. Επίσης ο ιερός ναός όπου υπηρετούσα ως ιεροψάλτης για μερικά χρόνια, ήταν αφιερωμένος στον Τίμιο Σταυρό, Του οποίου την προσκύνηση εορτάζομε αύριο.
Η εκκλησία μας τοποθετεί τον Τίμιο Σταυρό στο μέσον της Μεγάλης Τεσσαρακοστής για προσκύνηση ώστε να λάβουμε όλοι οι πιστοί δύναμη και να συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Ο Τίμιος Σταυρός είναι το όπλο εναντίον του κακού, το καύχημα των Χριστιανών και το σύμβολο τις υπέρτατης θυσίας και της άκρα ταπεινώσεως. Η πορεία του κάθε Χριστιανού και ιδιαιτέρως του ιερέως, είναι πορεία σταυρική. Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι. Ο ιερέας καλείται να μιμηθεί τον καλό ποιμένα, τον Ιησού Χριστό, ο οποίος θυσίασε τον εαυτό του για εμάς τους αμαρτωλούς.
Επιπλέον σε αυτή την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής έρχεται στον νου μου η προσευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου την οποία διαβάζουμε στις ακολουθίες αποκλειστικά αυτές τις μέρες. Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργείας, φιλαρχίας καὶ ἀργολογίας μή μοι δως. Πνεῦμα δὲ σωφροσυνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καὶ ἀγάπης, χάρισε μοι, τὸ σω δουλο.
Ναί, Κύριε καὶ Βασιλιᾶ, δώρησέ μου νὰ μπορῶ νὰ βλέπω τὰ δικά μου λάθη, καὶ νὰ μὴ κατακρίνω τὸν ἀδελφό μου, σὺ ποὺ εἶσαι εὐλογημένος, πάντοτε.
Αυτή η προσευχή συνοψίζει την πνευματική ζωή του κάθε ανθρώωπου και είναι μια χρήσιμη και αναγκαία πυξίδα στην ζωή μας.
Επίσης αυτό τον καιρό όλοι οι πιστοί περνούμε σκληρή δοκιμασία καθώς ταλανίζεται ο κόσμος ολόκληρος από την πανδημία της νέας γρίπης. Όπως ψάλλουμε στο μέγα απόδειπνο η μόνη μας ελπίδα και βοηθός, σε ότι και να περνάμε είναι ο Κύριος μας… Κύριε τῶν Δυνάμεων, στάσου πλάι μας,διότι ἄλλον συμπαραστάτη ἀπὸ ἐσένα, στὶς θλίψεις μας, δὲν ἔχουμε. Κύριε τῶν Δυνάμεων, ἐλέησέ μας.
Επιτρέψτε μου να ψελλίσω λόγους ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης προς τον Κύριο μας Ιησού Χριστό και Θεό για τις αναρίθμητες δωρεές στη ζωή μου:
Ότι πρέπει σοι πασα δόξα τιμή και προσκύνησις. τι ανταπωσωμεν τω Κυρίω περί πάντων όν ανταπέδωκεν ημίν.
Με ευγνωμοσύνη και σεβασμό στρέφομαι νοητά στους γονείς μου Ιωάννη και Ευαγγελία, οι οποίοι δεν είναι σήμερα εδώ παρόλο που το επιθυμούσαν, να ασπαστώ την δεξιάν τους χείρα και να πάρω την ευχή τους. Είναι οι άνθρωποι τους οποίους αγαπώ πολύ και οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την υλική και χριστιανική ανατροφή την οποία μου παρείχαν από τη πρώτη στιγμή που με έφεραν στον κόσμο. Ως στοργικοί γονείς μου έδειχναν πάντοτε ποιος είναι ο πραγματικός μου ουράνιος πατέρας και με ενθάρρυναν να αγαπώ τον Θεό πάνω από όλα.
Επίσης ευχαριστώ τις δύο μεγαλύτερες αδελφές μου, την μοναχή Κυριακή και την Μαριάννα, οι οποίες κι αυτές με πολύ αγάπη με προστάτευαν, με δίδασκαν και με βοηθούσαν σε ότι κι αν χρειαζόμουν κάθε μέρα μέχρι σήμερα.
Ευχαριστώ όλους του δασκάλους και καθηγητές μου στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, την φοίτηση μου στην Αθωνιάδα και την Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, οι οποίοι ο καθένας με τον τρόπο του μου έδωσαν τις γνώσεις των γραμμάτων, την γνώση για την έρευνα των γραφών και την έμπνευση των Αγίων Πατέρων της εκκλησίας μας.
