ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Εκοιμήθη την Τετάρτη, 7 Αυγούστου 2019, λίγο μετά τις 2 μ.μ., ο πολιός Μητροπολίτης Τυρολόης και Σερεντίου, υπέρτιμος και έξαρχος Θράκης, κυρός Παντελεήμων (Ροδόπουλος), σε ηλικία 90 ετών.
Ο μακαριστός Ιεράρχης εκοιμήθη ειρηνικά, στην Ιερά Μονή Βλατάδων, την οποίας για μακρό χρονικό διάστημα διετέλεσε Ηγούμενος, έχοντας στο πλευρό του τον διάδοχό του και πνευματικό ανάστημά του, Επίσκοπο Αμορίου Νικηφόρο.
Η εξόδιος Ακολουθία του μακαριστού Ιεράρχου θα ψαλεί την Παρασκευή, 9 Αυγούστου, στις 11 π.μ., στην Ι. Μονή Βλατάδων, όπου και θα γίνει ο ενταφιασμός του.
Ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος κ. Ελπιδοφόρος δήλωσε σχετικά τα εξής:
«Με βαθιά θλίψη πληροφορηθείς την εις Κύριον εκδημία του Μητροπολίτου Τυρολόης και Σερεντίου κυρού Παντελεήμονος ετέλεσα τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως την ψυχής του εκλιπόντος πολιού ιεράρχου, στον οποίο οφείλω προσωπικά πολλά, διότι ως δάσκαλός μου στο Πανεπιστήμιο με δίδαξε όχι μόνο Κανονικό Δίκαιο, αλλά ήταν με το παράδειγμά του υπόδειγμα εκκλησιαστικού ήθους για όλους εμάς τους νεότερους κληρικούς. Ως Αρχιεπισκοπή Αμερικής είμαστε ιδιαίτερα ευγνώμονες προς τον αείμνηστο διδάσκαλο, διότι υπηρέτησε με αφοσίωση, αγάπη και αποτελεσματικότητα την Θεολογική μας Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη. Είη η μνήμη αυτού αιωνία και άληστος».
Ακολουθεί το επίσημο βιογραφικό του μακαριστού Ιεράρχου του Οικουμενικού Θρόνου:
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Τυρολόης καί Σερεντίου, ὑπέρτιμος καί ἔξαρχος Θρᾴκης, κ. Παντελεήμων (Ροδόπουλος), ἐγεννήθη ἐν Ἀθήναις τό ἔτος 1929, ἔνθα καί ἔλαβε τήν ἐγκύκλιον καί μέσην ἐκπαίδευσιν. Ἐσπούδασε Θεολογίαν εἰς τό Πανεπιστήμιον Ἀθηνῶν. Ἐχειροτονήθη Διάκονος τό 1952 καί Πρεσβύτερος τό 1954. Παρηκολούθησε μεταπτυχιακάς Θεολογικάς σπουδάς εἰς τά Πανεπιστήμια Λονδίνου καί Ὀξφόρδης (1954-1957) καί Φραγκφούρτης Γερμανίας (1957-1958), ὑποβαλών ἐναίσιμον διατριβήν εἰς τό Πανεπιστήμιον Ὀξφόρδης μέ θέμα· «Τό Εὐχολόγιον τοῦ Σεραπίωνος» καί ἔλαβε τόν μεταπτυχιακόν τίτλον Β. Litt. Ἐκλήθη εἰς Ἑλλάδα καί διωρίσθη Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης καί Προϊστάμενος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας.
Τό 1958 ἀνεκηρύχθη διδάκτωρ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί τό 1960 ἐξελέγη Ὑφηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ὑφηγητής ὤν τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ἀνέλαβε τήν Σχολαρχίαν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ Βοστώνης καί τοῦ Κολλεγίου αὐτῆς (1963-1966). Τό 1968 ἐξελέγη Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης εἰς τήν ἕδραν τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου καί τῆς Ποιμαντικῆς. Διετέλεσε Συγκλητικός τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1976-1977) καί Κοσμήτωρ τῆς Θεολογικῆς αὐτοῦ Σχολῆς (1977-1978). Ἐκλεγείς ὑπό τῆς ὁλομελείας τῶν τακτικῶν Καθηγητῶν τοῦ ἰδίου Πανεπιστημίου διετέλεσεν Ἀντιπρύτανις καί Πρύτανις αὐτοῦ (1981-1983).
