Η Αικατερίνη Καρδάση το γένος Στρατή (Ekaterini Kardasis) το Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2018 άφησε την τελευταία της πνοή στο Ridgefield Park, NJ, σε ηλικία 69 ετών βυθίζοντας σε πένθος την οικογένειά της.
Η σορός της το απόγευμα της Τρίτης, 16 Οκτωβρίου 2018, από τις 4.00 – 8.00 μ.μ. θα εκτεθεί για προσκύνημα στο Γραφείο Τελετών «A. K. Macagna Funeral Home» στη διεύθυνση 495 Anderson Ave, Cliffside Park, N. J, 07010.
Η νεκρώσιμη ακολουθία θα ψαλεί το πρωί της Τετάρτης, 17ης Οκτωβρίου 2018, στις 11.00 π.μ. στον ιερό ναό της Αναλήψεως στη διεύθυνση 101 Anderson Ave, Fairview, NJ 07022.
Αμέσως μετά θα λάβει χώρα ο ενταφιασμός της στο κοιμητήριο George Washington Memorial Park.
Ο θάνατός της καταλυπεί το σύζυγό της Παναγιώτη, τα παιδιά Ειρήνη και Γεώργιο Ντόριζα (Irene and George Dorizas), Νίκη και Γιάννη Ψαριανό (Niki and John Psarianos), Παναγιώτη Καρδάση (Peter Kardasis), τα εγγόνια Αδαμαντία (Dia), Μαρίνο (Marino) και Παναγιώτη (Pete) Δώριζα, Λευτέρη (Teddy), Ρένα (Reina), Παναγιώτη (Peter) και Στέλιο (Stelios) Ψαριανό, Μιχάλη (Michael) Καρδάση, τα ανίψια, τα ξαδέλφια και τους λοιπούς συγγενείς εδώ και στην Ελλάδα.
Η εκλιπούσα γεννήθηκε στις 18 Αυγούστου 1949 στον Πειραιά όπου και μεγάλωσε. Οι αείμνηστοι γονείς της, Αντώνης και Ανδρονίκη Στρατή, έφεραν στον κόσμο τρία παιδιά την Αικατερίνη, τον αείμνηστο Μπατίστα Στρατή και τον Γεώργιο Στρατή και τους γαλούχησαν με τις καλύτερες αρετές της φυλής μας.
Στις 25 Απριλίου 1971 χόρεψε το χορό του Ησαϊα με τον Παναγιώτη Καρδάση που ζούσε στη Νέα Υόρκη. Η Αικατερίνη παντρεύτηκε με συνοικέσιο και τόσο η ίδια όσο και ο Παναγιώτης τήρησαν στο ακέραιο τον όρκο αγάπης.
Σαράντα περίπου μέρες μετά το γάμου τους ήρθαν στη Νέα Υόρκη και εγκαταστάθηκαν στη Τζαμέικα, του Κουίνς, διότι την εποχή εκείνη η παρουσία του ελληνικού στοιχείου ήταν έντονη. Η κοινότητα του Αγίου Δημητρίου ευημερούσε και το πιο σημαντικό είχε προηγμένο ημερήσιο ελληνικό σχολείο.
Το ζεύγος έφερε στον κόσμο τρία παιδιά, την Ειρήνη, τη Νίκη και τον Παναγιώτη και τα γαλούχησαν με τις καλύτερες αρετές της φυλής και το πιο σημαντικό τους δίδαξαν την ελληνική γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα.
Το 1978 μετακόμισαν στο North Bergen της Νέας Ιερσέης, διότι ο σύζυγός της Παναγιώτης κατάφερε να αποκτήσει το δικό του εστιατόριο.
Μετά από μερικά χρόνια το εστιατόριο πήρε φωτιά και ο Παναγιώτης αποφάσισε να εργαστεί ως μάγειρας. Αργότερα αποφάσισε να αλλάξει επάγγελμα και έγινε φορτηγός μεγάλων φορτηγών οχημάτων. Η Αικατερίνη, όσο τα παιδιά ήταν μικρά δεν εργαζόταν, διότι ήθελε τα παιδιά της να μεγαλώσουν σε ένα ασφαλές και ελληνοπρεπές περιβάλλον.
