ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Η «Ευρυτάνισσα Μάνα», όπως αποκαλούσαν την Ελευθερία Καλογερά οι Ευρυτάνες της Νέας Υόρκης λάτρευε το χιόνι όσο ελάχιστοι και τα παιδιά και τα εγγόνια της αγνόησαν την χιονοθύελλα και το μεσημέρι της Δευτέρας, 1 Φεβρουαρίου της απηύθυναν το στερνό αντίο.
Αν και οι δημοτικές και πολιτειακές αρχές της Νέας Υόρκης είχαν κηρύξει την πόλη και την πολιτεία σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, εν τούτοις η κηδεία της έγινε όπως είχε προγραμματιστεί παρουσία της οικογένειας και των φίλων που αγνόησαν τις προειδοποιήσεις και υπάκουσαν στα κελεύσματα της εκπλήρωσης του χρέους προς την μάνα των μανάδων.
Ο ιερατικός προϊστάμενος της κοινότητας του Αγίου Νικολάου στο Φλάσινγκ, π. Παύλος Παλαιστίδης, τέλεσε τη νεκρώσιμη ακολουθία και εξήρε την αγάπη της αείμνηστης μαζί με το σύζυγό της Δημήτρη για την οικογένεια, για την Εκκλησία και τις παραδόσεις μας. Την εξήρε για την ιώβεια υπομονή και καρτερία της ακόμη και ενώπιον του θανάτου δύο γιων της…
Και περιγράφοντας διαλόγους μεταξύ τους εξήρε την αγάπη της για το Θεό, τους Aγίους του και τους πονεμένους συνανθρώπους της. Την Δευτέρα είχε αναβληθεί η συντριπτική πλειοψηφία των κηδειών και το Κοιμητήριο «Nassau Knolls Cemetery & Memorial Park» άνοιξε αποκλειστικά και μόνο για να υποδεχτεί στα σπλάχνα του την Ελευθερία δίπλα στον αείμνηστο σύζυγό της Δημήτριο και τα δίδυμα τέκνα τους Νικόλαο και Θεόδωρο.
Η λατρεμένη κόρη της Ελένη Καλογερά μιλώντας στις «Αναμνήσεις» εξέφρασε την ευγνωμοσύνη για την «απίστευτη, όπως την χαρακτήρισε, συμπαράσταση συγγενών και φίλων στις δύο πλευρές του Ατλαντικού και τόνισε ότι ήρθαν να απαλύνουν τον πόνο που προκαλεί ο θάνατος της μητέρας και γιαγιάς.
«Το χιονισμένο τοπίο και ο τρόπος με τον οποίο αποδόθηκαν οι τελευταίες τιμές και το στερνό κατευόδιο μας παρείχαν την δυνατότητα να κατανοήσουμε καλύτερα γιατί ο θάνατος συγκαταλέγεται στα μυστήρια της ελληνορθόδοξης πίστεώς μας. Η μητέρα μας λάτρευε το χιόνι και η Παναγία η Προυσιώτισσα, στην οποία προσευχήθηκε λίγο πριν κλείσει για πάντα τα μάτια της, της έκαναν την χάρη και η μητέρα μας έφυγε από τον ντυμένο στα λευκά μάταιο ετούτο κόσμο με τις δέουσες τιμές και με απέραντη αγάπη», επεσήμανε η κ. Καλογερά.
Η Ελευθερία Καλογερά, όπως έγραψαν οι «Αναμνήσεις» το πρωί της Παρασκευής, 29 Ιανουαρίου 2021 άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 94 ετών έχοντας στο πλευρό της τα παιδιά και τα εγγόνια της (Περισσότερες πληροφορίες για την ζωή της στο: https://www.anamniseis.net/apoxeretismos-stin-evritanissa-mana-tou-flushin g-tis-neas-yorkis/).
Απίστευτη η συμπαράσταση
Οι έξι ημέρες που μεσολάβησαν από την εκδημία της Ελευθερίας Καλογερά μέχρι και ετούτη την ώρα ήταν οι πιο συγκινητικές για τα παιδιά και τα εγγόνια της. Τα μηνύματα που έλαβαν από τους συγγενείς και φίλους από όλη την Αμερική και την γενέτειρα ήρθαν να απαλύνουν τον πόνο και να τους υπενθυμίσουν ότι η Ελευθερία Καλογερά δεν ήταν μόνο δική τους μάνα, αλλά ήταν στοργική και για όλους όσους έτυχε να συναντήσει στο διάβα του ενός περίπου αιώνα και να δικαιολογήσουν πλήρως τον τίτλο της «Ευρυτάνισσα Μάνα».
Ξεχωριστή θέση μεταξύ των μηνυμάτων κατέχει το «Ύστατο Χαίρε» του ανιψιού της Ελευθερίας, Δημητρίου Κουτσιούκη το οποίο και παραθέτουμε:
Ύστατο Χαίρε
Ένα ποτάμι δάκρυα θα ήταν λίγο στο στερνό αντίο για τη θεία Ελευθερία , τη βασανισμένη, χαροκαμένη, μαρτυρική κι αληθινή χριστιανή μάνα, το ζωντανό παράδειγμα ιώβειας υπομονής και καρτερίας. Η εκδημία της ακόμη και στη δίνη της πανδημίας θα συνάξει αναρίθμητο πλήθος, που ζωντανά ή νοερά θα τη συνοδέψει στο ξόδι της για το τελευταίο της ταξίδι.