Θερμές ευχαριστίες εκφράζω στους Αγιορείτες πατέρες για την αγάπη και τις συμβουλές τους, το διάστημα της φοίτησης μου στην Αθωνιάδα Σχολή.
Τον σεβασμό μου και τις ευχαριστίες μου στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ρόδου κ. Κύριλλο για την ευλογία του και την ευγενική του χορήγηση υποτροφίας για όλα τα έτη της φοιτήσεως μου στην Θεολογική σχολή.
Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κένυας κ. Μακάριο και στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ουγκάντας κ. Ιωνά οι οποίοι μου επέτρεψαν εθελοντική ιεραποστολική εργασία στους Αφρικανούς αδελφούς μας. Εκεί έλαβα τις πιο δυνατές εμπειρίες της ζωής μου αλλά πήρα και το πιο δυνατό μάθημα ζωής ώστε όλες τις δύσκολες και αθλίες συνθήκες τις οποίες είδα εν ιδίοις όμμασι να εκτιμήσω τις άπειρες ευλογίες τις οποίες μας παρέχει ο Πανάγαθος Θεός μας.
Ευγνωμοσύνη, αγάπη και σεβασμό τρέφω στο πρόσωπο του πατρός Ελπιδίου Βαγιανάκη ο οποίος μου έδωσε όλα τα εφόδια, τις διδασκαλίες, και έθεσε τις βάσεις για την πνευματική μου ζωή από την παιδική μου ηλικία.
Ευχαριστώ πολύ τον πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη πατέρα Νεκτάριο, ιερατικώς προϊστάμενο της κοινότητας του Αγίου Δημητρίου και πρόσφατα διορισμένο αρχιερατικό μας επίτροπο, καθώς και όλους τους πατέρες για την άριστη συνεργασία και αγάπη τους το διάστημα το οποίο ήμουν ιεροψάλτης στην μεγαλώνυμη κοινότητα.
Θερμές ευχαριστίες αναπέμπω στον Θεοφιλέστατο, επίσκοπο Μηδείας κ. Απόστολο και Αρχιγραμματέα της ιεράς επαρχιακής συνόδου. Με πολύ αγάπη και υπομονή με δίδαξε τα πρώτα μου βήματα ως διάκονος. Κοντά του ωφελήθηκα πολύ. Η εμπειρία του και ο τρόπος του στην τέλεση των ακολουθιών μου προκαλούσε πάντοτε τον θαυμασμό. Οι συμβουλές του και η κατευθύνσεις του είναι πολύ βοηθητικές και ενισχυτικές στη ζωή μου.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες απευθύνω στον πνευματικό μας πατέρα π. Κωνσταντίνο Καλογρίδη, έναν απλό και ταπεινό ιερέα της Αρχιεπισκοπής μας, ο οποίος με ευσπλαχνία, αγάπη, και πολλές προσευχές στηρίζει εμένα και την οικογένειά μου στον πνευματικό μας αγώνα. Ανοίγοντας την καρδιά μας σε αυτόν αντλούμε κουράγιο και δύναμη και κάτω από το πετραχήλι του βλέπουμε καθαρά την ευγένεια, την γαλήνη και την Χάρη του Θεού.
Ευχαριστώ θερμά την κοινότητα της Κοίμησης της Θεοτόκου και ιδιαίτερα τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Δαμασκηνό για την αγάπη τους και την υποστήριξη τους όλο το διάστημα το οποίο βρίσκομαι εδώ. Μέσα από την πολύχρονη εμπειρία του πάτερ, μαθαίνω πολλά και κάθε μέρα θα τον ευγνωμονώ για το υπόλοιπο της ζωής μου για όσα έχει προσφέρει σε μένα και την οικογένεια μου.
Δεν μπορώ να παραλείψω τις ευχαριστίες μου στην οικογένεια του άρχοντα του οικουμενικού πατριαρχείου κ. Στυλιανού Ζερβούδη, την οικογένεια του κουμπάρου μου Ιωάννου Παράβαλου, και την οικογένεια του κουμπάρου μου Δημητρίου Σιταρά για όσο μου έχουν συμπαρασταθεί.
Καθώς επίσης και όλους τους πατέρες και πιστούς αδελφούς, παρόντες και μη, οι οποίοι δεν μπόρεσαν να έρθουν λόγω των περιοριστικών μέτρων για την αποφυγή της εξάπλωσης του ιού.