Όταν όμως μεγάλωσαν τα παιδιά της εργάστηκε σε εργοστάσιο παραγωγής φύλλου κρούστας, διότι ήταν ένας οικείος χώρος, καθώς παρήγαγαν μπακλαβάδες, γαλακτομπούρεκα και άλλα είδη ελληνικής ζαχαροπλαστικής.
Η ζωή του Παναγιώτη και της Αικατερίνης, όπως και της πλειοψηφίας της πρώτης γενιάς των μεταναστών δεν ήταν ρόδινη. Η Αικατερίνη ήταν εξαιρετικά καλή καπετάνισσα και με την αγάπη, την υπομονή και την επιμονή κατάφερνε να ξεπερνά τη μία φουρτούνα μετά την άλλη. Χωρίς ποτέ της να γογγύσει.
Στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας ο σύζυγός της Παναγιώτης εισήχθη στο νοσοκομείο λόγω ενός καρδιακού επεισοδίου και μετά από ένα μικρό διάστημα ο γιος τους Παναγιώτης τραυματίστηκε στη δουλειά του.
Τα παυσίπονα που του έδιναν οι θεράποντες ιατροί τον κατέστησαν επιρρεπή στα ναρκωτικά. Η Αικατερίνη και τα κορίτσια της Ειρήνη και Νίκη αποφάσισαν να μην ενδώσουν και έφεραν στο προσκήνιο το πρόβλημα του Παναγιώτη και ζήτησαν τη συνδρομή της ομογένειας.
Η συνέντευξή που είχαν παραχωρήσει στις 20 Δεκεμβρίου 2012 στον γράφοντα η πρόεδρος του Συλλόγου «Ελπίδα για Ζωή» Ειρήνη Δρακοπούλου και οι αδελφές του συγκίνησαν την ομογένεια και σε σύντομο χρονικό διάστημα συγκεντρώθηκε το ποσό που απαιτούνταν για την εισαγωγή του Παναγιώτη στο Κέντρο Απεξάρτησης «The Holistic Sanctuary» στο Μεξικό.
Μετά από μερικούς μήνες ο Παναγιώτης επέστρεψε κοντά στο γιο του τον Μιχάλη και στους γονείς του απαλλαγμένος από τα ναρκωτικά.
Η Αικατερίνη, όπως επεσήμαναν η Ειρήνη και η Νίκη, ήταν μια υπέροχη σύζυγος, μητέρα και γιαγιά και δίδαξε σε όλους να είναι ευχαριστημένοι με ότι έχουν στη ζωή τους και το πιο σημαντικό ό,τι οι μπόρες είναι περιορισμένης διάρκειας και ότι οι δοκιμασίες της ζωής μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους.
«Η μητέρας μας ήταν ηρωίδα με όλη τη σημασία της λέξεως, διότι κατάφερε να κρατήσει την οικογένειά της μονοιασμένη και αγαπημένη και να ξεπερνά με επιτυχία τις φουρτούνες», πρόσθεσαν οι κόρες της.
Η πρόεδρος του Συλλόγου «Ελπίδα για Ζωή» Ειρήνη Δρακοπούλου μιλώντας στις «Αναμνήσεις» εξέφρασε τη θλίψη της για το θάνατο της Αικατερίνης Καρδάση και τόνισε ότι «ήταν ενάρετη, στοργική σύζυγος μητέρα και γιαγιά».
«Η αείμνηστη με τις κόρες της Ειρήνη και Νίκη με την απόφασή τους να ξεπεράσουν τα ταμπού και να γνωστοποιήσουν το πρόβλημα του γιου / αδελφού τους Παναγιώτη κατάφεραν αφ’ ενός μεν να δώσουν το έναυσμα της προσφοράς στο σύλλογό μας, αφ’ ετέρου δε να φέρουν στο προσκήνιο το μείζον ζήτημα των ναρκωτικών που ταλάνιζε και συνεχίζει να ταλανίζει πολλές ελληνοαμερικανικές οικογένειες. Προσευχόμαστε ο Θεός να αναπαύει την ψυχή της ηρωίδας μάνας», κατέληξε η κ. Δρακοπούλου.