Πρόκειται για μια σπάνια γυναίκα με προτερήματα τέλειας νοικοκυράς και μητέρας, που με τη γλύκα του λόγου της, με το γάργαρο, μελωδικό, κελαρυστό και παρήγορο γέλιο της έδινε ελπίδα και κέφι ολόγυρά της και σκορπούσε τη χαρά ακόμα και στη συμφορά. Είχε ζυμωθεί η ίδια με τον ανθρώπινο πόνο κι ήξερε να ορμηνεύει σωστά τον καθένα στα δεινά χτυπήματα της ζωής.
Αντικρίζοντάς την, έβλεπες μπροστά σου έναν υπέροχο άνθρωπο, μια ευγενική ψυχή, μια αγγελική μορφή, με σύνεση και λογική, μια χαρισματική προσωπικότητα που σε σκλάβωνε με τον τρόπο της και σε δυνάμωνε με τα λόγια της τα μετρημένα. Ήταν ένα αληθινό και δυσεύρετο διαμάντι , ένα σπάνιο ευωδιαστό λουλούδι , που ανέδινε αρχοντιά, νοικοκυροσύνη, καλοσύνη κι ασύγκριτο ψυχικό μεγαλείο.
Γαλούχησε με τις αθάνατες χριστιανικές κι ελληνικές αξίες τα παιδιά της και τα εγγόνια της, μια προσφορά ανεκτίμητη, για την οποία εκείνα πάντα θα την ευγνωμονούν. Πάλεψε σκληρά με τα κύματα της ζωής που την χτύπησαν ανελέητα κι έδειξε ακράδαντη πίστη, γρανιτένια θέληση κι αφάνταστη αντοχή.
Η ψυχή της αηδόνι που φτερούγισε από τη γη να κελαηδεί αιώνια στα ουράνια παλάτια του Παραδείσου, στου Θεού την αγκαλιά. Όλη η ζωή της ήταν μια θυσία όχι μόνο για την οικογένειά της και για το συγγενικό της περιβάλλον, αλλά και για τον κάθε αναγκεμένο διπλανό της, φίλο, ξένο ή γνωστό .
Το στερνό μου στέλνω δακρύβρεχτο αντίο μ’ ένα μεγάλο ευχαριστώ από μακριά , από την πατρίδα, στη θεία μου Ελευθερία, που στάθηκε δίπλα μου, με ένιωθε σαν παιδί της και με νουθετούσε στις δύσκολες στιγμές της ζωής μου.
Η γνώριμη μελωδική φωνή της θ’ αντηχεί στη θύμησή της κι ένα δάκρυ πάντα θα κυλά στων ματιών μου την άκρη. Την είχα δεύτερη μάνα στα χρόνια εκείνα της πρώτης μου νιότης , τότε που το είχα πιότερο ανάγκη, αλλά και υστερότερα σ’ όλη μου τη ζωή, αφού παρέμεινα και θα παραμένω ως στενός συγγενής αναπόσπαστα δεμένος με την ευρύτερή της αγαπημένη οικογένεια.
Ποτέ δε θα την ξεχάσουμε. Ζει και θα ζει ανάμεσά μας. Ήταν στη ζωή ένας άνθρωπος μα κι ένας άγγελος μαζί, που πέταξε στον ουρανό. Τ’ αηδόνι σίγασε στη γη, για να κελαηδεί ασίγαστα κι αιώνια στα ουράνια.
Έφυγε βέβαια πλήρης ημερών, ανακουφίστηκε από τα βάσανα της ζωής, ωστόσο η απώλειά της δεν παύει να είναι δυσαναπλήρωτη.
Ελένη και Γιώργο, Σήμερα δεν ταιριάζουν στη μάνα σας – θα το πω κι ας ακούγεται παράλογο – δάκρυα θλίψης κι οδύνης στο ξόδι της, αλλά δάκρυα χαράς, γιατί η θεία Ελευθερία και πλήρης ημερών αναχώρησε από το μάταιο αυτόν κόσμο, γιατί πάλι δε θα το ήθελε κι η ίδια να βλέπει αυτούς που αγάπησε τόσο πολύ και ιδιαίτερα εσάς που γέννησε κι ανάθρεψε να βρίσκονται σε μια τέτοια ψυχολογική κατάσταση , αλλά προπαντός γιατί και το ουράνιο ταξίδι της θα είναι ούριο κι η Ιθάκη της θα είναι μια γωνιά του Παραδείσου κοντά στ’ αγαπημένα της πρόσωπα που πρόπεμψε πρόωρα κι επώδυνα κάποτε και την περιμένουν τώρα με λαχτάρα.
Το ότι βέβαια θα μάς λείψει κι ασύγκριτα περισσότερο θα λείψει σ’ εσάς, τα παιδιά της, και στ’ αδέλφια της φυσικό είναι. Όμως είναι επίσης κι απόλυτα φυσικό ότι κάποτε θα γινόταν αυτό.
Και τώρα μια θερμή προσευχή στην πηγή της Ζωής , στην Παναγιά , που τ’ Όνομά Της ποτέ δεν έλειψε της θείας Ελευθερίας από τα χείλη της, το νου και την καρδιά της, να Μεσιτεύσει στο Γιο της , τον Παντοδύναμο Θεό , να στείλει από ψηλά τη μοναδική παρηγοριά Του για την περίσταση στα μέλη της οικογένειας της αξέχαστης εκλιπούσας , στ’ αδέλφια της και σε όλους μας τους συγγενείς και φίλους.
Ας είναι ανάλαφρο το χώμα που θα τη σκεπάσει. Αιωνία της η μνήμη.
Ολόθερμα συλλυπητήρια . Με πολλή αγάπη , Δημήτρης , Αθανασία , μάνα Χρυσάνθη κι όλη η οικογένεια
