Κύριε διευθυντά,
Την ώρα ετούτη (Τετάρτη το απόγευμα) η γη της Ρεπετίστης Ιωαννίνων, θα δεχτεί στα σπλάχνα της τον Αντώνη Φούσα, έναν μεγάλο Ηπειρώτη, επιστήμονα, πολιτευτή και συγγραφέα, δικηγόρο, σύζυγο, πατέρα, παππού, αδελφό αλλά και φίλο πολλών από εμάς πού είμαστε τυχεροί να τον γνωρίζουμε!
Εγώ τον γνώρισα το 1986 στο συνέδριο της Πανηπειρωτικής στη Βοστώνη !Ήταν καλός φίλος του αείμνηστου αδελφού μου Παντελή, και από την πρώτη ημέρα πού γνωριστήκαμε γίναμε αχώριστοι, καθώς επίσης αχώριστες γίνανε και οι γυναίκες μας.
Τους καλέσαμε στο σπίτι μας στο Νιούτον της Μασαχουσέτης για ένα δείπνο γνωριμίας και εκεί γνώρισα τον χαρακτήρα και τα χαρίσματα του Αντώνη, ιδιαίτερα δε έμεινα έκθαμβος με τις γνώσεις του για τα εθνικά θέματα της Ελλάδας μας, ιδιαίτερα δε για την αδυναμία του για την σκλαβωμένη Βόρειο Ήπειρο και τους αδελφούς μας Βορειοηπειρώτες!
Από τότε και μετά γίναμε κολλητοί φίλοι και συναγωνιστές και μετά την εκλογή μου στην Προεδρία της Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας Αμερικής, Καναδά και Αυστραλίας τον Ιούνιο του 1988, στο Ατλάντικ Σίτι, έγινε ο μέντορας και ο συμβουλάτοράς μου στο Εθνικό Βορειοηπειρωτικό Θέμα!
Δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερον. Είχαμε τακτική επικοινωνία, και με ενημέρωνε συνεχώς για τα πεπραγμένα στην Αλβανία και στη Βόρειο Ήπειρο!
Πάντοτε ήρεμος, πάντοτε σοβαρός, πάντοτε συνετός και πράος, αλλά και πάντοτε ιδιαίτερα προσεκτικός για οτιδήποτε δηλώσεις του επί τού Εθνικού θέματος! Ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός αλλά πάντοτε ενημερωτικός στα άρθρα του στην εφημερίδα «Πρωϊνός Λόγος» των Ιωαννίνων, και στα δυο βιβλία του για την Βόρειο Ήπειρο, τους Έλληνες κατοίκους της, και την ιστορία της !
Νιώθω πράγματι ευγνώμων διότι ό Αντώνης με βοήθησε τα δυο χρόνια τής θητείας μου στην Πανηπειρωτική Αμερικής, και βάλαμε μαζί ένα πετραδάκι στην προώθηση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Βορειοηπειρωτικής Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, στην μαρτυρική και αλβανοκρατούμενη Βόρειο Ήπειρο!
Ήταν ωραίος σε όλα του ο Αντώνης. Κάθε φορά που κατέβαιναν στην Ελλάδα με τη σύζυγό μου, μας έπαιρνε στο σπίτι του στα Βριλήσσια και η σύζυγός του Ελένη, με ένα ιδιαίτερο χαμόγελο και αγάπη μας μαγείρευε λουκουλια γεύματα, που μένουν για πάντα αξέχαστα.
Μετά ερχότανε στο όμορφο χωριό μου, στην Αγία Παρασκευή (Κεράσοβο) τής Κόνιτσας στις 27 Ιουλίου, ανήμερα του Αγίου Παντελεήμονος που γιόρταζε ο αδελφός μου, συντρώγαμε και χορεύαμε στην πλατεία του χωριού, με πολλούς από τους φίλους μας συντοπίτες ,που τον υπεραγαπούσαν. Είχε πάντοτε μαζί του τον αγαπημένο του αδελφό και μεγάλο καρδιολόγο τον Στέφανο, και τον οδηγό του!
Ήταν πολύ χαρισματικός ό Αντώνης ο Φούσας. Μερακλής, χορευταράς, πάντοτε χαμογελαστός, και πάντα έτοιμος να προσφέρει και να βοηθήσει όλους τους συμπατριώτες του. Περήφανος για την ηπειρώτικη καταγωγή του και την Ρεπετίστη! Ήταν ένας υπέροχος σύζυγος, πατέρας, παππούς, αδελφός και φίλος.
Ότι άλλο και να γράψω για τον άνδρα που χάσαμε, δεν τον αναπληρώνουν με τίποτα! Ό Αντώνης ήταν ένα από τα καλύτερα τέκνα που γέννησε ή Ήπειρος και ό τόπος μας! Δεν αναπληρώνεται και δεν ξεχνιέται! Ο Αντώνης θα παραμείνει στη σκέψη μας και στην καρδιά όλων μας! Ό Αντώνης ήταν ένα παράδειγμα προς μίμηση από όλους μας!
Αντίο καλέ μου φίλε Αντώνη. Καλό Παράδεισο και σέ παρακαλώ πολύ να φιλήσεις τον αδελφό μου που είμαι σίγουρος θα σε περιμένει! Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά σου και σε όλα τα αδέλφια σου! Αιωνία σου ή μνήμη !
Ευχαριστούμε για την φιλοξενία της επιστολής.
Δημήτρης Τσούμπανος
Πρώην Πρόεδρος της Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας
