ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. «Έχουμε χρέος να μη ξεχνούμε το ολοκαύτωμα της Μικράς Ασίας, καθώς οι ρίζες μας είναι ριζωμένες στη στάχτη των προγονικών μας τόπων, ποτισμένες με το αίμα και τα δάκρυα των μαρτύρων και της προσφυγιάς, προεξάρχοντος του ιερομάρτυρος Χρυσοστόμου Μητροπολίτου Σμύρνης», αναφέρει στην εγκύκλιό του για την 100ή επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, κ. Ελπιδοφόρος.
Η εγκύκλιος αναγνώστηκε και στις δύο γλώσσες σε όλους τους Ελληνορθόδοξους ναούς σε όλη την επικράτεια των ΗΠΑ κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας της Κυριακής, 25ης Σεπτεμβρίου 2022 και οι αρχιερείς και ιερείς κάλεσαν τους πιστούς να μην λησμονήσουν τα δικά μας Ολοκαυτώματα και συγκεκριμένα την Γενοκτονία του Πόντου και την Μικρασιατική Καταστροφή. Να προσεύχονται υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των θυμάτων της γενοκτονίας και των προσφύγων που σκορπίστηκαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της οικουμένης και δημιούργησαν τον δικό τους Πόντο και την Μικρά Ασία.
Παραθέτουμε το πλήρες κείμενο της Εγκυκλίου του κ. Ελπιδοφόρου για τη Μικρασιατική Καταστροφή:
Προς τους Σεβασμιωτάτους και Θεοφιλεστάτους Αρχιερείς, τους Ευλαβεστάτους Ιερείς και Διακόνους, τους Μοναχούς και τις Μοναχές, τους Προέδρους και τα Μέλη των Κοινοτικών Συμβουλίων, τους Εντιμολογιωτάτους Άρχοντες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τα μέλη της Ηγεσίας των 100, τα Ημερήσια και Απογευματινά Σχολεία, τις Φιλοπτώχους Αδελφότητες, τη Νεολαία, τις Ελληνορθόδοξες Οργανώσεις και ολόκληρο το Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής.
«Ότι σποδόν ωσεί άρτον έφαγον και το πόμα μου μετά κλαυθμού εκίρνων» (Ψαλμός ρα´, 10).
Προσφιλείς αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,
Ο μήνας Σεπτέμβριος ολοκληρώνεται με εκδηλώσεις μνήμης γεγονότων, τα οποία είναι μεν θλιβερά, αλλά σημαδεύουν την εθνική μας ταυτότητα. Μόλις πριν μερικές ημέρες ήταν η εικοστή πρώτη επέτειος της ενδεκάτης Σεπτεμβρίου, ενώ βρισκόμαστε εν μέσω των εκδηλώσεων για την επέτειο των εκατό ετών από τη Μικρασιατική καταστροφή, κατά την οποία χάθηκαν τόσες ζωές, αφανίζοντας τις Ελληνικές κοινότητες από τον Ελλήσποντο του Πόντου μέχρι τα νοτιότερα παράλια της Μικράς Ασίας.
Σε ολόκληρη την Ανατολία, φωτιές μίσους και διωγμών κατάστρεψαν τις πόλεις του ελληνικού πολιτισμού, οι οποίες ήκμασαν για χιλιάδες χρόνια, αφήνοντας πίσω στάχτες και αποκαΐδια. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι αναγκάστηκαν να φύγουν σε άλλους τόπους αφήνοντας πίσω τις περιουσίες τους και ξαναρχίζοντας από το μηδέν. Ένα πλήθος ανθρώπων διασκορπισμένων στα πέρατα της οικουμένης, το οποίο δημιούργησε την Ελληνική Διασπορά.
Ως Αρχιεπισκοπή Αμερικής, εορτάζουμε το φετινό έτος την εκατονταετηρίδα της Εκκλησίας μας, ως της μεγαλύτερης επαρχίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Σε μεγάλο βαθμό, η δημιουργία της Αρχιεπισκοπής μας από το Πατριαρχείο ήταν μια αντίδραση στη Μικρασιατική Καταστροφή. Η Μητέρα Εκκλησία βλέποντας τα τέκνα της, χωρίς ποιμένα, διασκορπισμένα στους πέντε ανέμους, συντετριμμένη, θέλοντας να ανακουφίσει όλους τους χειμαζομένους που ξενιτεύτηκαν μέχρι τις ευλογημένες ακτές της Αμερικής για να ξεκινήσουν μια νέα ζωή, έθεσε τη διαποίμανσή τους κατευθείαν υπό τη μητρική της σοφία και ποιμαντική ευθύνη.
Για αυτό το λόγο, στην Αμερική έχουμε χρέος να μη ξεχνούμε το ολοκαύτωμα της Μικράς Ασίας, καθώς οι ρίζες μας είναι ριζωμένες στη στάχτη των προγονικών μας τόπων, ποτισμένες με το αίμα και τα δάκρυα των μαρτύρων και της προσφυγιάς, προεξάρχοντος του ιερομάρτυρος Χρυσοστόμου Μητροπολίτου Σμύρνης.
Το μαρτύριό του προηγήθηκε της πυρπολήσεως αυτής της θαυμάσιας πόλης, γνωστής από το βιβλίο της Αποκαλύψεως, προς τον οποίο ο Κύριος είπε: «γίνου πιστός άχρι θανάτου, και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής» (Αποκάλυψις Ιωάννου 2:10). Οι πρόγονοί μας είχαν βαθιά πίστη, στεφανώθηκαν από το Θεό και δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι υπέφεραν για το όνομα του Χριστού και για την αγία του Εκκλησία.
Ας μη ξεχνούμε λοιπόν, ιδίως αυτό το έτος της εκατονταετηρίδας αυτούς που χάθηκαν και το λόγο για τον οποίο χάθηκαν. Ας προσευχηθούμε για την ανάπαυση των ψυχών τους. Ας μνημονεύσουμε σήμερα όλους αυτούς που οι θυσίες τους οδήγησαν στη δημιουργία της Εκκλησίας μας στην Αμερική και απανταχού της γης, διότι αν και «σποδόν ωσεί άρτον έφαγον και πόμα μετά κλαυθμού εκίρνων», αυτοί και οι απόγονοί τους εκπλήρωσαν μία άλλη ρήση των προφητών, με την πίστη τους, την υπομονή τους και τις υπηρεσίες τους.
Αντάλλαξαν «δόξαν αντί σποδού» (Ησαίας 61:3) και η κληρονομιά τους μένει έως της σήμερον. Έχουμε χρέος να τους μνημονεύουμε εκφράζοντας την άπειρη ευγνωμοσύνη μας προς αυτούς. Αιωνία αυτών η μνήμη!
Μετά πατρικών ευχών και της εν Κυρίω αγάπης,
† ο Αμερικής Ελπιδοφόρος
