Η Ειρήνη Στόγια, το γένος Μακρίδη (Eirene Makridou – Stoyas) την Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2019 άφησε την τελευταία της πνοή στο σπίτι της στο Νεοχωρόπουλο Ιωαννίνων έχοντας στο πλευρό της το σύζυγο, τα παιδιά, τα εγγόνια και τα αδέλφια.
Ο θάνατός της καταλυπεί το σύζυγό της Χρίστο Στόγια, τα παιδιά της Γιάννη, Μαρία, Ευδοκία και Δημήτρη, τα εγγόνια, Δημήτρη και Ειρήνη, τα αδέλφια, τα ανίψια, τα ξαδέλφια και τους λοιπούς συγγενείς.
Η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη στο Νεοχωρόπουλο Ιωαννίνων.
Η θλιβερή είδηση σε κλάσματα δευτερολέπτου μεταδόθηκε στην άλλη ακτή του Ατλαντικού καθώς η αείμνηστη ήταν αδελφή του καθηγητή και συνάμα φυσικού ιατρικής (medical physicist) Δημητρίου (Τάκη) Μακρίδη και κουνιάδα της Αγαθής Μακρίδου, δασκάλας του Ελληνικού Απογευματινού Σχολείου του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο Στάμφορντ του Κονέκτικατ.
Την ώρα που ο Τάκης και η Αγαθή ξεκινούσαν για το αεροδρόμιο του Νιούαρκ με προορισμό τα Ιωάννινα η Αγαθή ανήρτησε στην προσωπική της σελίδα στο Face Book τη φωτογραφία της αείμνηστης και μεταξύ άλλων έγραψε: «Πριν πολλά χρόνια ένας μαθητής μου λίγο πριν χάσει η μάχη της ζωής του, μου είπε: «κυρία εγώ δεν φοβάμαι να πεθάνω γιατί αν δεν πεθαίνουν και λίγα παιδάκια αλλά και καλοί άνθρωποι τότε ο Παράδεισος θα ήταν άδειος! Σήμερα λοιπόν ο Παράδεισος θα δεχτεί έναν ακόμα άγγελο. Καλό Παράδεισο Ειρήνη, θα μας λείψεις πολύ!».
Τα μηνύματα των φίλων είναι άκρως συγκινητικά και αν μη τι άλλο αποτελούν ελάχιστο δείγμα σεβασμού και αγάπης για τον Τάκη και την Αγαθή και την οικογένειά τους και εκτίμησης για την προσφορά τους στην ομογένεια. Ο Τάκης και η Αγαθή είναι ευρύτερα γνωστοί στην τριπολιτειακή περιοχή της Νέας Υόρκης, αφ’ ενός μεν, λόγω της ενασχολήσεώς τους με τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Γιάννινα», αφ’ ετέρου δε, λόγω της αγάπης τους και της υποστήριξης για την ελληνική παιδεία.
Αν και η αείμνηστη και ο Τάκης ζούσαν χιλιάδες μίλια μακριά, εν τούτοις είχαν παράλληλη πορεία. Αμφότεροι ασχολήθηκαν όσο ελάχιστοι με τα κοινά. Εξ άλλου η εθελοντική και κοινωνική προσφορά της αείμνηστης έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι «το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά».
Η Ειρήνη γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1942 στο Κάστρο Ιωαννίνων. Οι αείμνηστοι γονείς της Γιάννης Μακρίδης και Ευδοκία το γένος Κασσίδη (με καταγωγή από τα Κοτύωρα του Πόντου και το Μέτσοβο, αντίστοιχα), έφεραν στον κόσμο έξι παιδιά και συγκεκριμένα τους Γιώργο, Ειρήνη, Παύλο, Καλλιόπη, Παρθενόπη (Πόπη), Δημήτρη (Τάκη) και τα γαλούχησαν με τις καλύτερες αρετές της φυλής μας.
Η αείμνηστη ήταν φιλόλογος και είχε αποφοιτήσει με άριστα από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αρχικά εργάστηκε στα Φροντιστήρια Γ. Μακρίδη. Το 1969 διορίστηκε φιλόλογος και υπηρέτησε στο Καλέντζι Ιωαννίνων για τρία περίπου χρόνια και στη συνέχεια στην πόλη των Ιωαννίνων (Γυμνάσιο Θηλέων, 2ο Γυμνάσιο, 3ο Γυμνάσιο, 6ο Γυμνάσιο) έως το 1990 που αφυπηρέτησε. Στη συνέχεια εργάστηκε για ορισμένα χρόνια και πάλι στα Φροντιστήρια Γ. Μακρίδη.
Η Ειρήνη ασχολήθηκε όσο ελάχιστοι με τα κοινά. Υπήρξε Εθελόντρια Βοηθός Νοσοκόμος στο Σώμα Ελληνίδων Αδελφών του Ερυθρού Σταυρού (1976 και εξής). Μεταξύ άλλων, υπήρξε δραστήριο μέλος του πολιτιστικού και μορφωτικού συλλόγου «Ηπειρωτική Ένωση» (κυρίως κατά τη δεκαετία του 1980), ενώ αργότερα διετέλεσε πρόεδρος στον Μορφωτικό–Εξωραϊστικό Σύλλογο Νεοχωρόπουλου «Δουρούτη» από το 1998 έως το 2001.
Το 1969 χόρεψε το Χορό του Ησαϊα με τον εκλεκτό της καρδιάς της τον Χρίστο Στόγια που κατάγονταν από το Διχομοίρι της Άρτας και έφεραν στον κόσμο τέσσερα απιδιά το Γιάννη, τη Μαρία, την Ευδοκία και το Δημήτρη και ο Θεός τους αξίωσε να απολαύσουν τη χαρά των εγγονιών τους Δημήτρη και Ειρήνη, που είναι παιδιά της Ευδοκίας.
Αιωνία της η μνήμη.
