Κύριε Διευθυντά,
Στις 15 Ιανουαρίου 1950 τα 95,5% των Κυπρίων ψήφισαν «Ενωσιν και μόνο Ενωσιν με την αθάνατον μητέραν Ελλάδαν». Αυτή ήταν η έκφραση του προαιώνιου πόθου των Ελλήνων της Κύπρου, του ιερού αυτού σκοπού που δεν μπορεί και δεν πρέπει εγκαταλειφθεί όσα χρόνια και αν περάσουν, όσοι σκόπελοι και αν υπάρξουν, όσες και αν είναι οι απειλές του Αττίλα.
Η Κύπρος είναι Ελλάδα. Δεν ενσωματώθηκε στον εθνικό κορμό παρά την καθολική θέληση του λαού της και τούτο γιατί οι δολοπλοκίες και οι πολιτικές τρικλοποδιές των ξένων και ιδιαίτερα των Εγγλέζων δεν το επέτρεψαν. Προσπάθησαν μάλιστα να την αποξενώσουν, να την εκτρέψουν από την ιστορική της πορεία, τον φυσιολογικό της προορισμό.
Δυστυχώς, έχουν γίνει πάμπολλα λάθη, αδέξιοι χειρισμοί τόσο πριν αλλά και μετά την εισβολή που μας έφεραν εδώ που είμαστε σήμερα. Είναι οδυνηρό, τραγικό αυτό που βιώνουμε. Αντί για Ένωση που χάριν της έγιναν τόσοι αγώνες, τόσες θυσίες, η Κύπρος βρίσκεται υπό ημικατοχή με κίνδυνο ολικής κατάληψης από τον Αττίλα.
Το Ενωτικό δημοψήφισμα του 1950, μας υπενθυμίζει το οφειλόμενο εθνικό χρέος. Η Κύπρος αναπόσπαστο τμήμα του ελληνισμού, ήταν, είναι και θα πρέπει να παραμείνει ελληνική. Ο ελληνισμός, ενωμένος και αδιάσπαστος, οφείλει να κρατήσει ελληνική την ελεύθερη Κύπρο και να απελευθερώσει την τουρκοκρατούμενη.
Η Κύπρος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την Ελλάδα, αλλά και η Ελλάδα χωρίς την Κύπρο θα είναι μόνιμα ακρωτηριασμένη, μόνιμα αποδυναμωμένη. Η Κύπρος, μεγάλο, εκλεκτό, κομμάτι του Έθνους, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφεθεί μόνη, έρμαιο στις ορέξεις του Αττίλα.
Οι Κύπριοι και ο Ελληνισμός θα πρέπει να υπερασπιστούμε την γη των προγόνων μας. Η μάνα Ελλάς, όπως κάθε απλή μάνα, οφείλει να κοιτάζει με προσοχή όλα τα παιδιά της, ιδιαίτερα αυτά που διατρέχουν κίνδυνο. Την χρονική στιγμή, η Κύπρος αντιμετωπίζει μέγιστο κίνδυνο αφανισμού.
Στις 15 Ιανουαρίου ο λαός της Κύπρου ψήφισε συντριπτικά για την Ένωση. Πριν και μετά το 1950, έγιναν δυναμικές εξεγέρσεις με αποκορύφωμα τον επικό αγώνα της ΕΟΚΑ.
Ο λαός ζητούσε επιτακτικά «Ενωσιν και μονο Ενωσιν», οι αγωνιστές βαδίζοντας στην αγχόνη αναφωνούσαν «Ζήτω Η Ελλάς Ζήτω η Ενωσις». Γι αυτό, μάνα Ελλάς την Κύπρο μας μην την ξεχνάς. Γι αυτό, μάνα Ελλάς σκέπασε και μας! O Πενταδάκτυλος, λαβωμένος και βεβηλωμένος μας καρτερά ανυπόμονα. Δεν αντέχει άλλο τους βαρβάρους…
Με εκτιμηση,
Φώτης Χ Σαββίδης, Μπρόνξ, ΝΥ.
Επειγει η απαγορευση λαθρομεταναστων στην Κυπρο, η επανεγκατασταση στην Αμμοχωστο των ιδιοκτητών διαμερισμάτων υπο διοικηση της ΕΕ ,την ενταξη της Κυπρου στο ΝΑΤΟ ,την οικονομικη ενισχυση των νεων οικογενειων για τουλαχιστον τρια παιδια και την γρηγορη αξιοποιηση των κοιτασματων Φυσικου Αεριου
B”H The article transports me to my preteen years while in Volos, and prior to our family’s immigration to America. Recall the enthusiasm that my Pop’s business partner, Thanasis Ansgnostopoulos (he the merchant of religious articles), enthusiastically shutting the store and rushing to join yet another demonstration along the city’s asphalt boardwalk for ENOSIS, Union of Cyprus with Greece. Has anything changed? Time seems to have stood still: the author blithely refers to the Greek longing to recover lands our native land is owed, Aphrodite’s island foremost for being the most recent elusive possession for a reconstituted Hellas. Is the whole of Alexander’s Macedonia next? Asia Minor, and most emphatically the crown jewel lost in 1453 and still referred to as Constantinople? The letter to the editor clearly is intended to true believers, without the benefit of historical context and the reality of grievance felt by the sizable Turkish-Cypriote minority while under the maladministration of Archbishop Makarios who guided the island to independence in 1960. Indeed, it was the required condition that Great Britain’s colony would gain sovereignty only if the Greek-Cypriots forsake union with Greece, and treat its ethnic Turkish-Moslem minority with equity, respect, empathy. The 1974 Turkish invasion was the wrongful act of violence and aggression to correct a perceived political imbalance of designed discrimination. New, bilateral creative leadership should consider advancing more of the confidence-building initiatives already begun; withdrawal of the more than 30k Turkish armed force; and the creation of a confederal/federal republic with iron-clad protections for the Turkish-Cypriots. Then, someday, as brotherly love erupts in the tense southeastern Mediterranean, a trilateral economic-political cooperative may be forged among Cyprus-Greece-Türkiye. All this is said as a fervent Greek-American-Jew who as a youth also harbored our native land’s expansion. Surely, the passage of decades should have made the letter writer more realistic, as it did me. Με αδελφική αγάπη, Ασερ 🙏 🇨🇾 😢🇬🇷😩 🇬🇧