Παραλλήλως πρός τά καθήκοντά του ὡς Καθηγητοῦ ἐν τῷ Πανεπιστημίῳ Θεσσαλονίκης, ἀνέλαβε τήν Κοσμητείαν τῆς θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ Μπαλαμάντ, τόσον ἐν Λιβάνῳ (1972-1975), ὅσον καί ἐν Θεσσαλονίκῃ (1975-1979), ὅπου μετεκινήθη αὕτη λόγῳ τοῦ ἐν Λιβάνῳ πολέμου. Διωργάνωσε τήν Σχολήν αὐτήν καί ἐπέτυχε τήν ἀναγνώρισίν της ὡς ἀνωτάτης Πανεπιστημιακῆς Σχολῆς, τόσον ὑπό τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας τοῦ Λιβάνου, ὅσον καί ὑπό τῶν Ὀρθοδόξων Θεολογικῶν Σχολῶν τῆς Ἑλλάδος. Τό ἔτος 1974 ἐξελέγη Μητροπολίτης Τυάνων, μετατεθείς βραδύτερον (1977) εἰς τήν Μητρόπολιν Τυρολόης καί Σερεντίου. Ἀπεστάλη ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Ρώμην, ὡς παρατηρητής εἰς τήν Β΄ Βατικάνειον Σύνοδον (1964), ὡς καί εἰς ἄλλας ἐκκλησιαστικάς ἀποστολάς.
Διετέλεσε μέλος πολλῶν Διεθνῶν Θρησκευτικῶν Ἐπιτροπῶν καί Ὀργανώσεων καί μετέσχεν εἰς πολλά συνέδρια καί συναντήσεις διεκκλησιαστικοῦ ὡς καί ἐπιστημονικοῦ χαρακτῆρος. Ἐξελέγη Πρόεδρος τό 1982 τῆς Διεθνοῦς Ἐπιστημονικῆς Ἑταιρείας Δικαίου τῶν Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν καί ἀπό τοῦ 1991 εἶναι ἐπίτιμος Πρόεδρος αὐτῆς. Ήταν ὁ Ὀρθόδοξος Συμπρόεδρος τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξύ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί Παγκοσμίου Συνδέσμου Μετερρυθμισμένων Ἐκκλησιῶν καί Πρόεδρος τῆς Ὀργανωτικῆς Ἐπιτροπῆς τῶν κατ’ ἔτος ἐν τῷ πλαισίῳ τῶν Δημητρίων διοργανουμένων ἐν Θεσσαλονίκῃ ἐπιστημονικῶν συμποσίων, μέ γενικόν θέμα «Χριστιανική Θεσσαλονίκη».
Διετέλεσεν Ἡγούμενος τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καί Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Βλατάδων (1984-2012), Πρόεδρος τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ ἐν τῇ Μονῇ ταύτῃ Πατριαρχικοῦ Ἱδρύματος Πατερικῶν Μελετῶν (1985-1989) καί Ἀντιπρόεδρος αὐτοῦ (1989-2012). Ήταν τιμητικόν μέλος τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ ἐν Βιέννῃ Ἱδρύματος Pro-Oriente, συγγραφεύς βιβλίων καί ἄρθρων ἐπί θεμάτων Κανονικοῦ Δικαίου, Λειτουργικῆς, Ποιμαντικῆς, διεκκλησιαστικῶν σχέσεων καί ἄλλων. Ἐτιμήθη δι’ ἐκκλησιαστικῶν, ἀκαδημαϊκῶν καί πολιτειακῶν διακρίσεων. Ήταν ἐπίτιμος διδάκτωρ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ Βοστώνης καί τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Σιμπίου Ρουμανίας. Προσκληθείς ἐδίδαξε σειράν μαθημάτων εἰς τήν Θεολογικήν Ἀκαδημίαν Μίνσκ τῆς Λευκορωσσίας καί εἰς τήν Θεολογικήν Σχολήν τοῦ ἐλευθέρου πανεπιστημίου τῆς πόλεως αὐτῆς. Ἐδίδαξεν ἐπίσης σειράν μαθημάτων εἰς τήν Θεολογικήν Σχολήν τοῦ Πανεπιστημίου Πρέσοβ τῆς Σλοβακίας.