Οι γονείς της γυναίκας μου Δήμητρας, Νικόλαος και Μαρία, τους οποίους αγαπώ πολύ και τους ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου, μου άνοιξαν το σπίτι τους με αγάπη και με αγκάλιασαν ως ένα πραγματικό παιδί τους. Οι θυσίες τους, η τιμιότητα τους, η ευλάβεια τους και το δόσιμο του εαυτού τους ώστε να είναι πάντοτε δίπλα μας σε ότι χρειαστούμε είναι λίγα από τα πολλά τα οποία μπορώ να αναφέρω. Το ίδιο και τα αδέλφια της, π. Εφραίμ και Αθανάσιος με αγκάλιασαν με αγάπη ως ένα νέο μέλος της οικογένειας τους, ως τον μικρό τους αδελφό. Τους ευχαριστώ πολύ για τις προσευχές, τις συμβουλές, την αγάπη, και την βοήθεια που προσφέρουν καθημερινά.
Δοξάζω τον Κύριο για το μεγαλύτερο δώρο Του στη ζωή μου μέχρι σήμερα, την σύζυγο μου Δήμητρα, την εκλεκτή της καρδιάς μου. Την αγαπώ πολύ, Την ευχαριστώ πολύ, και θα την ευγνωμονώ πάντοτε διότι δέχτηκε με χαρά να σηκώσουμε μαζί το Σταυρό της ιεροσύνης. Μέσα από τον πολλαπλό ρόλο της ως σύζυγος και μητέρα…προσφέρει έμπρακτα την αγάπη της απέναντι μου και με το παράδειγμα της νουθετεί και καλλιεργεί την ψυχούλα της κορούλας μας Άννα – Μαρίας. Το φωτεινό χαμόγελο της, η μεγάλη της αγκαλιά , η έμπρακτη προσφορά της, η υπομονή της, η απλότητα, η αγάπη της, η πιστή της και πάνω όλα η προσευχή της δημιουργούν ένα χριστιανικό πρότυπο συζύγου.
Σεβασμιώτατε, Αρχιεπίσκοπε Αμερικής και πνευματικέ μας πατέρα, με υιική αφοσίωση και βαθύτατη συγκίνηση σας ευχαριστώ πολύ για την δυνατότητα την οποία που δίνετε να υπηρετήσω στην Ιερά Αρχιεπισκοπή μας. Πρέπει να φανώ θαρραλέος και πιστός στην Αγία μας εκκλησία. Να εργαστώ με όλες μου τις δυνάμεις ώστε να μην αγνοήσω κανέναν από τους έχοντας ανάγκη αδελφούς μου εν Χριστώ.
Θα σας ευγνωμονώ πάντοτε γι’ αυτή την ευλογία την οποία μου χαρίζετε σήμερα. Στο πρόσωπο σας βλέπω τον άξιο πνευματικό στοργικό πατέρα και ηγέτη, με την δραστήρια εργατικότητα σας να μας παρακινεί κι εμάς να δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό για την εκκλησία και τους εν Χριστώ αδελφούς μας.
Ζητώ ταπεινά από όλους όσους έχω συναντήσει στη ζωή μου, με όσους συνεργάστηκα και συναναστράφηκα, να με συγχωρήσετε για τα λάθη μου τα εκούσια και τα ακούσια και για τις πνευματικές μου ελλείψεις. Να με συγχωρήσετε αν σας πλήγωσα, να με συγχωρήσετε αν σας στενοχώρησα, να με συγχωρήσετε αν σας προσέβαλα, να με συγχωρήσετε αν σας κατέκρινα.
Εύχεστε παρακαλώ για μένα τον ελάχιστο να πορεύομαι εν φόβω Κυρίου και να αναδειχθώ άξιος δούλος της αγαθότατος Του. Πλησιαζοντας στο Άγιο Βήμα και συναισθανόμενος την αναξιότητα μου ταπεινά παραδίδομαι στο άπειρο έλεος του Θεού.
Δοξάζοντας τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, την μίαν Τρισυπόστατον Θεότητα, δια πρεσβειών της Υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, την δύναμη του τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, εισέρχομαι εις τα Άγια των Αγίων για να λάβω δια των τίμιων χειρών σας την χάρη της Ιεροσύνης.
Ιδού ο δούλος Κυρίου γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου.
